Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἔχοντεσ, ὡσ ἐοίκε, σύμβολον σαφὲσ λύπησ πρὸσ ἡμᾶσ, ὦ ξένοι, πεπλεύκατε, καί μοι προσᾴδεθ’ ὥστε γιγνώσκειν ὅτι ταῦτ’ ἐξ Ἀτρειδῶν ἔργα κἀξ Ὀδυσσέωσ. ἔξοιδα γάρ νιν παντὸσ ἂν λόγου κακοῦ γλώσσῃ θιγόντα καὶ πανουργίασ, ἀφ’ ἧσ μηδὲν δίκαιον ἐσ τέλοσ μέλλοι ποεῖν. ἀλλ’ οὔ τι τοῦτο θαῦμ’ ἔμοιγ’, ἀλλ’ εἰ παρὼν Αἰάσ ὁ μείζων ταῦθ’ ὁρῶν ἠνείχετο. οὐκ ἦν ἔτι ζῶν, ὦ ξέν’· οὐ γὰρ ἄν ποτε ζῶντόσ γ’ ἐκείνου ταῦτ’ ἐσυλήθην ἐγώ. πῶσ εἶπασ; ἀλλ’ ἦ χοὖτοσ οἴχεται θανών; ὡσ μηκέτ’ ὄντα κεῖνον ἐν φάει νόει. οἴμοι τάλασ. ἀλλ’ οὐχ ὁ Τυδέωσ γόνοσ οὐδ’ οὑμπολητὸσ Σισύφου Λαερτίῳ, οὐ μὴ θάνωσι· τούσδε γὰρ μὴ ζῆν ἔδει. οὐ δῆτ’· ἐπίστω τοῦτό γ’· ἀλλὰ καὶ μέγα θάλλοντέσ εἰσι νῦν ἐν Ἀργείων στρατῷ. τί δ’; οὐ παλαιὸσ κἀγαθὸσ φίλοσ τ’ ἐμόσ, Νέστωρ ὁ Πύλιοσ, ἔστιν; οὗτοσ γὰρ τά γε κείνων κάκ’ ἐξήρυκε, βουλεύων σοφά. κεῖνόσ γε πράσσει νῦν κακῶσ, ἐπεὶ θανὼν Ἀντίλοχοσ αὐτῷ φροῦδοσ, ὃσ παρῆν, γόνοσ. οἴμοι, δύ’ αὖ τώδ’ ἄνδρ’ ἔλεξασ, οἷν ἐγὼ ἥκιστ’ ἂν ἠθέλησ’ ὀλωλότοιν κλύειν. φεῦ φεῦ· τί δῆτα δεῖ σκοπεῖν, ὅθ’ οἵδε μὲν τεθνᾶσ’, Ὀδυσσεὺσ δ’ ἔστιν αὖ κἀνταῦθ’ ἵνα χρῆν ἀντὶ τούτων αὐτὸν αὐδᾶσθαι νεκρόν; σοφὸσ παλαιστὴσ κεῖνοσ· ἀλλὰ χαἰ σοφαὶ γνῶμαι, Φιλοκτῆτ’, ἐμποδίζονται θαμά. φέρ’ εἰπὲ πρὸσ θεῶν, ποῦ γὰρ ἦν ἐνταῦθά σοι Πάτροκλοσ, ὃσ σοῦ πατρὸσ ἦν τὰ φίλτατα; χοὖτοσ τεθνηκὼσ ἦν· λόγῳ δέ σ’ ἐν βραχεῖ τοῦτ’ ἐκδιδάξω· πόλεμοσ οὐδέν’ ἄνδρ’ ἑκὼν αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺσ χρηστοὺσ ἀεί. ξυμμαρτυρῶ σοι· καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτό γε ἀναξίου μὲν φωτὸσ ἐξερήσομαι, γλώσσῃ δὲ δεινοῦ καὶ σοφοῦ, τί νῦν κυρεῖ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION