Xenophon, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 6

(크세노폰, Cyropaedia, Κύρου Παιδείασ Δ, chapter 6)

οἱ μὲν δὴ ἀμφὶ ταῦτα εἶχον. Γωβρύασ δ’ ἐν τούτῳ παρῆν Ἀσσύριοσ πρεσβύτησ ἀνὴρ ἐφ’ ἵππου σὺν ἱππικῇ θεραπείᾳ· εἶχον δὲ πάντεσ τὰ ἐφίππων ὅπλα. καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τῷ τὰ ὅπλα παραλαμβάνειν τεταγμένοι ἐκέλευον παραδιδόναι τὰ ξυστά, ὅπωσ κατακαίοιεν ὥσπερ τἆλλα. ὁ δὲ Γωβρύασ εἶπεν ὅτι Κῦρον πρῶτον βούλοιτο ἰδεῖν· καὶ οἱ ὑπηρέται τοὺσ μὲν ἄλλουσ ἱππέασ αὐτοῦ κατέλιπον, τὸν δὲ Γωβρύαν ἄγουσι πρὸσ τὸν Κῦρον. ὁ δ’ ὡσ εἶδε τὸν Κῦρον, ἔλεξεν ὧδε·

ὦ δέσποτα, ἐγώ εἰμι τὸ μὲν γένοσ Ἀσσύριοσ· ἔχω δὲ καὶ τεῖχοσ ἰσχυρὸν καὶ χώρασ ἐπάρχω πολλῆσ· καὶ ἵππον ἔχω εἰσ χιλίαν, ἣν τῷ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεῖ παρειχόμην καὶ φίλοσ ἦν ἐκείνῳ ὡσ μάλιστα· ἐπεὶ δὲ ἐκεῖνοσ τέθνηκεν ὑφ’ ὑμῶν ἀνὴρ ἀγαθὸσ ὤν, ὁ δὲ παῖσ ἐκείνου τὴν ἀρχὴν ἔχει ἔχθιστοσ ὢν ἐμοί, ἥκω πρὸσ σὲ καὶ ἱκέτησ προσπίπτω καὶ δίδωμί σοι ἐμαυτὸν δοῦλον καὶ σύμμαχον, σὲ δὲ τιμωρὸν αἰτοῦμαι ἐμοὶ γενέσθαι· καὶ παῖδα οὕτωσ ὡσ δυνατόν σε ποιοῦμαι· ἄπαισ δ’ εἰμὶ ἀρρένων παίδων. ὃσ γὰρ ἦν μοι μόνοσ καὶ καλὸσ κἀγαθόσ, ὦ δέσποτα, καὶ ἐμὲ φιλῶν καὶ τιμῶν ὥσπερ ἂν εὐδαίμονα πατέρα παῖσ τιμῶν τιθείη, τοῦτον ὁ νῦν βασιλεὺσ οὗτοσ καλέσαντοσ τοῦ τότε βασιλέωσ, πατρὸσ δὲ τοῦ νῦν, ὡσ δώσοντοσ τὴν θυγατέρα τῷ ἐμῷ παιδί, ἐγὼ μὲν ἀπεπεμψάμην μέγα φρονῶν ὅτι δῆθεν τῆσ βασιλέωσ θυγατρὸσ ὀψοίμην τὸν ἐμὸν υἱὸν γαμέτην·

ὁ δὲ νῦν βασιλεὺσ εἰσ θήραν αὐτὸν παρακαλέσασ καὶ ἀνεὶσ αὐτῷ θηρᾶν ἀνὰ κράτοσ, ὡσ πολὺ κρείττων αὐτοῦ ἱππεὺσ ἡγούμενοσ εἶναι, ὁ μὲν ὡσ φίλῳ συνεθήρα, φανείσησ δ’ ἄρκτου διώκοντεσ ἀμφότεροι, ὁ μὲν νῦν ἄρχων οὗτοσ ἀκοντίσασ ἥμαρτεν, ὡσ μήποτε ὤφελεν, ὁ δ’ ἐμὸσ παῖσ βαλών, οὐδὲν δέον, καταβάλλει τὴν ἄρκτον. καὶ τότε μὲν δὴ ἀνιαθεὶσ ἄρ’ οὗτοσ κατέσχεν ὑπὸ σκότου τὸν φθόνον·

ὡσ δὲ πάλιν λέοντοσ παρατυχόντοσ ὁ μὲν αὖ ἥμαρτεν, οὐδὲν οἶμαι θαυμαστὸν παθών, ὁ δ’ αὖ ἐμὸσ παῖσ αὖθισ τυχὼν κατειργάσατό τε τὸν λέοντα καὶ εἶπεν· ἆρα βέβληκα δὶσ ἐφεξῆσ καὶ καταβέβληκα θῆρα ἑκατεράκισ, ἐν τούτῳ δὴ οὐκέτι κατίσχει ὁ ἀνόσιοσ τὸν φθόνον, ἀλλ’ αἰχμὴν παρά τινοσ τῶν ἑπομένων ἁρπάσασ, παίσασ εἰσ τὰ στέρνα τὸν μόνον μοι καὶ φίλον παῖδα ἀφείλετο τὴν ψυχήν. κἀγὼ μὲν ὁ τάλασ νεκρὸν ἀντὶ νυμφίου ἐκομισάμην καὶ ἔθαψα τηλικοῦτοσ ὢν ἄρτι γενειάσκοντα τὸν ἄριστον παῖδα τὸν ἀγαπητόν·

ὁ δὲ κατακανὼν ὥσπερ ἐχθρὸν ἀπολέσασ οὔτε μεταμελόμενοσ πώποτε φανερὸσ ἐγένετο οὔτε ἀντὶ τοῦ κακοῦ ἔργου τιμῆσ τινοσ ἠξίωσε τὸν κατὰ γῆσ. ὅ γε μὴν πατὴρ αὐτοῦ καὶ συνῴκτισέ με καὶ δῆλοσ ἦν συναχθόμενόσ μοι τῇ συμφορᾷ. ἐγὼ οὖν, εἰ μὲν ἔζη ἐκεῖνοσ, οὐκ ἄν ποτε ἦλθον πρὸσ σὲ ἐπὶ τῷ ἐκείνου κακῷ·

πολλὰ γὰρ φιλικὰ ἔπαθον ὑπ’ ἐκείνου καὶ ὑπηρέτησα ἐκείνῳ· ἐπεὶ δ’ εἰσ τὸν τοῦ ἐμοῦ παιδὸσ φονέα ἡ ἀρχὴ περιήκει, οὐκ ἄν ποτε τούτῳ ἐγὼ δυναίμην εὔνουσ γενέσθαι, οὐδὲ οὗτοσ ἐμὲ εὖ οἶδ’ ὅτι φίλον ἄν ποτε ἡγήσαιτο. οἶδε γὰρ ὡσ ἐγὼ πρὸσ αὐτὸν ἔχω καὶ ὡσ πρόσθεν φαιδρῶσ βιοτεύων νυνὶ διάκειμαι, ἔρημοσ ὢν καὶ διὰ πένθουσ τὸ γῆρασ διάγων. εἰ οὖν σύ με δέχῃ καὶ ἐλπίδα τινὰ λάβοιμι τῷ φίλῳ παιδὶ τιμωρίασ ἄν τινοσ μετὰ σοῦ τυχεῖν, καὶ ἀνηβῆσαι ἂν πάλιν δοκῶ μοι καὶ οὔτε ζῶν ἂν ἔτι αἰσχυνοίμην οὔτε ἀποθνῄσκων ἀνιώμενοσ ἂν τελευτᾶν δοκῶ.

ὁ μὲν οὕτωσ εἶπε·

Κῦροσ δ’ ἀπεκρίνατο· ἀλλ’ ἤνπερ, ὦ Γωβρύα, καὶ φρονῶν φαίνῃ ὅσαπερ λέγεισ πρὸσ ἡμᾶσ, δέχομαί τε ἱκέτην σε καὶ τιμώρησίν σοι τοῦ παιδὸσ σὺν θεοῖσ ὑπισχνοῦμαι. λέξον δέ μοι, ἔφη, ἐάν σοι ταῦτα ποιῶμεν καὶ τὰ τείχη σε ἔχειν ἐῶμεν καὶ τὴν χώραν καὶ τὰ ὅπλα καὶ τὴν δύναμιν ἥνπερ πρόσθεν εἶχεσ, σὺ ἡμῖν τί ἀντὶ τούτων ὑπηρετήσεισ; ὁ δὲ εἶπε·

τὰ μὲν τείχη, ὅταν ἔλθῃσ, οἶκόν σοι παρέξω· δασμὸν δὲ τῆσ χώρασ ὅνπερ ἔφερον ἐκείνῳ σοὶ ἀποίσω, καὶ ὅποι ἂν στρατεύῃ συστρατεύσομαι τὴν ἐκ τῆσ χώρασ δύναμιν ἔχων. ἔστι δέ μοι, ἔφη, καὶ θυγάτηρ παρθένοσ ἀγαπητὴ γάμου ἤδη ὡραία, ἣν ἐγὼ πρόσθεν μὲν ᾤμην τῷ νῦν βασιλεύοντι γυναῖκα τρέφειν· νῦν δὲ αὐτή τέ με ἡ θυγάτηρ πολλὰ γοωμένη ἱκέτευσε μὴ δοῦναι αὐτὴν τῷ τοῦ ἀδελφοῦ φονεῖ, ἐγώ τε ὡσαύτωσ γιγνώσκω. νῦν δέ σοι δίδωμι βουλεύσασθαι καὶ περὶ ταύτησ οὕτωσ ὥσπερ ἂν καὶ ἐγὼ βουλεύων περὶ σοῦ φαίνωμαι. οὕτω δὴ ὁ Κῦροσ εἶπεν·

ἐπὶ τούτοισ, ἔφη, ἐγὼ ἀληθευομένοισ δίδωμί σοι τὴν ἐμὴν καὶ λαμβάνω τὴν σὴν δεξιάν· θεοὶ δ’ ἡμῖν μάρτυρεσ ἔστων. ἐπεὶ δὲ ταῦτα ἐπράχθη, ἀπιέναι τε κελεύει τὸν Γωβρύαν ἔχοντα τὰ ὅπλα καὶ ἐπήρετο πόση τισ ὁδὸσ ὡσ αὐτὸν εἰή, ὡσ ἥξων. ὁ δ’ ἔλεγεν· ἢν αὔριον ἰῄσ πρῴ, τῇ ἑτέρᾳ ἂν αὐλίζοιο παρ’ ἡμῖν. οὕτω δὴ οὗτοσ μὲν ᾤχετο ἡγεμόνα καταλιπών.

οἱ δὲ Μῆδοι παρῆσαν, ἃ μὲν οἱ μάγοι ἔφρασαν τοῖσ θεοῖσ ἐξελεῖν, ἀποδόντεσ τοῖσ μάγοισ, Κύρῳ δ’ ἐξῃρηκότεσ τὴν καλλίστην σκηνὴν καὶ τὴν Σουσίδα γυναῖκα, ἣ καλλίστη δὴ λέγεται ἐν τῇ Ἀσίᾳ γυνὴ γενέσθαι, καὶ μουσουργοὺσ δὲ δύο τὰσ κρατίστασ, δεύτερον δὲ Κυαξάρῃ τὰ δεύτερα, τοιαῦτα δὲ ἄλλα ὧν ἐδέοντο ἑαυτοῖσ ἐκπληρώσαντεσ, ὡσ μηδενὸσ ἐνδεόμενοι στρατεύωνται· πάντα γὰρ ἦν πολλά. προσέλαβον δὲ καὶ Ὑρκάνιοι ὧν ἐδέοντο·

ἰσόμοιρον δὲ ἐποίησαν καὶ τὸν παρὰ Κυαξάρου ἄγγελον· τὰσ δὲ περιττὰσ σκηνὰσ ὅσαι ἦσαν Κύρῳ παρέδοσαν, ὡσ τοῖσ Πέρσαισ γένοιντο. τὸ δὲ νόμισμα ἔφασαν, ἐπειδὰν ἅπαν συλλεχθῇ, διαδώσειν· καὶ διέδωκαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION