Sophocles, Philoctetes, episode 3:

(소포클레스, 필록테테스, episode 3:)

οὔκουν τάδ’, ὦ παῖ, δεινά, τὸν Λαερτίου ἔμ’ ἐλπίσαι ποτ’ ἂν λόγοισι μαλθακοῖσ δεῖξαι νεὼσ ἄγοντ’ ἐν Ἀργείοισ μέσοισ; οὔ· θᾶσσον ἂν τῆσ πλεῖστον ἐχθίστησ ἐμοὶ κλύοιμ’ ἐχίδνησ, ἥ μ’ ἔθηκεν ὧδ’ ἄπουν. ἀλλ’ ἔστ’ ἐκείνῳ πάντα λεκτά, πάντα δὲ τολμητά· καὶ νῦν οἶδ’ ὁθούνεχ’ ἵξεται. ἀλλ’, ὦ τέκνον, χωρῶμεν, ὡσ ἡμᾶσ πολὺ πέλαγοσ ὁρίζῃ τῆσ Ὀδυσσέωσ νεώσ. ἰώμεν· ἥ τοι καίριοσ σπουδὴ πόνου λήξαντοσ ὕπνον κἀνάπαυλαν ἤγαγεν. οὐκοῦν ἐπειδὰν πνεῦμα τοὐκ πρῴρασ ἀνῇ, τότε στελοῦμεν· νῦν γὰρ ἀντιοστατεῖ. ἀεὶ καλὸσ πλοῦσ ἔσθ’, ὅταν φεύγῃσ κακά. οὔκ, ἀλλὰ κἀκείνοισι ταῦτ’ ἐναντία. οὐκ ἔστι λῃσταῖσ πνεῦμ’ ἐναντιούμενον, ὅταν παρῇ κλέψαι τι χἀρπάσαι βίᾳ. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ, χωρῶμεν, ἔνδοθεν λαβὼν ὅτου σε χρεία καὶ πόθοσ μάλιστ’ ἔχει. ἀλλ’ ἔστιν ὧν δεῖ, καίπερ οὐ πολλῶν ἄπο. τί τοῦθ’ ὃ μὴ νεώσ γε τῆσ ἐμῆσ ἔπι; φύλλον τί μοι πάρεστιν, ᾧ μάλιστ’ ἀεὶ κοιμῶ τόδ’ ἕλκοσ, ὥστε πραύ̈νειν πάνυ. ἀλλ’ ἔκφερ’ αὐτό. τί γὰρ ἔτ’ ἄλλ’ ἐρᾷσ λαβεῖν; εἴ μοί τι τόξων τῶνδ’ ἀπημελημένον παρερρύηκεν, ὡσ λίπω μή τῳ λαβεῖν. ἦ ταῦτα γὰρ τὰ κλεινὰ τόξ’ ἃ νῦν ἔχεισ; ταῦτ’, οὐ γὰρ ἄλλ’ ἔστ’, ἀλλ’ ἃ βαστάζω χεροῖν. ἆρ’ ἔστιν ὥστε κἀγγύθεν θέαν λαβεῖν καὶ βαστάσαι με προσκύσαι θ’ ὥσπερ θεόν; σοί γ’, ὦ τέκνον, καὶ τοῦτο κἄλλο τῶν ἐμῶν ὁποῖον ἄν σοι ξυμφέρῃ γενήσεται. καὶ μὴν ἐρῶ γε, τὸν δ’ ἔρωθ’ οὕτωσ ἔχω· εἴ μοι θέμισ, θέλοιμ’ ἄν· εἰ δὲ μή, πάρεσ. ὅσιά τε φωνεῖσ ἔστι τ’, ὦ τέκνον, θέμισ, ὅσ γ’ ἡλίου τόδ’ εἰσορᾶν ἐμοὶ φάοσ μόνοσ δέδωκασ, ὃσ χθόν’ Οἰταίαν ἰδεῖν, ὃσ πατέρα πρέσβυν, ὃσ φίλουσ, ὃσ τῶν ἐμῶν ἐχθρῶν μ’ ἔνερθεν ὄντ’ ἀνέστησασ πέρα. θάρσει, παρέσται ταῦτά σοι καὶ θιγγάνειν καὶ δόντι δοῦναι κἀξεπεύξασθαι βροτῶν ἀρετῆσ ἕκατι τῶνδ’ ἐπιψαῦσαι μόνον· εὐεργετῶν γὰρ καὐτὸσ αὔτ’ ἐκτησάμην. οὐκ ἄχθομαί σ’ ἰδών τε καὶ λαβὼν φίλον· ὅστισ γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸσ γένοιτ’ ἂν κτήματοσ κρείσσων φίλοσ. χωροῖσ ἂν εἴσω. καὶ σέ γ’ εἰσάξω· τὸ γὰρ νοσοῦν ποθεῖ σε ξυμπαραστάτην λαβεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION