헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́17́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 17)

περὶ μὲν τῆσ νεοῦ ὁρᾷσ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὡσ ἀμφοτέροισ ἡμῖν ταὐτὰ δοκεῖ. δοκεῖ γὰρ οὖν, ἔφην ἐγώ. περί γε μέντοι τοῦ σπόρου ὡρ́ασ ἄλλο τι, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, γιγνώσκεισ ἢ τὴν ὡρ́αν σπείρειν ἧσ πάντεσ μὲν οἱ πρόσθεν ἄνθρωποι πεῖραν λαβόντεσ, πάντεσ δὲ οἱ νῦν λαμβάνοντεσ, ἐγνώκασι κρατίστην εἶναι; ἐπειδὰν γὰρ ὁ μετοπωρινὸσ χρόνοσ ἔλθῃ, πάντεσ που οἱ ἄνθρωποι πρὸσ τὸν θεὸν ἀποβλέπουσιν, ὁπότε βρέξασ τὴν γῆν ἀφήσει αὐτοὺσ σπείρειν.

ἐγνώκασι δή γ’, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, καὶ τὸ μὴ ἐν ξηρᾷ σπείρειν ἑκόντεσ εἶναι πάντεσ ἄνθρωποι, δῆλον ὅτι πολλαῖσ ζημίαισ παλαίσαντεσ οἱ πρὶν κελευσθῆναι ὑπὸ τοῦ θεοῦ σπείροντεσ. οὐκοῦν ταῦτα μέν, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ὁμογνωμονοῦμεν πάντεσ οἱ ἄνθρωποι.

ἃ γὰρ ὁ θεὸσ διδάσκει, ἔφην ἐγώ, οὕτω γίγνεται ὁμονοεῖν· οἱο͂ν ἅμα πᾶσι δοκεῖ βέλτιον εἶναι ἐν τῷ χειμῶνι παχέα ἱμάτια φορεῖν, ἂν δύνωνται, καὶ πῦρ κάειν ἅμα πᾶσι δοκεῖ, ἂν ξύλα ἔχωσιν. ἀλλ’ ἐν τῷδε, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, πολλοὶ ἤδη διαφέρονται, ὦ Σώκρατεσ, περὶ τοῦ σπόρου, πότερον ὁ πρώιμοσ κράτιστοσ ἢ ὁ μέσοσ ἢ ὁ ὀψιμώτατοσ.

καὶ ὁ θεόσ, ἔφην ἐγώ, οὐ τεταγμένωσ τὸ ἔτοσ ἄγει, ἀλλὰ τὸ μὲν τῷ πρωίμῳ κάλλιστα, τὸ δὲ τῷ μέσῳ, τὸ δὲ τῷ ὀψιμωτάτῳ. σὺ οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, πότερον ἡγῇ κρεῖττον εἶναι ἑνὶ τούτων τῶν σπόρων χρῆσθαι ἐκλεξάμενον, ἐάν τε πολὺ ἐάν τε ὀλίγον σπέρμα σπείρῃ τισ, ἢ ἀρξάμενον ἀπὸ τοῦ πρωιμωτάτου μέχρι τοῦ ὀψιμωτάτου σπείρειν;

καὶ ἐγὼ εἶπον· ἐμοὶ μέν, ὦ Ἰσχόμαχε, δοκεῖ κράτιστον εἶναι παντὸσ μετέχειν τοῦ σπόρου.

πολὺ γὰρ νομίζω κρεῖττον εἶναι ἀεὶ ἀρκοῦντα σῖτον λαμβάνειν ἢ ποτὲ μὲν πάνυ πολὺν ποτὲ δὲ μηδ’ ἱκανόν. καὶ τοῦτο τοίνυν σύγε, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὁμογνωμονεῖσ ἐμοὶ ὁ μανθάνων τῷ διδάσκοντι, καὶ ταῦτα πρόσθεν ἐμοῦ τὴν γνώμην ἀποφαινόμενοσ. τί γάρ, ἔφην ἐγώ, ἐν τῷ ῥίπτειν τὸ σπέρμα ποικίλη τέχνη ἔνεστι;

πάντωσ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐπισκεψώμεθα καὶ τοῦτο. ὅτι μὲν γὰρ ἐκ τῆσ χειρὸσ δεῖ ῥίπτεσθαι τὸ σπέρμα καὶ σύ που οἶσθα, ἔφη. καὶ γὰρ ἑώρακα, ἔφην ἐγώ. ῥίπτειν δέ γε, ἔφη, οἱ μὲν ὁμαλῶσ δύνανται, οἱ δ’ οὔ. οὐκοῦν τοῦτο μέν, ἔφην ἐγώ, ἤδη μελέτησ δεῖται ὥσπερ τοῖσ κιθαρισταῖσ ἡ χείρ, ὅπωσ δύνηται ὑπηρετεῖν τῇ γνώμῃ. πάνυ μὲν οὖν, ἔφη·

ἂν δέ γε ᾖ, ἔφη, ἡ γῆ ἡ μὲν λεπτοτέρα, ἡ δὲ παχυτέρα; τί τοῦτο, ἐγὼ ἔφην, λέγεισ; ἆρά γε τὴν μὲν λεπτοτέραν ὅπερ ἀσθενεστέραν, τὴν δὲ παχυτέραν ὅπερ ἰσχυροτέραν; τοῦτ’, ἔφη, λέγω, καὶ ἐρωτῶ γέ σε πότερον ἴσον ἂν ἑκατέρᾳ τῇ γῇ σπέρμα διδοίησ ἢ ποτέρᾳ ἂν πλέον. τῷ μὲν οἴνῳ, ἔφην, ἔγωγε νομίζω τῷ ἰσχυροτέρῳ πλέον ἐπιχεῖν ὕδωρ, καὶ ἀνθρώπῳ τῷ ἰσχυροτέρῳ πλέον βάροσ, ἐὰν δέῃ τι φέρειν, ἐπιτιθέναι, κἂν δέῃ τρέφεσθαί τινασ, τοῖσ δυνατωτέροισ τρέφειν ἂν τοὺσ πλείουσ προστάξαιμι.

εἰ δὲ ἡ ἀσθενὴσ γῆ ἰσχυροτέρα, ἔφην ἐγώ, γίγνεται, ἄν τισ πλείονα καρπὸν αὐτῇ ἐμβάλῃ, ὥσπερ τὰ ὑποζύγια, τοῦτο σύ με δίδασκε. καὶ ὁ Ἰσχόμαχοσ γελάσασ εἶπεν·

ἀλλὰ παίζεισ μὲν σύγε, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ. εὖ γε μέντοι, ἔφη, ἴσθι, ἂν μὲν ἐμβαλὼν τὸ σπέρμα τῇ γῇ ἔπειτα ἐν ᾧ πολλὴν ἔχει τροφὴν ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ χλόησ γενομένησ ἀπὸ τοῦ σπέρματοσ καταστρέψῃσ αὐτὸ πάλιν, τοῦτο γίγνεται σῖτοσ τῇ γῇ, καὶ ὥσπερ ὑπὸ κόπρου ἰσχὺσ αὐτῇ ἐγγίγνεται· ἂν μέντοι ἐκτρέφειν ἐᾷσ τὴν γῆν διὰ τέλουσ τὸ σπέρμα εἰσ καρπόν, χαλεπὸν τῇ ἀσθενεῖ γῇ ἐσ τέλοσ πολὺν καρπὸν ἐκφέρειν. καὶ συὶ δὲ ἀσθενεῖ χαλεπὸν πολλοὺσ ἁδροὺσ χοίρουσ ἐκτρέφειν. λέγεισ σύ, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, τῇ ἀσθενεστέρᾳ γῇ μεῖον δεῖν τὸ σπέρμα ἐμβαλεῖν;

ναὶ μὰ Δί’, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, καὶ σύ γε συνομολογεῖσ, λέγων ὅτι νομίζεισ τοῖσ ἀσθενεστέροισ πᾶσι μείω προστάττειν πράγματα. τοὺσ δὲ δὴ σκαλέασ, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, τίνοσ ἕνεκα ἐμβάλλετε τῷ σίτῳ;

οἶσθα δήπου, ἔφη, ὅτι ἐν τῷ χειμῶνι πολλὰ ὕδατα γίγνεται. τί γὰρ οὔ; ἔφην ἐγώ. οὐκοῦν θῶμεν τοῦ σίτου καὶ κατακρυφθῆναί τινα ὑπ’ αὐτῶν ἰλύοσ ἐπιχυθείσησ καὶ ψιλωθῆναί τινασ ῥίζασ ὑπὸ ῥεύματοσ. καὶ ὕλη δὲ πολλάκισ ὑπὸ τῶν ὑδάτων δήπου συνεξορμᾷ τῷ σίτῳ καὶ παρέχει πνιγμὸν αὐτῷ. πάντα, ἔφην ἐγώ, εἰκὸσ ταῦτα γίγνεσθαι. οὐκοῦν δοκεῖ σοι, ἔφη, ἐνταῦθα ἤδη ἐπικουρίασ τινὸσ δεῖσθαι ὁ σῖτοσ;

πάνυ μὲν οὖν, ἔφην ἐγώ. τῷ οὖν κατιλυθέντι τί ἂν ποιοῦντεσ δοκοῦσιν ἄν σοι ἐπικουρῆσαι; ἐπικουφίσαντεσ, ἔφην ἐγώ, τὴν γῆν. τί δέ, ἔφη, τῷ ἐψιλωμένῳ τὰσ ῥίζασ; ἀντιπροσαμησάμενοι τὴν γῆν ἄν, ἔφην ἐγώ. τί γάρ, ἔφη, ἂν ὕλη πνίγῃ συνεξορμῶσα τῷ σίτῳ καὶ διαρπάζουσα τοῦ σίτου τὴν τροφὴν ὥσπερ οἱ κηφῆνεσ διαρπάζουσιν ἄχρηστοι ὄντεσ τῶν μελιττῶν ἃ ἂν ἐκεῖναι ἐργασάμεναι τροφὴν καταθῶνται;

ἐκκόπτειν ἂν νὴ Δία τὴν τροφὴν δέοι τὴν ὕλην, ἔφην ἐγώ, ὥσπερ τοὺσ κηφῆνασ ἐκ τῶν σμηνῶν ἀφαιρεῖν. οὐκοῦν, ἔφη, εἰκότωσ σοι δοκοῦμεν ἐμβαλεῖν τοὺσ σκαλέασ;

πάνυ γε. ἀτὰρ ἐνθυμοῦμαι, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, οἱο͂́ν ἐστι τὸ εὖ τὰσ εἰκόνασ ἐπάγεσθαι. πάνυ γὰρ σύ με ἐξώργισασ πρὸσ τὴν ὕλην τοὺσ κηφῆνασ εἰπών, πολὺ μᾶλλον ἢ ὅτε περὶ αὐτῆσ τῆσ ὕλησ ἔλεγεσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 17

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 17)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION