Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 18

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 18)

ἀτὰρ οὖν, ἔφην ἐγώ, ἐκ τούτου ἄρα θερίζειν εἰκόσ. δίδασκε οὖν εἴ τι ἔχεισ με καὶ εἰσ τοῦτο. ἂν μή γε φανῇσ, ἔφη, καὶ εἰσ τοῦτο ταὐτὰ ἐμοὶ ἐπιστάμενοσ. ὅτι μὲν οὖν τέμνειν τὸν σῖτον δεῖ οἶσθα. τί δ’ οὐ μέλλω; ἔφην ἐγώ. πότερ’ <ἂν> οὖν τέμνοισ, ἔφη, στὰσ ἔνθα πνεῖ ἄνεμοσ ἢ ἀντίοσ; οὐκ ἀντίοσ, ἔφην, ἔγωγε· χαλεπὸν γὰρ οἶμαι καὶ τοῖσ ὄμμασι καὶ ταῖσ χερσὶ γίγνεται ἀντίον ἀχύρων καὶ ἀθέρων θερίζειν. καὶ ἀκροτομοίησ δ’ ἄν, ἔφη, ἢ παρὰ γῆν τέμνοισ;

ἂν μὲν βραχὺσ ᾖ ὁ κάλαμοσ τοῦ σίτου, ἔγωγ’, ἔφην, κάτωθεν ἂν τέμνοιμι, ἵνα ἱκανὰ τὰ ἄχυρα μᾶλλον γίγνηται· ἐὰν δὲ ὑψηλὸσ ᾖ, νομίζω ὀρθῶσ ἂν ποιεῖν μεσοτομῶν, ἵνα μήτε οἱ ἁλοῶντεσ μοχθῶσι περιττὸν πόνον μήτε οἱ λικμῶντεσ ὧν οὐδὲν προσδέονται. τὸ δὲ ἐν τῇ γῇ λειφθὲν ἡγοῦμαι καὶ κατακαυθὲν συνωφελεῖν ἂν τὴν γῆν καὶ εἰσ κόπρον ἐμβληθὲν τὴν κόπρον συμπληθύνειν. ὁρᾷσ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὡσ ἁλίσκει ἐπ’ αὐτοφώρῳ καὶ περὶ θερισμοῦ εἰδὼσ ἅπερ ἐγώ;

κινδυνεύω, ἔφην ἐγώ, καὶ βούλομαί γε σκέψασθαι εἰ καὶ ἁλοᾶν ἐπίσταμαι. οὐκοῦν, ἔφη, τοῦτο μὲν οἶσθα, ὅτι ὑποζυγίῳ ἁλοῶσι τὸν σῖτον. τί δ’ οὐκ, ἔφην ἐγώ, οἶδα;

καὶ ὑποζύγιά γε καλούμενα πάντα ὁμοίωσ, βοῦσ, ἡμιόνουσ, ἵππουσ. οὐκοῦν, ἔφη, ταῦτα μὲν ἡγῇ τοσοῦτον μόνον εἰδέναι, πατεῖν τὸν σῖτον ἐλαυνόμενα; τί γὰρ ἂν ἄλλο, ἔφην ἐγώ, ὑποζύγια εἰδείη; ὅπωσ δὲ τὸ δεόμενον κόψουσι καὶ ὁμαλιεῖται ὁ ἁλοατόσ, τίνι τοῦτο .

. , ὦ Σώκρατεσ; ἔφη. Δῆλον ὅτι, ἔφην ἐγώ, τοῖσ ἐπαλωσταῖσ. στρέφοντεσ γὰρ καὶ ὑπὸ τοὺσ πόδασ ὑποβάλλοντεσ τὰ ἄτριπτα ἀεὶ δῆλον ὅτι μάλιστα ὁμαλίζοιεν ἂν τὸν δῖνον καὶ τάχιστα ἁνύτοιεν. ταῦτα μὲν τοίνυν, ἔφη, οὐδὲν ἐμοῦ λείπει γιγνώσκων. οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, ἐκ τούτου δὴ καθαροῦμεν τὸν σῖτον λικμῶντεσ.

καὶ λέξον γέ μοι, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ἦ οἶσθα ὅτι ἂν ἐκ τοῦ προσηνέμου μέρουσ τῆσ ἅλω ἄρχῃ, δι’ ὅλησ τῆσ ἅλω οἴσεταί σοι τὰ ἄχυρα; ἀνάγκη γάρ, ἔφην ἐγώ. οὐκοῦν εἰκὸσ καὶ ἐπιπίπτειν, ἔφη, αὐτὰ ἐπὶ τὸν σῖτον.

πολὺ γάρ ἐστιν, ἔφην ἐγώ, τὸ ὑπερενεχθῆναι τὰ ἄχυρα ὑπὲρ τὸν σῖτον εἰσ τὸ κενὸν τῆσ ἅλω. ἂν δέ τισ, ἔφη, λικμᾷ ἐκ τοῦ ὑπηνέμου ἀρχόμενοσ; Δῆλον, ἔφην ἐγώ, ὅτι εὐθὺσ ἐν τῇ ἀχυροδόκῃ ἔσται τὰ ἄχυρα. ἐπειδὰν δὲ καθάρῃσ, ἔφη, τὸν σῖτον μέχρι τοῦ ἡμίσεοσ τῆσ ἅλω, πότερον εὐθὺσ οὕτω κεχυμένου τοῦ σίτου λικμήσεισ τὰ ἄχυρα τὰ λοιπὰ ἢ συνώσασ τὸν καθαρὸν πρὸσ τὸν πόλον ὡσ εἰσ στενότατον;

συνώσασ νὴ Δί’, ἔφην ἐγώ, τὸν καθαρὸν σῖτον, ἵν’ ὑπερφέρηταί μοι τὰ ἄχυρα εἰσ τὸ κενὸν τῆσ ἅλω, καὶ μὴ δὶσ ταὐτὰ ἄχυρα δέῃ λικμᾶν. σὺ μὲν δὴ ἄρα, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, σῖτόν γε ὡσ ἂν τάχιστα καθαρὸσ γένοιτο κἂν ἄλλον δύναιο διδάσκειν.

ταῦτα τοίνυν, ἔφην ἐγώ, ἐλελήθη ἐμαυτὸν ἐπιστάμενοσ. καὶ πάλαι ἐννοῶ ἄρα εἰ λέληθα καὶ χρυσοχοεῖν καὶ αὐλεῖν καὶ ζωγραφεῖν ἐπιστάμενοσ. ἐδίδαξε γὰρ οὔτε ταῦτά με οὐδεὶσ οὔτε γεωργεῖν· ὁρῶ δ’ ὥσπερ γεωργοῦντασ καὶ τὰσ ἄλλασ τέχνασ ἐργαζομένουσ ἀνθρώπουσ. οὐκοῦν, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ἔλεγον ἐγώ σοι πάλαι ὅτι καὶ ταύτῃ εἰή γενναιοτάτη ἡ γεωργικὴ τέχνη, ὅτι καὶ ῥᾴστη ἐστὶ μαθεῖν.

ἄγε δή, ἔφην ἐγώ, οἶδα, ὦ Ἰσχόμαχε· τὰ μὲν δὴ ἀμφὶ σπόρον ἐπιστάμενοσ ἄρα ἐλελήθειν ἐμαυτὸν ἐπιστάμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION