Sophocles, Philoctetes, episode 2:

(소포클레스, 필록테테스, episode 2:)

ὦ πῦρ σὺ καὶ πᾶν δεῖμα καὶ πανουργίασ δεινῆσ τέχνημ’ ἔχθιστον, οἱᾶ́ μ’ εἰργάσω, οἷ’ ἠπάτηκασ· οὐδ’ ἐπαισχύνει μ’ ὁρῶν τὸν προστρόπαιον, τὸν ἱκέτην, ὦ σχέτλιε; ἀπεστέρηκασ τὸν βίον τὰ τόξ’ ἑλών. ἀπόδοσ, ἱκνοῦμαί σ’, ἀπόδοσ, ἱκετεύω, τέκνον· πρὸσ θεῶν πατρῴων, τὸν βίον με μὴ ἀφέλῃ. ὤμοι τάλασ. ἀλλ’ οὐδὲ προσφωνεῖ μ’ ἔτι, ἀλλ’ ὡσ μεθήσων μήποθ’, ὧδ’ ὁρᾷ πάλιν. ὦ λιμένεσ, ὦ προβλῆτεσ, ὦ ξυνουσίαι θηρῶν ὀρείων, ὦ καταρρῶγεσ πέτραι, ὑμῖν τάδ’, οὐ γὰρ ἄλλον οἶδ’ ὅτῳ λέγω, ἀνακλαίομαι παροῦσι τοῖσ εἰωθόσιν, οἷ’ ἔργ’ ὁ παῖσ μ’ ἔδρασεν οὑξ Ἀχιλλέωσ· ὀμόσασ ἀπάξειν οἴκαδ’, ἐσ Τροίαν μ’ ἄγει· προσθείσ τε χεῖρα δεξιάν, τὰ τόξα μου ἱερὰ λαβὼν τοῦ Ζηνὸσ Ἡρακλέουσ ἔχει, καὶ τοῖσιν Ἀργείοισι φήνασθαι θέλει· ὡσ ἄνδρ’ ἑλὼν ἰσχυρόν ἐκ βίασ μ’ ἄγει, κοὐκ οἶδ’ ἐναίρων νεκρὸν ἢ καπνοῦ σκιάν, εἴδωλον ἄλλωσ· οὐ γὰρ ἂν σθένοντά γε εἷλέν μ’· ἐπεὶ οὐδ’ ἂν ὧδ’ ἔχοντ’, εἰ μὴ δόλῳ. νῦν δ’ ἠπάτημαι δύσμοροσ. τί χρή με δρᾶν; ἀλλ’ ἀπόδοσ, ἀλλὰ νῦν ἔτ’ ἐν σαυτῷ γενοῦ. τί φήσ; σιωπᾷσ; οὐδέν εἰμ’ ὁ δύσμοροσ. ὦ σχῆμα πέτρασ δίπυλον, αὖθισ αὖ πάλιν εἴσειμι πρὸσ σὲ ψιλόσ, οὐκ ἔχων τροφήν· ἀλλ’ αὐανοῦμαι τῷδ’ ἐν αὐλίῳ μόνοσ, οὐ πτηνὸν ὄρνιν οὐδὲ θῆρ’ ὀρειβάτην τόξοισ ἐναίρων τοισίδ’, ἀλλ’ αὐτὸσ τάλασ θανὼν παρέξω δαῖθ’ ὑφ’ ὧν ἐφερβόμην, καί μ’ οὓσ ἐθήρων πρόσθε θηράσουσι νῦν· φόνον φόνου δὲ ῥύσιον τίσω τάλασ πρὸσ τοῦ δοκοῦντοσ οὐδὲν εἰδέναι κακόν. ὄλοιο ‐ μή πω, πρὶν μάθοιμ’ εἰ καὶ πάλιν γνώμην μετοίσεισ· εἰ δὲ μή, θάνοισ κακῶσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION