헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΞψροπαέ4́1́

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 1)

μείνασ δὲ ὁ Κῦροσ μέτριον χρόνον αὐτοῦ σὺν τῷ στρατεύματι καὶ δηλώσασ ὅτι ἕτοιμοί εἰσι μάχεσθαι εἴ τισ ἐξέρχοιτο, ὡσ οὐδεὶσ ἀντεξῄει, ἀπήγαγεν ὅσον ἐδόκει καλῶσ ἔχειν καὶ ἐστρατοπεδεύσατο. φυλακὰσ δὲ καταστησάμενοσ καὶ σκοποὺσ προπέμψασ, στὰσ εἰσ τὸ μέσον συνεκάλεσε τοὺσ ἑαυτοῦ στρατιώτασ καὶ ἔλεξε τοιάδε. ἄνδρεσ Πέρσαι, πρῶτον μὲν τοὺσ θεοὺσ ἐγὼ ἐπαινῶ ὅσον δύναμαι, καὶ ὑμεῖσ δὲ πάντεσ, οἶμαι·

νίκησ τε γὰρ τετυχήκαμεν καὶ σωτηρίασ. τούτων μὲν οὖν χρὴ χαριστήρια ὧν ἂν ἔχωμεν τοῖσ θεοῖσ ἀποτελεῖν. ἐγὼ δὲ σύμπαντασ μὲν ὑμᾶσ ἤδη ἐπαινῶ· τὸ γὰρ γεγενημένον ἔργον σύμπασιν ὑμῖν καλῶσ ἀποτετέλεσται· ὧν δ’ ἕκαστοσ ἄξιοσ, ἐπειδὰν παρ’ ὧν προσήκει πύθωμαι, τότε τὴν ἀξίαν ἑκάστῳ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ πειράσομαι ἀποδιδόναι. τὸν δ’ ἐμοῦ ἐγγύτατα ταξίαρχον Χρυσάνταν οὐδὲν ἄλλων δέομαι πυνθάνεσθαι, ἀλλ’ αὐτὸσ οἶδα οἱο͂σ ἦν·

τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ὅσαπερ οἶμαι καὶ πάντεσ ὑμεῖσ ἐποιεῖτε· ἐπεὶ δ’ ἐγὼ παρηγγύησα ἐπανάγειν καλέσασ αὐτὸν ὀνομαστί, ἀνατεταμένοσ οὗτοσ τὴν μάχαιραν ὡσ παίσων πολέμιον ὑπήκουσέ τε ἐμοὶ εὐθὺσ ἀφείσ τε ὃ ἔμελλε ποιεῖν τὸ κελευόμενον ἔπραττεν· αὐτόσ τε γὰρ ἐπανῆγε καὶ τοῖσ ἄλλοισ μάλα ἐπισπερχῶσ παρηγγύα· ὥστ’ ἔφθασεν ἔξω βελῶν τὴν τάξιν ποιήσασ πρὶν τοὺσ πολεμίουσ κατανοῆσαι ὅτι ἀνεχωροῦμεν καὶ τόξα ἐντείνασθαι καὶ τὰ παλτὰ ἐπαφεῖναι· ὥστε αὐτόσ τε ἀβλαβὴσ καὶ τοὺσ αὑτοῦ ἄνδρασ ἀβλαβεῖσ διὰ τὸ πείθεσθαι παρέχεται. ἄλλουσ δ’, ἔφη, ὁρῶ τετρωμένουσ, περὶ ὧν ἐγὼ σκεψάμενοσ ἐν ὁποίῳ χρόνῳ ἐτρώθησαν, τότε τὴν γνώμην περὶ αὐτῶν ἀποφανοῦμαι.

Χρυσάνταν δὲ ὡσ καὶ ἐργάτην τῶν ἐν πολέμῳ καὶ φρόνιμον καὶ ἄρχεσθαι ἱκανὸν καὶ ἄρχειν χιλιαρχίᾳ μὲν ἤδη τιμῶ· ὅταν δὲ καὶ ἄλλο τι ἀγαθὸν ὁ θεὸσ δῷ, οὐδὲ τότε ἐπιλήσομαι αὐτοῦ. καὶ πάντασ δὲ βούλομαι ὑμᾶσ, ἔφη, ὑπομνῆσαι·

ἃ γὰρ νῦν εἴδετε ἐν τῇ μάχῃ τῇδε, ταῦτα ἐνθυμούμενοι μήποτε παύεσθε, ἵνα παρ’ ὑμῖν αὐτοῖσ αἰεὶ κρίνητε πότερον ἡ ἀρετὴ μᾶλλον ἢ ἡ φυγὴ σῴζει τὰσ ψυχὰσ καὶ πότερον οἱ μάχεσθαι ἐθέλοντεσ ῥᾷον ἀπαλλάττουσιν ἢ οἱ οὐκ ἐθέλοντεσ, καὶ ποίαν τινὰ ἡδονὴν τὸ νικᾶν παρέχει· ταῦτα γὰρ νῦν ἄριστ’ ἂν κρίναιτε πεῖράν τε αὐτῶν ἔχοντεσ καὶ ἄρτι γεγενημένου τοῦ πράγματοσ. καὶ ταῦτα μέν, ἔφη, ἀεὶ διανοούμενοι βελτίουσ ἂν εἰήτε·

νῦν δὲ ὡσ θεοφιλεῖσ καὶ ἀγαθοὶ καὶ σώφρονεσ ἄνδρεσ δειπνοποιεῖσθε καὶ σπονδὰσ τοῖσ θεοῖσ ποιεῖσθε καὶ παιᾶνα ἐξάρχεσθε καὶ ἅμα τὸ παραγγελλόμενον προνοεῖτε. εἰπὼν δὲ ταῦτα ἀναβὰσ ἐπὶ τὸν ἵππον ἤλασε καὶ πρὸσ Κυαξάρην ἐλθὼν καὶ συνησθεὶσ ἐκείνῳ κοινῇ ὡσ εἰκὸσ καὶ ἰδὼν τἀκεῖ καὶ ἐρόμενοσ εἴ τι δέοιτο, ἀπήλαυνεν εἰσ τὸ αὑτοῦ στράτευμα.

καὶ οἱ μὲν δὴ ἀμφὶ Κῦρον δειπνοποιησάμενοι καὶ φυλακὰσ καταστησάμενοι ὡσ ἔδει ἐκοιμήθησαν. οἱ δὲ Ἀσσύριοι, ἅτε καὶ τεθνηκότοσ τοῦ ἄρχοντοσ καὶ σχεδὸν σὺν αὐτῷ τῶν βελτίστων, ἠθύμουν μὲν πάντεσ, πολλοὶ δὲ καὶ ἀπεδίδρασκον αὐτῶν τῆσ νυκτὸσ ἐκ τοῦ στρατοπέδου.

ὁρῶντεσ δὲ ταῦτα ὅ τε Κροῖσοσ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι αὐτῶν ἠθύμουν· πάντα μὲν γὰρ ἦν χαλεπά· ἀθυμίαν δὲ πλείστην παρεῖχε πᾶσιν ὅτι τὸ ἡγούμενον τῆσ στρατιᾶσ φῦλον διέφθαρτο τὰσ γνώμασ. οὕτω δὴ ἐκλείπουσι τὸ στρατόπεδον καὶ ἀπέρχονται τῆσ νυκτόσ. ὡσ δ’ ἡμέρα ἐγένετο καὶ ἔρημον ἀνδρῶν ἐφάνη τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον, εὐθὺσ διαβιβάζει ὁ Κῦροσ τοὺσ Πέρσασ πρώτουσ·

κατελέλειπτο δὲ ὑπὸ τῶν πολεμίων πολλὰ μὲν πρόβατα, πολλοὶ δὲ βόεσ, πολλαὶ δὲ ἅμαξαι πολλῶν ἀγαθῶν μεσταί· ἐκ δὲ τούτου διέβαινον ἤδη καὶ οἱ ἀμφὶ Κυαξάρην Μῆδοι πάντεσ καὶ ἠριστοποιοῦντο ἐνταῦθα. ἐπεὶ δὲ ἠρίστησαν, συνεκάλεσεν ὁ Κῦροσ τοὺσ αὑτοῦ ταξιάρχουσ καὶ ἔλεξε τοιάδε.

οἱᾶ́ μοι δοκοῦμεν καὶ ὅσα ἀγαθά, ὦ ἄνδρεσ, ἀφεῖναι, θεῶν ἡμῖν αὐτὰ διδόντων. νῦν γὰρ ὅτι οἱ πολέμιοι ἡμᾶσ ἀποδεδράκασιν αὐτοὶ ὁρᾶτε· οἵτινεσ δὲ ἐν ἐρύματι ὄντεσ ἐκλιπόντεσ τοῦτο φεύγουσι, πῶσ ἄν τισ τούτουσ οἰοίτ’ ἂν μεῖναι ἰδόντασ ἡμᾶσ ἐν τῷ ἰσοπέδῳ; οἵτινεσ δὲ ἡμῶν ἄπειροι ὄντεσ οὐχ ὑπέμειναν, πῶσ νῦν γ’ ἂν ὑπομείνειαν, ἐπεὶ ἥττηνταί τε καὶ πολλὰ κακὰ ὑφ’ ἡμῶν πεπόνθασιν; ὧν δὲ οἱ βέλτιστοι ἀπολώλασι, πῶσ οἱ πονηρότεροι ἐκείνων μάχεσθαι ἂν ἡμῖν ἐθέλοιεν; καί τισ εἶπε·

τί οὖν οὐ διώκομεν ὡσ τάχιστα, καταδήλων γε οὕτω τῶν ἀγαθῶν ὄντων; καὶ ὃσ εἶπεν· ὅτι ἵππων προσδεόμεθα· οἱ μὲν γὰρ κράτιστοι τῶν πολεμίων, οὓσ μάλιστα καιρὸσ ἦν ἢ λαβεῖν ἢ κατακανεῖν, οὗτοι ἐφ’ ἵππων ὀχοῦνται· οὓσ ἡμεῖσ τρέπεσθαι μὲν σὺν τοῖσ θεοῖσ ἱκανοί, διώκοντεσ δὲ αἱρεῖν οὐχ ἱκανοί. τί οὖν, ἔφασαν, οὐκ ἐλθὼν Κυαξάρῃ λέγεισ ταῦτα;

καὶ ὃσ εἶπε· συνέπεσθε τοίνυν μοι πάντεσ, ὡσ εἰδῇ ὅτι πᾶσιν ἡμῖν ταῦτα δοκεῖ. ἐκ τούτου εἵποντό τε πάντεσ καὶ ἔλεγον οἱᾶ ἐπιτήδεια ἐδόκουν εἶναι ὑπὲρ ὧν ἐδέοντο. καὶ ὁ Κυαξάρησ ἅμα μὲν ὅτι ἐκεῖνοι ἦρχον τοῦ λόγου, ὥσπερ ὑπεφθόνει·

ἅμα δ’ ἴσωσ καλῶσ ἔχειν ἐδόκει αὐτῷ μὴ πάλιν κινδυνεύειν· καὶ γὰρ αὐτόσ τε περὶ εὐθυμίαν ἐτύγχανεν ὢν καὶ τῶν ἄλλων Μήδων ἑώρα πολλοὺσ τὸ αὐτὸ ποιοῦντασ· εἶπε δ’ οὖν ὧδε. ἀλλ’, ὦ Κῦρε, ὅτι μὲν κάλλιστα ἀνθρώπων μελετᾶτε ὑμεῖσ οἱ Πέρσαι μηδὲ πρὸσ μίαν ἡδονὴν ἀπλήστωσ διακεῖσθαι καὶ ὁρῶν καὶ ἀκούων οἶδα·

ἐμοὶ δὲ δοκεῖ τῆσ μεγίστησ ἡδονῆσ πολὺ μάλιστα συμφέρειν ἐγκρατῆ εἶναι. μείζω δὲ ἡδονὴν τί παρέχει ἀνθρώποισ εὐτυχίασ ἣ νῦν ἡμῖν παραγεγένηται; ἢν μὲν τοίνυν, ἐπεὶ εὐτυχοῦμεν, σωφρόνωσ διαφυλάττωμεν αὐτήν, ἴσωσ δυναίμεθ’ ἂν ἀκινδύνωσ εὐδαιμονοῦντεσ γηρᾶν·

εἰ δ’ ἀπλήστωσ χρώμενοι ταύτῃ ἄλλην καὶ ἄλλην πειρασόμεθα διώκειν, ὁρᾶτε μὴ πάθωμεν ἅπερ πολλοὺσ μὲν λέγουσιν ἐν θαλάττῃ πεπονθέναι, διὰ τὸ εὐτυχεῖν οὐκ ἐθέλοντασ παύσασθαι πλέοντασ ἀπολέσθαι· πολλοὺσ δὲ νίκησ τυχόντασ ἑτέρασ ἐφιεμένουσ καὶ τὴν πρόσθεν ἀποβαλεῖν. καὶ γὰρ εἰ μὲν οἱ πολέμιοι ἥττουσ ὄντεσ ἡμῶν ἔφευγον, ἴσωσ ἂν καὶ διώκειν τοὺσ ἥττουσ ἀσφαλῶσ εἶχε.

νῦν δὲ κατανόησον πόστῳ μέρει αὐτῶν πάντεσ μαχεσάμενοι νενικήκαμεν· οἱ δ’ ἄλλοι ἄμαχοί εἰσιν· οὓσ εἰ μὲν μὴ ἀναγκάσομεν μάχεσθαι, ἀγνοοῦντεσ καὶ ἡμᾶσ καὶ ἑαυτοὺσ δι’ ἀμαθίαν καὶ μαλακίαν ἀπίασιν· εἰ δὲ γνώσονται ὅτι ἀπιόντεσ οὐδὲν ἧττον κινδυνεύουσιν ἢ μένοντεσ, ὅπωσ μὴ ἀναγκάσομεν αὐτούσ, κἂν μὴ βούλωνται, ἀγαθοὺσ γενέσθαι. ἴσθι γὰρ ὅτι οὐ σὺ μᾶλλον τὰσ ἐκείνων γυναῖκασ καὶ παῖδασ λαβεῖν ἐπιθυμεῖσ ἢ ἐκεῖνοι σῶσαι.

ἐννόει δ’ ὅτι καὶ αἱ σύεσ ἐπειδὰν ὀφθῶσι, φεύγουσι, κἂν πολλαὶ ὦσι, σὺν τοῖσ τέκνοισ· ἐπειδὰν δέ τισ αὐτῶν θηρᾷ τι τῶν τέκνων, οὐκέτι φεύγει οὐδ’ ἢν μία τύχῃ οὖσα, ἀλλ’ ἱέται ἐπὶ τὸν λαμβάνειν πειρώμενον. καὶ νῦν μὲν κατακλείσαντεσ ἑαυτοὺσ εἰσ ἔρυμα παρέσχον ἡμῖν ταμιεύεσθαι ὥσθ’ ὁπόσοισ ἐβουλόμεθα αὐτῶν μάχεσθαι·

εἰ δ’ ἐν εὐρυχωρίᾳ πρόσιμεν αὐτοῖσ καὶ μαθήσονται χωρὶσ γενόμενοι οἱ μὲν κατὰ πρόσωπον ἡμῖν ὥσπερ καὶ νῦν ἐναντιοῦσθαι, οἱ δ’ ἐκ πλαγίου, οἱ δὲ καὶ ὄπισθεν, ὁρ́α μὴ πολλῶν ἑκάστῳ ἡμῶν χειρῶν δεήσει καὶ ὀφθαλμῶν. προσέτι δ’ οὐδ’ ἂν ἐθέλοιμ’, ἔφη, ἐγὼ νῦν, ὁρῶν Μήδουσ εὐθυμουμένουσ, ἐξαναστήσασ ἀναγκάζειν κινδυνεύσοντασ ἰέναι. 1 καὶ ὁ Κῦροσ ὑπολαβὼν εἶπεν·

ἀλλὰ σύγε μηδένα ἀναγκάσῃσ, ἀλλὰ τοὺσ ἐθέλοντάσ μοι ἕπεσθαι δόσ·

καὶ ἴσωσ ἂν σοὶ καὶ τῶν σῶν φίλων τούτων ἥκοιμεν ἑκάστῳ ἄγοντεσ ἐφ’ οἷσ ἅπαντεσ εὐθυμήσεσθε. τὸ μὲν γὰρ πλῆθοσ ἡμεῖσ γε τῶν πολεμίων οὐδὲ διωξόμεθα· πῶσ γὰρ ἂν καὶ καταλάβοιμεν; ἢν δέ τι ἢ ἀπεσχισμένον τοῦ στρατεύματοσ λάβωμεν ἤ τι ὑπολειπόμενον, ἥξομεν πρὸσ σὲ ἄγοντεσ. ἐννόει δ’, ἔφη, ὅτι καὶ ἡμεῖσ, ἐπεὶ σὺ ἐδέου, ἤλθομεν σοὶ χαριζόμενοι μακρὰν ὁδόν·

καὶ σὺ οὖν ἡμῖν δίκαιοσ εἶ ἀντιχαρίζεσθαι, ἵνα καὶ ἔχοντέσ τι οἴκαδ’ ἀφικώμεθα καὶ μὴ εἰσ τὸν σὸν θησαυρὸν πάντεσ ὁρῶμεν. ἐνταῦθα δὴ ἔλεξεν ὁ Κυαξάρησ·

ἀλλ’ εἴ γε μέντοι ἐθέλων τισ ἕποιτο, καὶ χάριν ἔγωγέ σοι εἰδείην ἄν. σύμπεμψον τοίνυν μοί τινα, ἔφη, τῶν ἀξιοπίστων τούτων, ὃσ ἐρεῖ ἃ ἂν σὺ ἐπιστείλῃσ. λαβὼν δὴ ἴθι, ἔφη, ὅντινα ἐθέλεισ τουτωνί· ἔνθα δὴ ἔτυχε παρὼν ὁ φήσασ ποτὲ συγγενὴσ αὐτοῦ εἶναι καὶ φιληθείσ.

εὐθὺσ οὖν ὁ Κῦροσ εἶπεν· ἀρκεῖ μοι, ἔφη, οὑτοσί. οὗτοσ τοίνυν σοι ἑπέσθω. καὶ λέγε σύ, ἔφη, τὸν ἐθέλοντα ἰέναι μετὰ Κύρου.

οὕτω δὴ λαβὼν τὸν ἄνδρα ἐξῄει. ἐπεὶ δ’ ἐξῆλθον, ὁ Κῦροσ εἶπε· νῦν δὴ σὺ δηλώσεισ εἰ ἀληθῆ ἔλεγεσ, ὅτε ἔφησ ἥδεσθαι θεώμενοσ ἐμέ. οὔκουν ἀπολείψομαί γέ σου, ἔφη ὁ Μῆδοσ, εἰ τοῦτο λέγεισ. καὶ ὁ Κῦροσ εἶπεν· οὐκοῦν καὶ ἄλλουσ, ἔφη, προθύμωσ ἐξάξεισ; ἐπομόσασ οὖν ἐκεῖνοσ νὴ τὸν Δί’, ἔφη, ἔστε γ’ ἂν ποιήσω καὶ σὲ ἐμὲ ἡδέωσ θεᾶσθαι. τότε δὴ καὶ ἐκπεμφθεὶσ ὑπὸ τοῦ Κυαξάρου τά τε ἄλλα προθύμωσ ἀπήγγελλε τοῖσ Μήδοισ καὶ προσετίθει ὅτι αὐτόσ γε οὐκ ἀπολείψοιτο ἀνδρὸσ καλλίστου καὶ ἀρίστου, καὶ τὸ μέγιστον, ἀπὸ θεῶν γεγονότοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 1

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION