Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 7)

ἰδὼν οὖν ποτε αὐτὸν ἐν τῇ τοῦ Διὸσ τοῦ ἐλευθερίου στοᾷ καθήμενον, ἐπεί μοι ἔδοξε σχολάζειν, προσῆλθον αὐτῷ καὶ παρακαθιζόμενοσ εἶπον· τί, ὦ Ἰσχόμαχε, οὐ μάλα εἰωθὼσ σχολάζειν κάθησαι; ἐπεὶ τά γε πλεῖστα ἢ πράττοντά τι ὁρῶ σε ἢ οὐ πάνυ σχολάζοντα ἐν τῇ ἀγορᾷ. οὐδὲ ἄν γε νῦν, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ὦ Σώκρατεσ, ἑώρασ, εἰ μὴ ξένουσ τινὰσ συνεθέμην ἀναμένειν ἐνθάδε.

ὅταν δὲ μὴ πράττῃσ τι τοιοῦτον, πρὸσ τῶν θεῶν, ἔφην ἐγώ, ποῦ διατρίβεισ καὶ τί ποιεῖσ; ἐγὼ γάρ τοι πάνυ βούλομαί σου πυθέσθαι τί ποτε πράττων καλὸσ κἀγαθὸσ κέκλησαι, ἐπεὶ οὐκ ἔνδον γε διατρίβεισ οὐδὲ τοιαύτη σου ἡ ἕξισ τοῦ σώματοσ καταφαίνεται. καὶ ὁ Ἰσχόμαχοσ γελάσασ ἐπὶ τῷ τί ποιῶν καλὸσ κἀγαθὸσ κέκλησαι, καὶ ἡσθείσ, ὥσ γ’ ἐμοὶ ἔδοξεν, εἶπεν·

ἀλλ’ εἰ μὲν ὅταν σοι διαλέγωνται περὶ ἐμοῦ τινεσ καλοῦσί με τοῦτο τὸ ὄνομα οὐκ οἶδα· οὐ γὰρ δή, ὅταν γέ με εἰσ ἀντίδοσιν καλῶνται τριηραρχίασ ἢ χορηγίασ, οὐδείσ, ἔφη, ζητεῖ τὸν καλόν τε κἀγαθόν, ἀλλὰ σαφῶσ, ἔφη, ὀνομάζοντέσ με Ἰσχόμαχον πατρόθεν προσκαλοῦνται. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὅ με ἐπήρου, οὐδαμῶσ ἔνδον διατρίβω. καὶ γὰρ δή, ἔφη, τά γε ἐν τῇ οἰκίᾳ μου πάνυ καὶ αὐτὴ ἡ γυνή ἐστιν ἱκανὴ διοικεῖν. ἀλλὰ καὶ τοῦτο, ἔφην, ἔγωγε, ὦ Ἰσχόμαχε, πάνυ ἂν ἡδέωσ σου πυθοίμην, πότερα αὐτὸσ σὺ ἐπαίδευσασ τὴν γυναῖκα ὥστε εἶναι οἱάν δεῖ ἢ ἐπισταμένην ἔλαβεσ παρὰ τοῦ πατρὸσ καὶ τῆσ μητρὸσ διοικεῖν τὰ προσήκοντα αὐτῇ.

καὶ τί ἄν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐπισταμένην αὐτὴν παρέλαβον, ἣ ἔτη μὲν οὔπω πεντεκαίδεκα γεγονυῖα ἦλθε πρὸσ ἐμέ, τὸν δ’ ἔμπροσθεν χρόνον ἔζη ὑπὸ πολλῆσ ἐπιμελείασ ὅπωσ ὡσ ἐλάχιστα μὲν ὄψοιτο, ἐλάχιστα δ’ ἀκούσοιτο, ἐλάχιστα δ’ ἔροιτο;

οὐ γὰρ ἀγαπητόν σοι δοκεῖ εἶναι, εἰ μόνον ἦλθεν ἐπισταμένη ἔρια παραλαβοῦσα ἱμάτιον ἀποδεῖξαι, καὶ ἑωρακυῖα ὡσ ἔργα ταλάσια θεραπαίναισ δίδοται;

ἐπεὶ τά γε ἀμφὶ γαστέρα, ἔφη, πάνυ καλῶσ, ὦ Σώκρατεσ, ἦλθε πεπαιδευμένη· ὅπερ μέγιστον ἔμοιγε δοκεῖ παίδευμα εἶναι καὶ ἀνδρὶ καὶ γυναικί. τὰ δ’ ἄλλα, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, αὐτὸσ ἐπαίδευσασ τὴν γυναῖκα ὥστε ἱκανὴν εἶναι ὧν προσήκει ἐπιμελεῖσθαι;

οὐ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, οὐ πρίν γε καὶ ἔθυσα καὶ ηὐξάμην ἐμέ τε τυγχάνειν διδάσκοντα καὶ ἐκείνην μανθάνουσαν τὰ βέλτιστα ἀμφοτέροισ ἡμῖν. οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, καὶ ἡ γυνή σοι συνέθυε καὶ συνηύχετο ταὐτὰ ταῦτα; καὶ μάλα γ’, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, πολλὰ ὑπισχνουμένη μὲν πρὸσ τοὺσ θεοὺσ γενέσθαι οἱάν δεῖ, καὶ εὔδηλοσ ἦν ὅτι οὐκ ἀμελήσει τῶν διδασκομένων.

πρὸσ θεῶν, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἰσχόμαχε, τί πρῶτον διδάσκειν ἤρχου αὐτήν, διηγοῦ μοι·

ὡσ ἐγὼ ταῦτ’ ἂν ἥδιόν σου διηγουμένου ἀκούοιμι ἢ εἴ μοι γυμνικὸν ἢ ἱππικὸν ἀγῶνα τὸν κάλλιστον διηγοῖο. καὶ ὁ Ἰσχόμαχοσ ἀπεκρίνατο·

τί δ’; ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐπεὶ ἤδη μοι χειροήθησ ἦν καὶ ἐτετιθάσευτο ὥστε διαλέγεσθαι, ἠρόμην αὐτὴν ὧδέ πωσ· εἰπέ μοι, ὦ γύναι, ἆρα ἤδη κατενόησασ τίνοσ ποτὲ ἕνεκα ἐγώ τε σὲ ἔλαβον καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ ἔδοσάν σε ἐμοί; ὅτι μὲν γὰρ οὐκ ἀπορία ἦν μεθ’ ὅτου ἄλλου ἐκαθεύδομεν ἄν, οἶδ’ ὅτι καὶ σοὶ καταφανὲσ τοῦτ’ ἐστί.

βουλευόμενοσ δ’ ἔγωγε ὑπὲρ ἐμοῦ καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ ὑπὲρ σοῦ τίν’ ἂν κοινωνὸν βέλτιστον οἴκου τε καὶ τέκνων λάβοιμεν, ἐγώ τε σὲ ἐξελεξάμην καὶ οἱ σοὶ γονεῖσ, ὡσ ἐοίκασιν, ἐκ τῶν δυνατῶν ἐμέ. τέκνα μὲν οὖν ἂν θεόσ ποτε διδῷ ἡμῖν γενέσθαι, τότε βουλευσόμεθα περὶ αὐτῶν ὅπωσ ὅτι βέλτιστα παιδεύσομεν αὐτά·

κοινὸν γὰρ ἡμῖν καὶ τοῦτο ἀγαθόν, συμμάχων καὶ γηροβοσκῶν ὅτι βελτίστων τυγχάνειν· νῦν δὲ δὴ οἶκοσ ἡμῖν ὅδε κοινόσ ἐστιν.

ἐγώ τε γὰρ ὅσα μοι ἔστιν ἅπαντα εἰσ τὸ κοινὸν ἀποφαίνω, σύ τε ὅσα ἠνέγκω πάντα εἰσ τὸ κοινὸν κατέθηκασ. καὶ οὐ τοῦτο δεῖ λογίζεσθαι, πότεροσ ἄρα ἀριθμῷ πλείω συμβέβληται ἡμῶν, ἀλλ’ ἐκεῖνο εὖ εἰδέναι, ὅτι ὁπότεροσ ἂν ἡμῶν βελτίων κοινωνὸσ ᾖ, οὗτοσ τὰ πλείονοσ ἄξια συμβάλλεται. ἀπεκρίνατο δέ μοι, ὦ Σώκρατεσ, πρὸσ ταῦτα ἡ γυνή·

τί δ’ ἂν ἐγώ σοι, ἔφη, δυναίμην συμπρᾶξαι; τίσ δὲ ἡ ἐμὴ δύναμισ; ἀλλ’ ἐν σοὶ πάντα ἐστίν· ἐμὸν δ’ ἔφησεν ἡ μήτηρ ἔργον εἶναι σωφρονεῖν. ναὶ μὰ Δί’, ἔφην ἐγώ, ὦ γύναι, καὶ γὰρ ἐμοὶ ὁ πατήρ.

ἀλλὰ σωφρόνων τοί ἐστι καὶ ἀνδρὸσ καὶ γυναικὸσ οὕτω ποιεῖν, ὅπωσ τά τε ὄντα ὡσ βέλτιστα ἕξει καὶ ἄλλα ὅτι πλεῖστα ἐκ τοῦ καλοῦ τε καὶ δικαίου προσγενήσεται. καὶ τί δή, ἔφη, ὁρᾷσ, ἡ γυνή, ὅ τι ἂν ἐγὼ ποιοῦσα συναύξοιμι τὸν οἶκον;

ναὶ μὰ Δί’, ἔφην ἐγώ, ἅ τε οἱ θεοὶ ἔφυσάν σε δύνασθαι καὶ ὁ νόμοσ συνεπαινεῖ, ταῦτα πειρῶ ὡσ βέλτιστα ποιεῖν. καὶ τί δὴ ταῦτ’ ἐστιν;

ἔφη ἐκείνη. οἶμαι μὲν ἔγωγε, ἔφην, οὐ τὰ ἐλαχίστου ἄξια, εἰ μή πέρ γε καὶ ἡ ἐν τῷ σμήνει ἡγεμὼν μέλιττα ἐπ’ ἐλαχίστου ἀξίοισ ἔργοισ ἐφέστηκεν. ἐμοὶ γάρ τοι, ἔφη φάναι, καὶ οἱ θεοί, ὦ γύναι, δοκοῦσι πολὺ διεσκεμμένωσ μάλιστα τὸ ζεῦγοσ τοῦτο συντεθεικέναι ὃ καλεῖται θῆλυ καὶ ἄρρεν, ὅπωσ ὅτι ὠφελιμώτατον ᾖ αὑτῷ εἰσ τὴν κοινωνίαν.

πρῶτον μὲν γὰρ τοῦ μὴ ἐκλιπεῖν ζῴων γένη τοῦτο τὸ ζεῦγοσ κεῖται μετ’ ἀλλήλων τεκνοποιούμενον, ἔπειτα τὸ γηροβοσκοὺσ κεκτῆσθαι ἑαυτοῖσ ἐκ τούτου τοῦ ζεύγουσ τοῖσ γοῦν ἀνθρώποισ πορίζεται·

ἔπειτα δὲ καὶ ἡ δίαιτα τοῖσ ἀνθρώποισ οὐχ ὥσπερ τοῖσ κτήνεσίν ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ, ἀλλὰ στεγῶν δεῖται δῆλον ὅτι. δεῖ μέντοι τοῖσ μέλλουσιν ἀνθρώποισ ἕξειν ὅ τι εἰσφέρωσιν εἰσ τὸ στεγνὸν τοῦ ἐργασομένου τὰσ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ ἐργασίασ.

καὶ γὰρ νεατὸσ καὶ σπόροσ καὶ φυτεία καὶ νομαὶ ὑπαίθρια ταῦτα πάντα ἔργα ἐστίν· ἐκ τούτων δὲ τὰ ἐπιτήδεια γίγνεται. δεῖ δ’ αὖ, ἐπειδὰν ταῦτα εἰσενεχθῇ εἰσ τὸ στεγνόν, καὶ τοῦ σώσοντοσ ταῦτα καὶ τοῦ ἐργασομένου δ’ ἃ τῶν στεγνῶν ἔργα δεόμενά ἐστι.

στεγνῶν δὲ δεῖται καὶ ἡ τῶν νεογνῶν τέκνων παιδοτροφία, στεγνῶν δὲ καὶ αἱ ἐκ τοῦ καρποῦ σιτοποιίαι δέονται· ὡσαύτωσ δὲ καὶ ἡ τῆσ ἐσθῆτοσ ἐκ τῶν ἐρίων ἐργασία. ἐπεὶ δ’ ἀμφότερα ταῦτα καὶ ἔργων καὶ ἐπιμελείασ δεῖται τά τε ἔνδον καὶ τὰ ἔξω, καὶ τὴν φύσιν, φάναι, εὐθὺσ παρεσκεύασεν ὁ θεόσ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, τὴν μὲν τῆσ γυναικὸσ ἐπὶ τὰ ἔνδον ἔργα καὶ ἐπιμελήματα, <τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸσ ἐπὶ τὰ ἔξω>.

ῥίγη μὲν γὰρ καὶ θάλπη καὶ ὁδοιπορίασ καὶ στρατείασ τοῦ ἀνδρὸσ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν μᾶλλον δύνασθαι καρτερεῖν κατεσκεύασεν·

ὥστε τὰ ἔξω ἐπέταξεν αὐτῷ ἔργα· τῇ δὲ γυναικὶ ἧττον τὸ σῶμα δυνατὸν πρὸσ ταῦτα φύσασ τὰ ἔνδον ἔργα αὐτῇ, φάναι ἔφη, προστάξαι μοι δοκεῖ ὁ θεόσ. εἰδὼσ δὲ ὅτι τῇ γυναικὶ καὶ ἐνέφυσε καὶ προσέταξε τὴν τῶν νεογνῶν τέκνων τροφήν, καὶ τοῦ στέργειν τὰ νεογνὰ βρέφη πλέον αὐτῇ ἐδάσατο ἢ τῷ ἀνδρί.

ἐπεὶ δὲ καὶ τὸ φυλάττειν τὰ εἰσενεχθέντα τῇ γυναικὶ προσέταξε, γιγνώσκων ὁ θεὸσ ὅτι πρὸσ τὸ φυλάττειν οὐ κάκιόν ἐστι φοβερὰν εἶναι τὴν ψυχὴν πλέον μέροσ καὶ τοῦ φόβου ἐδάσατο τῇ γυναικὶ ἢ τῷ ἀνδρί.

εἰδὼσ δὲ ὅτι καὶ ἀρήγειν αὖ δεήσει, ἐάν τισ ἀδικῇ, τὸν τὰ ἔξω ἔργα ἔχοντα, τούτῳ αὖ πλέον μέροσ τοῦ θράσουσ ἐδάσατο. ὅτι δ’ ἀμφοτέρουσ δεῖ καὶ διδόναι καὶ λαμβάνειν, τὴν μνήμην καὶ τὴν ἐπιμέλειαν εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέροισ κατέθηκεν.

ὥστε οὐκ ἂν ἔχοισ διελεῖν πότερα τὸ ἔθνοσ τὸ θῆλυ ἢ τὸ ἄρρεν τούτων πλεονεκτεῖ. καὶ τὸ ἐγκρατεῖσ δὲ εἶναι ὧν δεῖ εἰσ τὸ μέσον ἀμφοτέροισ κατέθηκε, καὶ ἐξουσίαν ἐποίησεν ὁ θεὸσ ὁπότεροσ ἂν ᾖ βελτίων, εἴθ’ ὁ ἀνὴρ εἴθ’ ἡ γυνή, τοῦτον καὶ πλέον φέρεσθαι τούτου τοῦ ἀγαθοῦ.

διὰ δὲ τὸ τὴν φύσιν μὴ πρὸσ πάντα ταὐτὰ ἀμφοτέρων εὖ πεφυκέναι, διὰ τοῦτο καὶ δέονται μᾶλλον ἀλλήλων καὶ τὸ ζεῦγοσ ὠφελιμώτερον ἑαυτῷ γεγένηται, ἃ τὸ ἕτερον ἐλλείπεται τὸ ἕτερον δυνάμενον.

ταῦτα δέ, ἔφην, δεῖ ἡμᾶσ, ὦ γύναι, εἰδότασ, ἃ ἑκατέρῳ ἡμῶν προστέτακται ὑπὸ τοῦ θεοῦ, πειρᾶσθαι ὅπωσ ὡσ βέλτιστα τὰ προσήκοντα ἑκάτερον ἡμῶν διαπράττεσθαι.

συνεπαινεῖ δέ, ἔφη φάναι, καὶ ὁ νόμοσ αὐτά, συζευγνὺσ ἄνδρα καὶ γυναῖκα·

καὶ κοινωνοὺσ ὥσπερ τῶν τέκνων ὁ θεὸσ ἐποίησεν, οὕτω καὶ ὁ νόμοσ <τοῦ οἴκου> κοινωνοὺσ καθίστησι. καὶ καλὰ δὲ εἶναι ὁ νόμοσ ἀποδείκνυσιν <ἃ> καὶ ὁ θεὸσ ἔφυσεν ἑκάτερον μᾶλλον δύνασθαι. τῇ μὲν γὰρ γυναικὶ κάλλιον ἔνδον μένειν ἢ θυραυλεῖν, τῷ δὲ ἀνδρὶ αἴσχιον ἔνδον μένειν ἢ τῶν ἔξω ἐπιμελεῖσθαι. εἰ δέ τισ παρ’ ἃ ὁ θεὸσ ἔφυσε ποιεῖ, ἴσωσ τι καὶ ἀτακτῶν τοὺσ θεοὺσ οὐ λήθει καὶ δίκην δίδωσιν ἀμελῶν τῶν ἔργων τῶν ἑαυτοῦ ἢ πράττων τὰ τῆσ γυναικὸσ ἔργα.

δοκεῖ δέ μοι, ἔφην, καὶ ἡ τῶν μελιττῶν ἡγεμὼν τοιαῦτα ἔργα ὑπὸ τοῦ θεοῦ προστεταγμένα διαπονεῖσθαι.

καὶ ποῖα δή, ἔφη ἐκείνη, ἔργα ἔχουσα ἡ τῶν μελιττῶν ἡγεμὼν ἐξομοιοῦται τοῖσ ἔργοισ οἷσ ἐμὲ δεῖ πράττειν; ὅτι, ἔφην ἐγώ, ἐκείνη γε ἐν τῷ σμήνει μένουσα οὐκ ἐᾷ ἀργοὺσ τὰσ μελίττασ εἶναι, ἀλλ’ ἃσ μὲν δεῖ ἔξω ἐργάζεσθαι ἐκπέμπει ἐπὶ τὸ ἔργον, καὶ ἃ ἂν αὐτῶν ἑκάστη εἰσφέρῃ οἶδέ τε καὶ δέχεται, καὶ σῴζει ταῦτα ἔστ’ ἂν δέῃ χρῆσθαι.

ἐπειδὰν δὲ ἡ ὡρ́α τοῦ χρῆσθαι ἥκῃ, διανέμει τὸ δίκαιον ἑκάστῃ. καὶ ἐπὶ τοῖσ ἔνδον δ’ ἐξυφαινομένοισ κηρίοισ ἐφέστηκεν, ὡσ καλῶσ καὶ ταχέωσ ὑφαίνηται, καὶ τοῦ γιγνομένου τόκου ἐπιμελεῖται ὡσ ἐκτρέφηται·

ἐπειδὰν δὲ ἐκτραφῇ καὶ ἀξιοεργοὶ οἱ νεοττοὶ γένωνται, ἀποικίζει αὐτοὺσ σὺν τῶν ἐπιγόνων τινὶ ἡγεμόνι. ἦ καὶ ἐμὲ οὖν, ἔφη ἡ γυνή, δεήσει ταῦτα ποιεῖν;

δεήσει μέντοι σε, ἔφην ἐγώ, ἔνδον τε μένειν καὶ οἷσ μὲν ἂν ἔξω τὸ ἔργον ᾖ τῶν οἰκετῶν, τούτουσ συνεκπέμπειν, οἷσ δ’ ἂν ἔνδον ἔργον ἐργαστέον, τούτων σοι ἐπιστατητέον, καὶ τά τε εἰσφερόμενα ἀποδεκτέον καὶ ἃ μὲν ἂν αὐτῶν δέῃ δαπανᾶν σοὶ διανεμητέον, ἃ δ’ ἂν περιττεύειν δέῃ, προνοητέον καὶ φυλακτέον ὅπωσ μὴ ἡ εἰσ τὸν ἐνιαυτὸν κειμένη δαπάνη εἰσ τὸν μῆνα δαπανᾶται. καὶ ὅταν ἔρια εἰσενεχθῇ σοι, ἐπιμελητέον ὅπωσ οἷσ δεῖ ἱμάτια γίγνηται.

καὶ ὅ γε ξηρὸσ σῖτοσ ὅπωσ καλῶσ ἐδώδιμοσ γίγνηται ἐπιμελητέον. ἓν μέντοι τῶν σοὶ προσηκόντων, ἔφην ἐγώ, ἐπιμελημάτων ἴσωσ ἀχαριστότερον δόξει εἶναι, ὅτι, ὃσ ἂν κάμνῃ τῶν οἰκετῶν, τούτων σοι ἐπιμελητέον πάντων ὅπωσ θεραπεύηται.

νὴ Δί’, ἔφη ἡ γυνή, ἐπιχαριτώτατον μὲν οὖν, ἂν μέλλωσί γε οἱ καλῶσ θεραπευθέντεσ χάριν εἴσεσθαι καὶ εὐνούστεροι ἢ πρόσθεν ἔσεσθαι. καὶ ἐγώ, ἔφη ὁ Ἰσχόμαχοσ, ἀγασθεὶσ αὐτῆσ τὴν ἀπόκρισιν εἶπον·

ἆρά γε, ὦ γύναι, διὰ τοιαύτασ τινὰσ προνοίασ καὶ τῆσ ἐν τῷ σμήνει ἡγεμόνοσ αἱ μέλιτται οὕτω διατίθενται πρὸσ αὐτήν, ὥστε, ὅταν ἐκείνη ἐκλίπῃ, οὐδεμία οἰέται τῶν μελιττῶν ἀπολειπτέον εἶναι, ἀλλ’ ἕπονται πᾶσαι; καὶ ἡ γυνή μοι ἀπεκρίνατο·

θαυμάζοιμ’ ἄν, ἔφη, εἰ μὴ πρὸσ σὲ μᾶλλον τείνοι τὰ τοῦ ἡγεμόνοσ ἔργα ἢ πρὸσ ἐμέ. ἡ γὰρ ἐμὴ φυλακὴ τῶν ἔνδον καὶ διανομὴ γελοία τισ ἄν, οἶμαι, φαίνοιτο, εἰ μὴ σύγε ἐπιμελοῖο ὅπωσ ἔξωθέν τι εἰσφέροιτο. γελοία δ’ αὖ, ἔφην ἐγώ, ἡ ἐμὴ εἰσφορὰ φαίνοιτ’ ἄν, εἰ μὴ εἰή ὅστισ τὰ εἰσενεχθέντα σῴζοι.

οὐχ ὁρᾷσ, ἔφην ἐγώ, οἱ εἰσ τὸν τετρημένον πίθον ἀντλεῖν λεγόμενοι ὡσ οἰκτίρονται, ὅτι μάτην πονεῖν δοκοῦσι; νὴ Δί’, ἔφη ἡ γυνή, καὶ γὰρ τλήμονέσ εἰσιν, εἰ τοῦτό γε ποιοῦσιν. ἄλλαι δέ τοι, ἔφην ἐγώ, ἴδιαι ἐπιμέλειαι, ὦ γύναι, ἡδεῖαί σοι γίγνονται, ὁπόταν ἀνεπιστήμονα ταλασίασ λαβοῦσα ἐπιστήμονα ποιήσῃσ καὶ διπλασίου σοι ἀξία γένηται, καὶ ὁπόταν ἀνεπιστήμονα ταμιείασ καὶ διακονίασ παραλαβοῦσα ἐπιστήμονα καὶ πιστὴν καὶ διακονικὴν ποιησαμένη παντὸσ ἀξίαν ἔχῃσ, καὶ ὁπόταν τοὺσ μὲν σώφρονάσ τε καὶ ὠφελίμουσ τῷ σῷ οἴκῳ ἐξῇ σοι εὖ ποιῆσαι, ἐὰν δέ τισ πονηρὸσ φαίνηται, ἐξῇ σοι κολάσαι·

τὸ δὲ πάντων ἥδιστον, ἐὰν βελτίων ἐμοῦ φανῇσ, καὶ ἐμὲ σὸν θεράποντα ποιήσῃ, καὶ μὴ δέῃ σε φοβεῖσθαι μὴ προϊούσησ τῆσ ἡλικίασ ἀτιμοτέρα ἐν τῷ οἴκῳ γένῃ, ἀλλὰ πιστεύῃσ ὅτι πρεσβυτέρα γιγνομένη ὅσῳ ἂν καὶ ἐμοὶ κοινωνὸσ καὶ παισὶν οἴκου φύλαξ ἀμείνων γίγνῃ, τοσούτῳ καὶ τιμιωτέρα ἐν τῷ οἴκῳ ἔσει.

τὰ γὰρ καλά τε κἀγαθά, ἐγὼ ἔφην, οὐ διὰ τὰσ ὡραιότητασ, ἀλλὰ διὰ τὰσ ἀρετὰσ εἰσ τὸν βίον τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπαύξεται.

τοιαῦτα μέν, ὦ Σώκρατεσ, δοκῶ μεμνῆσθαι αὐτῇ τὰ πρῶτα διαλεχθείσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION