Sophocles, Philoctetes, episode 5:

(소포클레스, 필록테테스, episode 5:)

βαρύσ τε καὶ βαρεῖαν ὁ ξένοσ φάτιν τήνδ’ εἶπ’, Ὀδυσσεῦ, κοὐχ ὑπείκουσαν κακοῖσ. πόλλ’ ἂν λέγειν ἔχοιμι πρὸσ τὰ τοῦδ’ ἔπη, εἴ μοι παρείκοι· νῦν δ’ ἑνὸσ κρατῶ λόγου. οὗ γὰρ τοιούτων δεῖ, τοιοῦτόσ εἰμ’ ἐγώ· χὤπου δικαίων κἀγαθῶν ἀνδρῶν κρίσισ, οὐκ ἂν λάβοισ μου μᾶλλον οὐδέν’ εὐσεβῆ. νικᾶν γε μέντοι πανταχοῦ χρῄζων ἔφυν, πλὴν εἰσ σέ· νῦν δὲ σοί γ’ ἑκὼν ἐκστήσομαι. ἄφετε γὰρ αὐτὸν μηδὲ προσψαύσητ’ ἔτι· ἐᾶτε μίμνειν. οὐδὲ σοῦ προσχρῄζομεν, τά γ’ ὅπλ’ ἔχοντεσ ταῦτ’, ἐπεὶ πάρεστι μὲν Τεῦκροσ παρ’ ἡμῖν, τήνδ’ ἐπιστήμην ἔχων, ἐγώ θ’, ὃσ οἶμαι σοῦ κάκιον οὐδὲν ἂν τούτων κρατύνειν, μηδ’ ἐπιθύνειν χερί. τί δῆτα σοῦ δεῖ; χαῖρε τὴν Λῆμνον πατῶν· ἡμεῖσ δ’ ἰώμεν, καὶ τάχ’ ἂν τὸ σὸν γέρασ τιμὴν ἐμοὶ νείμειεν, ἣν σὲ χρῆν ἔχειν. οἴμοι· τί δράσω δύσμοροσ; σὺ τοῖσ ἐμοῖσ ὅπλοισι κοσμηθεὶσ ἐν Ἀργείοισ φανεῖ; μή μ’ ἀντιφώνει μηδέν, ὡσ στείχοντα δή. ὦ σπέρμ’ Ἀχιλλέωσ, οὐδὲ σοῦ φωνῆσ ἔτι γενήσομαι προσφθεγκτόσ, ἀλλ’ οὕτωσ ἄπει; χώρει σύ· μὴ πρόσλευσσε, γενναῖόσ περ ὤν, ἡμῶν ὅπωσ μὴ τὴν τύχην διαφθερεῖσ. ἦ καὶ πρὸσ ὑμῶν ὧδ’ ἔρημοσ, ὦ ξένοι, λειφθήσομαι δὴ κοὐκ ἐποικτερεῖτέ με; ὅδ’ ἐστὶν ἡμῶν ναυκράτωρ ὁ παῖσ· ὅσ’ ἂν οὗτοσ λέγῃ σοι, ταῦτά σοι χἠμεῖσ φαμέν. ἀκούσομαι μὲν ὡσ ἔφυν οἴκτου πλέωσ πρὸσ τοῦδ’· ὅμωσ δὲ μείνατ’, εἰ τούτῳ δοκεῖ, χρόνον τοσοῦτον, εἰσ ὅσον τά τ’ ἐκ νεὼσ στείλωσι ναῦται καὶ θεοῖσ εὐξώμεθα. χοὖτοσ τάχ’ ἂν φρόνησιν ἐν τούτῳ λάβοι λῴω τιν’ ἡμῖν. νὼ μὲν οὖν ὁρμώμεθον, ὑμεῖσ δ’, ὅταν καλῶμεν, ὁρμᾶσθαι ταχεῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION