헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́2́04́

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 4)

ἀλλὰ πάσασ μὲν τί σε δεῖ ἐπιδεικνύναι, ὦ Σώκρατεσ; ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ· οὔτε γὰρ κτήσασθαι πασῶν τῶν τεχνῶν ἐργάτασ ῥᾴδιον οἱούσ δεῖ, οὔτε ἔμπειρον γενέσθαι αὐτῶν οἱο͂́ν τε, ἀλλ’ αἳ δοκοῦσι κάλλισται τῶν ἐπιστημῶν καὶ ἐμοὶ πρέποι ἂν μάλιστα ἐπιμελομένῳ, ταύτασ μοι καὶ αὐτὰσ ἐπιδείκνυε καὶ τοὺσ πράττοντασ αὐτάσ, καὶ αὐτὸσ δὲ ὅ τι δύνασαι συνωφέλει εἰσ ταῦτα διδάσκων. ἀλλὰ καλῶσ, ἔφη, λέγεισ, ὦ Κριτόβουλε.

καὶ γὰρ αἵ γε βαναυσικαὶ καλούμεναι καὶ ἐπίρρητοί εἰσι καὶ εἰκότωσ μέντοι πάνυ ἀδοξοῦνται πρὸσ τῶν πόλεων. καταλυμαίνονται γὰρ τὰ σώματα τῶν τε ἐργαζομένων καὶ τῶν ἐπιμελομένων, ἀναγκάζουσαι καθῆσθαι καὶ σκιατραφεῖσθαι, ἔνιαι δὲ καὶ πρὸσ πῦρ ἡμερεύειν. τῶν δὲ σωμάτων θηλυνομένων καὶ αἱ ψυχαὶ πολὺ ἀρρωστότεραι γίγνονται. καὶ ἀσχολίασ δὲ μάλιστα ἔχουσι καὶ φίλων καὶ πόλεωσ συνεπιμελεῖσθαι αἱ βαναυσικαὶ καλούμεναι.

ὥστε οἱ τοιοῦτοι δοκοῦσι κακοὶ καὶ φίλοισ χρῆσθαι καὶ ταῖσ πατρίσιν ἀλεξητῆρεσ εἶναι. καὶ ἐν ἐνίαισ μὲν τῶν πόλεων, μάλιστα δὲ ἐν ταῖσ εὐπολέμοισ δοκούσαισ εἶναι, οὐδ’ ἔξεστι τῶν πολιτῶν οὐδενὶ βαναυσικὰσ τέχνασ ἐργάζεσθαι. ἡμῖν δὲ δὴ ποίαισ συμβουλεύεισ, ὦ Σώκρατεσ, χρῆσθαι;

ἆρ’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, μὴ αἰσχυνθῶμεν τὸν Περσῶν βασιλέα μιμήσασθαι; ἐκεῖνον γάρ φασιν ἐν τοῖσ καλλίστοισ τε καὶ ἀναγκαιοτάτοισ ἡγούμενον εἶναι ἐπιμελήμασι γεωργίαν τε καὶ τὴν πολεμικὴν τέχνην τούτων ἀμφοτέρων ἰσχυρῶσ ἐπιμελεῖσθαι. καὶ ὁ Κριτόβουλοσ ἀκούσασ ταῦτα εἶπε· καὶ τοῦτο, ἔφη, πιστεύεισ, ὦ Σώκρατεσ, βασιλέα τὸν Περσῶν γεωργίασ τι συνεπιμελεῖσθαι;

ὧδ’ ἄν, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἐπισκοποῦντεσ, ὦ Κριτόβουλε, ἴσωσ ἂν καταμάθοιμεν εἴ τι συνεπιμελεῖται. τῶν μὲν γὰρ πολεμικῶν ἔργων ὁμολογοῦμεν αὐτὸν ἰσχυρῶσ ἐπιμελεῖσθαι, ὅτι ἐξ ὁπόσωνπερ ἐθνῶν λαμβάνει <τι>, τέταχε τῷ ἄρχοντι ἑκάστῳ εἰσ ὁπόσουσ δεῖ διδόναι τροφὴν ἱππέασ καὶ τοξότασ καὶ σφενδονήτασ καὶ γερροφόρουσ, οἵτινεσ τῶν τε ὑπ’ αὐτοῦ ἀρχομένων ἱκανοὶ ἔσονται κρατεῖν καὶ ἂν πολέμιοι ἐπίωσιν, ἀρήξουσι τῇ χώρᾳ, χωρὶσ δὲ τούτων φύλακασ ἐν ταῖσ ἀκροπόλεσι τρέφει· καὶ τὴν μὲν τροφὴν τοῖσ φρουροῖσ δίδωσιν ὁ ἄρχων ᾧ τοῦτο προστέτακται, βασιλεὺσ δὲ κατ’ ἐνιαυτὸν ἐξέτασιν ποιεῖται τῶν μισθοφόρων καὶ τῶν ἄλλων οἷσ ὡπλίσθαι προστέτακται, καὶ πάντασ ἅμα συνάγων πλὴν τοὺσ ἐν ταῖσ ἀκροπόλεσιν ἔνθα δὴ ὁ σύλλογοσ καλεῖται·

καὶ τοὺσ μὲν ἀμφὶ τὴν ἑαυτοῦ οἴκησιν αὐτὸσ ἐφορᾷ, τοὺσ δὲ πρόσω ἀποικοῦντασ πιστοὺσ πέμπει ἐπισκοπεῖν· καὶ οἳ μὲν ἂν φαίνωνται τῶν φρουράρχων καὶ τῶν χιλιάρχων καὶ τῶν σατραπῶν τὸν ἀριθμὸν τὸν τεταγμένον ἔκπλεων ἔχοντεσ, καὶ τούτουσ δοκίμοισ ἵπποισ τε καὶ ὅπλοισ κατεσκευασμένουσ παρέχωσι, τούτουσ μὲν τοὺσ ἄρχοντασ καὶ ταῖσ τιμαῖσ αὔξει καὶ δώροισ μεγάλοισ καταπλουτίζει, οὓσ δ’ ἂν εὑρ́ῃ τῶν ἀρχόντων ἢ καταμελοῦντασ τῶν φρουραρχιῶν ἢ κατακερδαίνοντασ, τούτουσ χαλεπῶσ κολάζει καὶ παύων τῆσ ἀρχῆσ ἄλλουσ ἐπιμελητὰσ καθίστησι.

τῶν μὲν δὴ πολεμικῶν ἔργων ταῦτα ποιῶν δοκεῖ ἡμῖν ἀναμφιλόγωσ ἐπιμελεῖσθαι. ἔτι δὲ ὁπόσην μὲν τῆσ χώρασ διελαύνων ἐφορᾷ αὐτόσ, καὶ δοκιμάζει, ὁπόσην δὲ μὴ αὐτὸσ ἐφορᾷ, πέμπων πιστοὺσ ἐπισκοπεῖται.

καὶ οὓσ μὲν ἂν αἰσθάνηται τῶν ἀρχόντων συνοικουμένην τε τὴν χώραν παρεχομένουσ καὶ ἐνεργὸν οὖσαν τὴν γῆν καὶ πλήρη δένδρων τε ὧν ἑκάστη φέρει καὶ καρπῶν, τούτοισ μὲν χώραν τε ἄλλην προστίθησι καὶ δώροισ κοσμεῖ καὶ ἕδραισ ἐντίμοισ γεραίρει, οἷσ δ’ ἂν ὁρᾷ ἀργόν τε τὴν χώραν οὖσαν καὶ ὀλιγάνθρωπον ἢ διὰ χαλεπότητα ἢ δι’ ὕβριν ἢ δι’ ἀμέλειαν, τούτουσ δὲ κολάζων καὶ παύων τῆσ ἀρχῆσ ἄρχοντασ ἄλλουσ καθίστησι. ταῦτα ποιῶν δοκεῖ ἧττον ἐπιμελεῖσθαι ὅπωσ ἡ γῆ ἐνεργὸσ ἔσται ὑπὸ τῶν κατοικούντων ἢ ὅπωσ εὖ φυλάξεται ὑπὸ τῶν φρουρούντων;

καὶ εἰσὶ δ’ αὐτῷ οἱ ἄρχοντεσ διατεταγμένοι ἐφ’ ἑκάτερον οὐχ οἱ αὐτοί, ἀλλ’ οἱ μὲν ἄρχουσι τῶν κατοικούντων τε καὶ τῶν ἐργατῶν, καὶ δασμοὺσ ἐκ τούτων ἐκλέγουσιν, οἱ δ’ ἄρχουσι τῶν ὡπλισμένων <τε καὶ τῶν> φρουρῶν. κἂν μὲν ὁ φρούραρχοσ μὴ ἱκανῶσ τῇ χώρᾳ ἀρήγῃ, ὁ τῶν ἐνοικούντων ἄρχων καὶ τῶν ἔργων ἐπιμελούμενοσ κατηγορεῖ τοῦ φρουράρχου, ὅτι οὐ δύνανται ἐργάζεσθαι διὰ τὴν ἀφυλαξίαν, ἂν δὲ παρέχοντοσ τοῦ φρουράρχου εἰρήνην τοῖσ ἔργοισ ὁ ἄρχων ὀλιγάνθρωπόν τε παρέχηται καὶ ἀργὸν τὴν χώραν, τούτου αὖ κατηγορεῖ ὁ φρούραρχοσ.

καὶ γὰρ σχεδόν τι οἱ κακῶσ τὴν χώραν ἐργαζόμενοι οὔτε τοὺσ φρουροὺσ τρέφουσιν οὔτε τοὺσ δασμοὺσ δύνανται ἀποδιδόναι.

ὅπου δ’ ἂν σατράπησ καθιστῆται, οὗτοσ ἀμφοτέρων τούτων ἐπιμελεῖται. ἐκ τούτων ὁ Κριτόβουλοσ εἶπεν·

οὐκοῦν εἰ μὲν δὴ ταῦτα ποιεῖ βασιλεύσ, ὦ Σώκρατεσ, οὐδὲν ἔμοιγε δοκεῖ ἧττον τῶν γεωργικῶν ἔργων ἐπιμελεῖσθαι ἢ τῶν πολεμικῶν. ἔτι δὲ πρὸσ τούτοισ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἐν ὁπόσαισ τε χώραισ ἐνοικεῖ καὶ εἰσ ὁπόσασ ἐπιστρέφεται, ἐπιμελεῖται τούτων ὅπωσ κῆποί τε ἔσονται, οἱ παράδεισοι καλούμενοι, πάντων καλῶν τε κἀγαθῶν μεστοὶ ὅσα ἡ γῆ φύειν θέλει, καὶ ἐν τούτοισ αὐτὸσ τὰ πλεῖστα διατρίβει, ὅταν μὴ ἡ ὡρ́α τοῦ ἔτουσ ἐξείργῃ.

νὴ Δί’, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, ἀνάγκη τοίνυν, ὦ Σώκρατεσ, ἔνθα γε διατρίβει αὐτόσ, καὶ ὅπωσ ὡσ κάλλιστα κατεσκευασμένοι ἔσονται οἱ παράδεισοι ἐπιμελεῖσθαι δένδρεσι καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἅπασι καλοῖσ ὅσα ἡ γῆ φύει.

φασὶ δέ τινεσ, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ὦ Κριτόβουλε, καὶ ὅταν δῶρα διδῷ ὁ βασιλεύσ, πρῶτον μὲν εἰσκαλεῖν τοὺσ πολέμῳ ἀγαθοὺσ γεγονότασ, ὅτι οὐδὲν ὄφελοσ πολλὰ ἀροῦν, εἰ μὴ εἰε͂ν οἱ ἀρήξοντεσ·

δεύτερον δὲ τοὺσ κατασκευάζοντασ τὰσ χώρασ ἄριστα καὶ ἐνεργοὺσ ποιοῦντασ, λέγοντα ὅτι οὐδ’ ἂν οἱ ἄλκιμοι δύναιντο ζῆν, εἰ μὴ εἰε͂ν οἱ ἐργαζόμενοι. λέγεται δὲ καὶ Κῦρόσ ποτε, ὅσπερ εὐδοκιμώτατοσ δὴ βασιλεὺσ γεγένηται, εἰπεῖν τοῖσ ἐπὶ τὰ δῶρα κεκλημένοισ ὅτι αὐτὸσ ἂν δικαίωσ τὰ ἀμφοτέρων δῶρα λαμβάνοι·

κατασκευάζειν τε γὰρ ἄριστοσ εἶναι ἔφη χώραν καὶ ἀρήγειν τοῖσ κατεσκευασμένοισ. Κῦροσ μὲν τοίνυν, ἔφη ὁ Κριτόβουλοσ, ὦ Σώκρατεσ, καὶ ἐπηγάλλετο οὐδὲν ἧττον, εἰ ταῦτα ἔλεγεν, ἐπὶ τῷ χώρασ ἐνεργοὺσ ποιεῖν καὶ κατασκευάζειν ἢ ἐπὶ τῷ πολεμικὸσ εἶναι.

καὶ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, Κῦρόσ γε, εἰ ἐβίωσεν, ἄριστοσ ἂν δοκεῖ ἄρχων γενέσθαι·

καὶ τούτου τεκμήρια ἄλλα τε πολλὰ παρέσχηται καὶ ὁπότε περὶ τῆσ βασιλείασ τῷ ἀδελφῷ ἐπορεύετο μαχούμενοσ, παρὰ μὲν Κύρου οὐδεὶσ λέγεται αὐτομολῆσαι πρὸσ βασιλέα, παρὰ δὲ βασιλέωσ πολλαὶ μυριάδεσ πρὸσ Κῦρον. ἐγὼ δὲ καὶ τοῦτο ἡγοῦμαι μέγα τεκμήριον ἄρχοντοσ ἀρετῆσ εἶναι, ᾧ ἂν ἑκόντεσ πείθωνται καὶ ἐν τοῖσ δεινοῖσ παραμένειν ἐθέλωσιν.

ἐκείνῳ δὲ καὶ οἱ φίλοι ζῶντί τε συνεμάχοντο καὶ ἀποθανόντι συναπέθανον πάντεσ περὶ τὸν νεκρὸν μαχόμενοι πλὴν Ἀριαίου· Ἀριαῖοσ δ’ ἔτυχεν ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ κέρατι τεταγμένοσ. οὗτοσ τοίνυν ὁ Κῦροσ λέγεται Λυσάνδρῳ, ὅτε ἦλθεν ἄγων αὐτῷ τὰ παρὰ τῶν συμμάχων δῶρα, ἄλλα τε φιλοφρονεῖσθαι, ὡσ αὐτὸσ ἔφη ὁ Λύσανδροσ ξένῳ ποτέ τινι ἐν Μεγάροισ διηγούμενοσ, καὶ τὸν ἐν Σάρδεσι παράδεισον ἐπιδεικνύναι αὐτὸν ἔφη.

ἐπεὶ δὲ ἐθαύμαζεν αὐτὸν ὁ Λύσανδροσ ὡσ καλὰ μὲν τὰ δένδρα εἰή, δι’ ἴσου δὲ τὰ πεφυτευμένα, ὀρθοὶ δὲ οἱ στίχοι τῶν δένδρων, εὐγώνια δὲ πάντα καλῶσ εἰή, ὀσμαὶ δὲ πολλαὶ καὶ ἡδεῖαι συμπαρομαρτοῖεν αὐτοῖσ περιπατοῦσι, καὶ ταῦτα θαυμάζων εἶπεν·

ἀλλ’ ἐγώ τοι, ὦ Κῦρε, πάντα μὲν <ταῦτα> θαυμάζω ἐπὶ τῷ κάλλει, πολὺ δὲ μᾶλλον ἄγαμαι τοῦ καταμετρήσαντόσ σοι καὶ διατάξαντοσ ἕκαστα τούτων· ἀκούσαντα δὲ ταῦτα τὸν Κῦρον ἡσθῆναί τε καὶ εἰπεῖν·

ταῦτα τοίνυν, ὦ Λύσανδρε, ἐγὼ πάντα καὶ διεμέτρησα καὶ διέταξα, ἔστι δ’ αὐτῶν, φάναι, ἃ καὶ ἐφύτευσα αὐτόσ. καὶ ὁ Λύσανδροσ ἔφη, ἀποβλέψασ εἰσ αὐτὸν καὶ ἰδὼν τῶν τε ἱματίων τὸ κάλλοσ ὧν εἶχε καὶ τῆσ ὀσμῆσ αἰσθόμενοσ καὶ τῶν στρεπτῶν καὶ τῶν ψελίων τὸ κάλλοσ καὶ τοῦ ἄλλου κόσμου οὗ εἶχεν, εἰπεῖν·

τί λέγεισ, φάναι, ὦ Κῦρε; ἦ γὰρ σὺ ταῖσ σαῖσ χερσὶ τούτων τι ἐφύτευσασ; καὶ τὸν Κῦρον ἀποκρίνασθαι·

θαυμάζεισ τοῦτο, ἔφη, ὦ Λύσανδρε; ὄμνυμί σοι τὸν Μίθρην, ὅτανπερ ὑγιαίνω, μηπώποτε δειπνῆσαι πρὶν ἱδρῶσαι ἢ τῶν πολεμικῶν τι ἢ τῶν γεωργικῶν ἔργων μελετῶν ἢ ἀεὶ ἕν γέ τι φιλοτιμούμενοσ. καὶ αὐτὸσ μέντοι ἔφη ὁ Λύσανδροσ ἀκούσασ ταῦτα δεξιώσασθαί τε αὐτὸν καὶ εἰπεῖν·

δικαίωσ μοι δοκεῖσ, ὦ Κῦρε, εὐδαίμων εἶναι· ἀγαθὸσ γὰρ ὢν ἀνὴρ εὐδαιμονεῖσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Xenophon, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 4

(크세노폰, Works on Socrates, Οἰκονομικός, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION