헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ8́4́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 4)

θύσασ δὲ καὶ ὁ Κῦροσ νικητήρια ἑστιῶν ἐκάλεσε τῶν φίλων οἳ μάλιστ’ αὐτὸν αὔξειν τε βουλόμενοι φανεροὶ ἦσαν καὶ τιμῶντεσ εὐνοϊκώτατα. συνεκάλεσε δὲ αὐτοῖσ καὶ Ἀρτάβαζον τὸν Μῆδον καὶ Τιγράνην τὸν Ἀρμένιον καὶ τὸν Ὑρκάνιον ἵππαρχον καὶ Γωβρύαν. Γαδάτασ δὲ τῶν σκηπτούχων ἦρχεν αὐτῷ, καὶ ᾗ ἐκεῖνοσ διεκόσμησεν ἡ πᾶσα ἔνδον δίαιτα καθειστήκει·

καὶ ὁπότε μὲν συνδειπνοῖέν τινεσ, οὐδ’ ἐκάθιζε Γαδάτασ, ἀλλ’ ἐπεμελεῖτο· ὁπότε δὲ αὐτοὶ εἰε͂ν, καὶ συνεδείπνει· ἥδετο γὰρ αὐτῷ συνών· ἀντὶ δὲ τούτων πολλοῖσ καὶ μεγάλοισ ἐτιμᾶτο ὑπὸ τοῦ Κύρου, διὰ δὲ Κῦρον καὶ ὑπ’ ἄλλων. ὡσ δ’ ἦλθον οἱ κληθέντεσ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, οὐχ ὅπου ἔτυχεν ἕκαστον ἐκάθιζεν, ἀλλ’ ὃν μὲν μάλιστα ἐτίμα, παρὰ τὴν ἀριστερὰν χεῖρα, ὡσ εὐεπιβουλευτοτέρασ ταύτησ οὔσησ ἢ τῆσ δεξιᾶσ, τὸν δὲ δεύτερον παρὰ τὴν δεξιάν, τὸν δὲ τρίτον πάλιν παρὰ τὴν ἀριστεράν, τὸν δὲ τέταρτον παρὰ τὴν δεξιάν·

καὶ ἢν πλέονεσ ὦσιν, ὡσαύτωσ. σαφηνίζεσθαι δὲ ὡσ ἕκαστον ἐτίμα <διὰ> τοῦτο ἐδόκει αὐτῷ ἀγαθὸν εἶναι, ὅτι ὅπου μὲν οἰόνται ἅνθρωποι τὸν κρατιστεύοντα μήτε κηρυχθήσεσθαι μήτε ἆθλα λήψεσθαι, δῆλοί εἰσιν ἐνταῦθα οὐ φιλονίκωσ πρὸσ ἀλλήλουσ ἔχοντεσ·

ὅπου δὲ μάλιστα πλεονεκτῶν ὁ κράτιστοσ φαίνεται, ἐνταῦθα προθυμότατα φανεροί εἰσιν ἀγωνιζόμενοι πάντεσ. καὶ ὁ Κῦροσ δὲ οὕτωσ ἐσαφήνιζε μὲν τοὺσ κρατιστεύοντασ παρ’ ἑαυτῷ, εὐθὺσ ἀρξάμενοσ ἐξ ἕδρασ καὶ παραστάσεωσ.

οὐ μέντοι ἀθάνατον τὴν ταχθεῖσαν ἕδραν κατεστήσατο, ἀλλὰ νόμιμον ἐποιήσατο καὶ ἀγαθοῖσ ἔργοισ προβῆναι εἰσ τὴν τιμιωτέραν ἕδραν, καὶ εἴ τισ ῥᾳδιουργοίη, ἀναχωρῆσαι εἰσ τὴν ἀτιμοτέραν. τὸν δὲ πρωτεύοντα ἐν ἕδρᾳ ᾐσχύνετο μὴ οὐ πλεῖστα καὶ ἀγαθὰ ἔχοντα παρ’ αὐτοῦ φαίνεσθαι. καὶ ταῦτα δὲ ἐπὶ Κύρου γενόμενα οὕτωσ ἔτι καὶ νῦν διαμένοντα αἰσθανόμεθα. ἐπεὶ δὲ ἐδείπνουν, ἐδόκει τῷ Γωβρύᾳ τὸ μὲν πολλὰ ἕκαστα εἶναι οὐδέν τι θαυμαστὸν παρ’ ἀνδρὶ πολλῶν ἄρχοντι·

τὸ δὲ τὸν Κῦρον οὕτω μεγάλα πράττοντα, εἴ τι ἡδὺ δόξειε λαβεῖν, μηδὲν τούτων μόνον καταδαπανᾶν, ἀλλ’ ἔργον ἔχειν αὐτὸν ἐδόμενον τούτου κοινωνεῖν τοὺσ παρόντασ, πολλάκισ δὲ καὶ τῶν ἀπόντων φίλων ἔστιν οἷσ ἑώρα πέμποντα ταῦτα αὐτὸν οἷσ ἡσθεὶσ τύχοι· ὥστε ἐπεὶ ἐδεδειπνήκεσαν καὶ πάντα τὰ <λοιπὰ> πολλὰ ὄντα διεπεπόμφει ὁ Κῦροσ ἀπὸ τῆσ τραπέζησ, εἶπεν ἄρα ὁ Γωβρύασ·

ἀλλ’, ἐγώ, ὦ Κῦρε, πρόσθεν μὲν ἡγούμην τούτῳ σε πλεῖστον διαφέρειν ἀνθρώπων τῷ στρατηγικώτατον εἶναι· νῦν δὲ θεοὺσ ὄμνυμι ἦ μὴν ἐμοὶ δοκεῖν πλέον σε διαφέρειν φιλανθρωπίᾳ ἢ στρατηγίᾳ. νὴ Δί’, ἔφη ὁ Κῦροσ·

καὶ μὲν δὴ καὶ ἐπιδείκνυμαι τὰ ἔργα πολὺ ἥδιον φιλανθρωπίασ ἢ στρατηγίασ. πῶσ δή; ἔφη ὁ Γωβρύασ. ὅτι, ἔφη, τὰ μὲν κακῶσ ποιοῦντα ἀνθρώπουσ δεῖ ἐπιδείκνυσθαι, τὰ δὲ εὖ. ἐκ τούτου δὴ ἐπεὶ ὑπέπινον, ἤρετο ὁ Ὑστάσπασ τὸν Κῦρον·

ἆρ’ ἄν, ἔφη, ὦ Κῦρε, ἀχθεσθείησ μοι, εἴ σε ἐροίμην ὃ βούλομαί σου πυθέσθαι; ἀλλὰ ναὶ μὰ τοὺσ θεούσ, ἔφη, τοὐναντίον τούτου ἀχθοίμην ἄν σοι, εἰ αἰσθοίμην σιωπῶντα ἃ βούλοιο ἐρέσθαι. λέγε δή μοι, ἔφη, ἤδη πώποτε καλέσαντόσ σου οὐκ ἦλθον; εὐφήμει, ἔφη ὁ Κῦροσ. ἀλλ’ ὑπακούων σχολῇ ὑπήκουσα; οὐδὲ τοῦτο. προσταχθὲν δέ τι ἤδη σοι οὐκ ἔπραξα; οὐκ αἰτιῶμαι, ἔφη. ὃ δὲ πράττοιμι, ἔστιν ὅ τι πώποτε οὐ προθύμωσ ἢ οὐχ ἡδομένωσ πράττοντά με κατέγνωσ; τοῦτο δὴ πάντων ἥκιστα, ἔφη ὁ Κῦροσ. τίνοσ μὴν ἕνεκα, ἔφη, πρὸσ τῶν θεῶν, ὦ Κῦρε, Χρυσάνταν ἔγραψασ ὥστε εἰσ τὴν τιμιωτέραν ἐμοῦ χώραν ἱδρυθῆναι;

ἦ λέγω; ἔφη ὁ Κῦροσ. πάντωσ, ἔφη ὁ Ὑστάσπασ. καὶ σὺ αὖ οὐκ ἀχθέσῃ μοι ἀκούων τἀληθῆ; ἡσθήσομαι μὲν οὖν, ἔφη, ἢν εἰδῶ ὅτι οὐκ ἀδικοῦμαι.

Χρυσάντασ τοίνυν, ἔφη, οὑτοσὶ πρῶτον μὲν οὐ κλῆσιν ἀνέμενεν, ἀλλὰ πρὶν καλεῖσθαι παρῆν τῶν ἡμετέρων ἕνεκα· ἔπειτα δὲ οὐ τὸ κελευόμενον μόνον, ἀλλὰ καὶ ὅ τι αὐτὸσ γνοίη ἄμεινον εἶναι πεπραγμένον ἡμῖν τοῦτο ἔπραττεν. ὁπότε δὲ εἰπεῖν τι δέοι εἰσ τοὺσ συμμάχουσ, ἃ μὲν ἐμὲ ᾤετο πρέπειν λέγειν ἐμοὶ συνεβούλευεν· ἃ δὲ ἐμὲ αἴσθοιτο βουλόμενον μὲν εἰδέναι τοὺσ συμμάχουσ, αὐτὸν δέ με αἰσχυνόμενον περὶ ἐμαυτοῦ λέγειν, ταῦτα οὗτοσ λέγων ὡσ ἑαυτοῦ γνώμην ἀπεφαίνετο· ὥστ’ ἔν γε τούτοισ τί κωλύει αὐτὸν καὶ ἐμοῦ ἐμοὶ κρείττονα εἶναι; καὶ ἑαυτῷ μὲν ἀεί φησι πάντα τὰ παρόντα ἀρκεῖν, ἐμοὶ δὲ ἀεὶ φανερόσ ἐστι σκοπῶν τί ἂν προσγενόμενον ὀνήσειεν, ἐπί τε τοῖσ ἐμοῖσ καλοῖσ πολὺ μᾶλλον ἐμοῦ ἀγάλλεται καὶ ἥδεται. πρὸσ ταῦτα ὁ Ὑστάσπασ εἶπε·

ἐπὶ τούτοισ μὲν δὴ γέλωσ ἐγένετο. νὴ τὴν Ἥραν, ὦ Κῦρε, ἥδομαί γε ταῦτά σε ἐρωτήσασ. τί μάλιστα; ἔφη ὁ Κῦροσ. ὅτι κἀγὼ πειράσομαι ταῦτα ποιεῖν· ἓν μόνον, ἔφη, ἀγνοῶ, πῶσ ἂν εἰήν δῆλοσ χαίρων ἐπὶ τοῖσ σοῖσ ἀγαθοῖσ· πότερον κροτεῖν δεῖ τὼ χεῖρε ἢ γελᾶν ἢ τί ποιεῖν. καὶ ὁ Ἀρτάβαζοσ εἶπεν· ὀρχεῖσθαι δεῖ τὸ Περσικόν. προϊόντοσ δὲ τοῦ συμποσίου ὁ Κῦροσ τὸν Γωβρύαν ἐπήρετο·

εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Γωβρύα, νῦν ἂν δοκεῖσ ἥδιον τῶνδέ τῳ τὴν θυγατέρα δοῦναι ἢ ὅτε τὸ πρῶτον ἡμῖν συνεγένου; οὐκοῦν, ἔφη ὁ Γωβρύασ, κἀγὼ τἀληθῆ λέγω; νὴ Δί’, ἔφη ὁ Κῦροσ, ὡσ ψεύδουσ γε οὐδεμία ἐρώτησισ δεῖται. εὖ τοίνυν, ἔφη, ἴσθι ὅτι νῦν ἂν πολὺ ἥδιον. ἦ καὶ ἔχοισ ἄν, ἔφη ὁ Κῦροσ, εἰπεῖν διότι; ἔγωγε.

λέγε δή. ὅτι τότε μὲν ἑώρων τοὺσ πόνουσ καὶ τοὺσ κινδύνουσ εὐθύμωσ αὐτοὺσ φέροντασ, νῦν δὲ ὁρῶ αὐτοὺσ τἀγαθὰ σωφρόνωσ φέροντασ. δοκεῖ δέ μοι, ὦ Κῦρε, χαλεπώτερον εἶναι εὑρεῖν ἄνδρα τἀγαθὰ καλῶσ φέροντα ἢ τὰ κακά· τὰ μὲν γὰρ ὕβριν τοῖσ πολλοῖσ, τὰ δὲ σωφροσύνην τοῖσ πᾶσιν ἐμποιεῖ. καὶ ὁ Κῦροσ εἶπεν·

ἤκουσασ, ὦ Ὑστάσπα, Γωβρύου τὸ ῥῆμα; ναὶ μὰ Δί’, ἔφη· καὶ ἐὰν πολλὰ τοιαῦτά γε λέγῃ, πολὺ μᾶλλόν με τῆσ θυγατρὸσ μνηστῆρα λήψεται ἢ ἐὰν ἐκπώματα πολλά μοι ἐπιδεικνύῃ. ἦ μήν, ἔφη ὁ Γωβρύασ, πολλά γέ μοί ἐστι τοιαῦτα συγγεγραμμένα, ὧν ἐγώ σοι οὐ φθονήσω, ἢν τὴν θυγατέρα μου γυναῖκα λαμβάνῃσ·

τὰ δ’ ἐκπώματα, ἔφη, ἐπειδὴ οὐκ ἀνέχεσθαί μοι φαίνει, οὐκ οἶδ’ εἰ Χρυσάντᾳ τουτῳὶ̈ δῶ, ἐπεὶ καὶ τὴν ἕδραν σου ὑφήρπασε. καὶ μὲν δή, ἔφη ὁ Κῦροσ, ὦ Ὑστάσπα, καὶ οἱ ἄλλοι δὲ οἱ παρόντεσ, ἢν ἐμοὶ λέγητε, ὅταν τισ ὑμῶν γαμεῖν ἐπιχειρήσῃ, γνώσεσθε ὁποῖόσ τισ κἀγὼ συνεργὸσ ὑμῖν ἔσομαι.

καὶ ὁ Γωβρύασ εἶπεν·

ἢν δέ τισ ἐκδοῦναι βούληται θυγατέρα, πρὸσ τίνα δεῖ λέγειν; πρὸσ ἐμέ, ἔφη ὁ Κῦροσ, καὶ τοῦτο· πάνυ γάρ, ἔφη, δεινόσ εἰμι ταύτην τὴν τέχνην. ποίαν;

ἔφη ὁ Χρυσάντασ. τὸ γνῶναι ὁποῖοσ ἂν γάμοσ ἑκάστῳ συναρμόσειε. καὶ ὁ Χρυσάντασ ἔφη· λέγε δὴ πρὸσ τῶν θεῶν ποίαν τινά μοι γυναῖκα οἰεί συναρμόσειν κάλλιστα. πρῶτον μέν, ἔφη, μικράν·

μικρὸσ γὰρ καὶ αὐτὸσ εἶ· εἰ δὲ μεγάλην γαμεῖσ, ἤν ποτε βούλῃ αὐτὴν ὀρθὴν φιλῆσαι, προσάλλεσθαί σε δεήσει ὥσπερ τὰ κυνάρια. τοῦτο μὲν δή, ἔφη, ὀρθῶσ προνοεῖσ· καὶ γὰρ οὐδ’ ὁπωστιοῦν ἁλτικόσ εἰμι. ἔπειτα δ’, ἔφη, σιμὴ ἄν σοι ἰσχυρῶσ συμφέροι.

πρὸσ τί δὴ αὖ τοῦτο; ὅτι, ἔφη, σὺ γρυπὸσ εἶ· πρὸσ οὖν τὴν σιμότητα σάφ’ ἴσθι ὅτι ἡ γρυπότησ ἄριστ’ ἂν προσαρμόσειε. λέγεισ σύ, ἔφη, ὡσ καὶ τῷ εὖ δεδειπνηκότι ὥσπερ καὶ ἐγὼ νῦν ἄδειπνοσ ἂν συναρμόττοι. ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Κῦροσ· τῶν μὲν γὰρ μεστῶν γρυπὴ ἡ γαστὴρ γίγνεται, τῶν δὲ ἀδείπνων σιμή. καὶ ὁ Χρυσάντασ ἔφη·

ψυχρῷ δ’ ἄν, πρὸσ τῶν θεῶν, βασιλεῖ ἔχοισ ἂν εἰπεῖν ποία τισ συνοίσει; ἐνταῦθα μὲν δὴ ὅ τε Κῦροσ ἐξεγέλασε καὶ οἱ ἄλλοι ὁμοίωσ. γελώντων δὲ ἅμα εἶπεν ὁ Ὑστάσπασ·

πολύ γ’, ἔφη, μάλιστα τούτου σε, ὦ Κῦρε, ζηλῶ ἐν τῇ βασιλείᾳ. τίνοσ; ἔφη ὁ Κῦροσ. ὅτι δύνασαι καὶ ψυχρὸσ ὢν γέλωτα παρέχειν. καὶ ὁ Κῦροσ εἶπεν· ἔπειτ’ οὐκ ἂν πρίαιό γε παμπόλλου ὥστε σοὶ ταῦτ’ εἰρῆσθαι, καὶ ἀπαγγελθῆναι παρ’ ᾗ εὐδοκιμεῖν βούλει ὅτι ἀστεῖοσ εἶ; καὶ ταῦτα μὲν δὴ οὕτω διεσκώπτετο. μετὰ δὲ ταῦτα Τιγράνῃ μὲν ἐξήνεγκε γυναικεῖον κόσμον, καὶ ἐκέλευσε τῇ γυναικὶ δοῦναι, ὅτι ἀνδρείωσ συνεστρατεύετο τῷ ἀνδρί, Ἀρταβάζῳ δὲ χρυσοῦν ἔκπωμα, τῷ δ’ Ὑρκανίῳ ἵππον καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ καλὰ ἐδωρήσατο.

σοὶ δέ, ἔφη, ὦ Γωβρύα, δώσω ἄνδρα τῇ θυγατρί. οὐκοῦν ἐμέ, ἔφη ὁ Ὑστάσπασ, δώσεισ, ἵνα καὶ τὰ συγγράμματα λάβω.

ἦ καὶ ἔστι σοι, ἔφη ὁ Κῦροσ, οὐσία ἀξία τῶν τῆσ παιδόσ; νὴ Δί’, ἔφη, πολλαπλασίων μὲν οὖν χρημάτων. καὶ ποῦ, ἔφη ὁ Κῦροσ, ἔστι σοι αὕτη ἡ οὐσία; ἐνταῦθα, ἔφη, ὅπουπερ καὶ σὺ κάθησαι φίλοσ ὢν ἐμοί. ἀρκεῖ μοι, ἔφη ὁ Γωβρύασ· καὶ εὐθὺσ ἐκτείνασ τὴν δεξιάν, δίδου, ἔφη, ὦ Κῦρε· δέχομαι γάρ. καὶ ὁ Κῦροσ λαβὼν τὴν τοῦ Ὑστάσπου δεξιὰν ἔδωκε τῷ Γωβρύᾳ, ὁ δ’ ἐδέξατο.

ἐκ δὲ τούτου πολλὰ καὶ καλὰ ἔδωκε δῶρα τῷ Ὑστάσπᾳ, ὅπωσ τῇ παιδὶ πέμψειε· Χρυσάνταν δ’ ἐφίλησε προσαγαγόμενοσ. καὶ ὁ Ἀρτάβαζοσ εἶπε· μὰ Δί’, ἔφη, ὦ Κῦρε, οὐχ ὁμοίου γε χρυσοῦ ἐμοί τε τὸ ἔκπωμα δέδωκασ καὶ Χρυσάντᾳ τὸ δῶρον. ἀλλὰ καὶ σοί, ἔφη, δώσω.

ἐπήρετο ἐκεῖνοσ πότε; εἰσ τριακοστόν, ἔφη, ἔτοσ. ὡσ ἀναμενοῦντοσ, ἔφη, καὶ οὐκ ἀποθανουμένου οὕτω παρασκευάζου. καὶ τότε μὲν δὴ οὕτωσ ἔληξεν ἡ σκηνή· ἐξανισταμένων δ’ αὐτῶν ἐξανέστη καὶ ὁ Κῦροσ καὶ ξυμπρούπεμψεν αὐτοὺσ ἐπὶ τὰσ θύρασ. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τοὺσ ἐθελουσίουσ συμμάχουσ γενομένουσ ἀπέπεμπεν οἴκαδε ἑκάστουσ, πλὴν ὅσοι αὐτῶν οἰκεῖν ἐβούλοντο παρ’ αὐτῷ·

τούτοισ δὲ χώραν καὶ οἴκουσ ἔδωκε, καὶ νῦν ἔτι ἔχουσιν οἱ τῶν καταμεινάντων τότε ἀπόγονοι· πλεῖστοι δ’ εἰσὶ Μήδων καὶ Ὑρκανίων· τοῖσ δ’ ἀπιοῦσι δωρησάμενοσ πολλὰ καὶ ἀμέμπτουσ ποιησάμενοσ καὶ ἄρχοντασ καὶ στρατιώτασ ἀπεπέμψατο. ἐκ τούτου δὲ διέδωκε καὶ τοῖσ περὶ αὑτὸν στρατιώταισ τὰ χρήματα ὅσα ἐκ Σάρδεων ἔλαβε·

καὶ τοῖσ μὲν μυριάρχοισ καὶ τοῖσ περὶ αὑτὸν ὑπηρέταισ ἐξαίρετα ἐδίδου πρὸσ τὴν ἀξίαν ἑκάστῳ, τὰ δ’ ἄλλα διένειμε· καὶ τὸ μέροσ ἑκάστῳ δοὺσ τῶν μυριάρχων ἐπέτρεψεν αὐτοῖσ διανέμειν ὥσπερ αὐτὸσ ἐκείνοισ διένειμεν. ἐδίδοσαν δὲ τὰ μὲν ἄλλα χρήματα ἄρχων ἄρχοντασ τοὺσ ὑφ’ ἑαυτῷ δοκιμάζων·

τὰ δὲ τελευταῖα οἱ ἑξάδαρχοι τοὺσ ὑφ’ ἑαυτοῖσ ἰδιώτασ δοκιμάσαντεσ πρὸσ τὴν ἀξίαν ἑκάστῳ ἐδίδοσαν· καὶ οὕτω πάντεσ εἰλήφεσαν τὸ δίκαιον μέροσ. ἐπεὶ δὲ εἰλήφεσαν τὰ τότε δοθέντα, οἱ μέν τινεσ ἔλεγον περὶ τοῦ Κύρου τοιάδε·

ἦ που αὐτόσ γε πολλὰ ἔχει, ὅπου γε καὶ ἡμῶν ἑκάστῳ τοσαῦτα δέδωκεν· οἱ δέ τινεσ αὐτῶν ἔλεγον· ποῖα πολλὰ ἔχει; οὐχ ὁ Κύρου τρόποσ τοιοῦτοσ οἱο͂σ χρηματίζεσθαι, ἀλλὰ διδοὺσ μᾶλλον ἢ κτώμενοσ ἥδεται. αἰσθόμενοσ δὲ ὁ Κῦροσ τούτουσ τοὺσ λόγουσ καὶ τὰσ δόξασ τὰσ περὶ αὑτοῦ συνέλεξε τοὺσ φίλουσ τε καὶ τοὺσ ἐπικαιρίουσ ἅπαντασ καὶ ἔλεξεν ὧδε.

ὦ ἄνδρεσ φίλοι, ἑώρακα μὲν ἤδη ἀνθρώπουσ οἳ βούλονται δοκεῖν πλείω κεκτῆσθαι ἢ ἔχουσιν, ἐλευθεριώτεροι ἂν οἰόμενοι οὕτω φαίνεσθαι·

ἐμοὶ δὲ δοκοῦσιν, ἔφη, οὗτοι τοὔμπαλιν οὗ βούλονται ἐφέλκεσθαι· τὸ γὰρ πολλὰ δοκοῦντα ἔχειν μὴ κατ’ ἀξίαν τῆσ οὐσίασ φαίνεσθαι ὠφελοῦντα τοὺσ φίλουσ ἀνελευθερίαν ἔμοιγε δοκεῖ περιάπτειν. εἰσὶ δ’ αὖ, ἔφη, οἳ λεληθέναι βούλονται ὅσα ἂν ἔχωσι·

πονηροὶ οὖν καὶ οὗτοι τοῖσ φίλοισ ἔμοιγε δοκοῦσιν εἶναι. διὰ γὰρ τὸ μὴ εἰδέναι τὰ ὄντα πολλάκισ δεόμενοι οὐκ ἐπαγγέλλουσιν οἱ φίλοι τοῖσ ἑταίροισ, ἀλλὰ τητῶνται. ἁπλουστάτου δέ μοι, ἔφη, δοκεῖ εἶναι τὸ τὴν δύναμιν φανερὰν ποιήσαντα ἐκ ταύτησ ἀγωνίζεσθαι περὶ καλοκἀγαθίασ.

κἀγὼ οὖν, ἔφη, βούλομαι ὑμῖν ὅσα μὲν οἱο͂́ν τ’ ἐστὶν ἰδεῖν τῶν ἐμοὶ ὄντων δεῖξαι, ὅσα δὲ μὴ οἱο͂́ν τε ἰδεῖν, διηγήσασθαι. ταῦτα εἰπὼν τὰ μὲν ἐδείκνυε πολλὰ καὶ καλὰ κτήματα·

τὰ δὲ κείμενα ὡσ μὴ ῥᾴδια εἶναι ἰδεῖν διηγεῖτο· τέλοσ δ’ εἶπεν ὧδε·

ταῦτα, ὦ ἄνδρεσ, ἅπαντα δεῖ ὑμᾶσ οὐδὲν μᾶλλον ἐμὰ ἡγεῖσθαι ἢ καὶ ὑμέτερα· ἐγὼ γάρ, ἔφη, ταῦτα ἁθροίζω οὔθ’ ὅπωσ αὐτὸσ καταδαπανήσω οὔθ’ ὅπωσ αὐτὸσ κατατρίψω· οὐ γὰρ ἂν δυναίμην· ἀλλ’ ὅπωσ ἔχω τῷ τε ἀεὶ καλόν τι ὑμῶν ποιοῦντι διδόναι καὶ ὅπωσ, ἤν τισ ὑμῶν τινοσ ἐνδεῖσθαι νομίσῃ, πρὸσ ἐμὲ ἐλθὼν λάβῃ οὗ ἂν ἐνδεὴσ τυγχάνῃ ὤν. καὶ ταῦτα μὲν δὴ οὕτωσ ἐλέχθη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 4

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION