헬라어 문장 검색 - Αππιαν́ΤηεΞιϝί3́04́

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 4)

Ὁ δ’ Ἀντώνιοσ ἐσ τὴν Ἰταλίαν τὸν στρατὸν ἐκ τῆσ Μακεδονίασ διενεγκεῖν ἐπενόει, καὶ προφάσεωσ ἄλλησ ἐσ τοῦτο ἀπορῶν ἠξίου τὴν βουλὴν ἀντὶ τῆσ Μακεδονίασ ἐναλλάξαι οἱ τὴν ἐντὸσ Ἄλπεων Κελτικήν, ἧσ ἡγεῖτο Δέκμοσ Βροῦτοσ Ἀλβῖνοσ, εἰδὼσ μέν, ὅτι καὶ ὁ Καῖσαρ ἐκ τῆσδε τῆσ Κελτικῆσ ὁρμώμενοσ ἐκράτησε Πομπηίου, ὡσ δὲ τὸν στρατὸν δόξων οὐκ ἐσ τὴν Ἰταλίαν, ἀλλ’ ἐσ τὴν Κελτικὴν μετακαλεῖν. ἡ δὲ βουλὴ τήνδε τὴν Κελτικὴν ἀκρόπολιν ἐπὶ σφίσιν ἡγουμένη ἐδυσχέραινέ τε καὶ τῆσ ἐνέδρασ τότε πρῶτον ᾔσθοντο καὶ τὴν Μακεδονίαν δόντεσ αὐτῷ μετενόουν. ἰδίᾳ τε αὐτῶν οἱ δυνατοὶ ἐπέστελλον τῷ Δέκμῳ τῆσ ἀρχῆσ ἐγκρατῶσ ἔχεσθαι καὶ στρατὸν ἄλλον καὶ χρηματα ἀγείρειν, εἰ πρὸσ Ἀντωνίου βιάζοιτο· οὕτωσ ἐδεδοίκεσάν τε καὶ ἐν ὀργῇ τὸν Ἀντώνιον εἶχον. ὁ δὲ ἀντὶ μὲν τῆσ βουλῆσ ἐπενόει τὸν δῆμον αἰτῆσαι νόμῳ τὴν Κελτικήν, ᾧ τρόπῳ καὶ ὁ Καῖσαρ αὐτὴν πρότερον εἰλήφει καὶ Συρίαν Δολοβέλλασ ὑπογύωσ, ἐσ δὲ φόβον τῆσ βουλῆσ τὴν στρατιὰν ἐσ τὸ Βρεντέσιον ἐκέλευε Γαϊῴ τὸν Ιὄνιον περᾶν αὐτίκα. Καὶ ὁ μὲν ἔμελλε ποιήσειν, ὡσ προσετέτακτο·

θέαι δ’ ἦσαν, ἃσ Κριτώνιοσ ἀγορανομῶν ἔμελλε τελέσειν· καὶ ὁ Καῖσαρ ἐσ τὰσ θέασ τῷ πατρὶ τόν τε χρύσεον θρόνον καὶ στέφανον παρεσκεύαζεν, ἅπερ αὐτῷ κατὰ πάσασ θέασ ἐψηφίσαντο προτίθεσθαι. τοῦ Κριτωνίου δὲ εἰπόντοσ οὐκ ἀνέξεσθαι τιμωμένου Καίσαροσ ἐν ταῖσ αὑτοῦ δαπάναισ, ὁ Καῖσαρ αὐτὸν ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἦγεν ὡσ ὕπατον. Ἀντωνίου δὲ εἰπόντοσ ἐσ τὴν βουλὴν ἐπανοίσειν, χαλεπήνασ ὁ Καῖσαρ, "ἀνάφερε," εἶπεν, "ἐγὼ δὲ τὸν θρόνον, ἑώσ ἂν ᾖ τὸ δόγμα, προθήσω. " καὶ ὁ Ἀντώνιοσ χαλεπήνασ ἐκώλυσεν. ἐκώλυσε δὲ καὶ ἐν ταῖσ ἑξῆσ θέαισ ἔτι παραλογώτερον, ἃσ αὐτὸσ ὁ Καῖσαρ ἐτέλει, ἀνακειμένασ ἐκ τοῦ πατρὸσ Ἀφροδίτῃ Γενετείρᾳ, ὅτε περ αὐτῇ καὶ τὸν νεὼν ὁ πατὴρ τὸν ἐν ἀγορᾷ ἅμα αὐτῇ ἀγορᾷ ἀνετίθει. τότε δὴ καὶ μάλιστα μῖσοσ ἤδη σαφὲσ ἐκ πάντων ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἐγίγνετο, ὡσ οὐκ ἐσ τὸν νῦν Καίσαρα φιλονικοῦντα μᾶλλον ἢ ἐσ τὸν πρότερον ὑβρίζοντα ἀχαρίστωσ. Αὐτόσ τε ὁ Καῖσαρ μετὰ πλήθουσ οἱᾶ φρουρᾶσ τὸν δῆμον καὶ τοὺσ εὖ τι παθόντασ ὑπὸ τοῦ πατρὸσ καὶ τοὺσ ἐκείνῳ στρατευσαμένουσ περιθέων ἐπιφθόνωσ ἱκέτευεν οὗ μὲν αὐτοῦ τοιάδε καὶ τοσάδε πάσχοντοσ ὑπερορᾶν καὶ ἀμελεῖν ἑκόντοσ, Καίσαρι δὲ τῷ σφῶν αὐτοκράτορι καὶ εὐεργέτῃ ἀμύνειν, ἀτιμουμένῳ πρὸσ Ἀντωνίου· ἀμυνεῖν δὲ καὶ σφίσιν αὐτοῖσ, οὐδὲν ἕξουσι βέβαιον ὧν εἰλήφασι παρὰ Καίσαροσ, εἰ μηδὲ αὐτῷ Καίσαρι μενεῖ τὰ ἐψηφισμένα βέβαια. Ἀντωνίου τε πανταχοῦ τῆσ πόλεωσ ἐσ τὰ ὑψηλὰ ἀναπηδῶν κατεβόα· "Καίσαρι μὲν δι’ ἐμὲ μήτε ὀργίζεσθαι μήτε ἐνυβρίζειν, εὐεργέτῃ σοῦ μάλιστα, ὦ Ἀντώνιε, ἐσ τὰ μάλιστα γεγενημένῳ· ἐμοὶ δὲ τῶν μὲν ὕβρεων, ἐσ ὅσον θέλεισ, ἐμφορεῖσθαι, τὴν δὲ τῆσ οὐσίασ ἁρπαγὴν ἐπισχεῖν, μέχρι τοὺσ πολίτασ κομίσασθαι τὴν διανέμησιν καὶ τὰ λοιπὰ πάντα ἔχειν· ἀρκέσειν γὰρ ἐμοὶ πενομένῳ τήν τε τοῦ πατρὸσ δόξαν, ἂν διαμένῃ, καὶ τὴν τοῦ δήμου διανέμησιν, ἐὰν ἐάσῃσ δοθῆναι. Ἐφ’ οἷσ ἤδη παρὰ πάντων συνεχεῖσ ἐγίγνοντο καὶ φανεραὶ κατὰ τοῦ Ἀντωνίου βοαί.

ἀπειλησαμένου δὲ αὐτοῦ τῷ Καίσαρι πικρότερον καὶ τῆσ ἀπειλῆσ ἐξενεχθείσησ ἐσ τὸ φανερόν, ἔτι μᾶλλον ἅπαντεσ ὡρ́μηντο· καὶ οἱ τῆσ φρουρᾶσ Ἀντωνίου ταξίαρχοι, ἐστρατευμένοι τε Καίσαρι τῷ προτέρῳ καὶ ἐσ τὰ μέγιστα ὑπ’ Ἀντωνίου τότε προτιμώμενοι, τὴν ὕβριν αὐτὸν ἐπισχεῖν ἠξίουν καὶ διὰ σφᾶσ καὶ δι’ ἑαυτόν, ὑπὸ Καίσαρι στρατευσάμενον καὶ τῶνδε τῶν οἱ παρόντων ἀγαθῶν παρ’ ἐκείνου τυχόντα. συγγιγνώσκων οὖν ὁ Ἀντώνιοσ ἀληθέσιν οὖσιν τούτοισ καὶ τοὺσ προφέροντασ αὐτὰ αἰδούμενοσ, ἤδη δέ τι καὶ τοῦ Καίσαροσ αὐτοῦ διὰ τὸν δῆμον ἐσ τὴν ἀλλαγὴν τῆσ Κελτικῆσ δεόμενοσ, ὡμολόγει τοῖσ λεγομένοισ καὶ ἐπώμνυεν αὐτὰ καὶ οἷ πάνυ ἀβούλητα εἶναι, τῆσ δὲ γνώμησ τοῦ νεανίσκου ἕνεκεν μετατίθεσθαι, ἐπηρμένου τε ἐπαχθῶσ ἔτι τηλικοῦδε ὄντοσ καὶ οὐδὲν ἔχοντοσ αἰδέσιμον ἢ τίμιον ἐσ πρεσβυτέρουσ τε καὶ ἐσ ἄρχοντασ· ἅπερ αὐτοῦ μὲν χάριν τοῦ νεανίσκου χρῄζειν ἔτι νουθεσίασ, σφῶν δὲ τῶν ταῦτα ἀξιούντων ἕνεκα αὐτὸσ καθέξειν τῆσ ὀργῆσ καὶ ἐσ τὴν προτέραν ἑαυτοῦ φύσιν τε καὶ γνώμην ἐπανήξειν, ἢν κἀκεῖνοσ ἀπέχηται τῆσ ἀμετρίασ. Ταῦτα οἱ ταξίαρχοι ἀσπασάμενοι συνῆγον ἀμφοτέρουσ.

οἱ δὲ ἐπεμέμφοντο ἀλλήλοισ καὶ συνέβαινον ἐσ φιλίαν. ὅ τε νόμοσ ὁ περὶ τῆσ Κελτικῆσ προυγράφετο αὐτίκα, ὀρρωδούσησ πάνυ τῆσ βουλῆσ καὶ ἐπινοούσησ, εἰ μὲν ὁ Ἀντώνιοσ αὐτὸν προβουλεύοι, κωλύειν προβουλευόμενον, εἰ δὲ ἀπροβούλευτον ἐσ τὸν ο͂ῆμον ἐσφέροι, τοὺσ δημάρχουσ ἐσ κώλυσιν ἐπιπέμπειν. ἦσαν δ’ οἳ καὶ τὸ ἔθνοσ ὅλωσ ἐλευθεροῦν ἡγεμονίασ ἠξίουν· οὕτωσ ἐδεδοίκεσαν ἀγχοῦ τὴν Κελτικὴν οὖσαν. ὁ δὲ Ἀντώνιοσ αὐτοῖσ ἀντενεκάλει, εἰ Δέκμῳ μὲν αὐτὴν πιστεύουσιν, ὅτι Καίσαρα ἀπέκτεινεν, αὑτῷ δ’ ἀπιστοῦσιν, ὅτι οὐκ ἀπέκτεινε τὸν καταστρεψάμενον αὐτὴν καὶ κλίναντα ἐσ γόνυ, ἀπορρίπτων ἤδη ταῦτα φανερῶσ ἐσ ἅπαντασ ὡσ ἐφηδομένουσ τοῖσ γεγονόσιν. ἐλθούσησ δὲ τῆσ κυρίασ ἡμέρασ ἡ μὲν βουλὴ τὴν λοχῖτιν ἐνόμιζεν ἐκκλησίαν συλλεγήσεσθαι, οἱ δὲ νυκτὸσ ἔτι τὴν ἀγορὰν περισχοινισάμενοι τὴν φυλέτιν ἐκάλουν, ἀπὸ συνθήματοσ ἐληλυθυῖαν. καὶ ὁ δημότησ λεώσ, ἀχθόμενοσ τῷ Ἀντωνίῳ, συνέπρασσεν ὅμωσ διὰ τὸν Καίσαρα ἐφεστῶτα τοῖσ περισχοινίσμασι καὶ δεόμενον. ἐδεῖτο δὲ μάλιστα μέν, ἵνα μὴ Δέκμοσ ἄρχοι χώρασ τε ἐπικαίρου καὶ στρατιᾶσ ἀνδροφόνοσ ὢν τοῦ πατρόσ, ἐπὶ δὲ τούτῳ καὶ ἐσ χάριν Ἀντωνίου συνηλλαγμένου. προσεδόκα δὲ ἄρα τι καὶ αὐτὸσ ἀντιλήψεσθαι παρὰ Ἀντωνίου. διαφθαρέντων δὲ χρήμασι τῶν δημάρχων ὑπ’ Ἀντωνίου καὶ κατασιωπώντων ὁ νόμοσ ἐκυροῦτο, καὶ ὁ στρατὸσ Ἀντωνίῳ μετ’ αἰτίασ εὐπρεποῦσ ἤδη τὸν Ιὄνιον ἐπέρα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 4

(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION