Plutarch, De vitioso pudore, section 16

(플루타르코스, De vitioso pudore, section 16)

καὶ φίλοι φίλοισ διαφερόμενοι τὰ κάκιστα δρῶσί τε καὶ πάσχουσιν ἀλλὰ διὰ τὴν περὶ τὰ νόμιμα καὶ δίκαια πλημμέλειαν. ἀλλ’ ὅμωσ ἔνιοι τὴν ἐν μέλεσι καὶ γράμμασι καὶ μέτροισ ἀκρίβειαν αὐτοὶ φυλάττοντεσ ἑτέρουσ ἐν ἀρχαῖσ καὶ κρίσεσι καὶ πράξεσιν ἀξιοῦσιν ὀλιγωρεῖν τοῦ καλῶσ ἔχοντοσ.

διὸ καὶ τούτῳ μάλιστα χρηστέον πρὸσ αὐτούσ. ἐντυγχάνει σοι δικάζοντι ῥήτωρ ἢ βουλεύοντι δημαγωγόσ· ὁμολόγησον, ἐὰν ἐκεῖνοσ σολοικίσῃ προοιμιαζόμενοσ ἢ βαρβαρίσῃ διηγούμενοσ·

οὐ γὰρ ἐθελήσει διὰ τὸ φαινόμενον αἰσχρόν· ἐνίουσ γοῦν ὁρῶμεν οὐδὲ φωνήεντι συγκροῦσαι φωνῆεν ἐν τῷ λέγειν ὑπομένοντασ. ἕτερον πάλιν δυσωποῦντα τῶν ἐπιφανῶν καὶ ἐνδόξων κέλευσον ὀρχούμενον δι’ ἀγορᾶσ ἐξελθεῖν ἢ διαστρέψαντα τὸ πρόσωπον ·

ἐὰν δ’ ἀρνῆται , σόσ ἐστιν ὁ καιρὸσ εἰπεῖν καὶ πυθέσθαι, τί αἴσχιόν ἐστι; τὸ σολοικίσαι καὶ διαστρέψαι τὸ πρόσωπον ἢ τὸ λῦσαι τὸν νόμον καὶ παραβῆναι τὸν ὁρ́κον καὶ πλέον νεῖμαι τῷ πονηρῷ τοῦ ἀγαθοῦ παρὰ τὸ δίκαιον.

ἐκεῖνον μὲν γὰρ ἀποκτιννύναι περιιόντα τοὺσ πονηρούσ, τοῦτον δὲ τοὺσ χρηστοὺσ ποιεῖν πονηρούσ·

οὕτω καὶ ἡμῖν πρὸσ ἄνθρωπον ἀξιοῦντα καλὸν κἀγαθὸν λέγεσθαι ῥητέον, ἂν βιάζηται καὶ δυσωπῇ, μὴ πρέποντα ποιεῖν μηδ’ ἄξια τῆσ περὶ αὐτὸν εὐγενείασ τε καὶ ἀρετῆσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION