헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́06́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 6)

ἀλλὰ ταῦτα μέν, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, καλῶσ μοι δοκεῖσ λέγειν κελεύων πειρᾶσθαι σὺν τοῖσ θεοῖσ ἄρχεσθαι παντὸσ ἔργου, ὡσ τῶν θεῶν κυρίων ὄντων οὐδὲν ἧττον τῶν εἰρηνικῶν ἢ τῶν πολεμικῶν ἔργων. ταῦτα μὲν οὖν πειρασόμεθα οὕτω ποιεῖν. σὺ δ’ ἡμῖν ἔνθεν λέγων περὶ τῆσ οἰκονομίασ ἀπέλιπεσ, πειρῶ τὰ τούτων ἐχόμενα διεκπεραίνειν, ὡσ καὶ νῦν μοι δοκῶ ἀκηκοὼσ ὅσα εἶπεσ μᾶλλόν τι ἤδη διορᾶν ἢ πρόσθεν ὅ τι χρὴ ποιοῦντα βιοτεύειν. τί οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἄρα, εἰ πρῶτον μὲν ἐπανέλθοιμεν ὅσα συνομολογοῦντεσ διεληλύθαμεν, ἵν’, ἄν πωσ δυνώμεθα, πειραθῶμεν οὕτω καὶ τὰ λοιπὰ διεξιέναι συνομολογοῦντεσ;

ἡδὺ γοῦν ἐστιν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, ὥσπερ καὶ χρημάτων κοινωνήσαντασ ἀναμφιλόγωσ διελθεῖν, οὕτω καὶ λόγων κοινωνοῦντασ περὶ ὧν ἂν διαλεγώμεθα συνομολογοῦντασ διεξιέναι.

οὐκοῦν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἐπιστήμησ μέν τινοσ ἔδοξεν ἡμῖν ὄνομα εἶναι ἡ οἰκονομία, ἡ δὲ ἐπιστήμη αὕτη ἐφαίνετο ᾗ οἴκουσ δύνανται αὔξειν ἄνθρωποι, οἶκοσ δ’ ἡμῖν ἐφαίνετο ὅπερ κτῆσισ ἡ σύμπασα, κτῆσιν δὲ τοῦτο ἔφαμεν εἶναι ὅ τι ἑκάστῳ εἰή ὠφέλιμον εἰσ τὸν βίον, ὠφέλιμα δὲ ὄντα ηὑρίσκετο πάντα ὁπόσοισ τισ ἐπίσταιτο χρῆσθαι.

πάσασ μὲν οὖν τὰσ ἐπιστήμασ οὔτε μαθεῖν οἱο͂́ν τε ἡμῖν ἐδόκει, συναπεδοκιμάζομέν τε ταῖσ πόλεσι τὰσ βαναυσικὰσ καλουμένασ τέχνασ, ὅτι καὶ τὰ σώματα καταλυμαίνεσθαι δοκοῦσι καὶ τὰσ ψυχὰσ καταγνύουσι.

τεκμήριον δὲ σαφέστατον γενέσθαι ἂν τούτου ἔφαμεν, εἰ πολεμίων εἰσ τὴν χώραν ἰόντων διακαθίσασ τισ τοὺσ γεωργοὺσ καὶ τοὺσ τεχνίτασ χωρὶσ ἑκατέρουσ ἐπερωτῴη πότερα δοκεῖ ἀρήγειν τῇ χώρᾳ ἢ ὑφεμένουσ τῆσ γῆσ τὰ τείχη διαφυλάττειν.

οὕτωσ γὰρ ἂν τοὺσ μὲν ἀμφὶ γῆν ἔχοντασ ᾠόμεθ’ ἂν ψηφίζεσθαι ἀρήγειν, τοὺσ δὲ τεχνίτασ μὴ μάχεσθαι, ἀλλ’ ὅπερ πεπαίδευνται καθῆσθαι μήτε πονοῦντασ μήτε κινδυνεύοντασ.

ἐδοκιμάσαμεν δὲ ἀνδρὶ καλῷ τε κἀγαθῷ ἐργασίαν εἶναι καὶ ἐπιστήμην κρατίστην γεωργίαν, ἀφ’ ἧσ τὰ ἐπιτήδεια ἄνθρωποι πορίζονται.

αὕτη γὰρ ἡ ἐργασία μαθεῖν τε ῥᾴστη ἐδόκει εἶναι καὶ ἡδίστη ἐργάζεσθαι, καὶ τὰ σώματα κάλλιστά τε καὶ εὐρωστότατα παρέχεσθαι, καὶ ταῖσ ψυχαῖσ ἥκιστα ἀσχολίαν παρέχειν φίλων τε καὶ πόλεων συνεπιμελεῖσθαι.

συμπαροξύνειν δέ τι ἐδόκει ἡμῖν καὶ εἰσ τὸ ἀλκίμουσ εἶναι ἡ γεωργία ἔξω τῶν ἐρυμάτων τὰ ἐπιτήδεια φύουσά τε καὶ τρέφουσα τοὺσ ἐργαζομένουσ.

διὰ ταῦτα δὲ καὶ εὐδοξοτάτη εἶναι πρὸσ τῶν πόλεων αὕτη ἡ βιοτεία, ὅτι καὶ πολίτασ ἀρίστουσ καὶ εὐνουστάτουσ παρέχεσθαι δοκεῖ τῷ κοινῷ. καὶ ὁ Κριτόβουλοσ·

ὅτι μέν, ὦ Σώκρατεσ, κάλλιστόν τε καὶ ἄριστον καὶ ἥδιστον ἀπὸ γεωργίασ τὸν βίον ποιεῖσθαι πάνυ μοι δοκῶ πεπεῖσθαι ἱκανῶσ· ὅτι δὲ ἔφησθα καταμαθεῖν τὰ αἴτια τῶν τε οὕτω γεωργούντων ὥστε ἀπὸ τῆσ γεωργίασ ἀφθόνωσ ἔχειν ὧν δέονται καὶ τῶν οὕτωσ ἐργαζομένων ὡσ μὴ λυσιτελεῖν αὐτοῖσ τὴν γεωργίαν, καὶ ταῦτ’ <ἄν> μοι δοκῶ ἡδέωσ ἑκάτερα ἀκούειν σου, ὅπωσ ἃ μὲν ἀγαθά ἐστι ποιῶμεν, ἃ δὲ βλαβερὰ μὴ ποιῶμεν. τί οὖν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὦ Κριτόβουλε, ἄν σοι ἐξ ἀρχῆσ διηγήσωμαι ὡσ συνεγενόμην ποτὲ ἀνδρί, ὃσ ἐμοὶ ἐδόκει εἶναι τῷ ὄντι τούτων τῶν ἀνδρῶν ἐφ’ οἷσ τοῦτο τὸ ὄνομα δικαίωσ ἐστὶν ὃ καλεῖται καλόσ τε κἀγαθὸσ ἀνήρ;

πάνυ ἄν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, βουλοίμην ἂν οὕτωσ ἀκούειν, ὡσ καὶ ἔγωγε ἐρῶ τούτου τοῦ ὀνόματοσ ἄξιοσ γενέσθαι. λέξω τοίνυν σοι, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὡσ καὶ ἦλθον ἐπὶ τὴν σκέψιν αὐτοῦ.

τοὺσ μὲν γὰρ ἀγαθοὺσ τέκτονασ, χαλκέασ ἀγαθούσ, ζωγράφουσ ἀγαθούσ, ἀνδριαντοποιούσ, καὶ τἆλλα τὰ τοιαῦτα, πάνυ ὀλίγοσ μοι χρόνοσ ἐγένετο ἱκανὸσ περιελθεῖν τε καὶ θεάσασθαι τὰ δεδοκιμασμένα καλὰ ἔργα αὐτοῖσ εἶναι. ὅπωσ δὲ δὴ καὶ τοὺσ ἔχοντασ τὸ σεμνὸν ὄνομα τοῦτο τὸ καλόσ τε κἀγαθὸσ ἐπισκεψαίμην, τί ποτε ἐργαζόμενοι τοῦτ’ ἀξιοῖντο καλεῖσθαι, πάνυ μου ἡ ψυχὴ ἐπεθύμει αὐτῶν τινι συγγενέσθαι.

καὶ πρῶτον μὲν ὅτι προσέκειτο τὸ καλὸσ τῷ ἀγαθῷ, ὅντινα ἴδοιμι καλόν, τούτῳ προσῄειν καὶ ἐπειρώμην καταμανθάνειν εἴ που ἴδοιμι προσηρτημένον τῷ καλῷ τὸ ἀγαθόν.

ἀλλ’ οὐκ ἄρα εἶχεν οὕτωσ, ἀλλ’ ἐνίουσ ἐδόκουν καταμανθάνειν τῶν καλῶν τὰσ μορφὰσ πάνυ μοχθηροὺσ ὄντασ τὰσ ψυχάσ.

ἔδοξεν οὖν μοι ἀφέμενον τῆσ καλῆσ ὄψεωσ ἐπ’ αὐτῶν τινα ἐλθεῖν τῶν καλουμένων καλῶν τε κἀγαθῶν. ἐπεὶ οὖν τὸν Ἰσχόμαχον ἤκουον πρὸσ πάντων καὶ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ ξένων καὶ ἀστῶν καλόν τε κἀγαθὸν ἐπονομαζόμενον, ἔδοξέ μοι τούτῳ πειραθῆναι συγγενέσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 6

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION