헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί4́8́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 8)

ἐντεῦθεν δ’ ἐπορεύθησαν οἱ Ἕλληνεσ διὰ Μακρώνων σταθμοὺσ τρεῖσ παρασάγγασ δέκα. τῇ πρώτῃ δὲ ἡμέρᾳ ἀφίκοντο ἐπὶ τὸν ποταμὸν ὃσ ὡρ́ιζε τὴν τῶν Μακρώνων καὶ τὴν τῶν Σκυθηνῶν. εἶχον δ’ ὑπὲρ δεξιῶν χωρίον οἱο͂ν χαλεπώτατον καὶ ἐξ ἀριστερᾶσ ἄλλον ποταμόν, εἰσ ὃν ἐνέβαλλεν ὁ ὁρίζων, δι’ οὗ ἔδει διαβῆναι.

ἦν δὲ οὗτοσ δασὺσ δένδρεσι παχέσι μὲν οὔ, πυκνοῖσ δέ. ταῦτ’ ἐπεὶ προσῆλθον οἱ Ἕλληνεσ ἔκοπτον, σπεύδοντεσ ἐκ τοῦ χωρίου ὡσ τάχιστα ἐξελθεῖν. οἱ δὲ Μάκρωνεσ ἔχοντεσ γέρρα καὶ λόγχασ καὶ τριχίνουσ χιτῶνασ κατ’ ἀντιπέραν τῆσ διαβάσεωσ παρατεταγμένοι ἦσαν καὶ ἀλλήλοισ διεκελεύοντο καὶ λίθουσ εἰσ τὸν ποταμὸν ἔρριπτον·

ἐξικνοῦντο γὰρ οὒ οὐδ’ ἔβλαπτον οὐδέν. ἔνθα δὴ προσέρχεται Ξενοφῶντι τῶν πελταστῶν ἀνὴρ Ἀθήνησι φάσκων δεδουλευκέναι, λέγων ὅτι γιγνώσκοι τὴν φωνὴν τῶν ἀνθρώπων.

καὶ οἶμαι, ἔφη, ἐμὴν ταύτην πατρίδα εἶναι· καὶ εἰ μή τι κωλύει, ἐθέλω αὐτοῖσ διαλεχθῆναι. ἀλλ’ οὐδὲν κωλύει, ἔφη, ἀλλὰ διαλέγου καὶ μάθε πρῶτον τίνεσ εἰσίν.

οἱ δ’ εἶπον ἐρωτήσαντοσ ὅτι Μάκρωνεσ. ἐρώτα τοίνυν, ἔφη, αὐτοὺσ τί ἀντιτετάχαται καὶ χρῄζουσιν ἡμῖν πολέμιοι εἶναι. οἱ δ’ ἀπεκρίναντο ὅτι καὶ ὑμεῖσ ἐπὶ τὴν ἡμετέραν χώραν ἔρχεσθε.

λέγειν ἐκέλευον οἱ στρατηγοὶ ὅτι οὐ κακῶσ γε ποιήσοντεσ, ἀλλὰ βασιλεῖ πολεμήσαντεσ ἀπερχόμεθα εἰσ τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐπὶ θάλατταν βουλόμεθα ἀφικέσθαι. ἠρώτων ἐκεῖνοι εἰ δοῖεν ἂν τούτων τὰ πιστά.

οἱ δ’ ἔφασαν καὶ δοῦναι καὶ λαβεῖν ἐθέλειν. ἐντεῦθεν διδόασιν οἱ Μάκρωνεσ βαρβαρικὴν λόγχην τοῖσ Ἕλλησιν, οἱ δὲ Ἕλληνεσ ἐκείνοισ Ἑλληνικήν· ταῦτα γὰρ ἔφασαν πιστὰ εἶναι· θεοὺσ δ’ ἐπεμαρτύραντο ἀμφότεροι. μετὰ δὲ τὰ πιστὰ εὐθὺσ οἱ Μάκρωνεσ τὰ δένδρα συνεξέκοπτον τήν τε ὁδὸν ὡδοποίουν ὡσ διαβιβάσοντεσ ἐν μέσοισ ἀναμεμιγμένοι τοῖσ Ἕλλησι, καὶ ἀγορὰν οἱάν ἐδύναντο παρεῖχον, καὶ παρήγαγον ἐν τρισὶν ἡμέραισ ἑώσ ἐπὶ τὰ Κόλχων ὁρ́ια κατέστησαν τοὺσ Ἕλληνασ.

ἐνταῦθα ἦν ὄροσ μέγα, προσβατὸν δέ·

καὶ ἐπὶ τούτου οἱ Κόλχοι παρατεταγμένοι ἦσαν. καὶ τὸ μὲν πρῶτον οἱ Ἕλληνεσ ἀντιπαρετάξαντο φάλαγγα, ὡσ οὕτωσ ἄξοντεσ πρὸσ τὸ ὄροσ· ἔπειτα δὲ ἔδοξε τοῖσ στρατηγοῖσ βουλεύσασθαι συλλεγεῖσιν ὅπωσ ὡσ κάλλιστα ἀγωνιοῦνται. ἔλεξεν οὖν Ξενοφῶν ὅτι δοκοίη παύσαντασ τὴν φάλαγγα λόχουσ ὀρθίουσ ποιῆσαι·

ἡ μὲν γὰρ φάλαγξ διασπασθήσεται εὐθύσ· τῇ μὲν γὰρ ἄνοδον τῇ δὲ εὐόδον εὑρήσομεν τὸ ὄροσ· καὶ εὐθὺσ τοῦτο ἀθυμίαν ποιήσει ὅταν τεταγμένοι εἰσ φάλαγγα ταύτην διεσπασμένην ὁρῶσιν. ἔπειτα ἢν μὲν ἐπὶ πολλῶν τεταγμένοι προσάγωμεν, περιττεύσουσιν ἡμῶν οἱ πολέμιοι καὶ τοῖσ περιττοῖσ χρήσονται ὅ τι ἂν βούλωνται·

ἐὰν δὲ ἐπ’ ὀλίγων τεταγμένοι ὦμεν, οὐδὲν ἂν εἰή θαυμαστὸν εἰ διακοπείη ἡμῶν ἡ φάλαγξ ὑπὸ ἁθρόων καὶ βελῶν καὶ ἀνθρώπων πολλῶν ἐμπεσόντων· εἰ δέ πῃ τοῦτο ἔσται, τῇ ὅλῃ φάλαγγι κακὸν ἔσται. ἀλλά μοι δοκεῖ ὀρθίουσ τοὺσ λόχουσ ποιησαμένουσ τοσοῦτον χωρίον κατασχεῖν διαλιπόντασ τοῖσ λόχοισ ὅσον ἔξω τοὺσ ἐσχάτουσ λόχουσ γενέσθαι τῶν πολεμίων κεράτων·

καὶ οὕτωσ ἐσόμεθα τῆσ τε τῶν πολεμίων φάλαγγοσ ἔξω οἱ ἔσχατοι λόχοι, καὶ ὀρθίουσ ἄγοντεσ οἱ κράτιστοι ἡμῶν πρῶτοι προσίασιν, ᾗ τε ἂν εὐόδον ᾖ, ταύτῃ ἕκαστοσ ἄξει ὁ λόχοσ. καὶ εἴσ τε τὸ διαλεῖπον οὐ ῥᾴδιον ἔσται τοῖσ πολεμίοισ εἰσελθεῖν ἔνθεν καὶ ἔνθεν λόχων ὄντων, διακόψαι τε οὐ ῥᾴδιον ἔσται λόχον ὄρθιον προσιόντα.

ἄν τέ τισ πιέζηται τῶν λόχων, ὁ πλησίον βοηθήσει. ἤν τε εἷσ πῃ δυνηθῇ τῶν λόχων ἐπὶ τὸ ἄκρον ἀναβῆναι, οὐδεὶσ μηκέτι μείνῃ τῶν πολεμίων. ταῦτα ἔδοξε, καὶ ἐποίουν ὀρθίουσ τοὺσ λόχουσ.

Ξενοφῶν δὲ ἀπιὼν ἐπὶ τὸ εὐώνυμον ἀπὸ τοῦ δεξιοῦ ἔλεγε τοῖσ στρατιώταισ· ἄνδρεσ, οὗτοί εἰσιν οὓσ ὁρᾶτε μόνοι ἔτι ἡμῖν ἐμποδὼν τὸ μὴ ἤδη εἶναι ἔνθα πάλαι σπεύδομεν· τούτουσ, ἤν πωσ δυνώμεθα, καὶ ὠμοὺσ δεῖ καταφαγεῖν. ἐπεὶ δ’ ἐν ταῖσ χώραισ ἕκαστοι ἐγένοντο καὶ τοὺσ λόχουσ ὀρθίουσ ἐποιήσαντο, ἐγένοντο μὲν λόχοι τῶν ὁπλιτῶν ἀμφὶ τοὺσ ὀγδοήκοντα, ὁ δὲ λόχοσ ἕκαστοσ σχεδὸν εἰσ τοὺσ ἑκατόν·

τοὺσ δὲ πελταστὰσ καὶ τοὺσ τοξότασ τριχῇ ἐποιήσαντο, τοὺσ μὲν τοῦ εὐωνύμου ἔξω, τοὺσ δὲ τοῦ δεξιοῦ, τοὺσ δὲ κατὰ μέσον, σχεδὸν ἑξακοσίουσ ἑκάστουσ. ἐκ τούτου παρηγγύησαν οἱ στρατηγοὶ εὔχεσθαι·

εὐξάμενοι δὲ καὶ παιανίσαντεσ ἐπορεύοντο. καὶ Χειρίσοφοσ μὲν καὶ Ξενοφῶν καὶ οἱ σὺν αὐτοῖσ πελτασταὶ τῆσ τῶν πολεμίων φάλαγγοσ ἔξω γενόμενοι ἐπορεύοντο· οἱ δὲ πολέμιοι ὡσ εἶδον αὐτούσ, ἀντιπαραθέοντεσ οἱ μὲν ἐπὶ τὸ δεξιὸν οἱ δὲ ἐπὶ τὸ εὐώνυμον διεσπάσθησαν, καὶ πολὺ τῆσ αὑτῶν φάλαγγοσ ἐν τῷ μέσῳ κενὸν ἐποίησαν.

οἱ δὲ κατὰ τὸ Ἀρκαδικὸν πελτασταί, ὧν ἦρχεν Αἰσχίνησ ὁ Ἀκαρνάν, νομίσαντεσ φεύγειν ἀνακραγόντεσ ἔθεον·

καὶ οὗτοι πρῶτοι ἐπὶ τὸ ὄροσ ἀναβαίνουσι· συνεφείπετο δὲ αὐτοῖσ καὶ τὸ Ἀρκαδικὸν ὁπλιτικόν, ὧν ἦρχε Κλεάνωρ ὁ Ὀρχομένιοσ. οἱ δὲ πολέμιοι, ὡσ ἤρξαντο θεῖν, οὐκέτι ἔστησαν, ἀλλὰ φυγῇ ἄλλοσ ἄλλῃ ἐτράπετο.

οἱ δὲ Ἕλληνεσ ἀναβάντεσ ἐστρατοπεδεύοντο ἐν πολλαῖσ κώμαισ καὶ τἀπιτήδεια πολλὰ ἐχούσαισ. καὶ τὰ μὲν ἄλλα οὐδὲν ὅ τι καὶ ἐθαύμασαν·

τὰ δὲ σμήνη πολλὰ ἦν αὐτόθι, καὶ τῶν κηρίων ὅσοι ἔφαγον τῶν στρατιωτῶν πάντεσ ἄφρονέσ τε ἐγίγνοντο καὶ ἤμουν καὶ κάτω διεχώρει αὐτοῖσ καὶ ὀρθὸσ οὐδεὶσ ἐδύνατο ἵστασθαι, ἀλλ’ οἱ μὲν ὀλίγον ἐδηδοκότεσ σφόδρα μεθύουσιν ἐῴκεσαν, οἱ δὲ πολὺ μαινομένοισ, οἱ δὲ καὶ ἀποθνῄσκουσιν. ἔκειντο δὲ οὕτω πολλοὶ ὥσπερ τροπῆσ γεγενημένησ, καὶ πολλὴ ἦν ἀθυμία.

τῇ δ’ ὑστεραίᾳ ἀπέθανε μὲν οὐδείσ, ἀμφὶ δὲ τὴν αὐτήν πωσ ὡρ́αν ἀνεφρόνουν· τρίτῃ δὲ καὶ τετάρτῃ ἀνίσταντο ὥσπερ ἐκ φαρμακοποσίασ. ἐντεῦθεν δ’ ἐπορεύθησαν δύο σταθμοὺσ παρασάγγασ ἑπτά, καὶ ἦλθον ἐπὶ θάλατταν εἰσ Τραπεζοῦντα πόλιν Ἑλληνίδα οἰκουμένην ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ, Σινωπέων ἀποικίαν, ἐν τῇ Κόλχων χώρᾳ.

ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρασ ἀμφὶ τὰσ τριάκοντα ἐν ταῖσ τῶν Κόλχων κώμαισ· κἀντεῦθεν ὁρμώμενοι ἐλῄζοντο τὴν Κολχίδα.

ἀγορὰν δὲ παρεῖχον τῷ στρατοπέδῳ Τραπεζούντιοι, καὶ ἐδέξαντό τε τοὺσ Ἕλληνασ καὶ ξένια ἔδοσαν βοῦσ καὶ ἄλφιτα καὶ οἶνον. συνδιεπράττοντο δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν πλησίον Κόλχων τῶν ἐν τῷ πεδίῳ μάλιστα οἰκούντων, καὶ ξένια καὶ παρ’ ἐκείνων ἦλθον βόεσ.

μετὰ δὲ τοῦτο τὴν θυσίαν ἣν ηὔξαντο παρεσκευάζοντο·

ἦλθον δ’ αὐτοῖσ ἱκανοὶ βόεσ ἀποθῦσαι τῷ Διὶ τῷ σωτῆρι καὶ τῷ Ἡρακλεῖ ἡγεμόσυνα καὶ τοῖσ ἄλλοισ θεοῖσ ἃ ηὔξαντο. ἐποίησαν δὲ καὶ ἀγῶνα γυμνικὸν ἐν τῷ ὄρει ἔνθαπερ ἐσκήνουν. εἵλοντο δὲ Δρακόντιον Σπαρτιάτην, ὃσ ἔφυγε παῖσ ὢν οἴκοθεν, παῖδα ἄκων κατακανὼν ξυήλῃ πατάξασ, δρόμου τ’ ἐπιμεληθῆναι καὶ τοῦ ἀγῶνοσ προστατῆσαι. ἐπειδὴ δὲ ἡ θυσία ἐγένετο, τὰ δέρματα παρέδοσαν τῷ Δρακοντίῳ, καὶ ἡγεῖσθαι ἐκέλευον ὅπου τὸν δρόμον πεποιηκὼσ εἰή.

ὁ δὲ δείξασ οὗπερ ἑστηκότεσ ἐτύγχανον οὗτοσ ὁ λόφοσ, ἔφη, κάλλιστοσ τρέχειν ὅπου ἄν τισ βούληται. πῶσ οὖν, ἔφασαν, δυνήσονται παλαίειν ἐν σκληρῷ καὶ δασεῖ οὕτωσ; ὁ δ’ εἶπε· μᾶλλόν τι ἀνιάσεται ὁ καταπεσών. ἠγωνίζοντο δὲ παῖδεσ μὲν στάδιον τῶν αἰχμαλώτων οἱ πλεῖστοι, δόλιχον δὲ Κρῆτεσ πλείουσ ἢ ἑξήκοντα ἔθεον, πάλην δὲ καὶ πυγμὴν καὶ παγκράτιον ἕτεροι, καὶ καλὴ θέα ἐγένετο·

πολλοὶ γὰρ κατέβησαν καὶ ἅτε θεωμένων τῶν ἑταίρων πολλὴ φιλονικία ἐγίγνετο. ἔθεον δὲ καὶ ἵπποι καὶ ἔδει αὐτοὺσ κατὰ τοῦ πρανοῦσ ἐλάσαντασ ἐν τῇ θαλάττῃ ἀποστρέψαντασ πάλιν πρὸσ τὸν βωμὸν ἄγειν.

καὶ κάτω μὲν οἱ πολλοὶ ἐκαλινδοῦντο· ἄνω δὲ πρὸσ τὸ ἰσχυρῶσ ὄρθιον μόλισ βάδην ἐπορεύοντο οἱ ἵπποι· ἔνθα πολλὴ κραυγὴ καὶ γέλωσ καὶ παρακέλευσισ ἐγίγνετο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 8

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 8)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION