Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 3

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Η, chapter 3)

νῦν δὲ ἤδη διηγησόμεθα ὡσ τὸ πρῶτον ἐξήλασε Κῦροσ ἐκ τῶν βασιλείων· καὶ γὰρ αὐτῆσ τῆσ ἐξελάσεωσ ἡ σεμνότησ ἡμῖν δοκεῖ μία τῶν τεχνῶν εἶναι τῶν μεμηχανημένων τὴν ἀρχὴν μὴ εὐκαταφρόνητον εἶναι. πρῶτον μὲν οὖν πρὸ τῆσ ἐξελάσεωσ εἰσκαλέσασ πρὸσ αὑτὸν τοὺσ τὰσ ἀρχὰσ ἔχοντασ Περσῶν τε καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων διέδωκεν αὐτοῖσ τὰσ Μηδικὰσ στολάσ· καὶ τότε πρῶτον Πέρσαι Μηδικὴν στολὴν ἐνέδυσαν· διαδιδούσ τε ἅμα τάδε ἔλεγεν αὐτοῖσ ὅτι ἐλάσαι βούλοιτο εἰσ τὰ τεμένη τὰ τοῖσ θεοῖσ ἐξῃρημένα καὶ θῦσαι μετ’ ἐκείνων. πάρεστε οὖν, ἔφη, ἐπὶ τὰσ θύρασ κοσμηθέντεσ ταῖσ στολαῖσ ταύταισ πρὶν ἥλιον ἀνατέλλειν, καὶ καθίστασθε ὡσ ἂν ὑμῖν Φεραύλασ ὁ Πέρσησ ἐξαγγείλῃ παρ’ ἐμοῦ·

καὶ ἐπειδάν, ἔφη, ἐγὼ ἡγῶμαι, ἕπεσθε ἐν τῇ ῥηθείσῃ χώρᾳ. ἢν δ’ ἄρα τινὶ δοκῇ ὑμῶν ἄλλῃ κάλλιον εἶναι ἢ ὡσ ἂν νῦν ἐλαύνωμεν, ἐπειδὰν πάλιν ἔλθωμεν, διδασκέτω με· ὅπῃ γὰρ ἂν κάλλιστον καὶ ἄριστον ὑμῖν δοκῇ εἶναι, ταύτῃ ἕκαστα δεῖ καταστήσασθαι. ἐπεὶ δὲ τοῖσ κρατίστοισ διέδωκε τὰσ καλλίστασ στολάσ, ἐξέφερε δὴ καὶ ἄλλασ Μηδικὰσ στολάσ, παμπόλλασ γὰρ παρεσκευάσατο, οὐδὲν φειδόμενοσ οὔτε πορφυρίδων οὔτε ὀρφνίνων οὔτε φοινικίδων οὔτε καρυκίνων ἱματίων·

νείμασ δὲ τούτων τὸ μέροσ ἑκάστῳ τῶν ἡγεμόνων ἐκέλευσεν αὐτοὺσ τούτοισ κοσμεῖν τοὺσ αὑτῶν φίλουσ, ὥσπερ, ἔφη, ἐγὼ ὑμᾶσ κοσμῶ. καί τισ τῶν παρόντων ἐπήρετο αὐτόν·

σὺ δέ, ὦ Κῦρε, ἔφη, πότε κοσμήσῃ; ὁ δ’ ἀπεκρίνατο· οὐ γὰρ νῦν, ἔφη, δοκῶ ὑμῖν αὐτὸσ κοσμεῖσθαι ὑμᾶσ κοσμῶν; ἀμέλει, ἔφη, ἢν δύνωμαι ὑμᾶσ τοὺσ φίλουσ εὖ ποιεῖν, ὁποίαν ἂν ἔχων στολὴν τυγχάνω, ἐν ταύτῃ καλὸσ φανοῦμαι. οὕτω δὴ οἱ μὲν ἀπελθόντεσ μεταπεμπόμενοι τοὺσ φίλουσ ἐκόσμουν ταῖσ στολαῖσ.

ὁ δὲ Κῦροσ νομίζων Φεραύλαν τὸν ἐκ τῶν δημοτῶν καὶ συνετὸν εἶναι καὶ φιλόκαλον καὶ εὔτακτον καὶ τοῦ χαρίζεσθαι αὐτῷ οὐκ ἀμελῆ, ὅσ ποτε καὶ περὶ τοῦ τιμᾶσθαι ἕκαστον κατὰ τὴν ἀξίαν συνεῖπε, τοῦτον δὴ καλέσασ συνεβουλεύετο αὐτῷ πῶσ ἂν τοῖσ μὲν εὔνοισ κάλλιστα ἰδεῖν ποιοῖτο τὴν ἐξέλασιν, τοῖσ δὲ δυσμενέσι φοβερώτατα. ἐπεὶ δὲ σκοπούντοιν αὐτοῖν ταὐτὰ συνέδοξεν, ἐκέλευσε τὸν Φεραύλαν ἐπιμεληθῆναι ὅπωσ ἂν οὕτω γένηται αὔριον ἡ ἐξέλασισ ὥσπερ ἔδοξε καλῶσ ἔχειν.

εἴρηκα δέ, ἔφη, ἐγὼ πάντασ πείθεσθαί σοι περὶ τῆσ ἐν τῇ ἐξελάσει τάξεωσ· ὅπωσ δ’ ἂν ἥδιον παραγγέλλοντόσ σου ἀκούωσι, φέρε λαβών, ἔφη, χιτῶνασ μὲν τουτουσὶ τοῖσ τῶν δορυφόρων ἡγεμόσι, κασᾶσ δὲ τούσδε τοὺσ ἐφιππίουσ τοῖσ τῶν ἱππέων ἡγεμόσι δόσ, καὶ τῶν ἁρμάτων τοῖσ ἡγεμόσιν ἄλλουσ τούσδε χιτῶνασ. ὁ μὲν δὴ ἔφερε λαβών·

οἱ δὲ ἡγεμόνεσ ἐπεὶ ἴδοιεν αὐτόν, ἔλεγον· μέγασ δὴ σύγε, ὦ Φεραύλα, ὁπότε γε καὶ ἡμῖν τάξεισ ἃ ἂν δέῃ ποιεῖν. οὐ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Φεραύλασ, οὐ μόνον γε, ὡσ ἐοίκεν, ἀλλὰ καὶ συσκευοφορήσω· νῦν γοῦν φέρω τώδε δύο κασᾶ, τὸν μὲν σοί, τὸν δὲ ἄλλῳ· σὺ μέντοι τούτων λαβὲ ὁπότερον βούλει. ἐκ τούτου δὴ ὁ μὲν λαμβάνων τὸν κασᾶν τοῦ μὲν φθόνου ἐπελέληστο, εὐθὺσ δὲ συνεβουλεύετο αὐτῷ ὁπότερον λαμβάνοι·

ὁ δὲ συμβουλεύσασ ἂν ὁπότεροσ βελτίων εἰή καὶ εἰπών· ἤν μου κατηγορήσῃσ ὅτι αἱρ́εσίν σοι ἔδωκα, εἰσ αὖθισ ὅταν διακονῶ, ἑτέρῳ χρήσῃ μοι διακόνῳ· ὁ μὲν δὴ Φεραύλασ οὕτω διαδοὺσ ᾗ ἐτάχθη εὐθὺσ ἐπεμελεῖτο τῶν εἰσ τὴν ἐξέλασιν ὅπωσ ὡσ κάλλιστα ἕκαστα ἕξοι. ἡνίκα δ’ ἡ ὑστεραία ἧκε, καθαρὰ μὲν ἦν πάντα πρὸ ἡμέρασ, στοῖχοι δὲ εἱστήκεσαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆσ ὁδοῦ, ὥσπερ καὶ νῦν ἔτι ἵστανται ᾗ ἂν βασιλεὺσ μέλλῃ ἐλαύνειν·

ὧν ἐντὸσ οὐδενὶ ἔστιν εἰσιέναι τῶν μὴ τετιμημένων· μαστιγοφόροι δὲ καθέστασαν, οἳ ἔπαιον εἴ τισ ἐνοχλοίη. ἕστασαν δὲ πρῶτον μὲν τῶν δορυφόρων εἰσ τετρακισχιλίουσ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν εἰσ τέτταρασ, δισχίλιοι δ’ ἑκατέρωθεν τῶν πυλῶν. καὶ οἱ ἱππεῖσ δὲ πάντεσ παρῆσαν καταβεβηκότεσ ἀπὸ τῶν ἵππων, καὶ διειρκότεσ τὰσ χεῖρασ διὰ τῶν κανδύων, ὥσπερ καὶ νῦν ἔτι διείρουσιν, ὅταν ὁρᾷ βασιλεύσ.

ἕστασαν δὲ Πέρσαι μὲν ἐκ δεξιᾶσ, οἱ δὲ ἄλλοι σύμμαχοι ἐξ ἀριστερᾶσ τῆσ ὁδοῦ, καὶ τὰ ἁρ́ματα ὡσαύτωσ τὰ ἡμίσεα ἑκατέρωθεν. ἐπεὶ δ’ ἀνεπετάννυντο αἱ τοῦ βασιλείου πύλαι, πρῶτον μὲν ἤγοντο τῷ Διὶ ταῦροι πάγκαλοι εἰσ τέτταρασ καὶ οἷσ τῶν ἄλλων θεῶν οἱ μάγοι ἐξηγοῦντο·

πολὺ γὰρ οἰόνται Πέρσαι χρῆναι τοῖσ περὶ τοὺσ θεοὺσ μᾶλλον τεχνίταισ χρῆσθαι ἢ περὶ τἆλλα. μετὰ δὲ τοὺσ βοῦσ ἵπποι ἤγοντο θῦμα τῷ Ἡλίῳ·

μετὰ δὲ τούτουσ ἐξήγετο ἁρ́μα λευκὸν χρυσόζυγον ἐστεμμένον Διὸσ ἱερόν· μετὰ δὲ τοῦτο Ἡλίου ἁρ́μα λευκόν, καὶ τοῦτο ἐστεμμένον ὥσπερ τὸ πρόσθεν· μετὰ δὲ τοῦτο ἄλλο τρίτον ἁρ́μα ἐξήγετο, φοινικίσι καταπεπταμένοι οἱ ἵπποι, καὶ πῦρ ὄπισθεν αὐτοῦ ἐπ’ ἐσχάρασ μεγάλησ ἄνδρεσ εἵποντο φέροντεσ. ἐπὶ δὲ τούτοισ ἤδη αὐτὸσ ἐκ τῶν πυλῶν προυφαίνετο ὁ Κῦροσ ἐφ’ ἁρ́ματοσ ὀρθὴν ἔχων τὴν τιάραν καὶ χιτῶνα πορφυροῦν μεσόλευκον ἄλλῳ δ’ οὐκ ἔξεστι μεσόλευκον ἔχειν, καὶ περὶ τοῖσ σκέλεσιν ἀναξυρίδασ ὑσγινοβαφεῖσ, καὶ κάνδυν ὁλοπόρφυρον.

εἶχε δὲ καὶ διάδημα περὶ τῇ τιάρᾳ· καὶ οἱ συγγενεῖσ δὲ αὐτοῦ τὸ αὐτὸ τοῦτο σημεῖον εἶχον, καὶ νῦν τὸ αὐτὸ τοῦτο ἔχουσι. τὰσ δὲ χεῖρασ ἔξω τῶν χειρίδων εἶχε.

παρωχεῖτο δὲ αὐτῷ ἡνίοχοσ μέγασ μέν, μείων δ’ ἐκείνου εἴτε καὶ τῷ ὄντι εἴτε καὶ ὁπωσοῦν· μείζων δ’ ἐφάνη πολὺ Κῦροσ. ἰδόντεσ δὲ πάντεσ προσεκύνησαν, εἴτε καὶ ἄρξαι τινὲσ κεκελευσμένοι εἴτε καὶ ἐκπλαγέντεσ τῇ παρασκευῇ καὶ τῷ δόξαι μέγαν τε καὶ καλὸν φανῆναι τὸν Κῦρον. πρόσθεν δὲ Περσῶν οὐδεὶσ Κῦρον προσεκύνει. ἐπεὶ δὲ προῄει τὸ τοῦ Κύρου ἁρ́μα, προηγοῦντο μὲν οἱ τετρακισχίλιοι δορυφόροι, παρείποντο δὲ οἱ δισχίλιοι ἑκατέρωθεν τοῦ ἁρ́ματοσ·

ἐφείποντο δὲ οἱ περὶ αὐτὸν σκηπτοῦχοι ἐφ’ ἵππων κεκοσμημένοι σὺν τοῖσ παλτοῖσ ἀμφὶ τοὺσ τριακοσίουσ. οἱ δ’ αὖ τῷ Κύρῳ τρεφόμενοι ἵπποι παρήγοντο χρυσοχάλινοι, ῥαβδωτοῖσ ἱματίοισ καταπεπταμένοι, ἀμφὶ τοὺσ διακοσίουσ·

ἐπὶ δὲ τούτοισ δισχίλιοι ξυστοφόροι· ἐπὶ δὲ τούτοισ ἱππεῖσ οἱ πρῶτοι γενόμενοι μύριοι, εἰσ ἑκατὸν πανταχῇ τεταγμένοι· ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν Χρυσάντασ· ἐπὶ δὲ τούτοισ μύριοι ἄλλοι Περσῶν ἱππεῖσ τεταγμένοι ὡσαύτωσ, ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν Ὑστάσπασ·

ἐπὶ δὲ τούτοισ ἄλλοι μύριοι ὡσαύτωσ, ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν Δατάμασ· ἐπὶ δὲ τούτοισ ἄλλοι, ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν Γαδάτασ·

ἐπὶ δὲ τούτοισ Μῆδοι ἱππεῖσ, ἐπὶ δὲ τούτοισ Ἀρμένιοι, μετὰ δὲ τούτουσ Ὑρκάνιοι, μετὰ δὲ τούτουσ Καδούσιοι, ἐπὶ δὲ τούτοισ Σάκαι· μετὰ δὲ τοὺσ ἱππέασ ἁρ́ματα ἐπὶ τεττάρων τεταγμένα, ἡγεῖτο δ’ αὐτῶν Ἀρταβάτασ Πέρσησ. πορευομένου δὲ αὐτοῦ πάμπολλοι ἄνθρωποι παρείποντο ἔξω τῶν σημείων, δεόμενοι Κύρου ἄλλοσ ἄλλησ πράξεωσ.

πέμψασ οὖν πρὸσ αὐτοὺσ τῶν σκηπτούχων τινάσ, οἳ παρείποντο αὐτῷ τρεῖσ ἑκατέρωθεν τοῦ ἁρ́ματοσ αὐτοῦ τούτου ἕνεκα τοῦ διαγγέλλειν, ἐκέλευσεν εἰπεῖν αὐτοῖσ, εἴ τίσ τι αὐτοῦ δέοιτο, διδάσκειν τῶν ἱππάρχων τινὰ ὅ τι τισ βούλοιτο, ἐκείνουσ δ’ ἔφη πρὸσ αὐτὸν ἐρεῖν. οἱ μὲν δὴ ἀπιόντεσ εὐθὺσ κατὰ τοὺσ ἱππέασ ἐπορεύοντο καὶ ἐβουλεύοντο τίνι ἕκαστοσ προσίοι. ὁ δὲ Κῦροσ οὓσ ἐβούλετο μάλιστα θεραπεύεσθαι τῶν φίλων ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, τούτουσ πέμπων τινὰ πρὸσ αὑτὸν ἐκάλει καθ’ ἕνα ἕκαστον καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ οὕτωσ·

ἤν τισ ὑμᾶσ διδάσκῃ τι τούτων τῶν παρεπομένων, ὃσ μὲν ἂν μηδὲν δοκῇ ὑμῖν λέγειν, μὴ προσέχετε αὐτῷ τὸν νοῦν· ὃσ δ’ ἂν δικαίων δεῖσθαι δοκῇ, εἰσαγγέλλετε πρὸσ ἐμέ, ἵνα κοινῇ βουλευόμενοι διαπράττωμεν αὐτοῖσ. οἱ μὲν δὴ ἄλλοι, ἐπεὶ καλέσειεν, ἀνὰ κράτοσ ἐλαύνοντεσ ὑπήκουον, συναύξοντεσ τὴν ἀρχὴν τῷ Κύρῳ καὶ ἐνδεικνύμενοι ὅτι σφόδρα πείθοιντο·

Δαϊφέρηνσ δέ τισ ἦν σολοικότεροσ ἄνθρωποσ τῷ τρόπῳ, ὃσ ᾤετο, εἰ μὴ ταχὺ ὑπακούοι, ἐλευθερώτεροσ ἂν φαίνεσθαι. αἰσθόμενοσ οὖν ὁ Κῦροσ τοῦτο, πρὶν προσελθεῖν αὐτὸν καὶ διαλεχθῆναι αὐτῷ ὑποπέμψασ τινὰ τῶν σκηπτούχων εἰπεῖν ἐκέλευσε πρὸσ αὐτὸν ὅτι οὐδὲν ἔτι δέοιτο·

καὶ τὸ λοιπὸν οὐκ ἐκάλει. ὡσ δ’ ὁ ὕστερον κληθεὶσ αὐτοῦ πρότεροσ αὐτῷ προσήλασεν, ὁ Κῦροσ καὶ ἵππον αὐτῷ ἔδωκε τῶν παρεπομένων καὶ ἐκέλευσε τῶν σκηπτούχων τινὰ συναπαγαγεῖν αὐτῷ ὅποι κελεύσειε.

τοῖσ δὲ ἰδοῦσιν ἔντιμόν τι τοῦτο ἔδοξεν εἶναι, καὶ πολὺ πλείονεσ ἐκ τούτου αὐτὸν ἐθεράπευον ἀνθρώπων. ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο πρὸσ τὰ τεμένη, ἔθυσαν τῷ Διὶ καὶ ὡλοκαύτησαν τοὺσ ταύρουσ·

ἔπειτα τῷ Ἡλίῳ καὶ ὡλοκαύτησαν τοὺσ ἵππουσ· ἔπειτα Γῇ σφάξαντεσ ὡσ ἐξηγήσαντο οἱ μάγοι ἐποίησαν· ἔπειτα δὲ ἡρ́ωσι τοῖσ Συρίαν ἔχουσι. μετὰ δὲ ταῦτα καλοῦ ὄντοσ τοῦ χωρίου ἔδειξε τέρμα ὡσ ἐπὶ πέντε σταδίων χωρίου, καὶ εἶπε κατὰ φῦλα ἀνὰ κράτοσ ἐνταῦθα ἀφεῖναι τοὺσ ἵππουσ.

σὺν μὲν οὖν τοῖσ Πέρσαισ αὐτὸσ ἤλασε καὶ ἐνίκα πολύ· μάλιστα γὰρ ἐμεμελήκει αὐτῷ ἱππικῆσ· Μήδων δὲ Ἀρτάβαζοσ ἐνίκα· Κῦροσ γὰρ αὐτῷ τὸν ἵππον ἐδεδώκει· Σύρων δὲ τῶν ἀποστάντων Γαδάτασ· Ἀρμενίων δὲ Τιγράνησ· Ὑρκανίων δὲ ὁ υἱὸσ τοῦ ἱππάρχου· Σακῶν δὲ ἰδιώτησ ἀνὴρ ἀπέλιπεν ἄρα τῷ ἵππῳ τοὺσ ἄλλουσ ἵππουσ ἐγγὺσ τῷ ἡμίσει τοῦ δρόμου. ἔνθα δὴ λέγεται ὁ Κῦροσ ἐρέσθαι τὸν νεανίσκον εἰ δέξαιτ’ ἂν βασιλείαν ἀντὶ τοῦ ἵππου.

τὸν δ’ ἀποκρίνασθαι ὅτι βασιλείαν μὲν οὐκ ἂν δεξαίμην, χάριν δὲ ἀνδρὶ ἀγαθῷ καταθέσθαι δεξαίμην ἄν. καὶ ὁ Κῦροσ εἶπε·

καὶ μὴν ἐγὼ δεῖξαί σοι θέλω ἔνθα κἂν μύων βάλῃσ, οὐκ ἂν ἁμάρτοισ ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ. πάντωσ τοίνυν, ὁ Σάκασ ἔφη, δεῖξόν μοι· ὡσ βαλῶ γε ταύτῃ τῇ βώλῳ, ἔφη ἀνελόμενοσ. καὶ ὁ μὲν Κῦροσ δείκνυσιν αὐτῷ ὅπου ἦσαν πλεῖστοι τῶν φίλων·

ὁ δὲ καταμύων ἱήσι τῇ βώλῳ καὶ παρελαύνοντοσ Φεραύλα τυγχάνει· ἔτυχε γὰρ ὁ Φεραύλασ παραγγέλλων τι τακτὸσ παρὰ τοῦ Κύρου· βληθεὶσ δὲ οὐδὲ μετεστράφη, ἀλλ’ ᾤχετο ἐφ’ ὅπερ ἐτάχθη. ἀναβλέψασ δὲ ὁ Σάκασ ἐρωτᾷ τίνοσ ἔτυχεν.

οὐ μὰ τὸν Δί’, ἔφη, οὐδενὸσ τῶν παρόντων. ἀλλ’ οὐ μέντοι, ἔφη ὁ νεανίσκοσ, τῶν γε ἀπόντων. ναὶ μὰ Δί’, ἔφη ὁ Κῦροσ, σύγε ἐκείνου τοῦ παρὰ τὰ ἁρ́ματα ταχὺ ἐλαύνοντοσ τὸν ἵππον. καὶ πῶσ, ἔφη, οὐδὲ μεταστρέφεται; καὶ ὁ Κῦροσ ἔφη·

μαινόμενοσ γάρ τίσ ἐστιν, ὡσ ἐοίκεν. ἀκούσασ ὁ νεανίσκοσ ᾤχετο σκεψόμενοσ τίσ εἰή· καὶ εὑρίσκει τὸν Φεραύλαν γῆσ τε κατάπλεων τὸ γένειον καὶ αἵματοσ· ἐρρύη γὰρ αὐτῷ ἐκ τῆσ ῥινὸσ βληθέντι. ἐπεὶ δὲ προσῆλθεν, ἤρετο αὐτὸν εἰ βληθείη.

ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· ὡσ ὁρᾷσ. δίδωμι τοίνυν σοι, ἔφη, τοῦτον τὸν ἵππον. ὁ δ’ ἐπήρετο· ἀντὶ τοῦ; ἐκ τούτου δὴ διηγεῖτο ὁ Σάκασ τὸ πρᾶγμα, καὶ τέλοσ εἶπε· καὶ οἶμαί γε οὐχ ἡμαρτηκέναι ἀνδρὸσ ἀγαθοῦ. καὶ ὁ Φεραύλασ εἶπεν·

ἀλλὰ πλουσιωτέρῳ μὲν ἄν, εἰ ἐσωφρόνεισ, ἢ ἐμοὶ ἐδίδουσ· νῦν δὲ κἀγὼ δέξομαι. ἐπεύχομαι δέ, ἔφη, τοῖσ θεοῖσ, οἵπερ με ἐποίησαν βληθῆναι ὑπὸ σοῦ, δοῦναί μοι ποιῆσαι μὴ μεταμέλειν σοι τῆσ ἐμῆσ δωρεᾶσ. καὶ νῦν μέν, ἔφη, ἀπέλα, ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν ἐμὸν ἵππον· αὖθισ δ’ ἐγὼ παρέσομαι πρὸσ σέ. οἱ μὲν δὴ οὕτω διηλλάξαντο. Καδουσίων δὲ ἐνίκα Ῥαθίνησ.

ἀφίει δὲ καὶ τὰ ἁρ́ματα καθ’ ἕκαστον· τοῖσ δὲ νικῶσι πᾶσιν ἐδίδου βοῦσ τε, ὅπωσ ἂν θύσαντεσ ἑστιῷντο, καὶ ἐκπώματα. τὸν μὲν οὖν βοῦν ἔλαβε καὶ αὐτὸσ τὸ νικητήριον· τῶν δ’ ἐκπωμάτων τὸ αὑτοῦ μέροσ Φεραύλᾳ ἔδωκεν, ὅτι καλῶσ ἔδοξεν αὐτῷ τὴν ἐκ τοῦ βασιλείου ἔλασιν διατάξαι. οὕτω δὴ τότε ὑπὸ Κύρου κατασταθεῖσα ἡ βασιλέωσ ἔλασισ οὕτωσ ἔτι καὶ νῦν διαμένει, πλὴν τὰ ἱερὰ ἄπεστιν, ὅταν μὴ θύῃ.

ὡσ δὲ ταῦτα τέλοσ εἶχεν, ἀφικνοῦνται πάλιν εἰσ τὴν πόλιν, καὶ ἐσκήνησαν, οἷσ μὲν ἐδόθησαν οἰκίαι, κατ’ οἰκίασ, οἷσ δὲ μή, ἐν τάξει. καλέσασ δὲ καὶ ὁ Φεραύλασ τὸν Σάκαν τὸν δόντα τὸν ἵππον ἐξένιζε, καὶ τἆλλά τε παρεῖχεν ἔκπλεω, καὶ ἐπεὶ ἐδεδειπνήκεσαν, τὰ ἐκπώματα αὐτῷ ἃ ἔλαβε παρὰ Κύρου ἐμπιμπλὰσ προύπινε καὶ ἐδωρεῖτο.

καὶ ὁ Σάκασ ὁρῶν πολλὴν μὲν καὶ καλὴν στρωμνήν, πολλὴν δὲ καὶ καλὴν κατασκευήν, καὶ οἰκέτασ δὲ πολλούσ, εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Φεραύλα, ἦ καὶ οἴκοι τῶν πλουσίων ἦσθα;

καὶ ὁ Φεραύλασ εἶπε·

ποίων πλουσίων; τῶν μὲν οὖν σαφῶσ ἀποχειροβιώτων. ἐμὲ γάρ τοι ὁ πατὴρ τὴν μὲν τῶν παίδων παιδείαν γλίσχρωσ αὐτὸσ ἐργαζόμενοσ καὶ τρέφων ἐπαίδευεν· ἐπεὶ δὲ μειράκιον ἐγενόμην, οὐ δυνάμενοσ τρέφειν ἀργόν, εἰσ ἀγρὸν ἀπαγαγὼν ἐκέλευσεν ἐργάζεσθαι. ἔνθα δὴ ἐγὼ ἀντέτρεφον ἐκεῖνον, ἑώσ ἔζη, αὐτὸσ σκάπτων καὶ σπείρων καὶ μάλα μικρὸν γῄδιον, οὐ μέντοι πονηρόν γε, ἀλλὰ πάντων δικαιότατον·

ὅ τι γὰρ λάβοι σπέρμα, καλῶσ καὶ δικαίωσ ἀπεδίδου αὐτό τε καὶ τόκον οὐδέν τι πολύν· ἤδη δέ ποτε ὑπὸ γενναιότητοσ καὶ διπλάσια ἀπέδωκεν ὧν ἔλαβεν. οἴκοι μὲν οὖν ἔγωγε οὕτωσ ἔζων· νῦν δὲ ταῦτα πάντα ἃ ὁρᾷσ Κῦρόσ μοι ἔδωκε. καὶ ὁ Σάκασ εἶπεν·

ὦ μακάριε σὺ τά τε ἄλλα καὶ αὐτὸ τοῦτο ὅτι ἐκ πένητοσ πλούσιοσ γεγένησαι· πολὺ γὰρ οἰόμαί σε καὶ διὰ τοῦτο ἥδιον πλουτεῖν ὅτι πεινήσασ χρημάτων ἐπλούτησασ. καὶ ὁ Φεραύλασ εἶπεν·

ἦ γὰρ οὕτωσ, ὦ Σάκα, ὑπολαμβάνεισ ὡσ ἐγὼ νῦν τοσούτῳ ἥδιον ζῶ ὅσῳ πλείω κέκτημαι; οὐκ οἶσθα, ἔφη, ὅτι ἐσθίω μὲν καὶ πίνω καὶ καθεύδω οὐδ’ ὁτιοῦν νῦν ἥδιον ἢ τότε ὅτε πένησ ἦν· ὅτι δὲ ταῦτα πολλά ἐστι, τοσοῦτον κερδαίνω, πλείω μὲν φυλάττειν δεῖ, πλείω δὲ ἄλλοισ διανέμειν, πλειόνων δὲ ἐπιμελούμενον πράγματα ἔχειν. νῦν γὰρ δὴ ἐμὲ πολλοὶ μὲν οἰκέται σῖτον αἰτοῦσι, πολλοὶ δὲ πιεῖν, πολλοὶ δὲ ἱμάτια·

οἱ δὲ ἰατρῶν δέονται· ἥκει δέ τισ ἢ τῶν προβάτων λελυκωμένα φέρων ἢ τῶν βοῶν κατακεκρημνισμένα ἢ νόσον φάσκων ἐμπεπτωκέναι τοῖσ κτήνεσιν· ὥστε μοι δοκῶ, ἔφη ὁ Φεραύλασ, νῦν διὰ τὸ πολλὰ ἔχειν πλείω λυπεῖσθαι ἢ πρόσθεν διὰ τὸ ὀλίγα ἔχειν. καὶ ὁ Σάκασ, ἀλλὰ ναὶ μὰ Δί’, ἔφη, ὅταν σῶα ᾖ, πολλὰ ὁρῶν πολλαπλάσια ἐμοῦ εὐφραίνῃ.

καὶ ὁ Φεραύλασ εἶπεν· οὔτοι, ὦ Σάκα, οὕτωσ ἡδύ ἐστι τὸ ἔχειν χρήματα ὡσ ἀνιαρὸν τὸ ἀποβάλλειν. γνώσῃ δ’ ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω· τῶν μὲν γὰρ πλουτούντων οὐδεὶσ ἀναγκάζεται ὑφ’ ἡδονῆσ ἀγρυπνεῖν, τῶν δὲ ἀποβαλλόντων τι ὄψει οὐδένα δυνάμενον καθεύδειν ὑπὸ λύπησ. μὰ Δί’, ἔφη ὁ Σάκασ, οὐδέ γε τῶν λαμβανόντων τι νυστάζοντα οὐδένα ἂν ἴδοισ ὑφ’ ἡδονῆσ.

ἀληθῆ, ἔφη, λέγεισ·

εἰ γάρ τοι τὸ ἔχειν οὕτωσ ὥσπερ τὸ λαμβάνειν ἡδὺ ἦν, πολὺ ἂν διέφερον εὐδαιμονίᾳ οἱ πλούσιοι τῶν πενήτων. καὶ ἀνάγκη δέ τοί ἐστιν, ἔφη, ὦ Σάκα, τὸν πολλὰ ἔχοντα πολλὰ καὶ δαπανᾶν καὶ εἰσ θεοὺσ καὶ εἰσ φίλουσ καὶ εἰσ ξένουσ· ὅστισ οὖν ἰσχυρῶσ χρήμασιν ἥδεται, εὖ ἴσθι τοῦτον καὶ δαπανῶντα ἰσχυρῶσ ἀνιᾶσθαι. <ναὶ> μὰ Δί’, ἔφη ὁ Σάκασ, ἀλλ’ οὐκ ἐγὼ τούτων εἰμί, ἀλλὰ καὶ εὐδαιμονίαν τοῦτο νομίζω τὸ πολλὰ ἔχοντα πολλὰ καὶ δαπανᾶν.

τί οὖν, ἔφη, πρὸσ τῶν θεῶν, ὁ Φεραύλασ, οὐχὶ σύγε αὐτίκα μάλα εὐδαίμων ἐγένου καὶ ἐμὲ εὐδαίμονα ἐποίησασ;

λαβὼν γάρ, ἔφη, ταῦτα πάντα κέκτησο, καὶ χρῶ ὅπωσ βούλει αὐτοῖσ· ἐμὲ δὲ μηδὲν ἄλλο ἢ ὥσπερ ξένον τρέφε, καὶ ἔτι εὐτελέστερον ἢ ξένον· ἀρκέσει γάρ μοι ὅ τι ἂν καὶ σὺ ἔχῃσ τούτων μετέχειν. παίζεισ, ἔφη ὁ Σάκασ.

καὶ ὁ Φεραύλασ ὀμόσασ εἶπεν ἦ μὴν σπουδῇ λέγειν. καὶ ἄλλα γέ σοι, ὦ Σάκα, προσδιαπράξομαι παρὰ Κύρου, μήτε θύρασ τὰσ Κύρου θεραπεύειν μήτε στρατεύεσθαι· ἀλλὰ σὺ μὲν πλουτῶν οἴκοι μένε· ἐγὼ δὲ ταῦτα ποιήσω καὶ ὑπὲρ σοῦ καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ· καὶ ἐάν τι ἀγαθὸν προσλαμβάνω διὰ τὴν Κύρου θεραπείαν ἢ καὶ ἀπὸ στρατείασ τινόσ, οἴσω πρὸσ σέ, ἵνα ἔτι πλειόνων ἄρχῃσ· μόνον, ἔφη, ἐμὲ ἀπόλυσον ταύτησ τῆσ ἐπιμελείασ· ἢν γὰρ ἐγὼ σχολὴν ἄγω ἀπὸ τούτων, ἐμοί τέ σε οἰόμαι πολλὰ καὶ Κύρῳ χρήσιμον ἔσεσθαι. τούτων οὕτω ῥηθέντων ταῦτα συνέθεντο καὶ ταῦτα ἐποίουν.

καὶ ὁ μὲν ἡγεῖτο εὐδαίμων γεγενῆσθαι, ὅτι πολλῶν ἦρχε χρημάτων· ὁ δ’ αὖ ἐνόμιζε μακαριώτατοσ εἶναι, ὅτι ἐπίτροπον ἕξοι σχολὴν παρέχοντα πράττειν ὅ τι ἂν αὐτῷ ἡδὺ ᾖ. ἦν δὲ τοῦ Φεραύλα ὁ τρόποσ φιλέταιρόσ τε καὶ θεραπεύειν οὐδὲν ἡδὺ αὐτῷ οὕτωσ ἐδόκει εἶναι οὐδ’ ὠφέλιμον ὡσ ἀνθρώπουσ.

καὶ γὰρ βέλτιστον πάντων τῶν ζῴων ἡγεῖτο ἄνθρωπον εἶναι καὶ εὐχαριστότατον, ὅτι ἑώρα τούσ τε ἐπαινουμένουσ ὑπό τινοσ ἀντεπαινοῦντασ τούτουσ προθύμωσ τοῖσ τε χαριζομένοισ πειρωμένουσ ἀντιχαρίζεσθαι, καὶ οὓσ γνοῖεν εὐνοϊκῶσ ἔχοντασ, τούτοισ ἀντ’ εὖ νοοῦντασ, καὶ οὓσ εἰδεῖεν φιλοῦντασ αὐτούσ, τούτουσ μισεῖν οὐ δυναμένουσ, καὶ γονέασ δὲ πολὺ μᾶλλον ἀντιθεραπεύειν πάντων τῶν ζῴων ἐθέλοντασ καὶ ζῶντασ καὶ τελευτήσαντασ· τὰ δ’ ἄλλα πάντα ζῷα καὶ ἀχαριστότερα καὶ ἀγνωμονέστερα ἀνθρώπων ἐγίγνωσκεν εἶναι. οὕτω δὴ ὅ τε Φεραύλασ ὑπερήδετο ὅτι ἐξέσοιτο αὐτῷ ἀπαλλαγέντι τῆσ τῶν ἄλλων κτημάτων ἐπιμελείασ ἀμφὶ τοὺσ φίλουσ ἔχειν, ὅ τε Σάκασ ὅτι ἔμελλε πολλὰ ἔχων πολλοῖσ χρήσεσθαι.

ἐφίλει δὲ ὁ μὲν Σάκασ τὸν Φεραύλαν, ὅτι προσέφερέ τι ἀεί· ὁ δὲ τὸν Σάκαν, ὅτι παραλαμβάνειν πάντα ἤθελε καὶ ἀεὶ πλειόνων ἐπιμελούμενοσ οὐδὲν μᾶλλον αὐτῷ ἀσχολίαν παρεῖχε. καὶ οὗτοι μὲν δὴ οὕτω διῆγον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION