Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 10

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Α, chapter 10)

ἐνταῦθα δὴ Κύρου ἀποτέμνεται ἡ κεφαλὴ καὶ ἡ χεὶρ ἡ δεξιά. βασιλεὺσ δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διώκων εἰσπίπτει εἰσ τὸ Κύρειον στρατόπεδον· καὶ οἱ μὲν μετὰ Ἀριαίου οὐκέτι ἵστανται, ἀλλὰ φεύγουσι διὰ τοῦ αὑτῶν στρατοπέδου εἰσ τὸν σταθμὸν ἔνθεν ὡρμῶντο· τέτταρεσ δ’ ἐλέγοντο παρασάγγαι εἶναι τῆσ ὁδοῦ. βασιλεὺσ δὲ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τά τε ἄλλα πολλὰ διαρπάζουσι καὶ τὴν Φωκαί̈δα τὴν Κύρου παλλακίδα τὴν σοφὴν καὶ καλὴν λεγομένην εἶναι λαμβάνει.

ἡ δὲ Μιλησία ἡ νεωτέρα ληφθεῖσα ὑπὸ τῶν ἀμφὶ βασιλέα ἐκφεύγει γυμνὴ πρὸσ τῶν Ἑλλήνων οἳ ἔτυχον ἐν τοῖσ σκευοφόροισ ὅπλα ἔχοντεσ καὶ ἀντιταχθέντεσ πολλοὺσ μὲν τῶν ἁρπαζόντων ἀπέκτειναν, οἱ δὲ καὶ αὐτῶν ἀπέθανον·

οὐ μὴν ἔφυγόν γε, ἀλλὰ καὶ ταύτην ἔσωσαν καὶ τἆλλα, ὁπόσα ἐντὸσ αὐτῶν καὶ χρήματα καὶ ἄνθρωποι ἐγένοντο, πάντα ἔσωσαν. ἐνταῦθα διέσχον ἀλλήλων βασιλεύσ τε καὶ οἱ Ἕλληνεσ ὡσ τριάκοντα στάδια, οἱ μὲν διώκοντεσ τοὺσ καθ’ αὑτοὺσ ὡσ πάντασ νικῶντεσ, οἱ δ’ ἁρπάζοντεσ ὡσ ἤδη πάντεσ νικῶντεσ.

ἐπεὶ δ’ ᾔσθοντο οἱ μὲν Ἕλληνεσ ὅτι βασιλεὺσ σὺν τῷ στρατεύματι ἐν τοῖσ σκευοφόροισ εἰή, βασιλεὺσ δ’ αὖ ἤκουσε Τισσαφέρνουσ ὅτι οἱ Ἕλληνεσ νικῷεν τὸ καθ’ αὑτοὺσ καὶ εἰσ τὸ πρόσθεν οἴχονται διώκοντεσ, ἔνθα δὴ βασιλεὺσ μὲν ἁθροίζει τε τοὺσ ἑαυτοῦ καὶ συντάττεται, ὁ δὲ Κλέαρχοσ ἐβουλεύετο Πρόξενον καλέσασ πλησιαίτατοσ γὰρ ἦν, εἰ πέμποιέν τινασ ἢ πάντεσ ἰοιέν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἀρήξοντεσ.

ἐν τούτῳ καὶ βασιλεὺσ δῆλοσ ἦν προσιὼν πάλιν, ὡσ ἐδόκει, ὄπισθεν.

καὶ οἱ μὲν Ἕλληνεσ στραφέντεσ παρεσκευάζοντο ὡσ ταύτῃ προσιόντοσ καὶ δεξόμενοι, ὁ δὲ βασιλεὺσ ταύτῃ μὲν οὐκ ἦγεν, ᾗ δὲ παρῆλθεν ἔξω τοῦ εὐωνύμου κέρατοσ ταύτῃ καὶ ἀπῆγεν, ἀναλαβὼν καὶ τοὺσ ἐν τῇ μάχῃ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ αὐτομολήσαντασ καὶ Τισσαφέρνην καὶ τοὺσ σὺν αὐτῷ. ὁ γὰρ Τισσαφέρνησ ἐν τῇ πρώτῃ συνόδῳ οὐκ ἔφυγεν, ἀλλὰ διήλασε παρὰ τὸν ποταμὸν κατὰ τοὺσ Ἕλληνασ πελταστάσ·

διελαύνων δὲ κατέκανε μὲν οὐδένα, διαστάντεσ δ’ οἱ Ἕλληνεσ ἔπαιον καὶ ἠκόντιζον αὐτούσ· Ἐπισθένησ δὲ Ἀμφιπολίτησ ἦρχε τῶν πελταστῶν καὶ ἐλέγετο φρόνιμοσ γενέσθαι. ὁ δ’ οὖν Τισσαφέρνησ ὡσ μεῖον ἔχων ἀπηλλάγη, πάλιν μὲν οὐκ ἀναστρέφει, εἰσ δὲ τὸ στρατόπεδον ἀφικόμενοσ τὸ τῶν Ἑλλήνων ἐκεῖ συντυγχάνει βασιλεῖ, καὶ ὁμοῦ δὴ πάλιν συνταξάμενοι ἐπορεύοντο.

ἐπεὶ δ’ ἦσαν κατὰ τὸ εὐώνυμον τῶν Ἑλλήνων κέρασ, ἔδεισαν οἱ Ἕλληνεσ μὴ προσάγοιεν πρὸσ τὸ κέρασ καὶ περιπτύξαντεσ ἀμφοτέρωθεν αὐτοὺσ κατακόψειαν·

καὶ ἐδόκει αὐτοῖσ ἀναπτύσσειν τὸ κέρασ καὶ ποιήσασθαι ὄπισθεν τὸν ποταμόν. ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἐβουλεύοντο, καὶ δὴ βασιλεὺσ παραμειψάμενοσ εἰσ τὸ αὐτὸ σχῆμα κατέστησεν ἀντίαν τὴν φάλαγγα ὥσπερ τὸ πρῶτον μαχούμενοσ συνῄει.

ὡσ δὲ εἶδον οἱ Ἕλληνεσ ἐγγύσ τε ὄντασ καὶ παρατεταγμένουσ, αὖθισ παιανίσαντεσ ἐπῇσαν πολὺ ἔτι προθυμότερον ἢ τὸ πρόσθεν. οἱ δ’ αὖ βάρβαροι οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλὰ ἐκ πλέονοσ ἢ τὸ πρόσθεν ἔφευγον·

οἱ δ’ ἐπεδίωκον μέχρι κώμησ τινόσ·

ἐνταῦθα δ’ ἔστησαν οἱ Ἕλληνεσ· ὑπὲρ γὰρ τῆσ κώμησ γήλοφοσ ἦν, ἐφ’ οὗ ἀνεστράφησαν οἱ ἀμφὶ βασιλέα, πεζοὶ μὲν οὐκέτι, τῶν δὲ ἱππέων ὁ λόφοσ ἐνεπλήσθη, ὥστε τὸ ποιούμενον μὴ γιγνώσκειν. καὶ τὸ βασίλειον σημεῖον ὁρᾶν ἔφασαν αἰετόν τινα χρυσοῦν ἐπὶ πέλτῃ ἐπὶ ξύλου ἀνατεταμένον. ἐπεὶ δὲ καὶ ἐνταῦθ’ ἐχώρουν οἱ Ἕλληνεσ, λείπουσι δὴ καὶ τὸν λόφον οἱ ἱππεῖσ·

οὐ μὴν ἔτι ἁθρόοι ἀλλ’ ἄλλοι ἄλλοθεν· ἐψιλοῦτο δ’ ὁ λόφοσ τῶν ἱππέων· τέλοσ δὲ καὶ πάντεσ ἀπεχώρησαν. ὁ οὖν Κλέαρχοσ οὐκ ἀνεβίβαζεν ἐπὶ τὸν λόφον, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτὸν στήσασ τὸ στράτευμα πέμπει Λύκιον τὸν Συρακόσιον καὶ ἄλλον ἐπὶ τὸν λόφον καὶ κελεύει κατιδόντασ τὰ ὑπὲρ τοῦ λόφου τί ἐστιν ἀπαγγεῖλαι.

καὶ ὁ Λύκιοσ ἤλασέ τε καὶ ἰδὼν ἀπαγγέλλει ὅτι φεύγουσιν ἀνὰ κράτοσ.

σχεδὸν δ’ ὅτε ταῦτα ἦν καὶ ἥλιοσ ἐδύετο.

ἐνταῦθα δ’ ἔστησαν οἱ Ἕλληνεσ καὶ θέμενοι τὰ ὅπλα ἀνεπαύοντο· καὶ ἅμα μὲν ἐθαύμαζον ὅτι οὐδαμοῦ Κῦροσ φαίνοιτο οὐδ’ ἄλλοσ ἀπ’ αὐτοῦ οὐδεὶσ παρῄει· οὐ γὰρ ᾔδεσαν αὐτὸν τεθνηκότα, ἀλλ’ εἴκαζον ἢ διώκοντα οἴχεσθαι ἢ καταληψόμενόν τι προεληλακέναι· καὶ αὐτοὶ ἐβουλεύοντο εἰ αὐτοῦ μείναντεσ τὰ σκευοφόρα ἐνταῦθα ἄγοιντο ἢ ἀπίοιεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.

ἔδοξεν αὐτοῖσ ἀπιέναι· καὶ ἀφικνοῦνται ἀμφὶ δορπηστὸν ἐπὶ τὰσ σκηνάσ. ταύτησ μὲν τῆσ ἡμέρασ τοῦτο τὸ τέλοσ ἐγένετο.

καταλαμβάνουσι δὲ τῶν τε ἄλλων χρημάτων τὰ πλεῖστα διηρπασμένα καὶ εἴ τι σιτίον ἢ ποτὸν ἦν, καὶ τὰσ ἁμάξασ μεστὰσ ἀλεύρων καὶ οἴνου, ἃσ παρεσκευάσατο Κῦροσ, ἵνα εἴ ποτε σφόδρα τὸ στράτευμα λάβοι ἔνδεια, διαδιδοίη τοῖσ Ἕλλησιν ἦσαν δ’ αὗται τετρακόσιαι, ὡσ ἐλέγοντο, ἅμαξαι, καὶ ταύτασ τότε οἱ σὺν βασιλεῖ διήρπασαν. ὥστε ἄδειπνοι ἦσαν οἱ πλεῖστοι τῶν Ἑλλήνων·

ἦσαν δὲ καὶ ἀνάριστοι· πρὶν γὰρ δὴ καταλῦσαι τὸ στράτευμα πρὸσ ἄριστον βασιλεὺσ ἐφάνη. ταύτην μὲν οὖν τὴν νύκτα οὕτω διεγένοντο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION