Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 3

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 3)

ἀλλὰ φέρε πρὸσ θεῶν ἐκτελεσθῆναι καὶ φανῆναι τοιοῦτον ἔργον ἔσθ’ ὅστισ ἂν ἰδὼν ὑπέλαβε κατὰ τύχην γεγονέναι καὶ αὐτομάτωσ τὸ σχῆμα καὶ τὴν διάθεσιν καὶ τὸ εἶδοσ; οὐδεὶσ ἂν οἶμαι.

τί δὲ τὸν κεραυνοφόρον; τί δὲ τὸν ἐπὶ τῆσ αἰχμῆσ προσαγορευόμενον; εἶτ’ ἀνδριάντοσ μὲν μέγεθοσ οὐκ ἂν ἄνευ τέχνησ ὑπὸ τύχησ γένοιτο χρυσὸν καὶ χαλκὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ πολλὴν καὶ πλουσίαν ὕλην καταχεαμένησ καὶ παραβαλούσησ, ἄνδρα δὲ μέγαν, μᾶλλον δὲ τῶν γεγονότων ἁπάντων μέγιστον, ἐνδέχεται χωρὶσ ἀρετῆσ ἀποτελεσθῆναι διὰ τύχην, ὅπλα καὶ χρήματα καὶ πεζοὺσ καὶ ἵππουσ παρασκευάσασαν; ἃ τῷ μὴ μαθόντι χρῆσθαι κίνδυνόσ ἐστιν, οὐ δύναμισ οὐδὲ κόσμοσ, ἀλλ’ ἔλεγχοσ τῆσ ἀσθενείασ καὶ μικρότητοσ.

"πάντα δεῖ τοῖσ πολεμίοισ εὔχεσθαι τἀγαθὰ πλὴν ἀνδρείασ· "γίγνεται γὰρ οὕτωσ οὐ τῶν ἐχόντων, ἀλλὰ τῶν κρατούντων. διὰ τοῦτό φασι καὶ τὴν φύσιν ἀγεννεστάτῳ ζῴῳ τῷ ἐλάφῳ κέρατα θαυμαστὰ τῷ μεγέθει καὶ τραχύτητι πρὸσ ἄμυναν ἐμφῦσαι, διδάσκουσαν ἡμᾶσ ὡσ οὐδὲν ὠφελεῖ τὸ ἰσχύειν καὶ ὡπλίσθαι τοὺσ μένειν καὶ θαρρεῖν μὴ δυναμένουσ. οὕτω καὶ ἡ τύχη πολλάκισ ἀτόλμοισ καὶ ἀνοήτοισ προσάπτουσα δυνάμεισ καὶ ἀρχάσ, αἷσ ἐνασχη ‐ μονοῦσι, κοσμεῖ καὶ συνίστησι τὴν ἀρετὴν ὡσ μόνην μέγεθοσ ἀνδρὸσ καὶ κάλλοσ οὖσαν.

εἰ μὲν γάρ, ὥσ φησιν Ἐπίχαρμοσ, νοῦσ ὁρῇ καὶ νοῦσ ἀκούει, τἄλλα δὲ κωφὰ καὶ τυφλά, τυγχάνει λόγου δεόμενα. αἱ γὰρ αἰσθήσεισ ἰδίασ ἔχειν ἀφορμὰσ δοκοῦσιν ὅτι δὲ νοῦσ ὠφελεῖ καὶ νοῦσ κοσμεῖ καὶ νοῦσ τὸ νικῶν καὶ κρατοῦν καὶ βασιλεῦον, τὰ δ’ ἄλλα τυφλὰ καὶ κωφὰ καὶ ἄψυχα παρέλκει καὶ βαρύνει καὶ καταισχύνει χωρὶσ ἀρετῆσ τοὺσ ἔχοντασ, ἀπὸ τῶν πραγμάτων λαβεῖν ἔστι. τῆσ γὰρ αὐτῆσ δυνάμεωσ ὑποκειμένησ καὶ ἡγεμονίασ, Σεμίραμισ μὲν οὖσα γυνὴ στόλουσ ἐπλήρου καὶ φάλαγγασ ὥπλιζε καὶ Βαβυλῶνασ ἔκτιζε, καὶ περιέπλει τὴν Ἐρυθρὰν θάλατταν Αἰθίοπασ καταστρεφομένη καὶ Ἄραβασ·

Σαρδανάπαλλοσ δ’ ἀνὴρ πεφυκὼσ ἔξαινεν οἴκοι πορφύραν, ἀναβάδην ἐν ταῖσ παλλακαῖσ καθήμενοσ· "ἔσθιε, πῖνε, ἀφροδισίαζε· "τἄλλα δ’ οὐδέν. ὁ μὲν οὖν Κράτησ ἰδὼν χρυσῆν εἰκόνα Φρύνησ τῆσ ἑταίρασ ἑστῶσαν ἐν Δελφοῖσ ἀνέκραγεν ὅτι τοῦτο τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἀκρασίασ τρόπαιον ἕστηκε· τὸν δὲ Σαρδαναπάλλου βίον ἄν τισ ἢ τάφον οὐδὲν γάρ, οἶμαι, διαφέρει θεασάμενοσ εἴποι τοῦτο τῶν τῆσ Τύχησ ἀγαθῶν τρόπαιον εἶναι.

τί οὖν; ἐάσωμεν τὴν Τύχην Ἀλεξάνδρου μετὰ Σαρδανάπαλλον ἅψασθαι καὶ τοῦ μεγέθουσ ἐκείνου καὶ τῆσ δυνάμεωσ ἀντιποιεῖσθαι; τί γὰρ αὐτῷ πλέον ἔδωκεν ὧν οἱ λοιποὶ βασιλεῖσ ἔλαβον παρ’ αὐτῆσ; ὅπλων, ἵππων, βελῶν, χρημάτων, δορυφόρων; ἢ Τιγράνην τὸν Ἀρμένιον ἢ τὸν Βιθυνὸν Νικομήδην ὧν ὁ μὲν τὸ διάδημα τοῖσ Πομπηίου ποσὶν ὑπορρίψασ αἰσχρῶσ τὴν βασιλείαν ἀπέλαβε, λάφυρον γενομένην Νικομήδησ δὲ τὴν κεφαλὴν ξυράμενοσ καὶ πιλίον ἐπιθέμενοσ ἀπελεύθερον ἑαυτὸν Ῥωμαίων ἀνηγόρευσεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION