Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 8

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 8)

ἦ καὶ ἐπέγνωσ τι, ὦ Ἰσχόμαχε, ἔφην ἐγώ, ἐκ τούτων αὐτὴν κεκινημένην μᾶλλον πρὸσ τὴν ἐπιμέλειαν; ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, καὶ δηχθεῖσάν γε οἶδα αὐτὴν καὶ ἐρυθριάσασαν σφόδρα ὅτι τῶν εἰσενεχθέντων τι αἰτήσαντοσ ἐμοῦ οὐκ εἶχέ μοι δοῦναι. καὶ ἐγὼ μέντοι ἰδὼν ἀχθεσθεῖσαν αὐτὴν εἶπον·

μηδέν τι, ἔφην, ἀθυμήσῃσ, ὦ γύναι, ὅτι οὐκ ἔχεισ δοῦναι ὅ σε αἰτῶν τυγχάνω. ἔστι μὲν γὰρ πενία αὕτη σαφήσ, τὸ δεόμενόν τινοσ μὴ ἔχειν χρῆσθαι· ἀλυποτέρα δὲ αὕτη ἡ ἔνδεια, τὸ ζητοῦντά τι μὴ δύνασθαι λαβεῖν, ἢ τὴν ἀρχὴν μηδὲ ζητεῖν εἰδότα ὅτι οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ γάρ, ἔφην ἐγώ, τούτων οὐ σὺ αἰτία, ἀλλ’ ἐγὼ οὐ τάξασ σοι παρέδωκα ὅπου χρὴ ἕκαστα κεῖσθαι, ὅπωσ εἰδῇσ ὅπου τε δεῖ τιθέναι καὶ ὁπόθεν λαμβάνειν. ἔστι δ’ οὐδὲν οὕτωσ, ὦ γύναι, οὔτ’ εὔχρηστον οὔτε καλὸν ἀνθρώποισ ὡσ τάξισ.

καὶ γὰρ χορὸσ ἐξ ἀνθρώπων συγκείμενόσ ἐστιν· ἀλλ’ ὅταν μὲν ποιῶσιν ὅ τι ἂν τύχῃ ἕκαστοσ, ταραχή τισ φαίνεται καὶ θεᾶσθαι ἀτερπέσ, ὅταν δὲ τεταγμένωσ ποιῶσι καὶ φθέγγωνται, ἅμα οἱ αὐτοὶ οὗτοι καὶ ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι καὶ ἀξιάκουστοι. καὶ στρατιά γε, ἔφην ἐγώ, ὦ γύναι, ἄτακτοσ μὲν οὖσα ταραχωδέστατον, καὶ τοῖσ μὲν πολεμίοισ εὐχειρωτότατον, τοῖσ δὲ φίλοισ ἀκλεέστατον ὁρᾶν καὶ ἀχρηστότατον, ὄνοσ ὁμοῦ, ὁπλίτησ, σκευοφόροσ, ψιλόσ, ἱππεύσ, ἅμαξα·

‐ πῶσ γὰρ ἂν πορευθείησαν, <ἐὰν> ἔχοντεσ οὕτωσ ἐπικωλύσωσιν ἀλλήλουσ, ὁ μὲν βαδίζων τὸν τρέχοντα, ὁ δὲ τρέχων τὸν ἑστηκότα, ἡ δὲ ἅμαξα τὸν ἱππέα, ὁ δὲ ὄνοσ τὴν ἅμαξαν, ὁ δὲ σκευοφόροσ τὸν ὁπλίτην; εἰ δὲ καὶ μάχεσθαι δέοι, πῶσ ἂν οὕτωσ ἔχοντεσ μαχέσαιντο;

οἷσ γὰρ ἀνάγκη αὐτῶν τοὺσ ἐπιόντασ φεύγειν, οὗτοι ἱκανοί εἰσι φεύγοντεσ καταπατῆσαι τοὺσ ὅπλα ἔχοντασ· ‐ τεταγμένη δὲ στρατιὰ κάλλιστον μὲν ἰδεῖν τοῖσ φίλοισ, δυσχερέστατον δὲ τοῖσ πολεμίοισ.

τίσ μὲν γὰρ οὐκ ἂν φίλοσ ἡδέωσ θεάσαιτο ὁπλίτασ πολλοὺσ ἐν τάξει πορευομένουσ, τίσ δ’ οὐκ ἂν θαυμάσειεν ἱππέασ κατὰ τάξεισ ἐλαύνοντασ, τίσ δὲ οὐκ ἂν πολέμιοσ φοβηθείη ἰδὼν διηυκρινημένουσ ὁπλίτασ, ἱππέασ, πελταστάσ, τοξότασ, σφενδονήτασ, καὶ τοῖσ ἄρχουσι τεταγμένωσ ἑπομένουσ; ἀλλὰ καὶ πορευομένων ἐν τάξει, κἂν πολλαὶ μυριάδεσ ὦσιν, ὁμοίωσ ὥσπερ εἷσ ἕκαστοσ καθ’ ἡσυχίαν πάντεσ πορεύονται·

εἰσ γὰρ τὸ κενούμενον ἀεὶ <οἱ> ὄπισθεν ἐπέρχονται. καὶ τριήρησ δέ τοι ἡ σεσαγμένη ἀνθρώπων διὰ τί ἄλλο φοβερόν ἐστι πολεμίοισ ἢ φίλοισ ἀξιοθέατον ἢ ὅτι ταχὺ πλεῖ;

διὰ τί δὲ ἄλλο ἄλυποι ἀλλήλοισ εἰσὶν οἱ ἐμπλέοντεσ ἢ διότι ἐν τάξει μὲν κάθηνται, ἐν τάξει δὲ προνεύουσιν, ἐν τάξει δ’ ἀναπίπτουσιν, ἐν τάξει δ’ ἐμβαίνουσι καὶ ἐκβαίνουσιν; ἡ δ’ ἀταξία ὅμοιόν τί μοι δοκεῖ εἶναι οἱο͂́νπερ εἰ γεωργὸσ ὁμοῦ ἐμβάλοι κριθὰσ καὶ πυροὺσ καὶ ὄσπρια, κἄπειτα, ὁπότε δέοι ἢ μάζησ ἢ ἄρτου ἢ ὄψου, διαλέγειν δέοι αὐτῷ ἀντὶ τοῦ λαβόντα διηυκρινημένοισ χρῆσθαι.

καὶ σὺ οὖν, ὦ γύναι, <εἰ> τοῦ μὲν ταράχου τούτου μὴ δέοιο, βούλοιο δ’ ἀκριβῶσ διοικεῖν τὰ ὄντα εἰδέναι καὶ τῶν ὄντων εὐπόρωσ λαμβάνουσα ὅτῳ ἂν δέῃ χρῆσθαι, καὶ ἐμοί, ἐάν τι αἰτῶ, ἐν χάριτι διδόναι, χώραν τε δοκιμασώμεθα τὴν προσήκουσαν ἑκάστοισ ἔχειν καὶ ἐν ταύτῃ θέντεσ διδάξωμεν τὴν διάκονον λαμβάνειν τε ἐντεῦθεν καὶ κατατιθέναι πάλιν εἰσ ταύτην·

καὶ οὕτωσ εἰσόμεθα τά τε σῶα ὄντα καὶ τὰ μή· ἡ γὰρ χώρα αὐτὴ τὸ μὴ ὂν ποθήσει, καὶ <τὸ> δεόμενον θεραπείασ ἐξετάσει ἡ ὄψισ, καὶ τὸ εἰδέναι ὅπου ἕκαστόν ἐστι ταχὺ ἐγχειριεῖ, ὥστε μὴ ἀπορεῖν χρῆσθαι. καλλίστην δέ ποτε καὶ ἀκριβεστάτην ἔδοξα σκευῶν τάξιν ἰδεῖν, ὦ Σώκρατεσ, εἰσβὰσ ἐπὶ θέαν εἰσ τὸ μέγα πλοῖον τὸ Φοινικικόν.

πλεῖστα γὰρ σκεύη ἐν σμικροτάτῳ ἀγγείῳ διακεχωρισμένα ἐθεασάμην. διὰ πολλῶν μὲν γὰρ δήπου, ἔφη, ξυλίνων σκευῶν καὶ πλεκτῶν ὁρμίζεται ναῦσ καὶ ἀνάγεται, διὰ πολλῶν δὲ τῶν κρεμαστῶν καλουμένων πλεῖ, πολλοῖσ δὲ μηχανήμασιν ἀνθώπλισται πρὸσ τὰ πολέμια πλοῖα, πολλὰ δὲ ὅπλα τοῖσ ἀνδράσι συμπεριάγει, πάντα δὲ σκεύη ὅσοισπερ ἐν οἰκίᾳ χρῶνται ἄνθρωποι τῇ συσσιτίᾳ ἑκάστῃ κομίζει·

γέμει δὲ παρὰ πάντα φορτίων ὅσα ναύκληροσ κέρδουσ ἕνεκα ἄγεται. καὶ ὅσα λέγω, ἔφη, ἐγώ, πάντα οὐκ ἐν πολλῷ τινι μείζονι χώρᾳ ἔκειτο ἢ ἐν δεκακλίνῳ στέγῃ συμμέτρῳ.

καὶ οὕτω κείμενα ἕκαστα κατενόησα ὡσ οὔτε ἄλληλα ἐμποδίζει οὔτε μαστευτοῦ δεῖται οὔτε ἀσυσκεύαστά ἐστιν οὔτε δυσλύτωσ ἔχει, ὥστε διατριβὴν παρέχειν, ὅταν τῳ ταχὺ δέῃ χρῆσθαι. τὸν δὲ τοῦ κυβερνήτου διάκονον, ὃσ πρῳρεὺσ τῆσ νεὼσ καλεῖται, οὕτωσ ηὑρ͂ον ἐπιστάμενον ἑκάστων τὴν χώραν ὡσ καὶ ἀπὼν ἂν εἴποι ὅπου ἕκαστα κεῖται καὶ ὁπόσα ἐστὶν οὐδὲν ἧττον ἢ ὁ γράμματα ἐπιστάμενοσ εἴποι ἂν Σωκράτουσ καὶ ὁπόσα γράμματα καὶ ὅπου ἕκαστον τέτακται.

εἶδον δέ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, καὶ ἐξετάζοντα τοῦτον αὐτὸν ἐν τῇ σχολῇ πάντα ὁπόσοισ ἄρα δεῖ ἐν τῷ πλοίῳ χρῆσθαι.

θαυμάσασ δέ, ἔφη, τὴν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ ἠρόμην τί πράττοι. ὁ δ’ εἶπεν· ἐπισκοπῶ, ἔφη, ὦ ξένε, εἴ τι συμβαίνοι γίγνεσθαι, πῶσ κεῖται, ἔφη, τὰ ἐν τῇ νηί, ἢ εἴ τι ἀποστατεῖ ἢ εἰ δυστραπέλωσ τι σύγκειται. οὐ γάρ, ἔφη, ἐγχωρεῖ, ὅταν χειμάζῃ ὁ θεὸσ ἐν τῇ θαλάττῃ, οὔτε μαστεύειν ὅτου ἂν δέῃ οὔτε δυστραπέλωσ ἔχον διδόναι.

ἀπειλεῖ γὰρ ὁ θεὸσ καὶ κολάζει τοὺσ βλᾶκασ. ἐὰν δὲ μόνον μὴ ἀπολέσῃ τοὺσ μὴ ἁμαρτάνοντασ, πάνυ ἀγαπητόν· ἐὰν δὲ καὶ πάνυ καλῶσ ὑπηρετοῦντασ σῴζῃ, πολλὴ χάρισ, ἔφη, τοῖσ θεοῖσ. ἐγὼ οὖν κατιδὼν ταύτην τὴν ἀκρίβειαν τῆσ κατασκευῆσ ἔλεγον τῇ γυναικὶ ὅτι πάνυ ἂν ἡμῶν εἰή βλακικόν, εἰ οἱ μὲν ἐν τοῖσ πλοίοισ καὶ μικροῖσ οὖσι χώρασ εὑρίσκουσι, καὶ σαλεύοντεσ ἰσχυρῶσ ὅμωσ σῴζουσι τὴν τάξιν, καὶ ὑπερφοβούμενοι ὅμωσ εὑρίσκουσι τὸ δέον λαμβάνειν, ἡμεῖσ δὲ καὶ διῃρημένων ἑκάστοισ θηκῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ μεγάλων καὶ βεβηκυίασ τῆσ οἰκίασ ἐν δαπέδῳ, εἰ μὴ εὑρήσομεν καλὴν καὶ εὐεύρετον χώραν ἑκάστοισ αὐτῶν, πῶσ οὐκ ἂν πολλὴ ἡμῶν ἀσυνεσία εἰή;

ὡσ μὲν δὴ ἀγαθὸν τετάχθαι σκευῶν κατασκευὴν καὶ ὡσ ῥᾴδιον χώραν ἑκάστοισ αὐτῶν εὑρεῖν ἐν οἰκίᾳ θεῖναι ὡσ ἑκάστοισ συμφέρει εἴρηται·

ὡσ δὲ καλὸν φαίνεται, ἐπειδὰν ὑποδήματα ἐφεξῆσ κέηται, κἂν ὁποῖα ᾖ, καλὸν δὲ ἱμάτια κεχωρισμένα ἰδεῖν, κἂν ὁποῖα ᾖ, καλὸν δὲ στρώματα, καλὸν δὲ χαλκία, καλὸν δὲ τὰ ἀμφὶ τραπέζασ, καλὸν δὲ καὶ ὃ πάντων καταγελάσειεν ἂν μάλιστα οὐχ ὁ σεμνὸσ ἀλλ’ ὁ κομψόσ, ὅτι καὶ χύτρασ φησὶν εὔρυθμον φαίνεσθαι εὐκρινῶσ κειμένασ ‐ τὰ δὲ ἄλλα ἤδη που ἀπὸ τούτου ἅπαντα καλλίω φαίνεται κατὰ κόσμον κείμενα·

χορὸσ γὰρ σκευῶν ἕκαστα φαίνεται, καὶ τὸ μέσον δὲ πάντων τούτων καλὸν φαίνεται, ἐκποδὼν ἑκάστου κειμένου·

ὥσπερ καὶ κύκλιοσ χορὸσ οὐ μόνον αὐτὸσ καλὸν θέαμά ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὸ μέσον αὐτοῦ καλὸν καὶ καθαρὸν φαίνεται ‐ εἰ δὲ ἀληθῆ ταῦτα λέγω, ἔξεστιν, ἔφην, ὦ γύναι, καὶ πεῖραν λαμβάνειν αὐτῶν οὔτε τι ζημιωθέντασ οὔτε τι πολλὰ πονήσαντασ. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦτο δεῖ ἀθυμῆσαι, ὦ γύναι, ἔφην ἐγώ, ὡσ χαλεπὸν εὑρεῖν τὸν μαθησόμενόν τε τὰσ χώρασ καὶ μεμνησόμενον καταχωρίζειν ἕκαστα.

ἴσμεν γὰρ δήπου ὅτι μυριοπλάσια ἡμῶν ἅπαντα ἔχει ἡ πᾶσα πόλισ, ἀλλ’ ὅμωσ, ὁποῖον ἂν τῶν οἰκετῶν κελεύσῃσ πριάμενόν τί σοι ἐξ ἀγορᾶσ ἐνεγκεῖν, οὐδεὶσ ἀπορήσει, ἀλλὰ πᾶσ εἰδὼσ φανεῖται ὅποι χρὴ ἐλθόντα λαβεῖν ἕκαστα.

τούτου μέντοι, ἔφην ἐγώ, οὐδὲν ἄλλο αἴτιόν ἐστιν ἢ ὅτι ἐν χώρᾳ κεῖται τεταγμένῃ. ἄνθρωπον δέ γε ζητῶν, καὶ ταῦτα ἐνίοτε ἀντιζητοῦντα, πολλάκισ ἄν τισ πρότερον, πρὶν εὑρεῖν, ἀπείποι.

καὶ τούτου αὖ οὐδὲν ἄλλο αἴτιόν ἐστιν ἢ τὸ μὴ εἶναι τεταγμένον ὅπου ἕκαστον δεῖ ἀναμένειν. περὶ μὲν γὰρ δὴ τάξεωσ σκευῶν καὶ χρήσεωσ τοιαῦτα αὐτῇ διαλεχθεὶσ δοκῶ μεμνῆσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION