Plutarch, De vitioso pudore, section 17

(플루타르코스, De vitioso pudore, section 17)

ἐπὶ δὲ τῶν φαύλων ὁρᾶν χρὴ καὶ διανοεῖσθαι, τὸν φιλάργυρον εἰ δυσωπήσεισ ἄνευ συμβολαίου δανεῖσαι τάλαντον ἢ τὸν φιλότιμον ἐκστῆναι τῆσ προεδρίασ, ἢ τὸν φίλαρχον τῆσ παραγγελίασ ἐπίδοξον ὄντα κρατήσειν. τούτουσ μὲν ἐν νοσήμασι καὶ παθήμασιν ἀκάμπτουσ διαμένειν καὶ ἐχυροὺσ καὶ δυσμεταθέτουσ, ἡμᾶσ δὲ βουλομένουσ καὶ φάσκοντασ εἶναι φιλοκάλουσ καὶ φιλοκάλουσ μὴ κρατεῖν ἑαυτῶν ἀλλ’ ἀνατρέπεσθαι καὶ προϊέσθαι τὴν ἀρετήν.

καὶ γάρ, εἰ μὲν οἱ δυσωποῦντεσ ἐπὶ δόξῃ καὶ δυνάμει τοῦτο ποιοῦσιν ἄτοπόν ἐστι κοσμοῦντασ ἑτέρουσ καὶ αὔξοντασ ἀσχημονεῖν αὐτοὺσ καὶ κακῶσ ἀκούειν· ὥσπερ οἱ παραβραβεύοντεσ ἐν τοῖσ ἀγῶσι καὶ χαριζόμενοι περὶ τὰσ χειροτονίασ, ἐξ οὐ προσηκόντων ἀρχεῖα καὶ στεφάνουσ ἄλλοισ διδόντεσ καὶ δόξαν, ἀφαιροῦνται τὸ ἔνδοξον αὑτῶν καὶ τὸ καλόν·

προσκείμενον ὁρῶμεν τὸν δυσωποῦντα, πῶσ οὐ παρίσταται δεινὸν εἶναι τὸ τῆσ ἰδίασ δόξησ καὶ ἀρετῆσ ἀφειδεῖν, ἵνα τὸ τοῦ δεῖνοσ βαλλάντιον βαρύτερον γένηται;

καίτοι παρίσταταί γε τοῖσ πολλοῖσ τὰ τοιαῦτα καὶ οὐ λανθάνουσιν ἑαυτοὺσ ἐξαμαρτάνοντεσ·

ὥσπερ οἱ τὰσ μεγάλασ κύλικασ ἐκπιεῖν ἀναγκαζόμενοι, μόλισ καὶ στένοντεσ καὶ τὰ πρόσωπα διαστρέφοντεσ ἐκτελοῦσι τὸ προσταττόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION