헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΑναβασί4́3́

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 3)

ταύτην δ’ αὖ τὴν ἡμέραν ηὐλίσθησαν ἐν ταῖσ κώμαισ ταῖσ ὑπὲρ τοῦ πεδίου παρὰ τὸν Κεντρίτην ποταμόν, εὖροσ ὡσ δίπλεθρον, ὃσ ὁρίζει τὴν Ἀρμενίαν καὶ τὴν τῶν Καρδούχων χώραν. καὶ οἱ Ἕλληνεσ ἐνταῦθα ἀνέπνευσαν ἄσμενοι ἰδόντεσ πεδίον· ἀπεῖχε δὲ τῶν ὀρέων ὁ ποταμὸσ ἓξ ἢ ἑπτὰ στάδια τῶν Καρδούχων. τότε μὲν οὖν ηὐλίσθησαν μάλα ἡδέωσ καὶ τἀπιτήδεια ἔχοντεσ καὶ πολλὰ τῶν παρεληλυθότων πόνων μνημονεύοντεσ.

ἑπτὰ γὰρ ἡμέρασ ὅσασπερ ἐπορεύθησαν διὰ τῶν Καρδούχων πάσασ μαχόμενοι διετέλεσαν, καὶ ἔπαθον κακὰ ὅσα οὐδὲ τὰ σύμπαντα ὑπὸ βασιλέωσ καὶ Τισσαφέρνουσ. ὡσ οὖν ἀπηλλαγμένοι τούτων ἡδέωσ ἐκοιμήθησαν. ἅμα δὲ τῇ ἡμέρᾳ ὁρῶσιν ἱππέασ που πέραν τοῦ ποταμοῦ ἐξωπλισμένουσ ὡσ κωλύσοντασ διαβαίνειν, πεζοὺσ δ’ ἐπὶ ταῖσ ὄχθαισ παρατεταγμένουσ ἄνω τῶν ἱππέων ὡσ κωλύσοντασ εἰσ τὴν Ἀρμενίαν ἐκβαίνειν.

ἦσαν δ’ οὗτοι Ὀρόντα καὶ Ἀρτούχα Ἀρμένιοι καὶ Μάρδοι καὶ Χαλδαῖοι μισθοφόροι.

ἐλέγοντο δὲ οἱ Χαλδαῖοι ἐλεύθεροί τε καὶ ἄλκιμοι εἶναι· ὅπλα δ’ εἶχον γέρρα μακρὰ καὶ λόγχασ. αἱ δὲ ὄχθαι αὗται ἐφ’ ὧν παρατεταγμένοι οὗτοι ἦσαν τρία ἢ τέτταρα πλέθρα ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ ἀπεῖχον·

ὁδὸσ δὲ μία ὁρωμένη ἦν ἄγουσα ἄνω ὥσπερ χειροποίητοσ· ταύτῃ ἐπειρῶντο διαβαίνειν οἱ Ἕλληνεσ. ἐπεὶ δὲ πειρωμένοισ τό τε ὕδωρ ὑπὲρ τῶν μαστῶν ἐφαίνετο, καὶ τραχὺσ ἦν ὁ ποταμὸσ μεγάλοισ λίθοισ καὶ ὀλισθηροῖσ, καὶ οὔτ’ ἐν τῷ ὕδατι τὰ ὅπλα ἦν ἔχειν·

εἰ δὲ μή, ἡρ́παζεν ὁ ποταμόσ· ἐπί τε τῆσ κεφαλῆσ τὰ ὅπλα εἴ τισ φέροι, γυμνοὶ ἐγίγνοντο πρὸσ τὰ τοξεύματα καὶ τἆλλα βέλη, ἀνεχώρησαν καὶ αὐτοῦ ἐστρατοπεδεύσαντο παρὰ τὸν ποταμόν. ἔνθα δὲ αὐτοὶ τὴν πρόσθεν νύκτα ἦσαν ἐπὶ τοῦ ὄρουσ ἑώρων τοὺσ Καρδούχουσ πολλοὺσ συνειλεγμένουσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ.

ἐνταῦθα δὴ πολλὴ ἀθυμία ἦν τοῖσ Ἕλλησιν, ὁρῶσι μὲν τοῦ ποταμοῦ τὴν δυσπορίαν, ὁρῶσι δὲ τοὺσ διαβαίνειν κωλύσοντασ, ὁρῶσι δὲ τοῖσ διαβαίνουσιν ἐπικεισομένουσ τοὺσ Καρδούχουσ ὄπισθεν. ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν καὶ νύκτα ἔμειναν ἐν πολλῇ ἀπορίᾳ ὄντεσ.

Ξενοφῶν δὲ ὄναρ εἶδεν· ἔδοξεν ἐν πέδαισ δεδέσθαι, αὗται δὲ αὐτῷ αὐτόμαται περιρρυῆναι, ὥστε λυθῆναι καὶ διαβαίνειν ὁπόσον ἐβούλετο. ἐπεὶ δὲ ὄρθροσ ἦν, ἔρχεται πρὸσ τὸν Χειρίσοφον καὶ λέγει ὅτι ἐλπίδασ ἔχει καλῶσ ἔσεσθαι, καὶ διηγεῖται αὐτῷ τὸ ὄναρ. ὁ δὲ ἥδετό τε καὶ ὡσ τάχιστα ἑώσ ὑπέφαινεν ἐθύοντο πάντεσ παρόντεσ οἱ στρατηγοί·

καὶ τὰ ἱερὰ καλὰ ἦν εὐθὺσ ἐπὶ τοῦ πρώτου. καὶ ἀπιόντεσ ἀπὸ τῶν ἱερῶν οἱ στρατηγοὶ καὶ λοχαγοὶ παρήγγελλον τῇ στρατιᾷ ἀριστοποιεῖσθαι. καὶ ἀριστῶντι τῷ Ξενοφῶντι προσέτρεχον δύο νεανίσκω·

ᾔδεσαν γὰρ πάντεσ ὅτι ἐξείη αὐτῷ καὶ ἀριστῶντι καὶ δειπνοῦντι προσελθεῖν καὶ εἰ καθεύδοι ἐπεγείραντα εἰπεῖν, εἴ τίσ τι ἔχοι τῶν πρὸσ τὸν πόλεμον. καὶ τότε ἔλεγον ὅτι τυγχάνοιεν φρύγανα συλλέγοντεσ ὡσ ἐπὶ πῦρ, κἄπειτα κατίδοιεν ἐν τῷ πέραν ἐν πέτραισ καθηκούσαισ ἐπ’ αὐτὸν τὸν ποταμὸν γέροντά τε καὶ γυναῖκα καὶ παιδίσκασ ὥσπερ μαρσίπουσ ἱματίων κατατιθεμένουσ ἐν πέτρᾳ ἀντρώδει.

ἰδοῦσι δὲ σφίσι δόξαι ἀσφαλὲσ εἶναι διαβῆναι·

οὐδὲ γὰρ τοῖσ πολεμίοισ ἱππεῦσι προσβατὸν εἶναι κατὰ τοῦτο. ἐκδύντεσ δ’ ἔφασαν ἔχοντεσ τὰ ἐγχειρίδια γυμνοὶ ὡσ νευσόμενοι διαβαίνειν· πορευόμενοι δὲ πρόσθεν διαβῆναι πρὶν βρέξαι τὰ αἰδοῖα· καὶ διαβάντεσ, λαβόντεσ τὰ ἱμάτια πάλιν ἥκειν.

εὐθὺσ οὖν Ξενοφῶν αὐτόσ τε ἔσπενδε καὶ τοῖσ νεανίσκοισ ἐγχεῖν ἐκέλευε καὶ εὔχεσθαι τοῖσ φήνασι θεοῖσ τά τε ὀνείρατα καὶ τὸν πόρον καὶ τὰ λοιπὰ ἀγαθὰ ἐπιτελέσαι. σπείσασ δ’ εὐθὺσ ἦγε τοὺσ νεανίσκουσ παρὰ τὸν Χειρίσοφον, καὶ διηγοῦνται ταὐτά. ἀκούσασ δὲ καὶ ὁ Χειρίσοφοσ σπονδὰσ ἐποίει.

σπείσαντεσ δὲ τοῖσ μὲν ἄλλοισ παρήγγελλον συσκευάζεσθαι, αὐτοὶ δὲ συγκαλέσαντεσ τοὺσ στρατηγοὺσ ἐβουλεύοντο ὅπωσ ἂν κάλλιστα διαβαῖεν καὶ τούσ τε ἔμπροσθεν νικῷεν καὶ ὑπὸ τῶν ὄπισθεν μηδὲν πάσχοιεν κακόν. καὶ ἔδοξεν αὐτοῖσ Χειρίσοφον μὲν ἡγεῖσθαι καὶ διαβαίνειν ἔχοντα τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματοσ, τὸ δ’ ἥμισυ ἔτι ὑπομένειν σὺν Ξενοφῶντι, τὰ δὲ ὑποζύγια καὶ τὸν ὄχλον ἐν μέσῳ τούτων διαβαίνειν.

ἐπεὶ δὲ ταῦτα καλῶσ εἶχεν ἐπορεύοντο·

ἡγοῦντο δ’ οἱ νεανίσκοι ἐν ἀριστερᾷ ἔχοντεσ τὸν ποταμόν· ὁδὸσ δὲ ἦν ἐπὶ τὴν διάβασιν ὡσ τέτταρεσ στάδιοι. πορευομένων δ’ αὐτῶν ἀντιπαρῇσαν αἱ τάξεισ τῶν ἱππέων.

ἐπειδὴ δὲ ἦσαν κατὰ τὴν διάβασιν καὶ τὰσ ὄχθασ τοῦ ποταμοῦ, ἔθεντο τὰ ὅπλα, καὶ αὐτὸσ πρῶτοσ Χειρίσοφοσ στεφανωσάμενοσ καὶ ἀποδὺσ ἐλάμβανε τὰ ὅπλα καὶ τοῖσ ἄλλοισ πᾶσι παρήγγελλε, καὶ τοὺσ λοχαγοὺσ ἐκέλευεν ἄγειν τοὺσ λόχουσ ὀρθίουσ, τοὺσ μὲν ἐν ἀριστερᾷ τοὺσ δ’ ἐν δεξιᾷ ἑαυτοῦ. καὶ οἱ μὲν μάντεισ ἐσφαγιάζοντο εἰσ τὸν ποταμόν· οἱ δὲ πολέμιοι ἐτόξευον καὶ ἐσφενδόνων·

ἀλλ’ οὔπω ἐξικνοῦντο·

ἐπεὶ δὲ καλὰ ἦν τὰ σφάγια, ἐπαιάνιζον πάντεσ οἱ στρατιῶται καὶ ἀνηλάλαζον, συνωλόλυζον δὲ καὶ αἱ γυναῖκεσ ἅπασαι. πολλαὶ γὰρ ἦσαν ἑταῖραι ἐν τῷ στρατεύματι. καὶ Χειρίσοφοσ μὲν ἐνέβαινε καὶ οἱ σὺν ἐκείνῳ·

ὁ δὲ Ξενοφῶν τῶν ὀπισθοφυλάκων λαβὼν τοὺσ εὐζωνοτάτουσ ἔθει ἀνὰ κράτοσ πάλιν ἐπὶ τὸν πόρον τὸν κατὰ τὴν ἔκβασιν τὴν εἰσ τὰ τῶν Ἀρμενίων ὄρη, προσποιούμενοσ ταύτῃ διαβὰσ ἀποκλείσειν τοὺσ παρὰ τὸν ποταμὸν ἱππέασ. οἱ δὲ πολέμιοι ὁρῶντεσ μὲν τοὺσ ἀμφὶ Χειρίσοφον εὐπετῶσ τὸ ὕδωρ περῶντασ, ὁρῶντεσ δὲ τοὺσ ἀμφὶ Ξενοφῶντα θέοντασ εἰσ τοὔμπαλιν, δείσαντεσ μὴ ἀποληφθείησαν φεύγουσιν ἀνὰ κράτοσ ὡσ πρὸσ τὴν τοῦ ποταμοῦ ἄνω ἔκβασιν.

ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐγένοντο, ἔτεινον ἄνω πρὸσ τὸ ὄροσ. Λύκιοσ δ’ ὁ τὴν τάξιν ἔχων τῶν ἱππέων καὶ Αἰσχίνησ ὁ τὴν τάξιν τῶν πελταστῶν τῶν ἀμφὶ Χειρίσοφον ἐπεὶ ἑώρων ἀνὰ κράτοσ φεύγοντασ, εἵποντο·

οἱ δὲ στρατιῶται ἐβόων μὴ ἀπολείπεσθαι, ἀλλὰ συνεκβαίνειν ἐπὶ τὸ ὄροσ. Χειρίσοφοσ δ’ αὖ ἐπεὶ διέβη, τοὺσ ἱππέασ οὐκ ἐδίωκεν, εὐθὺσ δὲ κατὰ τὰσ προσηκούσασ ὄχθασ ἐπὶ τὸν ποταμὸν ἐξέβαινεν ἐπὶ τοὺσ ἄνω πολεμίουσ.

οἱ δὲ ἄνω, ὁρῶντεσ μὲν τοὺσ ἑαυτῶν ἱππέασ φεύγοντασ, ὁρῶντεσ δ’ ὁπλίτασ σφίσιν ἐπιόντασ, ἐκλείπουσι τὰ ὑπὲρ τοῦ ποταμοῦ ἄκρα. Ξενοφῶν δ’ ἐπεὶ τὰ πέραν ἑώρα καλῶσ γιγνόμενα, ἀπεχώρει τὴν ταχίστην πρὸσ τὸ διαβαῖνον στράτευμα·

καὶ γὰρ οἱ Καρδοῦχοι φανεροὶ ἤδη ἦσαν εἰσ τὸ πεδίον καταβαίνοντεσ ὡσ ἐπιθησόμενοι τοῖσ τελευταίοισ. καὶ Χειρίσοφοσ μὲν τὰ ἄνω κατεῖχε, Λύκιοσ δὲ σὺν ὀλίγοισ ἐπιχειρήσασ ἐπιδιῶξαι ἔλαβε τῶν σκευοφόρων τὰ ὑπολειπόμενα καὶ μετὰ τούτων ἐσθῆτά τε καλὴν καὶ ἐκπώματα.

καὶ τὰ σκευοφόρα τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁ ὄχλοσ ἀκμὴν διέβαινε, Ξενοφῶν δὲ στρέψασ πρὸσ τοὺσ Καρδούχουσ ἀντία τὰ ὅπλα ἔθετο, καὶ παρήγγειλε τοῖσ λοχαγοῖσ κατ’ ἐνωμοτίασ ποιήσασθαι ἕκαστον τὸν ἑαυτοῦ λόχον, παρ’ ἀσπίδα παραγαγόντασ τὴν ἐνωμοτίαν ἐπὶ φάλαγγοσ·

καὶ τοὺσ μὲν λοχαγοὺσ καὶ τοὺσ ἐνωμοτάρχουσ πρὸσ τῶν Καρδούχων ἰέναι, οὐραγοὺσ δὲ καταστήσασθαι πρὸσ τοῦ ποταμοῦ. οἱ δὲ Καρδοῦχοι ὡσ ἑώρων τοὺσ ὀπισθοφύλακασ τοῦ ὄχλου ψιλουμένουσ καὶ ὀλίγουσ ἤδη φαινομένουσ, θᾶττον δὴ ἐπῇσαν ᾠδάσ τινασ ᾄδοντεσ.

ὁ δὲ Χειρίσοφοσ, ἐπεὶ τὰ παρ’ αὐτῷ ἀσφαλῶσ εἶχε, πέμπει παρὰ Ξενοφῶντα τοὺσ πελταστὰσ καὶ σφενδονήτασ καὶ τοξότασ καὶ κελεύει ποιεῖν ὅ τι ἂν παραγγέλλῃ. ἰδὼν δ’ αὐτοὺσ διαβαίνοντασ Ξενοφῶν πέμψασ ἄγγελον κελεύει αὐτοῦ μεῖναι ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ μὴ διαβάντασ·

ὅταν δ’ ἄρξωνται αὐτοὶ διαβαίνειν, ἐναντίουσ ἔνθεν καὶ ἔνθεν σφῶν ἐμβαίνειν ὡσ διαβησομένουσ, διηγκυλωμένουσ τοὺσ ἀκοντιστὰσ καὶ ἐπιβεβλημένουσ τοὺσ τοξότασ· μὴ πρόσω δὲ τοῦ ποταμοῦ προβαίνειν. τοῖσ δὲ παρ’ ἑαυτῷ παρήγγειλεν, ἐπειδὰν σφενδόνη ἐξικνῆται καὶ ἀσπὶσ ψοφῇ, παιανίσαντασ θεῖν εἰσ τοὺσ πολεμίουσ, ἐπειδὰν δ’ ἀναστρέψωσιν οἱ πολέμιοι καὶ ἐκ τοῦ ποταμοῦ ὁ σαλπικτὴσ σημήνῃ τὸ πολεμικόν, ἀναστρέψαντασ ἐπὶ δόρυ ἡγεῖσθαι μὲν τοὺσ οὐραγούσ, θεῖν δὲ πάντασ καὶ διαβαίνειν ὅτι τάχιστα ᾗ ἕκαστοσ τὴν τάξιν εἶχεν, ὡσ μὴ ἐμποδίζειν ἀλλήλουσ·

ὅτι οὗτοσ ἄριστοσ ἔσοιτο ὃσ ἂν πρῶτοσ ἐν τῷ πέραν γένηται. οἱ δὲ Καρδοῦχοι ὁρῶντεσ ὀλίγουσ ἤδη τοὺσ λοιπούσ πολλοὶ γὰρ καὶ τῶν μένειν τεταγμένων ᾤχοντο ἐπιμελόμενοι οἱ μὲν ὑποζυγίων, οἱ δὲ σκευῶν, οἱ δ’ ἑταιρῶν, ἐνταῦθα δὴ ἐπέκειντο θρασέωσ καὶ ἤρχοντο σφενδονᾶν καὶ τοξεύειν.

οἱ δὲ Ἕλληνεσ παιανίσαντεσ ὡρ́μησαν δρόμῳ ἐπ’ αὐτούσ·

οἱ δὲ οὐκ ἐδέξαντο· καὶ γὰρ ἦσαν ὡπλισμένοι ὡσ μὲν ἐν τοῖσ ὄρεσιν ἱκανῶσ πρὸσ τὸ ἐπιδραμεῖν καὶ φεύγειν, πρὸσ δὲ τὸ εἰσ χεῖρασ δέχεσθαι οὐχ ἱκανῶσ. ἐν τούτῳ σημαίνει ὁ σαλπικτήσ·

καὶ οἱ μὲν πολέμιοι ἔφευγον πολὺ ἔτι θᾶττον, οἱ δὲ Ἕλληνεσ τἀναντία στρέψαντεσ ἔφευγον διὰ τοῦ ποταμοῦ ὅτι τάχιστα. τῶν δὲ πολεμίων οἱ μέν τινεσ αἰσθόμενοι πάλιν ἔδραμον ἐπὶ τὸν ποταμὸν καὶ τοξεύοντεσ ὀλίγουσ ἔτρωσαν, οἱ δὲ πολλοὶ καὶ πέραν ὄντων τῶν Ἑλλήνων ἔτι φανεροὶ ἦσαν φεύγοντεσ.

οἱ δὲ ὑπαντήσαντεσ ἀνδριζόμενοι καὶ προσωτέρω τοῦ καιροῦ προϊόντεσ ὕστερον τῶν μετὰ Ξενοφῶντοσ διέβησαν πάλιν·

καὶ ἐτρώθησάν τινεσ καὶ τούτων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 3

(크세노폰, Anabasis, Κύρου Ἀναβάσεωσ Δ, chapter 3)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION