Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

σιγᾶν κελεύω μηδ’ ἀφεστάναι φρενῶν· κινεῖ γὰρ ἁνὴρ ὄμμα κἀνάγει κάρα. ὦ φέγγοσ ὕπνου διάδοχον τό τ’ ἐλπίδων ἄπιστον οἰκούρημα τῶνδε τῶν ξένων. οὐ γάρ ποτ’, ὦ παῖ, τοῦτ’ ἂν ἐξηύχησ’ ἐγώ, τλῆναί σ’ ἐλεινῶσ ὧδε τἀμὰ πήματα μεῖναι παρόντα καὶ ξυνωφελοῦντά μοι. οὔκουν Ἀτρεῖδαι τοῦτ’ ἔτλησαν εὐφόρωσ οὕτωσ ἐνεγκεῖν, ἁγαθοὶ στρατηλάται. ἀλλ’ εὐγενὴσ γὰρ ἡ φύσισ κἀξ εὐγενῶν, ὦ τέκνον, ἡ σή, πάντα ταῦτ’ ἐν εὐχερεῖ ἔθου, βοῆσ τε καὶ δυσοσμίασ γέμων. καὶ νῦν ἐπειδὴ τοῦδε τοῦ κακοῦ δοκεῖ λήθη τισ εἶναι κἀνάπαυλα δή, τέκνον, σύ μ’ αὐτὸσ ἆρον, σύ με κατάστησον, τέκνον, ἵν’, ἡνίκ’ ἂν κόποσ μ’ ἀπαλλάξῃ ποτέ, ὁρμώμεθ’ ἐσ ναῦν μηδ’ ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν. ἀλλ’ ἥδομαι μέν σ’ εἰσιδὼν παρ’ ἐλπίδα ἀνώδυνον βλέποντα κἀμπνέοντ’ ἔτι· ὡσ οὐκέτ’ ὄντοσ γὰρ τὰ συμβόλαιά σου πρὸσ τὰσ παρούσασ ξυμφορὰσ ἐφαίνετο. νῦν δ’ αἶρε σαυτόν· εἰ δέ σοι μᾶλλον φίλον, οἴσουσί σ’ οἵδε· τοῦ πόνου γὰρ οὐκ ὄκνοσ, ἐπείπερ οὕτω σοί τ’ ἔδοξ’ ἐμοί τε δρᾶν. αἰνῶ τάδ’, ὦ παῖ, καί μ’ ἔπαιρ’, ὥσπερ νοεῖσ· τούτουσ δ’ ἐάσον, μὴ βαρυνθῶσιν κακῇ ὀσμῇ πρὸ τοῦ δέοντοσ· οὑπὶ νηὶ γὰρ ἅλισ πόνοσ τούτοισι συνναίειν ἐμοί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION