Plutarch, De vitioso pudore, section 10

(플루타르코스, De vitioso pudore, section 10)

συλλαβήν, οὐκ ἐσπούδασεν ἀλλ’ ἔσκωψε· τοῖσ δὲ δυσωπουμένοισ, κἂν μηδὲν εἴπωσιν, ἔξεστιν ὀφρῦν ἐπάρασι μόνον ἢ κάτω κύψασι πολλὰσ ἀβουλήτουσ καὶ ἀτόπουσ ὑπουργίασ διαφυγεῖν. εἶναι·

κινδυνεύομεν δὲ μᾶλλον αὐτῆσ δεῖσθαι πρὸσ τοὺσ ἀγνώμονασ· ἐπεὶ τοὺσ . χαρίεντασ ἔστι καὶ παρηγορῆσαι· καὶ πρόχειρά γε δεῖ καὶ συχνὰ τῶν ἐπιφανῶν καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔχειν ἀποφθέγματα καὶ μνημονεύειν πρὸσ τοὺσ δυσωποῦντασ· Καλλικλέα δείξασ τὸν δανειστήν·

ὁ δ’ ἀβελτερίᾳ καὶ μαλακίᾳ πρὸσ τὸν αἰτοῦντα δυσωπούμενοσ εἰπεῖν οὐκ ἔστ’ ἐν ἄντροισ λευκόσ, ὦ ξέν’, ἄργυροσ·

εἶθ’ ὥσπερ ἐνέχυρον προέμενοσ; αἰδοῦσ ἀχαλκεύτοισιν ἔζευκται πέδαισ.

ὁ δὲ Περσαῖοσ ἀργύριόν τινι τῶν γνωρίμων δανείζων δι’ ἀγορᾶσ καὶ τραπέζησ ἐποιεῖτο τὸ συμβόλαιον μεμνημένοσ δηλονότι τοῦ Ἡσιόδου λέγοντοσ;

καί τε κασιγνήτῳ γελάσασ ἐπὶ μάρτυρα θέσθαι. "οὕτωσ, ὦ Περσαῖε, νομικῶσ;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION