Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 5

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 5)

ἐντεῦθεν ἐξελαύνει διὰ τῆσ Ἀραβίασ τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἐν δεξιᾷ ἔχων σταθμοὺσ ἐρήμουσ πέντε παρασάγγασ τριάκοντα καὶ πέντε. ἐν τούτῳ δὲ τῷ τόπῳ ἦν μὲν ἡ γῆ πεδίον ἅπαν ὁμαλὲσ ὥσπερ θάλαττα, ἀψινθίου δὲ πλῆρεσ· εἰ δέ τι καὶ ἄλλο ἐνῆν ὕλησ ἢ καλάμου, ἅπαντα ἦσαν εὐώδη ὥσπερ ἀρώματα· δένδρον δ’ οὐδὲν ἐνῆν, θηρία δὲ παντοῖα, πλεῖστοι ὄνοι ἄγριοι, πολλαὶ δὲ στρουθοὶ αἱ μεγάλαι·

ἐνῆσαν δὲ καὶ ὠτίδεσ καὶ δορκάδεσ· ταῦτα δὲ τὰ θηρία οἱ ἱππεῖσ ἐνίοτε ἐδίωκον. καὶ οἱ μὲν ὄνοι, ἐπεί τισ διώκοι, προδραμόντεσ ἕστασαν· πολὺ γὰρ τῶν ἵππων ἔτρεχον θᾶττον· καὶ πάλιν, ἐπεὶ πλησιάζοιεν οἱ ἵπποι, ταὐτὸν ἐποίουν, καὶ οὐκ ἦν λαβεῖν, εἰ μὴ διαστάντεσ οἱ ἱππεῖσ θηρῷεν διαδεχόμενοι. τὰ δὲ κρέα τῶν ἁλισκομένων ἦν παραπλήσια τοῖσ ἐλαφείοισ, ἁπαλώτερα δέ. στρουθὸν δὲ οὐδεὶσ ἔλαβεν·

οἱ δὲ διώξαντεσ τῶν ἱππέων ταχὺ ἐπαύοντο· πολὺ γὰρ ἀπέσπα φεύγουσα, τοῖσ μὲν ποσὶ δρόμῳ, ταῖσ δὲ πτέρυξιν αἴρουσα, ὥσπερ ἱστίῳ χρωμένη. τὰσ δὲ ὠτίδασ ἄν τισ ταχὺ ἀνιστῇ ἔστι λαμβάνειν· πέτονται γὰρ βραχὺ ὥσπερ πέρδικεσ καὶ ταχὺ ἀπαγορεύουσι. τὰ δὲ κρέα αὐτῶν ἥδιστα ἦν.

πορευόμενοι δὲ διὰ ταύτησ τῆσ χώρασ ἀφικνοῦνται ἐπὶ τὸν Μάσκαν ποταμόν, τὸ εὖροσ πλεθριαῖον. ἐνταῦθα ἦν πόλισ ἐρήμη, μεγάλη, ὄνομα δ’ αὐτῇ Κορσωτή· περιερρεῖτο δ’ αὕτη ὑπὸ τοῦ Μάσκα κύκλῳ. ἐνταῦθ’ ἔμειναν ἡμέρασ τρεῖσ καὶ ἐπεσιτίσαντο.

ἐντεῦθεν ἐξελαύνει σταθμοὺσ ἐρήμουσ τρισκαίδεκα παρασάγγασ ἐνενήκοντα τὸν Εὐφράτην ποταμὸν ἐν δεξιᾷ ἔχων, καὶ ἀφικνεῖται ἐπὶ Πύλασ. ἐν τούτοισ τοῖσ σταθμοῖσ πολλὰ τῶν ὑποζυγίων ἀπώλετο ὑπὸ λιμοῦ· οὐ γὰρ ἦν χόρτοσ οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν δένδρον, ἀλλὰ ψιλὴ ἦν ἅπασα ἡ χώρα· οἱ δὲ ἐνοικοῦντεσ ὄνουσ ἀλέτασ παρὰ τὸν ποταμὸν ὀρύττοντεσ καὶ ποιοῦντεσ εἰσ Βαβυλῶνα ἦγον καὶ ἐπώλουν καὶ ἀνταγοράζοντεσ σῖτον ἔζων. τὸ δὲ στράτευμα ὁ σῖτοσ ἐπέλιπε, καὶ πρίασθαι οὐκ ἦν εἰ μὴ ἐν τῇ Λυδίᾳ ἀγορᾷ ἐν τῷ Κύρου βαρβαρικῷ, τὴν καπίθην ἀλεύρων ἢ ἀλφίτων τεττάρων σίγλων.

ὁ δὲ σίγλοσ δύναται ἑπτὰ ὀβολοὺσ καὶ ἡμιωβέλιον Ἀττικούσ· ἡ δὲ καπίθη δύο χοίνικασ Ἀττικὰσ ἐχώρει. κρέα οὖν ἐσθίοντεσ οἱ στρατιῶται διεγίγνοντο. ἦν δὲ τούτων τῶν σταθμῶν οὓσ πάνυ μακροὺσ ἤλαυνεν, ὁπότε ἢ πρὸσ ὕδωρ βούλοιτο διατελέσαι ἢ πρὸσ χιλόν.

καὶ δή ποτε στενοχωρίασ καὶ πηλοῦ φανέντοσ ταῖσ ἁμάξαισ δυσπορεύτου ἐπέστη ὁ Κῦροσ σὺν τοῖσ περὶ αὐτὸν ἀρίστοισ καὶ εὐδαιμονεστάτοισ καὶ ἔταξε Γλοῦν καὶ Πίγρητα λαβόντασ τοῦ βαρβαρικοῦ στρατοῦ συνεκβιβάζειν τὰσ ἁμάξασ. ἐπεὶ δ’ ἐδόκουν αὐτῷ σχολαίωσ ποιεῖν, ὥσπερ ὀργῇ ἐκέλευσε τοὺσ περὶ αὐτὸν Πέρσασ τοὺσ κρατίστουσ συνεπισπεῦσαι τὰσ ἁμάξασ.

ἔνθα δὴ μέροσ τι τῆσ εὐταξίασ ἦν θεάσασθαι. ῥίψαντεσ γὰρ τοὺσ πορφυροῦσ κάνδυσ ὅπου ἔτυχεν ἕκαστοσ ἑστηκώσ, ἱέντο ὥσπερ ἂν δράμοι τισ ἐπὶ νίκῃ καὶ μάλα κατὰ πρανοῦσ γηλόφου, ἔχοντεσ τούτουσ τε τοὺσ πολυτελεῖσ χιτῶνασ καὶ τὰσ ποικίλασ ἀναξυρίδασ, ἔνιοι δὲ καὶ στρεπτοὺσ περὶ τοῖσ τραχήλοισ καὶ ψέλια περὶ ταῖσ χερσίν· εὐθὺσ δὲ σὺν τούτοισ εἰσπηδήσαντεσ εἰσ τὸν πηλὸν θᾶττον ἢ ὥσ τισ ἂν ᾤετο μετεώρουσ ἐξεκόμισαν τὰσ ἁμάξασ. τὸ δὲ σύμπαν δῆλοσ ἦν Κῦροσ ὡσ σπεύδων πᾶσαν τὴν ὁδὸν καὶ οὐ διατρίβων ὅπου μὴ ἐπισιτισμοῦ ἕνεκα ἤ τινοσ ἄλλου ἀναγκαίου ἐκαθέζετο, νομίζων, ὅσῳ θᾶττον ἔλθοι, τοσούτῳ ἀπαρασκευαστοτέρῳ βασιλεῖ μαχεῖσθαι, ὅσῳ δὲ σχολαίτερον, τοσούτῳ πλέον συναγείρεσθαι βασιλεῖ στράτευμα.

καὶ συνιδεῖν δ’ ἦν τῷ προσέχοντι τὸν νοῦν τῇ βασιλέωσ ἀρχῇ πλήθει μὲν χώρασ καὶ ἀνθρώπων ἰσχυρὰ οὖσα, τοῖσ δὲ μήκεσι τῶν ὁδῶν καὶ τῷ διεσπάσθαι τὰσ δυνάμεισ ἀσθενήσ, εἴ τισ διὰ ταχέων τὸν πόλεμον ποιοῖτο. πέραν δὲ τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ κατὰ τοὺσ ἐρήμουσ σταθμοὺσ ἦν πόλισ εὐδαίμων καὶ μεγάλη, ὄνομα δὲ Χαρμάνδη·

ἐκ ταύτησ οἱ στρατιῶται ἠγόραζον τὰ ἐπιτήδεια, σχεδίαισ διαβαίνοντεσ ὧδε. διφθέρασ ἃσ εἶχον στεγάσματα ἐπίμπλασαν χόρτου κούφου, εἶτα συνῆγον καὶ συνέσπων, ὡσ μὴ ἅπτεσθαι τῆσ κάρφησ τὸ ὕδωρ· ἐπὶ τούτων διέβαινον καὶ ἐλάμβανον τὰ ἐπιτήδεια, οἶνόν τε ἐκ τῆσ βαλάνου πεποιημένον τῆσ ἀπὸ τοῦ φοίνικοσ καὶ σῖτον μελίνησ· τοῦτο γὰρ ἦν ἐν τῇ χώρᾳ πλεῖστον. ἀμφιλεξάντων δέ τι ἐνταῦθα τῶν τε τοῦ Μένωνοσ στρατιωτῶν καὶ τῶν τοῦ Κλεάρχου ὁ Κλέαρχοσ κρίνασ ἀδικεῖν τὸν τοῦ Μένωνοσ πληγὰσ ἐνέβαλεν·

ὁ δὲ ἐλθὼν πρὸσ τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα ἔλεγεν· ἀκούσαντεσ δὲ οἱ στρατιῶται ἐχαλέπαινον καὶ ὠργίζοντο ἰσχυρῶσ τῷ Κλεάρχῳ. τῇ δὲ αὐτῇ ἡμέρᾳ Κλέαρχοσ ἐλθὼν ἐπὶ τὴν διάβασιν τοῦ ποταμοῦ καὶ ἐκεῖ κατασκεψάμενοσ τὴν ἀγορὰν ἀφιππεύει ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ σκηνὴν διὰ τοῦ Μένωνοσ στρατεύματοσ σὺν ὀλίγοισ τοῖσ περὶ αὐτόν·

Κῦροσ δὲ οὔπω ἧκεν, ἀλλ’ ἔτι προσήλαυνε· τῶν δὲ Μένωνοσ στρατιωτῶν ξύλα σχίζων τισ ὡσ εἶδε Κλέαρχον διελαύνοντα, ἱήσι τῇ ἀξίνῃ· καὶ οὗτοσ μὲν αὐτοῦ ἥμαρτεν· ἄλλοσ δὲ λίθῳ καὶ ἄλλοσ, εἶτα πολλοί, κραυγῆσ γενομένησ. ὁ δὲ καταφεύγει εἰσ τὸ ἑαυτοῦ στράτευμα, καὶ εὐθὺσ παραγγέλλει εἰσ τὰ ὅπλα·

καὶ τοὺσ μὲν ὁπλίτασ αὐτοῦ ἐκέλευσε μεῖναι τὰσ ἀσπίδασ πρὸσ τὰ γόνατα θέντασ, αὐτὸσ δὲ λαβὼν τοὺσ Θρᾷκασ καὶ τοὺσ ἱππέασ οἳ ἦσαν αὐτῷ ἐν τῷ στρατεύματι πλείουσ ἢ τετταράκοντα, τούτων δὲ οἱ πλεῖστοι Θρᾷκεσ, ἤλαυνεν ἐπὶ τοὺσ Μένωνοσ, ὥστ’ ἐκείνουσ ἐκπεπλῆχθαι καὶ αὐτὸν Μένωνα, καὶ τρέχειν ἐπὶ τὰ ὅπλα· οἱ δὲ καὶ ἕστασαν ἀποροῦντεσ τῷ πράγματι. ὁ δὲ Πρόξενοσ ἔτυχε γὰρ ὕστεροσ προσιὼν καὶ τάξισ αὐτῷ ἑπομένη τῶν ὁπλιτῶν εὐθὺσ οὖν εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέρων ἄγων ἔθετο τὰ ὅπλα καὶ ἐδεῖτο τοῦ Κλεάρχου μὴ ποιεῖν ταῦτα.

ὁ δ’ ἐχαλέπαινεν ὅτι αὐτοῦ ὀλίγου δεήσαντοσ καταλευσθῆναι πράωσ λέγοι τὸ αὑτοῦ πάθοσ, ἐκέλευσέ τε αὐτὸν ἐκ τοῦ μέσου ἐξίστασθαι. ἐν τούτῳ δ’ ἐπῄει καὶ Κῦροσ καὶ ἐπύθετο τὸ πρᾶγμα·

εὐθὺσ δ’ ἔλαβε τὰ παλτὰ εἰσ τὰσ χεῖρασ καὶ σὺν τοῖσ παροῦσι τῶν πιστῶν ἧκεν ἐλαύνων εἰσ τὸ μέσον, καὶ λέγει τάδε. Κλέαρχε καὶ Πρόξενε καὶ οἱ ἄλλοι οἱ παρόντεσ Ἕλληνεσ, οὐκ ἴστε ὅ τι ποιεῖτε.

εἰ γάρ τινα ἀλλήλοισ μάχην συνάψετε, νομίζετε ἐν τῇδε τῇ ἡμέρᾳ ἐμέ τε κατακεκόψεσθαι καὶ ὑμᾶσ οὐ πολὺ ἐμοῦ ὕστερον· κακῶσ γὰρ τῶν ἡμετέρων ἐχόντων πάντεσ οὗτοι οὓσ ὁρᾶτε βάρβαροι πολεμιώτεροι ἡμῖν ἔσονται τῶν παρὰ βασιλεῖ ὄντων. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Κλέαρχοσ ἐν ἑαυτῷ ἐγένετο·

καὶ παυσάμενοι ἀμφότεροι κατὰ χώραν ἔθεντο τὰ ὅπλα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION