헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́07́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7)

ἰδὼν οὖν ποτε αὐτὸν ἐν τῇ τοῦ Διὸσ τοῦ ἐλευθερίου στοᾷ καθήμενον, ἐπεί μοι ἔδοξε σχολάζειν, προσῆλθον αὐτῷ καὶ παρακαθιζόμενοσ εἶπον· τί, ὦ Ἰσχόμαχε, οὐ μάλα εἰωθὼσ σχολάζειν κάθησαι; ἐπεὶ τά γε πλεῖστα ἢ πράττοντά τι ὁρῶ σε ἢ οὐ πάνυ σχολάζοντα ἐν τῇ ἀγορᾷ. οὐδὲ ἄν γε νῦν, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ὦ Σώκρατεσ, ἑώρασ, εἰ μὴ ξένουσ τινὰσ συνεθέμην ἀναμένειν ἐνθάδε.

ὅταν δὲ μὴ πράττῃσ τι τοιοῦτον, πρὸσ τῶν θεῶν, ἔφην ἐγώ, ποῦ διατρίβεισ καὶ τί ποιεῖσ; ἐγὼ γάρ τοι πάνυ βούλομαί σου πυθέσθαι τί ποτε πράττων καλὸσ κἀγαθὸσ κέκλησαι, ἐπεὶ οὐκ ἔνδον γε διατρίβεισ οὐδὲ τοιαύτη σου ἡ ἕξισ τοῦ σώματοσ καταφαίνεται. καὶ ὁ Ἰσχόμαχοσ γελάσασ ἐπὶ τῷ τί ποιῶν καλὸσ κἀγαθὸσ κέκλησαι, καὶ ἡσθείσ, ὥσ γ’ ἐμοὶ ἔδοξεν, εἶπεν·

ἀλλ’ εἰ μὲν ὅταν σοι διαλέγωνται περὶ ἐμοῦ τινεσ καλοῦσί με τοῦτο τὸ ὄνομα οὐκ οἶδα· οὐ γὰρ δή, ὅταν γέ με εἰσ ἀντίδοσιν καλῶνται τριηραρχίασ ἢ χορηγίασ, οὐδείσ, ἔφη, ζητεῖ τὸν καλόν τε κἀγαθόν, ἀλλὰ σαφῶσ, ἔφη, ὀνομάζοντέσ με Ἰσχόμαχον πατρόθεν προσκαλοῦνται. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὅ με ἐπήρου, οὐδαμῶσ ἔνδον διατρίβω. καὶ γὰρ δή, ἔφη, τά γε ἐν τῇ οἰκίᾳ μου πάνυ καὶ αὐτὴ ἡ γυνή ἐστιν ἱκανὴ διοικεῖν. ἀλλὰ καὶ τοῦτο, ἔφην, ἔγωγε, ὦ Ἰσχόμαχε, πάνυ ἂν ἡδέωσ σου πυθοίμην, πότερα αὐτὸσ σὺ ἐπαίδευσασ τὴν γυναῖκα ὥστε εἶναι οἱάν δεῖ ἢ ἐπισταμένην ἔλαβεσ παρὰ τοῦ πατρὸσ καὶ τῆσ μητρὸσ διοικεῖν τὰ προσήκοντα αὐτῇ.

καὶ τί ἄν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐπισταμένην αὐτὴν παρέλαβον, ἣ ἔτη μὲν οὔπω πεντεκαίδεκα γεγονυῖα ἦλθε πρὸσ ἐμέ, τὸν δ’ ἔμπροσθεν χρόνον ἔζη ὑπὸ πολλῆσ ἐπιμελείασ ὅπωσ ὡσ ἐλάχιστα μὲν ὄψοιτο, ἐλάχιστα δ’ ἀκούσοιτο, ἐλάχιστα δ’ ἔροιτο;

οὐ γὰρ ἀγαπητόν σοι δοκεῖ εἶναι, εἰ μόνον ἦλθεν ἐπισταμένη ἔρια παραλαβοῦσα ἱμάτιον ἀποδεῖξαι, καὶ ἑωρακυῖα ὡσ ἔργα ταλάσια θεραπαίναισ δίδοται;

ἐπεὶ τά γε ἀμφὶ γαστέρα, ἔφη, πάνυ καλῶσ, ὦ Σώκρατεσ, ἦλθε πεπαιδευμένη· ὅπερ μέγιστον ἔμοιγε δοκεῖ παίδευμα εἶναι καὶ ἀνδρὶ καὶ γυναικί. τὰ δ’ ἄλλα, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, αὐτὸσ ἐπαίδευσασ τὴν γυναῖκα ὥστε ἱκανὴν εἶναι ὧν προσήκει ἐπιμελεῖσθαι;

οὐ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, οὐ πρίν γε καὶ ἔθυσα καὶ ηὐξάμην ἐμέ τε τυγχάνειν διδάσκοντα καὶ ἐκείνην μανθάνουσαν τὰ βέλτιστα ἀμφοτέροισ ἡμῖν. οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, καὶ ἡ γυνή σοι συνέθυε καὶ συνηύχετο ταὐτὰ ταῦτα; καὶ μάλα γ’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, πολλὰ ὑπισχνουμένη μὲν πρὸσ τοὺσ θεοὺσ γενέσθαι οἱάν δεῖ, καὶ εὔδηλοσ ἦν ὅτι οὐκ ἀμελήσει τῶν διδασκομένων.

πρὸσ θεῶν, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, τί πρῶτον διδάσκειν ἤρχου αὐτήν, διηγοῦ μοι·

ὡσ ἐγὼ ταῦτ’ ἂν ἥδιόν σου διηγουμένου ἀκούοιμι ἢ εἴ μοι γυμνικὸν ἢ ἱππικὸν ἀγῶνα τὸν κάλλιστον διηγοῖο. καὶ ὁ Ἰσχόμαχοσ ἀπεκρίνατο·

τί δ’; ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐπεὶ ἤδη μοι χειροήθησ ἦν καὶ ἐτετιθάσευτο ὥστε διαλέγεσθαι, ἠρόμην αὐτὴν ὧδέ πωσ· εἰπέ μοι, ὦ γύναι, ἆρα ἤδη κατενόησασ τίνοσ ποτὲ ἕνεκα ἐγώ τε σὲ ἔλαβον καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ ἔδοσάν σε ἐμοί; ὅτι μὲν γὰρ οὐκ ἀπορία ἦν μεθ’ ὅτου ἄλλου ἐκαθεύδομεν ἄν, οἶδ’ ὅτι καὶ σοὶ καταφανὲσ τοῦτ’ ἐστί.

βουλευόμενοσ δ’ ἔγωγε ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ ὑπὲρ σοῦ τίν’ ἂν κοινωνὸν βέλτιστον οἴκου τε καὶ τέκνων λάβοιμεν, ἐγώ τε σὲ ἐξελεξάμην καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ, ὡσ ἐοίκασιν, ἐκ τῶν δυνατῶν ἐμέ. τέκνα μὲν οὖν ἂν θεόσ ποτε διδῷ ἡμῖν γενέσθαι, τότε βουλευσόμεθα περὶ αὐτῶν ὅπωσ ὅτι βέλτιστα παιδεύσομεν αὐτά·

κοινὸν γὰρ ἡμῖν καὶ τοῦτο ἀγαθόν, συμμάχων καὶ γηροβοσκῶν ὅτι βελτίστων τυγχάνειν· νῦν δὲ δὴ οἶκοσ ἡμῖν ὅδε κοινόσ ἐστιν.

ἐγώ τε γὰρ ὅσα μοι ἔστιν ἅπαντα εἰσ τὸ κοινὸν ἀποφαίνω, σύ τε ὅσα ἠνέγκω πάντα εἰσ τὸ κοινὸν κατέθηκασ. καὶ οὐ τοῦτο δεῖ λογίζεσθαι, πότεροσ ἄρα ἀριθμῷ πλείω συμβέβληται ἡμῶν, ἀλλ’ ἐκεῖνο εὖ εἰδέναι, ὅτι ὁπότεροσ ἂν ἡμῶν βελτίων κοινωνὸσ ᾖ, οὗτοσ τὰ πλείονοσ ἄξια συμβάλλεται. ἀπεκρίνατο δέ μοι, ὦ Σώκρατεσ, πρὸσ ταῦτα ἡ γυνή·

τί δ’ ἂν ἐγώ σοι, ἔφη, δυναίμην συμπρᾶξαι; τίσ δὲ ἡ ἐμὴ δύναμισ; ἀλλ’ ἐν σοὶ πάντα ἐστίν· ἐμὸν δ’ ἔφησεν ἡ μήτηρ ἔργον εἶναι σωφρονεῖν. ναὶ μὰ Δί’, ἔφην ἐγώ, ὦ γύναι, καὶ γὰρ ἐμοὶ ὁ πατήρ.

ἀλλὰ σωφρόνων τοί ἐστι καὶ ἀνδρὸσ καὶ γυναικὸσ οὕτω ποιεῖν, ὅπωσ τά τε ὄντα ὡσ βέλτιστα ἕξει καὶ ἄλλα ὅτι πλεῖστα ἐκ τοῦ καλοῦ τε καὶ δικαίου προσγενήσεται. καὶ τί δή, ἔφη, ὁρᾷσ, ἡ γυνή, ὅ τι ἂν ἐγὼ ποιοῦσα συναύξοιμι τὸν οἶκον;

ναὶ μὰ Δί’, ἔφην ἐγώ, ἅ τε οἱ θεοὶ ἔφυσάν σε δύνασθαι καὶ ὁ νόμοσ συνεπαινεῖ, ταῦτα πειρῶ ὡσ βέλτιστα ποιεῖν. καὶ τί δὴ ταῦτ’ ἐστιν;

ἔφη ἐκείνη. οἶμαι μὲν ἔγωγε, ἔφην, οὐ τὰ ἐλαχίστου ἄξια, εἰ μή πέρ γε καὶ ἡ ἐν τῷ σμήνει ἡγεμὼν μέλιττα ἐπ’ ἐλαχίστου ἀξίοισ ἔργοισ ἐφέστηκεν. ἐμοὶ γάρ τοι, ἔφη φάναι, καὶ οἱ θεοί, ὦ γύναι, δοκοῦσι πολὺ διεσκεμμένωσ μάλιστα τὸ ζεῦγοσ τοῦτο συντεθεικέναι ὃ καλεῖται θῆλυ καὶ ἄρρεν, ὅπωσ ὅτι ὠφελιμώτατον ᾖ αὑτῷ εἰσ τὴν κοινωνίαν.

πρῶτον μὲν γὰρ τοῦ μὴ ἐκλιπεῖν ζῴων γένη τοῦτο τὸ ζεῦγοσ κεῖται μετ’ ἀλλήλων τεκνοποιούμενον, ἔπειτα τὸ γηροβοσκοὺσ κεκτῆσθαι ἑαυτοῖσ ἐκ τούτου τοῦ ζεύγουσ τοῖσ γοῦν ἀνθρώποισ πορίζεται·

ἔπειτα δὲ καὶ ἡ δίαιτα τοῖσ ἀνθρώποισ οὐχ ὥσπερ τοῖσ κτήνεσίν ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ στεγῶν δεῖται δῆλον ὅτι. δεῖ μέντοι τοῖσ μέλλουσιν ἀνθρώποισ ἕξειν ὅ τι εἰσφέρωσιν εἰσ τὸ στεγνὸν τοῦ ἐργασομένου τὰσ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ἐργασίασ.

καὶ γὰρ νεατὸσ καὶ σπόροσ καὶ φυτεία καὶ νομαὶ ὑπαίθρια ταῦτα πάντα ἔργα ἐστίν· ἐκ τούτων δὲ τὰ ἐπιτήδεια γίγνεται. δεῖ δ’ αὖ, ἐπειδὰν ταῦτα εἰσενεχθῇ εἰσ τὸ στεγνόν, καὶ τοῦ σώσοντοσ ταῦτα καὶ τοῦ ἐργασομένου δ’ ἃ τῶν στεγνῶν ἔργα δεόμενά ἐστι.

στεγνῶν δὲ δεῖται καὶ ἡ τῶν νεογνῶν τέκνων παιδοτροφία, στεγνῶν δὲ καὶ αἱ ἐκ τοῦ καρποῦ σιτοποιίαι δέονται· ὡσαύτωσ δὲ καὶ ἡ τῆσ ἐσθῆτοσ ἐκ τῶν ἐρίων ἐργασία. ἐπεὶ δ’ ἀμφότερα ταῦτα καὶ ἔργων καὶ ἐπιμελείασ δεῖται τά τε ἔνδον καὶ τὰ ἔξω, καὶ τὴν φύσιν, φάναι, εὐθὺσ παρεσκεύασεν ὁ θεόσ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, τὴν μὲν τῆσ γυναικὸσ ἐπὶ τὰ ἔνδον ἔργα καὶ ἐπιμελήματα, <τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸσ ἐπὶ τὰ ἔξω>.

ῥίγη μὲν γὰρ καὶ θάλπη καὶ ὁδοιπορίασ καὶ στρατείασ τοῦ ἀνδρὸσ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν μᾶλλον δύνασθαι καρτερεῖν κατεσκεύασεν·

ὥστε τὰ ἔξω ἐπέταξεν αὐτῷ ἔργα· τῇ δὲ γυναικὶ ἧττον τὸ σῶμα δυνατὸν πρὸσ ταῦτα φύσασ τὰ ἔνδον ἔργα αὐτῇ, φάναι ἔφη, προστάξαι μοι δοκεῖ ὁ θεόσ. εἰδὼσ δὲ ὅτι τῇ γυναικὶ καὶ ἐνέφυσε καὶ προσέταξε τὴν τῶν νεογνῶν τέκνων τροφήν, καὶ τοῦ στέργειν τὰ νεογνὰ βρέφη πλέον αὐτῇ ἐδάσατο ἢ τῷ ἀνδρί.

ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ φυλάττειν τὰ εἰσενεχθέντα τῇ γυναικὶ προσέταξε, γιγνώσκων ὁ θεὸσ ὅτι πρὸσ τὸ φυλάττειν οὐ κάκιόν ἐστι φοβερὰν εἶναι τὴν ψυχὴν πλέον μέροσ καὶ τοῦ φόβου ἐδάσατο τῇ γυναικὶ ἢ τῷ ἀνδρί.

εἰδὼσ δὲ ὅτι καὶ ἀρήγειν αὖ δεήσει, ἐάν τισ ἀδικῇ, τὸν τὰ ἔξω ἔργα ἔχοντα, τούτῳ αὖ πλέον μέροσ τοῦ θράσουσ ἐδάσατο. ὅτι δ’ ἀμφοτέρουσ δεῖ καὶ διδόναι καὶ λαμβάνειν, τὴν μνήμην καὶ τὴν ἐπιμέλειαν εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέροισ κατέθηκεν.

ὥστε οὐκ ἂν ἔχοισ διελεῖν πότερα τὸ ἔθνοσ τὸ θῆλυ ἢ τὸ ἄρρεν τούτων πλεονεκτεῖ. καὶ τὸ ἐγκρατεῖσ δὲ εἶναι ὧν δεῖ εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέροισ κατέθηκε, καὶ ἐξουσίαν ἐποίησεν ὁ θεὸσ ὁπότεροσ ἂν ᾖ βελτίων, εἴθ’ ὁ ἀνὴρ εἴθ’ ἡ γυνή, τοῦτον καὶ πλέον φέρεσθαι τούτου τοῦ ἀγαθοῦ.

διὰ δὲ τὸ τὴν φύσιν μὴ πρὸσ πάντα ταὐτὰ ἀμφοτέρων εὖ πεφυκέναι, διὰ τοῦτο καὶ δέονται μᾶλλον ἀλλήλων καὶ τὸ ζεῦγοσ ὠφελιμώτερον ἑαυτῷ γεγένηται, ἃ τὸ ἕτερον ἐλλείπεται τὸ ἕτερον δυνάμενον.

ταῦτα δέ, ἔφην, δεῖ ἡμᾶσ, ὦ γύναι, εἰδότασ, ἃ ἑκατέρῳ ἡμῶν προστέτακται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, πειρᾶσθαι ὅπωσ ὡσ βέλτιστα τὰ προσήκοντα ἑκάτερον ἡμῶν διαπράττεσθαι.

συνεπαινεῖ δέ, ἔφη φάναι, καὶ ὁ νόμοσ αὐτά, συζευγνὺσ ἄνδρα καὶ γυναῖκα·

καὶ κοινωνοὺσ ὥσπερ τῶν τέκνων ὁ θεὸσ ἐποίησεν, οὕτω καὶ ὁ νόμοσ <τοῦ οἴκου> κοινωνοὺσ καθίστησι. καὶ καλὰ δὲ εἶναι ὁ νόμοσ ἀποδείκνυσιν <ἃ> καὶ ὁ θεὸσ ἔφυσεν ἑκάτερον μᾶλλον δύνασθαι. τῇ μὲν γὰρ γυναικὶ κάλλιον ἔνδον μένειν ἢ θυραυλεῖν, τῷ δὲ ἀνδρὶ αἴσχιον ἔνδον μένειν ἢ τῶν ἔξω ἐπιμελεῖσθαι. εἰ δέ τισ παρ’ ἃ ὁ θεὸσ ἔφυσε ποιεῖ, ἴσωσ τι καὶ ἀτακτῶν τοὺσ θεοὺσ οὐ λήθει καὶ δίκην δίδωσιν ἀμελῶν τῶν ἔργων τῶν ἑαυτοῦ ἢ πράττων τὰ τῆσ γυναικὸσ ἔργα.

δοκεῖ δέ μοι, ἔφην, καὶ ἡ τῶν μελιττῶν ἡγεμὼν τοιαῦτα ἔργα ὑπὸ τοῦ θεοῦ προστεταγμένα διαπονεῖσθαι.

καὶ ποῖα δή, ἔφη ἐκείνη, ἔργα ἔχουσα ἡ τῶν μελιττῶν ἡγεμὼν ἐξομοιοῦται τοῖσ ἔργοισ οἷσ ἐμὲ δεῖ πράττειν; ὅτι, ἔφην ἐγώ, ἐκείνη γε ἐν τῷ σμήνει μένουσα οὐκ ἐᾷ ἀργοὺσ τὰσ μελίττασ εἶναι, ἀλλ’ ἃσ μὲν δεῖ ἔξω ἐργάζεσθαι ἐκπέμπει ἐπὶ τὸ ἔργον, καὶ ἃ ἂν αὐτῶν ἑκάστη εἰσφέρῃ οἶδέ τε καὶ δέχεται, καὶ σῴζει ταῦτα ἔστ’ ἂν δέῃ χρῆσθαι.

ἐπειδὰν δὲ ἡ ὡρ́α τοῦ χρῆσθαι ἥκῃ, διανέμει τὸ δίκαιον ἑκάστῃ. καὶ ἐπὶ τοῖσ ἔνδον δ’ ἐξυφαινομένοισ κηρίοισ ἐφέστηκεν, ὡσ καλῶσ καὶ ταχέωσ ὑφαίνηται, καὶ τοῦ γιγνομένου τόκου ἐπιμελεῖται ὡσ ἐκτρέφηται·

ἐπειδὰν δὲ ἐκτραφῇ καὶ ἀξιοεργοὶ οἱ νεοττοὶ γένωνται, ἀποικίζει αὐτοὺσ σὺν τῶν ἐπιγόνων τινὶ ἡγεμόνι. ἦ καὶ ἐμὲ οὖν, ἔφη ἡ γυνή, δεήσει ταῦτα ποιεῖν;

δεήσει μέντοι σε, ἔφην ἐγώ, ἔνδον τε μένειν καὶ οἷσ μὲν ἂν ἔξω τὸ ἔργον ᾖ τῶν οἰκετῶν, τούτουσ συνεκπέμπειν, οἷσ δ’ ἂν ἔνδον ἔργον ἐργαστέον, τούτων σοι ἐπιστατητέον, καὶ τά τε εἰσφερόμενα ἀποδεκτέον καὶ ἃ μὲν ἂν αὐτῶν δέῃ δαπανᾶν σοὶ διανεμητέον, ἃ δ’ ἂν περιττεύειν δέῃ, προνοητέον καὶ φυλακτέον ὅπωσ μὴ ἡ εἰσ τὸν ἐνιαυτὸν κειμένη δαπάνη εἰσ τὸν μῆνα δαπανᾶται. καὶ ὅταν ἔρια εἰσενεχθῇ σοι, ἐπιμελητέον ὅπωσ οἷσ δεῖ ἱμάτια γίγνηται.

καὶ ὅ γε ξηρὸσ σῖτοσ ὅπωσ καλῶσ ἐδώδιμοσ γίγνηται ἐπιμελητέον. ἓν μέντοι τῶν σοὶ προσηκόντων, ἔφην ἐγώ, ἐπιμελημάτων ἴσωσ ἀχαριστότερον δόξει εἶναι, ὅτι, ὃσ ἂν κάμνῃ τῶν οἰκετῶν, τούτων σοι ἐπιμελητέον πάντων ὅπωσ θεραπεύηται.

νὴ Δί’, ἔφη ἡ γυνή, ἐπιχαριτώτατον μὲν οὖν, ἂν μέλλωσί γε οἱ καλῶσ θεραπευθέντεσ χάριν εἴσεσθαι καὶ εὐνούστεροι ἢ πρόσθεν ἔσεσθαι. καὶ ἐγώ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ἀγασθεὶσ αὐτῆσ τὴν ἀπόκρισιν εἶπον·

ἆρά γε, ὦ γύναι, διὰ τοιαύτασ τινὰσ προνοίασ καὶ τῆσ ἐν τῷ σμήνει ἡγεμόνοσ αἱ μέλιτται οὕτω διατίθενται πρὸσ αὐτήν, ὥστε, ὅταν ἐκείνη ἐκλίπῃ, οὐδεμία οἰέται τῶν μελιττῶν ἀπολειπτέον εἶναι, ἀλλ’ ἕπονται πᾶσαι; καὶ ἡ γυνή μοι ἀπεκρίνατο·

θαυμάζοιμ’ ἄν, ἔφη, εἰ μὴ πρὸσ σὲ μᾶλλον τείνοι τὰ τοῦ ἡγεμόνοσ ἔργα ἢ πρὸσ ἐμέ. ἡ γὰρ ἐμὴ φυλακὴ τῶν ἔνδον καὶ διανομὴ γελοία τισ ἄν, οἶμαι, φαίνοιτο, εἰ μὴ σύγε ἐπιμελοῖο ὅπωσ ἔξωθέν τι εἰσφέροιτο. γελοία δ’ αὖ, ἔφην ἐγώ, ἡ ἐμὴ εἰσφορὰ φαίνοιτ’ ἄν, εἰ μὴ εἰή ὅστισ τὰ εἰσενεχθέντα σῴζοι.

οὐχ ὁρᾷσ, ἔφην ἐγώ, οἱ εἰσ τὸν τετρημένον πίθον ἀντλεῖν λεγόμενοι ὡσ οἰκτίρονται, ὅτι μάτην πονεῖν δοκοῦσι; νὴ Δί’, ἔφη ἡ γυνή, καὶ γὰρ τλήμονέσ εἰσιν, εἰ τοῦτό γε ποιοῦσιν. ἄλλαι δέ τοι, ἔφην ἐγώ, ἴδιαι ἐπιμέλειαι, ὦ γύναι, ἡδεῖαί σοι γίγνονται, ὁπόταν ἀνεπιστήμονα ταλασίασ λαβοῦσα ἐπιστήμονα ποιήσῃσ καὶ διπλασίου σοι ἀξία γένηται, καὶ ὁπόταν ἀνεπιστήμονα ταμιείασ καὶ διακονίασ παραλαβοῦσα ἐπιστήμονα καὶ πιστὴν καὶ διακονικὴν ποιησαμένη παντὸσ ἀξίαν ἔχῃσ, καὶ ὁπόταν τοὺσ μὲν σώφρονάσ τε καὶ ὠφελίμουσ τῷ σῷ οἴκῳ ἐξῇ σοι εὖ ποιῆσαι, ἐὰν δέ τισ πονηρὸσ φαίνηται, ἐξῇ σοι κολάσαι·

τὸ δὲ πάντων ἥδιστον, ἐὰν βελτίων ἐμοῦ φανῇσ, καὶ ἐμὲ σὸν θεράποντα ποιήσῃ, καὶ μὴ δέῃ σε φοβεῖσθαι μὴ προϊούσησ τῆσ ἡλικίασ ἀτιμοτέρα ἐν τῷ οἴκῳ γένῃ, ἀλλὰ πιστεύῃσ ὅτι πρεσβυτέρα γιγνομένη ὅσῳ ἂν καὶ ἐμοὶ κοινωνὸσ καὶ παισὶν οἴκου φύλαξ ἀμείνων γίγνῃ, τοσούτῳ καὶ τιμιωτέρα ἐν τῷ οἴκῳ ἔσει.

τὰ γὰρ καλά τε κἀγαθά, ἐγὼ ἔφην, οὐ διὰ τὰσ ὡραιότητασ, ἀλλὰ διὰ τὰσ ἀρετὰσ εἰσ τὸν βίον τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπαύξεται.

τοιαῦτα μέν, ὦ Σώκρατεσ, δοκῶ μεμνῆσθαι αὐτῇ τὰ πρῶτα διαλεχθείσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION