헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ8́8́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 8)

ὅτι μὲν δὴ καλλίστη καὶ μεγίστη τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ ἡ Κύρου βασιλεία ἐγένετο αὐτὴ ἑαυτῇ μαρτυρεῖ. ὡρίσθη γὰρ πρὸσ ἑώ μὲν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάττῃ, πρὸσ ἄρκτον δὲ τῷ Εὐξείνῳ πόντῳ, πρὸσ ἑσπέραν δὲ Κύπρῳ καὶ Αἰγύπτῳ, πρὸσ μεσημβρίαν δὲ Αἰθιοπίᾳ. τοσαύτη δὲ γενομένη μιᾷ γνώμῃ τῇ Κύρου ἐκυβερνᾶτο, καὶ ἐκεῖνόσ τε τοὺσ ὑφ’ ἑαυτῷ ὥσπερ ἑαυτοῦ παῖδασ ἐτίμα τε καὶ ἐθεράπευεν, οἵ τε ἀρχόμενοι Κῦρον ὡσ πατέρα ἐσέβοντο. ἐπεὶ μέντοι Κῦροσ ἐτελεύτησεν, εὐθὺσ μὲν αὐτοῦ οἱ παῖδεσ ἐστασίαζον, εὐθὺσ δὲ πόλεισ καὶ ἔθνη ἀφίσταντο, πάντα δ’ ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐτρέποντο.

ὡσ δ’ ἀληθῆ λέγω ἄρξομαι διδάσκων ἐκ τῶν θείων. οἶδα γὰρ ὅτι πρότερον μὲν βασιλεὺσ καὶ οἱ ὑπ’ αὐτῷ καὶ τοῖσ τὰ ἔσχατα πεποιηκόσιν εἴτε ὁρ́κουσ ὀμόσαιεν, ἠμπέδουν, εἴτε δεξιὰσ δοῖεν, ἐβεβαίουν. εἰ δὲ μὴ τοιοῦτοι ἦσαν καὶ τοιαύτην δόξαν εἶχον οὐδ’ ἂν εἷσ αὐτοῖσ ἐπίστευεν, ὥσπερ οὐδὲ νῦν πιστεύει οὐδὲ εἷσ ἔτι, ἐπεὶ ἔγνωσται ἡ ἀσέβεια αὐτῶν.

οὕτωσ οὐδὲ τότε ἐπίστευσαν ἂν οἱ τῶν σὺν Κύρῳ ἀναβάντων στρατηγοί· νῦν δὲ δὴ τῇ πρόσθεν αὐτῶν δόξῃ πιστεύσαντεσ ἐνεχείρισαν ἑαυτούσ, καὶ ἀναχθέντεσ πρὸσ βασιλέα ἀπετμήθησαν τὰσ κεφαλάσ. πολλοὶ δὲ καὶ τῶν συστρατευσάντων βαρβάρων ἄλλοι ἄλλαισ πίστεσιν ἐξαπατηθέντεσ ἀπώλοντο. πολὺ δὲ καὶ τάδε χείρονεσ νῦν εἰσι.

πρόσθεν μὲν γὰρ εἴ τισ ἢ διακινδυνεύσειε πρὸ βασιλέωσ ἢ πόλιν ἢ ἔθνοσ ὑποχείριον ποιήσειεν ἢ ἄλλο τι καλὸν ἢ ἀγαθὸν αὐτῷ διαπράξειεν, οὗτοι ἦσαν οἱ τιμώμενοι· νῦν δὲ καὶ ἤν τισ ὥσπερ Μιθριδάτησ τὸν πατέρα Ἀριοβαρζάνην προδούσ, καὶ ἤν τισ ὥσπερ Ῥεομίθρησ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺσ τῶν φίλων παῖδασ ὁμήρουσ παρὰ τῷ Αἰγυπτίῳ ἐγκαταλιπὼν καὶ τοὺσ μεγίστουσ ὁρ́κουσ παραβὰσ βασιλεῖ δόξῃ τι σύμφορον ποιῆσαι, οὗτοί εἰσιν οἱ ταῖσ μεγίσταισ τιμαῖσ γεραιρόμενοι. ταῦτ’ οὖν ὁρῶντεσ οἱ ἐν τῇ Ἀσίᾳ πάντεσ ἐπὶ τὸ ἀσεβὲσ καὶ τὸ ἄδικον τετραμμένοι εἰσίν·

ὁποῖοί τινεσ γὰρ ἂν οἱ προστάται ὦσι, τοιοῦτοι καὶ οἱ ὑπ’ αὐτοὺσ ὡσ ἐπὶ τὸ πολὺ γίγνονται. ἀθεμιστότεροι δὴ νῦν ἢ πρόσθεν ταύτῃ γεγένηνται. εἴσ γε μὴν χρήματα τῇδε ἀδικώτεροι·

οὐ γὰρ μόνον τοὺσ πολλὰ ἡμαρτηκότασ, ἀλλ’ ἤδη τοὺσ οὐδὲν ἠδικηκότασ συλλαμβάνοντεσ ἀναγκάζουσι πρὸσ οὐδὲν δίκαιον χρήματα ἀποτίνειν· ὥστ’ οὐδὲν ἧττον οἱ πολλὰ ἔχειν δοκοῦντεσ τῶν πολλὰ ἠδικηκότων φοβοῦνται· καὶ εἰσ χεῖρασ οὐδ’ οὗτοι ἐθέλουσι τοῖσ κρείττοσιν ἰέναι. οὐδέ γε ἁθροίζεσθαι εἰσ βασιλικὴν στρατιὰν θαρροῦσι. τοιγαροῦν ὅστισ ἂν πολεμῇ αὐτοῖσ, πᾶσιν ἔξεστιν ἐν τῇ χώρᾳ αὐτῶν ἀναστρέφεσθαι ἄνευ μάχησ ὅπωσ ἂν βούλωνται διὰ τὴν ἐκείνων περὶ μὲν θεοὺσ ἀσέβειαν, περὶ δὲ ἀνθρώπουσ ἀδικίαν.

αἱ μὲν δὴ γνῶμαι ταύτῃ τῷ παντὶ χείρουσ νῦν ἢ τὸ παλαιὸν αὐτῶν. ὡσ δὲ οὐδὲ τῶν σωμάτων ἐπιμέλονται ὥσπερ πρόσθεν, νῦν αὖ τοῦτο διηγήσομαι.

νόμιμον γὰρ δὴ ἦν αὐτοῖσ μήτε πτύειν μήτε ἀπομύττεσθαι. δῆλον δὲ ὅτι ταῦτα οὐ τοῦ ἐν τῷ σώματι ὑγροῦ φειδόμενοι ἐνόμισαν, ἀλλὰ βουλόμενοι διὰ πόνων καὶ ἱδρῶτοσ τὰ σώματα στερεοῦσθαι. νῦν δὲ τὸ μὲν μὴ πτύειν μηδὲ ἀπομύττεσθαι ἔτι διαμένει, τὸ δ’ ἐκπονεῖν οὐδαμοῦ ἐπιτηδεύεται. καὶ μὴν πρόσθεν μὲν ἦν αὐτοῖσ μονοσιτεῖν νόμιμον, ὅπωσ ὅλῃ τῇ ἡμέρᾳ χρῷντο εἰσ τὰσ πράξεισ καὶ εἰσ τὸ διαπονεῖσθαι.

νῦν γε μὴν τὸ μὲν μονοσιτεῖν ἔτι διαμένει, ἀρχόμενοι δὲ τοῦ σίτου ἡνίκαπερ οἱ πρῳαίτατα ἀριστῶντεσ μέχρι τούτου ἐσθίοντεσ καὶ πίνοντεσ διάγουσιν ἔστεπερ οἱ ὀψιαίτατα κοιμώμενοι. ἦν δ’ αὐτοῖσ νόμιμον μηδὲ προχοί̈δασ εἰσφέρεσθαι εἰσ τὰ συμπόσια, δῆλον ὅτι νομίζοντεσ τὸ μὴ ὑπερπίνειν ἧττον ἂν καὶ σώματα καὶ γνώμασ σφάλλειν·

νῦν δὲ τὸ μὲν μὴ εἰσφέρεσθαι ἔτι αὖ διαμένει, τοσοῦτον δὲ πίνουσιν ὥστε ἀντὶ τοῦ εἰσφέρειν αὐτοὶ ἐκφέρονται, ἐπειδὰν μηκέτι δύνωνται ὀρθούμενοι ἐξιέναι. ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο ἦν αὐτοῖσ ἐπιχώριον τὸ μεταξὺ πορευομένουσ μήτε ἐσθίειν μήτε πίνειν μήτε τῶν διὰ ταῦτα ἀναγκαίων μηδὲν ποιοῦντασ φανεροὺσ εἶναι·

νῦν δ’ αὖ τὸ μὲν τούτων ἀπέχεσθαι ἔτι διαμένει, τὰσ μέντοι πορείασ οὕτω βραχείασ ποιοῦνται ὡσ μηδέν’ ἂν ἔτι θαυμάσαι τὸ ἀπέχεσθαι τῶν ἀναγκαίων. ἀλλὰ μὴν καὶ ἐπὶ θήραν πρόσθεν μὲν τοσαυτάκισ ἐξῇσαν ὥστε ἀρκεῖν αὐτοῖσ τε καὶ ἵπποισ γυμνάσια τὰσ θήρασ·

ἐπεὶ δὲ Ἀρταξέρξησ ὁ βασιλεὺσ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἥττουσ τοῦ οἴνου ἐγένοντο, οὐκέτι ὁμοίωσ οὔτ’ αὐτοὶ ἐξῇσαν οὔτε τοὺσ ἄλλουσ ἐξῆγον ἐπὶ τὰσ θήρασ· ἀλλὰ καὶ εἴ τινεσ φιλόπονοι γενόμενοι καὶ σὺν τοῖσ περὶ αὑτοὺσ ἱππεῦσι θαμὰ θηρῷεν, φθονοῦντεσ αὐτοῖσ δῆλοι ἦσαν καὶ ὡσ βελτίονασ αὑτῶν ἐμίσουν. ἀλλά τοι καὶ τοὺσ παῖδασ τὸ μὲν παιδεύεσθαι ἐπὶ ταῖσ θύραισ ἔτι διαμένει·

τὸ μέντοι τὰ ἱππικὰ μανθάνειν καὶ μελετᾶν ἀπέσβηκε διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅπου ἂν ἀποφαινόμενοι εὐδοκιμοῖεν. καὶ ὅτι γε οἱ παῖδεσ ἀκούοντεσ ἐκεῖ πρόσθεν τὰσ δίκασ δικαίωσ δικαζομένασ ἐδόκουν μανθάνειν δικαιότητα, καὶ τοῦτο παντάπασιν ἀνέστραπται· σαφῶσ γὰρ ὁρῶσι νικῶντασ ὁπότεροι ἂν πλέον διδῶσιν. ἀλλὰ καὶ τῶν φυομένων ἐκ τῆσ γῆσ τὰσ δυνάμεισ οἱ παῖδεσ πρόσθεν μὲν ἐμάνθανον, ὅπωσ τοῖσ μὲν ὠφελίμοισ χρῷντο, τῶν δὲ βλαβερῶν ἀπέχοιντο·

νῦν δὲ ἐοίκασι ταῦτα διδασκομένοισ, ὅπωσ ὅτι πλεῖστα κακοποιῶσιν· οὐδαμοῦ γοῦν πλείουσ ἢ ἐκεῖ οὔτ’ ἀποθνῄσκουσιν οὔτε διαφθείρονται ὑπὸ φαρμάκων. ἀλλὰ μὴν καὶ θρυπτικώτεροι πολὺ νῦν ἢ ἐπὶ Κύρου εἰσί.

τότε μὲν γὰρ ἔτι τῇ ἐκ Περσῶν παιδείᾳ καὶ ἐγκρατείᾳ ἐχρῶντο, τῇ δὲ Μήδων στολῇ καὶ ἁβρότητι· νῦν δὲ τὴν μὲν ἐκ Περσῶν καρτερίαν περιορῶσιν ἀποσβεννυμένην, τὴν δὲ τῶν Μήδων μαλακίαν διασῴζονται. σαφηνίσαι δὲ βούλομαι καὶ τὴν θρύψιν αὐτῶν.

ἐκείνοισ γὰρ πρῶτον μὲν τὰσ εὐνὰσ οὐ μόνον ἀρκεῖ μαλακῶσ ὑποστόρνυσθαι, ἀλλ’ ἤδη καὶ τῶν κλινῶν τοὺσ πόδασ ἐπὶ ταπίδων τιθέασιν, ὅπωσ μὴ ἀντερείδῃ τὸ δάπεδον, ἀλλ’ ὑπείκωσιν αἱ τάπιδεσ. καὶ μὴν τὰ πεττόμενα ἐπὶ τράπεζαν ὅσα τε πρόσθεν ηὑρ́ητο, οὐδὲν αὐτῶν ἀφῄρηται, ἄλλα τε ἀεὶ καινὰ ἐπιμηχανῶνται· καὶ ὄψα γε ὡσαύτωσ· καὶ γὰρ καινοποιητὰσ ἀμφοτέρων τούτων κέκτηνται. ἀλλὰ μὴν καὶ ἐν τῷ χειμῶνι οὐ μόνον κεφαλὴν καὶ σῶμα καὶ πόδασ ἀρκεῖ αὐτοῖσ ἐσκεπάσθαι, ἀλλὰ καὶ περὶ ἄκραισ ταῖσ χερσὶ χειρῖδασ δασείασ καὶ δακτυλήθρασ ἔχουσιν.

ἔν γε μὴν τῷ θέρει οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖσ οὔθ’ αἱ τῶν δένδρων οὔθ’ αἱ τῶν πετρῶν σκιαί, ἀλλ’ ἐν ταύταισ ἑτέρασ σκιὰσ ἄνθρωποι μηχανώμενοι αὐτοῖσ παρεστᾶσι. καὶ μὴν ἐκπώματα ἢν μὲν ὡσ πλεῖστα ἔχωσι, τούτῳ καλλωπίζονται·

ἢν δ’ ἐξ ἀδίκου φανερῶσ ᾖ μεμηχανημένα, οὐδὲν τοῦτο αἰσχύνονται· πολὺ γὰρ ηὔξηται ἐν αὐτοῖσ ἡ ἀδικία τε καὶ αἰσχροκέρδεια. ἀλλὰ καὶ πρόσθεν μὲν ἦν ἐπιχώριον αὐτοῖσ μὴ ὁρᾶσθαι πεζῇ πορευομένοισ, οὐκ ἄλλου τινὸσ ἕνεκα ἢ τοῦ ὡσ ἱππικωτάτουσ γίγνεσθαι·

νῦν δὲ στρώματα πλείω ἔχουσιν ἐπὶ τῶν ἵππων ἢ ἐπὶ τῶν εὐνῶν· οὐ γὰρ τῆσ ἱππείασ οὕτωσ ὥσπερ τοῦ μαλακῶσ καθῆσθαι ἐπιμέλονται. τά γε μὴν πολεμικὰ πῶσ οὐκ εἰκότωσ νῦν τῷ παντὶ χείρουσ ἢ πρόσθεν εἰσίν;

οἷσ ἐν μὲν τῷ παρελθόντι χρόνῳ ἐπιχώριον εἶναι ὑπῆρχε τοὺσ μὲν τὴν γῆν ἔχοντασ ἀπὸ ταύτησ ἱππότασ παρέχεσθαι, οἳ δὴ καὶ ἐστρατεύοντο εἰ δέοι στρατεύεσθαι, τοὺσ δὲ φρουροῦντασ πρὸ τῆσ χώρασ μισθοφόρουσ εἶναι· νῦν δὲ τούσ τε θυρωροὺσ καὶ τοὺσ σιτοποιοὺσ καὶ τοὺσ ὀψοποιοὺσ καὶ οἰνοχόουσ καὶ λουτροχόουσ καὶ παρατιθέντασ καὶ ἀναιροῦντασ καὶ κατακοιμίζοντασ καὶ ἀνιστάντασ, καὶ τοὺσ κοσμητάσ, οἳ ὑποχρίουσί τε καὶ ἐντρίβουσιν αὐτοὺσ καὶ τἆλλα ῥυθμίζουσι, τούτουσ πάντασ ἱππέασ οἱ δυνάσται πεποιήκασιν, ὅπωσ μισθοφορῶσιν αὐτοῖσ. πλῆθοσ μὲν οὖν καὶ ἐκ τούτων φαίνεται, οὐ μέντοι ὄφελόσ γε οὐδὲν αὐτῶν εἰσ πόλεμον·

δηλοῖ δὲ καὶ αὐτὰ τὰ γιγνόμενα· κατὰ γὰρ τὴν χώραν αὐτῶν ῥᾷον οἱ πολέμιοι ἢ οἱ φίλοι ἀναστρέφονται. καὶ γὰρ δὴ ὁ Κῦροσ τοῦ μὲν ἀκροβολίζεσθαι ἀποπαύσασ, θωρακίσασ δὲ καὶ αὐτοὺσ καὶ ἵππουσ καὶ ἓν παλτὸν ἑκάστῳ δοὺσ εἰσ χεῖρα ὁμόθεν τὴν μάχην ἐποιεῖτο·

νῦν δὲ οὔτε ἀκροβολίζονται ἔτι οὔτ’ εἰσ χεῖρασ συνιόντεσ μάχονται. καὶ οἱ πεζοὶ ἔχουσι μὲν γέρρα καὶ κοπίδασ καὶ σαγάρεισ ὥσπερ <οἱ> ἐπὶ Κύρου τὴν μάχην ποιησάμενοι·

εἰσ χεῖρασ δὲ ἰέναι οὐδ’ οὗτοι ἐθέλουσιν. οὐδέ γε τοῖσ δρεπανηφόροισ ἁρ́μασιν ἔτι χρῶνται ἐφ’ ᾧ Κῦροσ αὐτὰ ἐποιήσατο.

ὁ μὲν γὰρ τιμαῖσ αὐξήσασ τοὺσ ἡνιόχουσ καὶ ἀγαστοὺσ ποιήσασ εἶχε τοὺσ εἰσ τὰ ὅπλα ἐμβαλοῦντασ· οἱ δὲ νῦν οὐδὲ γιγνώσκοντεσ τοὺσ ἐπὶ τοῖσ ἁρ́μασιν οἰόνται σφίσιν ὁμοίουσ τοὺσ ἀνασκήτουσ τοῖσ ἠσκηκόσιν ἔσεσθαι. οἱ δὲ ὁρμῶσι μέν, πρὶν δ’ ἐν τοῖσ πολεμίοισ εἶναι οἱ μὲν ἄκοντεσ ἐκπίπτουσιν, οἱ δ’ ἐξάλλονται, ὥστε ἄνευ ἡνιόχων γιγνόμενα τὰ ζεύγη πολλάκισ πλείω κακὰ τοὺσ φίλουσ ἢ τοὺσ πολεμίουσ ποιεῖ.

ἐπεὶ μέντοι καὶ αὐτοὶ γιγνώσκουσιν οἱᾶ σφίσι τὰ πολεμιστήρια ὑπάρχει, ὑφίενται, καὶ οὐδεὶσ ἔτι ἄνευ Ἑλλήνων εἰσ πόλεμον καθίσταται, οὔτε ὅταν ἀλλήλοισ πολεμῶσιν οὔτε ὅταν οἱ Ἕλληνεσ αὐτοῖσ ἀντιστρατεύωνται·

ἀλλὰ καὶ πρὸσ τούτουσ ἐγνώκασι μεθ’ Ἑλλήνων τοὺσ πολέμουσ ποιεῖσθαι. ἐγὼ μὲν δὴ οἶμαι ἅπερ ὑπεθέμην ἀπειργάσθαι μοι.

φημὶ γὰρ Πέρσασ καὶ τοὺσ σὺν αὐτοῖσ καὶ ἀσεβεστέρουσ περὶ θεοὺσ καὶ ἀνοσιωτέρουσ περὶ συγγενεῖσ καὶ ἀδικωτέρουσ περὶ τοὺσ ἄλλουσ καὶ ἀνανδροτέρουσ τὰ εἰσ τὸν πόλεμον νῦν ἢ πρόσθεν ἀποδεδεῖχθαι. εἰ δέ τισ τἀναντία ἐμοὶ γιγνώσκοι, τὰ ἔργα αὐτῶν ἐπισκοπῶν εὑρήσει αὐτὰ μαρτυροῦντα τοῖσ ἐμοῖσ λόγοισ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 8

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION