Sophocles, Philoctetes, episode 1:

(소포클레스, 필록테테스, episode 1:)

ἀλλ’ ἡ χάρισ μὲν τῆσ προμηθίασ, ξένε, εἰ μὴ κακὸσ πέφυκα, προσφιλὴσ μενεῖ· φράσον δ’ ἅπερ, γ’ ἔλεξασ, ὡσ μάθω τί μοι νεώτερον, βούλευμ’ ἀπ’ Ἀργείων ἔχεισ. φροῦδοι διώκοντέσ σε ναυτικῷ στόλῳ Φοῖνιξ ὁ πρέσβυσ οἵ τε Θησέωσ κόροι. ὡσ ἐκ βίασ μ’ ἄξοντεσ ἢ λόγοισ πάλιν; οὐκ οἶδ’· ἀκούσασ δ’ ἄγγελοσ πάρειμί σοι. ἦ ταῦτα δὴ Φοῖνίξ τε χοἰ ξυνναυβάται οὕτω καθ’ ὁρμὴν δρῶσιν Ἀτρειδῶν χάριν; ὡσ ταῦτ’ ἐπίστω δρώμεν’, οὐ μέλλοντ’ ἔτι. πῶσ οὖν Ὀδυσσεὺσ πρὸσ τάδ’ οὐκ αὐτάγγελοσ πλεῖν ἦν ἕτοιμοσ; ἢ φόβοσ τισ εἶργέ νιν; κεῖνόσ γ’ ἐπ’ ἄλλον ἄνδρ’ ὁ Τυδέωσ τε παῖσ ἔστελλον, ἡνίκ’ ἐξανηγόμην ἐγώ. πρὸσ ποῖον αὖ τόνδ’ αὐτὸσ Οὑδυσσεὺσ ἔπλει; ἦν δή τισ ‐ ἀλλὰ τόνδε μοι πρῶτον φράσον τίσ ἐστίν· ἃν λέγῃσ δὲ μὴ φώνει μέγα. ὅδ’ ἔσθ’ ὁ κλεινόσ σοι Φιλοκτήτησ, ξένε. μή νύν μ’ ἔρῃ τὰ πλείον’, ἀλλ’ ὅσον τάχοσ ἔκπλει σεαυτὸν ξυλλαβὼν ἐκ τῆσδε γῆσ. τί φησιν, ὦ παῖ; τί με κατὰ σκότον ποτὲ διεμπολᾷ λόγοισι πρόσ σ’ ὁ ναυβάτησ; οὐκ οἶδά πω τί φησι· δεῖ δ’ αὐτὸν λέγειν εἰσ φῶσ ὃ λέξει, πρὸσ σὲ κἀμὲ τούσδε τε. ὦ σπέρμ’ Ἀχιλλέωσ, μή με διαβάλῃσ στρατῷ λέγονθ’ ἃ μὴ δεῖ· πόλλ’ ἐγὼ κείνων ὕπο δρῶν ἀντιπάσχω χρηστά θ’, οἷ’ ἀνὴρ πένησ. ἐγώ εἰμ’ Ἀτρείδαισ δυσμενήσ· οὗτοσ δέ μοι φίλοσ μέγιστοσ, οὕνεκ’ Ἀτρείδασ στυγεῖ. δεῖ δή σ’ ἔμοιγ’ ἐλθόντα προσφιλῆ, λόγων κρύψαι πρὸσ ἡμᾶσ μηδέν’ ὧν ἀκήκοασ. ὁρ́α τί ποιεῖσ, παῖ. σκοπῶ κἀγὼ πάλαι. σὲ θήσομαι τῶνδ’ αἴτιον. ποιοῦ λέγων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION