Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἑρ́π’, εἰ θέλεισ. τί δή ποθ’ ὧδ’ ἐξ οὐδενὸσ λόγου σιωπᾷσ κἀπόπληκτοσ ὧδ’ ἔχει; ἀᾶ, ἀᾶ. τί δ’ ἔστιν; οὐδὲν δεινόν· ἀλλ’ ἴθ’, ὦ τέκνον. μῶν ἄλγοσ ἴσχεισ τῆσ παρεστώσησ νόσου; οὐ δῆτ’ ἔγωγ’, ἀλλ’ ἄρτι κουφίζειν δοκῶ. ὦ θεοί. τί τοὺσ θεοὺσ ὧδ’ ἀναστένων καλεῖσ; σωτῆρασ αὐτοὺσ ἠπίουσ θ’ ἡμῖν μολεῖν. ἀᾶ, ἀᾶ. τί ποτε πέπονθασ; οὐκ ἐρεῖσ, ἀλλ’ ὧδ’ ἔσει σιγηλόσ; ἐν κακῷ δέ τῳ φαίνει κυρῶν. ἀπόλωλα, τέκνον, κοὐ δυνήσομαι κακὸν κρύψαι παρ’ ὑμῖν, ἀτταταῖ· διέρχεται διέρχεται. δύστηνοσ, ὦ τάλασ ἐγώ. ἀπόλωλα, τέκνον· βρύκομαι, τέκνον· παπαῖ, ἀπαππαπαῖ, παπαππαπαππαπαππαπαῖ. πρὸσ θεῶν, πρόχειρον εἴ τί σοι, τέκνον, πάρα ξίφοσ χεροῖν, πάταξον εἰσ ἄκρον πόδα· ἀπάμησον ὡσ τάχιστα· μὴ φείσῃ βίου. ἴθ’, ὦ παῖ. τί δ’ ἔστιν οὕτω νεοχμὸν ἐξαίφνησ, ὅτου τοσήνδ’ ἰυγὴν καὶ στόνον σαυτοῦ ποεῖ; οἶσθ’, ὦ τέκνον; τί δ’ ἔστιν; οἶσθ’, ὦ παῖ; τί σοί; οὐκ οἶδα. πῶσ οὐκ οἶσθα; παππαπαππαπαῖ. δεινόν γε τοὐπίσαγμα τοῦ νοσήματοσ. δεινὸν γὰρ οὐδὲ ῥητόν· ἀλλ’ οἴκτιρέ με. τί δῆτα δράσω; μή με ταρβήσασ προδῷσ· ἥκει γὰρ αὕτη διὰ χρόνου πλάνοισ ἴσωσ ὡσ ἐξεπλήσθη. ἰὼ ἰὼ δύστηνε σύ, δύστηνε δῆτα διὰ πόνων πάντων φανείσ. βούλει λάβωμαι δῆτα καὶ θίγω τί σου; μὴ δῆτα τοῦτό γ’· ἀλλά μοι τὰ τόξ’ ἑλὼν τάδ’, ὥσπερ ᾐτοῦ μ’ ἀρτίωσ, ἑώσ ἀνῇ τὸ πῆμα τοῦτο τῆσ νόσου τὸ νῦν παρόν, σῷζ’ αὐτὰ καὶ φύλασσε. λαμβάνει γὰρ οὖν ὕπνοσ μ’, ὅταν περ τὸ κακὸν ἐξίῃ τόδε· κοὐκ ἔστι λῆξαι πρότερον· ἀλλ’ ἐᾶν χρεὼν ἕκηλον εὕδειν. ἢν δὲ τῷδε τῷ χρόνῳ μόλωσ’ ἐκεῖνοι, πρὸσ θεῶν ἐφίεμαι ἑκόντα μηδ’ ἄκοντα μηδέ τῳ τέχνῃ κείνοισ μεθεῖναι ταῦτα, μὴ σαυτόν θ’ ἅμα κἄμ’, ὄντα σαυτοῦ πρόστροπον, κτείνασ γένῃ. θάρσει προνοίασ οὕνεκ’· οὐ δοθήσεται πλὴν σοί τε κἀμοί· ξὺν τύχῃ δὲ πρόσφερε. ἰδοὺ δέχου, παῖ· τὸν φθόνον δὲ πρόσκυσον μή σοι γενέσθαι πολύπον’ αὐτὰ μηδ’ ὅπωσ ἐμοί τε καὶ τῷ πρόσθ’ ἐμοῦ κεκτημένῳ. ὦ θεοί, γένοιτο ταῦτα νῷν· γένοιτο δὲ πλοῦσ οὔριόσ τε κεὐσταλὴσ ὅποι ποτὲ θεὸσ δικαιοῖ χὠ στόλοσ πορσύνεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION