Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 3

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 3)

ἐνταῦθα ἔμεινεν ὁ Κῦροσ καὶ ἡ στρατιὰ ἡμέρασ εἴκοσιν· οἱ γὰρ στρατιῶται οὐκ ἔφασαν ἰέναι τοῦ πρόσω· ὑπώπτευον γὰρ ἤδη ἐπὶ βασιλέα ἰέναι· μισθωθῆναι δὲ οὐκ ἐπὶ τούτῳ ἔφασαν. πρῶτοσ δὲ Κλέαρχοσ τοὺσ αὑτοῦ στρατιώτασ ἐβιάζετο ἰέναι· οἱ δ’ αὐτόν τε ἔβαλλον καὶ τὰ ὑποζύγια τὰ ἐκείνου, ἐπεὶ ἄρξαιντο προϊέναι. Κλέαρχοσ δὲ τότε μὲν μικρὸν ἐξέφυγε μὴ καταπετρωθῆναι, ὕστερον δ’ ἐπεὶ ἔγνω ὅτι οὐ δυνήσεται βιάσασθαι, συνήγαγεν ἐκκλησίαν τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν.

καὶ πρῶτον μὲν ἐδάκρυε πολὺν χρόνον ἑστώσ· οἱ δὲ ὁρῶντεσ ἐθαύμαζον καὶ ἐσιώπων· εἶτα δὲ ἔλεξε τοιάδε. ἄνδρεσ στρατιῶται, μὴ θαυμάζετε ὅτι χαλεπῶσ φέρω τοῖσ παροῦσι πράγμασιν.

ἐμοὶ γὰρ ξένοσ Κῦροσ ἐγένετο καί με φεύγοντα ἐκ τῆσ πατρίδοσ τά τε ἄλλα ἐτίμησε καὶ μυρίουσ ἔδωκε δαρεικούσ· οὓσ ἐγὼ λαβὼν οὐκ εἰσ τὸ ἴδιον κατεθέμην ἐμοὶ οὐδὲ καθηδυπάθησα, ἀλλ’ εἰσ ὑμᾶσ ἐδαπάνων. καὶ πρῶτον μὲν πρὸσ τοὺσ Θρᾷκασ ἐπολέμησα, καὶ ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐτιμωρούμην μεθ’ ὑμῶν, ἐκ τῆσ Χερρονήσου αὐτοὺσ ἐξελαύνων βουλομένουσ ἀφαιρεῖσθαι τοὺσ ἐνοικοῦντασ Ἕλληνασ τὴν γῆν.

ἐπειδὴ δὲ Κῦροσ ἐκάλει, λαβὼν ὑμᾶσ ἐπορευόμην, ἵνα εἴ τι δέοιτο ὠφελοίην αὐτὸν ἀνθ’ ὧν εὖ ἔπαθον ὑπ’ ἐκείνου. ἐπεὶ δὲ ὑμεῖσ οὐ βούλεσθε συμπορεύεσθαι, ἀνάγκη δή μοι ἢ ὑμᾶσ προδόντα τῇ Κύρου φιλίᾳ χρῆσθαι ἢ πρὸσ ἐκεῖνον ψευσάμενον μεθ’ ὑμῶν εἶναι.

εἰ μὲν δὴ δίκαια ποιήσω οὐκ οἶδα, αἱρήσομαι δ’ οὖν ὑμᾶσ καὶ σὺν ὑμῖν ὅ τι ἂν δέῃ πείσομαι. καὶ οὔποτε ἐρεῖ οὐδεὶσ ὡσ ἐγὼ Ἕλληνασ ἀγαγὼν εἰσ τοὺσ βαρβάρουσ, προδοὺσ τοὺσ Ἕλληνασ τὴν τῶν βαρβάρων φιλίαν εἱλόμην, ἀλλ’ ἐπεὶ ὑμεῖσ ἐμοὶ οὐ θέλετε πείθεσθαι, ἐγὼ σὺν ὑμῖν ἕψομαι καὶ ὅ τι ἂν δέῃ πείσομαι. νομίζω γὰρ ὑμᾶσ ἐμοὶ εἶναι καὶ πατρίδα καὶ φίλουσ καὶ συμμάχουσ, καὶ σὺν ὑμῖν μὲν ἂν οἶμαι εἶναι τίμιοσ ὅπου ἂν ὦ, ὑμῶν δὲ ἔρημοσ ὢν οὐκ ἂν ἱκανὸσ οἶμαι εἶναι οὔτ’ ἂν φίλον ὠφελῆσαι οὔτ’ ἂν ἐχθρὸν ἀλέξασθαι.

ὡσ ἐμοῦ οὖν ἰόντοσ ὅπῃ ἂν καὶ ὑμεῖσ οὕτω τὴν γνώμην ἔχετε. ταῦτα εἶπεν·

οἱ δὲ στρατιῶται οἵ τε αὐτοῦ ἐκείνου καὶ οἱ ἄλλοι ταῦτα ἀκούσαντεσ ὅτι οὐ φαίη παρὰ βασιλέα πορεύεσθαι ἐπῄνεσαν· παρὰ δὲ Ξενίου καὶ Πασίωνοσ πλείουσ ἢ δισχίλιοι λαβόντεσ τὰ ὅπλα καὶ τὰ σκευοφόρα ἐστρατοπεδεύσαντο παρὰ Κλεάρχῳ. Κῦροσ δὲ τούτοισ ἀπορῶν τε καὶ λυπούμενοσ μετεπέμπετο τὸν Κλέαρχον·

ὁ δὲ ἰέναι μὲν οὐκ ἤθελε, λάθρᾳ δὲ τῶν στρατιωτῶν πέμπων αὐτῷ ἄγγελον ἔλεγε θαρρεῖν ὡσ καταστησομένων τούτων εἰσ τὸ δέον. μεταπέμπεσθαι δ’ ἐκέλευεν αὐτόν· αὐτὸσ δ’ οὐκ ἔφη ἰέναι. μετὰ δὲ ταῦτα συναγαγὼν τούσ θ’ ἑαυτοῦ στρατιώτασ καὶ τοὺσ προσελθόντασ αὐτῷ καὶ τῶν ἄλλων τὸν βουλόμενον, ἔλεξε τοιάδε.

ἄνδρεσ στρατιῶται, τὰ μὲν δὴ Κύρου δῆλον ὅτι οὕτωσ ἔχει πρὸσ ἡμᾶσ ὥσπερ τὰ ἡμέτερα πρὸσ ἐκεῖνον· οὔτε γὰρ ἡμεῖσ ἐκείνου ἔτι στρατιῶται, ἐπεί γε οὐ συνεπόμεθα αὐτῷ, οὔτε ἐκεῖνοσ ἔτι ἡμῖν μισθοδότησ. ὅτι μέντοι ἀδικεῖσθαι νομίζει ὑφ’ ἡμῶν οἶδα·

ὥστε καὶ μεταπεμπομένου αὐτοῦ οὐκ ἐθέλω ἐλθεῖν, τὸ μὲν μέγιστον αἰσχυνόμενοσ ὅτι σύνοιδα ἐμαυτῷ πάντα ἐψευσμένοσ αὐτόν, ἔπειτα καὶ δεδιὼσ μὴ λαβών με δίκην ἐπιθῇ ὧν νομίζει ὑπ’ ἐμοῦ ἠδικῆσθαι. ἐμοὶ οὖν δοκεῖ οὐχ ὡρ́α εἶναι ἡμῖν καθεύδειν οὐδ’ ἀμελεῖν ἡμῶν αὐτῶν, ἀλλὰ βουλεύεσθαι ὅ τι χρὴ ποιεῖν ἐκ τούτων.

καὶ ἑώσ γε μένομεν αὐτοῦ σκεπτέον μοι δοκεῖ εἶναι ὅπωσ ἀσφαλέστατα μενοῦμεν, εἴ τε ἤδη δοκεῖ ἀπιέναι, ὅπωσ ἀσφαλέστατα ἄπιμεν, καὶ ὅπωσ τὰ ἐπιτήδεια ἕξομεν· ἄνευ γὰρ τούτων οὔτε στρατηγοῦ οὔτε ἰδιώτου ὄφελοσ οὐδέν. ὁ δ’ ἀνὴρ πολλοῦ μὲν ἄξιοσ ᾧ ἂν φίλοσ ᾖ, χαλεπώτατοσ δ’ ἐχθρὸσ ᾧ ἂν πολέμιοσ ᾖ, ἔχει δὲ δύναμιν καὶ πεζὴν καὶ ἱππικὴν καὶ ναυτικὴν ἣν πάντεσ ὁμοίωσ ὁρῶμέν τε καὶ ἐπιστάμεθα·

καὶ γὰρ οὐδὲ πόρρω δοκοῦμέν μοι αὐτοῦ καθῆσθαι. ὥστε ὡρ́α λέγειν ὅ τι τισ γιγνώσκει ἄριστον εἶναι. ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο. ἐκ δὲ τούτου ἀνίσταντο οἱ μὲν ἐκ τοῦ αὐτομάτου, λέξοντεσ ἃ ἐγίγνωσκον, οἱ δὲ καὶ ὑπ’ ἐκείνου ἐγκέλευστοι, ἐπιδεικνύντεσ οἱά εἰή ἡ ἀπορία ἄνευ τῆσ Κύρου γνώμησ καὶ μένειν καὶ ἀπιέναι.

εἷσ δὲ δὴ εἶπε προσποιούμενοσ σπεύδειν ὡσ τάχιστα πορεύεσθαι εἰσ τὴν Ἑλλάδα στρατηγοὺσ μὲν ἑλέσθαι ἄλλουσ ὡσ τάχιστα, εἰ μὴ βούλεται Κλέαρχοσ ἀπάγειν·

τὰ δ’ ἐπιτήδει’ ἀγοράζεσθαι ἡ δ’ ἀγορὰ ἦν ἐν τῷ βαρβαρικῷ στρατεύματι καὶ συσκευάζεσθαι· ἐλθόντασ δὲ Κῦρον αἰτεῖν πλοῖα, ὡσ ἀποπλέοιεν· ἐὰν δὲ μὴ διδῷ ταῦτα, ἡγεμόνα αἰτεῖν Κῦρον ὅστισ διὰ φιλίασ τῆσ χώρασ ἀπάξει. ἐὰν δὲ μηδὲ ἡγεμόνα διδῷ, συντάττεσθαι τὴν ταχίστην, πέμψαι δὲ καὶ προκαταληψομένουσ τὰ ἄκρα, ὅπωσ μὴ φθάσωσι μήτε Κῦροσ μήτε οἱ Κίλικεσ καταλαβόντεσ, ὧν πολλοὺσ καὶ πολλὰ χρήματα ἔχομεν ἀνηρπακότεσ. οὗτοσ μὲν τοιαῦτα εἶπε· μετὰ δὲ τοῦτον Κλέαρχοσ εἶπε τοσοῦτον. ὡσ μὲν στρατηγήσοντα ἐμὲ ταύτην τὴν στρατηγίαν μηδεὶσ ὑμῶν λεγέτω·

πολλὰ γὰρ ἐνορῶ δι’ ἃ ἐμοὶ τοῦτο οὐ ποιητέον· ὡσ δὲ τῷ ἀνδρὶ ὃν ἂν ἕλησθε πείσομαι ᾗ δυνατὸν μάλιστα, ἵνα εἰδῆτε ὅτι καὶ ἄρχεσθαι ἐπίσταμαι ὥσ τισ καὶ ἄλλοσ μάλιστα ἀνθρώπων. μετὰ τοῦτον ἄλλοσ ἀνέστη, ἐπιδεικνὺσ μὲν τὴν εὐήθειαν τοῦ τὰ πλοῖα αἰτεῖν κελεύοντοσ, ὥσπερ πάλιν τὸν στόλον Κύρου ποιουμένου, ἐπιδεικνὺσ δὲ ὡσ εὐήθεσ εἰή ἡγεμόνα αἰτεῖν παρὰ τούτου ᾧ λυμαινόμεθα τὴν πρᾶξιν.

εἰ δὲ καὶ τῷ ἡγεμόνι πιστεύσομεν ὃν ἂν Κῦροσ διδῷ, τί κωλύει καὶ τὰ ἄκρα ἡμῖν κελεύειν Κῦρον προκαταλαβεῖν; ἐγὼ γὰρ ὀκνοίην μὲν ἂν εἰσ τὰ πλοῖα ἐμβαίνειν ἃ ἡμῖν δοίη, μὴ ἡμᾶσ ταῖσ τριήρεσι καταδύσῃ, φοβοίμην δ’ ἂν τῷ ἡγεμόνι ὃν δοίη ἕπεσθαι, μὴ ἡμᾶσ ἀγάγῃ ὅθεν οὐκ ἔσται ἐξελθεῖν·

βουλοίμην δ’ ἂν ἄκοντοσ ἀπιὼν Κύρου λαθεῖν αὐτὸν ἀπελθών· ὃ οὐ δυνατόν ἐστιν. ἀλλ’ ἐγώ φημι ταῦτα μὲν φλυαρίασ εἶναι·

δοκεῖ δέ μοι ἄνδρασ ἐλθόντασ πρὸσ Κῦρον οἵτινεσ ἐπιτήδειοι σὺν Κλεάρχῳ ἐρωτᾶν ἐκεῖνον τί βούλεται ἡμῖν χρῆσθαι· καὶ ἐὰν μὲν ἡ πρᾶξισ ᾖ παραπλησία οἱᾴπερ καὶ πρόσθεν ἐχρῆτο τοῖσ ξένοισ, ἕπεσθαι καὶ ἡμᾶσ καὶ μὴ κακίουσ εἶναι τῶν πρόσθεν τούτῳ συναναβάντων· ἐὰν δὲ μείζων ἡ πρᾶξισ τῆσ πρόσθεν φαίνηται καὶ ἐπιπονωτέρα καὶ ἐπικινδυνοτέρα, ἀξιοῦν ἢ πείσαντα ἡμᾶσ ἄγειν ἢ πεισθέντα πρὸσ φιλίαν ἀφιέναι·

οὕτω γὰρ καὶ ἑπόμενοι ἂν φίλοι αὐτῷ καὶ πρόθυμοι ἑποίμεθα καὶ ἀπιόντεσ ἀσφαλῶσ ἂν ἀπίοιμεν· ὅ τι δ’ ἂν πρὸσ ταῦτα λέγῃ ἀπαγγεῖλαι δεῦρο· ἡμᾶσ δ’ ἀκούσαντασ πρὸσ ταῦτα βουλεύεσθαι. ἔδοξε ταῦτα, καὶ ἄνδρασ ἑλόμενοι σὺν Κλεάρχῳ πέμπουσιν οἳ ἠρώτων Κῦρον τὰ δόξαντα τῇ στρατιᾷ.

ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ὅτι ἀκούει Ἀβροκόμαν ἐχθρὸν ἄνδρα ἐπὶ τῷ Εὐφράτῃ ποταμῷ εἶναι, ἀπέχοντα δώδεκα σταθμούσ· πρὸσ τοῦτον οὖν ἔφη βούλεσθαι ἐλθεῖν· κἂν μὲν ᾖ ἐκεῖ, τὴν δίκην ἔφη χρῄζειν ἐπιθεῖναι αὐτῷ, ἦν δὲ φύγῃ, ἡμεῖσ ἐκεῖ πρὸσ ταῦτα βουλευσόμεθα. ἀκούσαντεσ δὲ ταῦτα οἱ αἱρετοὶ ἀγγέλλουσι τοῖσ στρατιώταισ·

τοῖσ δὲ ὑποψία μὲν ἦν ὅτι ἄγει πρὸσ βασιλέα, ὅμωσ δὲ ἐδόκει ἕπεσθαι. προσαιτοῦσι δὲ μισθόν· ὁ δὲ Κῦροσ ὑπισχνεῖται ἡμιόλιον πᾶσι δώσειν οὗ πρότερον ἔφερον, ἀντὶ δαρεικοῦ τρία ἡμιδαρεικὰ τοῦ μηνὸσ τῷ στρατιώτῃ· ὅτι δὲ ἐπὶ βασιλέα ἄγοι οὐδὲ ἐνταῦθα ἤκουσεν οὐδεὶσ ἐν τῷ γε φανερῷ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION