Sophocles, Philoctetes, episode 3:

ἐοίκα κἀγὼ τοῖς ἀφιγμένοις ἴσα ξένοις ἐποικτίρειν σε, Ποίαντος τέκνον.? ἐγὼ δὲ καὐτὸς τοῖσδε μάρτυς ἐν λόγοις, ὡς εἴς ἀληθεῖς οἶδα, συντυχὼν κακῶν ἀνδρῶν Ἀτρειδῶν τῆς τ Ὀδυσσέως βίας. ἦ γάρ τι καὶ σὺ τοῖς πανωλέθροις ἔχεις ἔγκλημ Ἀτρείδαις, ὥστε θυμοῦσθαι παθών· θυμὸν γένοιτο χειρὶ πληρῶσαί ποτε, ἵν αἱ Μυκῆναι γνοῖεν ἡ Σπάρτη θ ὅτι χἠ Σκῦρος ἀνδρῶν ἀλκίμων μήτηρ ἔφυ. εὖ γ, ὦ τέκνον: τίνος γὰρ ὧδε τὸν μέγαν χόλον κατ αὐτῶν ἐγκαλῶν ἐλήλυθας· ὦ παῖ Ποίαντος, ἐξερῶ, μόλις δ ἐρῶ, ἅγωγ ὑπ αὐτῶν ἐξελωβήθην μολών. ἐπεὶ γὰρ ἔσχε μοῖρ Ἀχιλλέα θανεῖν, οἴμοι: φράσῃς μοι μὴ πέρα, πρὶν ἂν μάθω πρῶτον τόδ, ἦ τέθνηχ ὁ Πηλέως γόνος· τέθνηκεν, ἀνδρὸς οὐδενός, θεοῦ δ ὕπο, τοξευτός, ὡς λέγουσιν, ἐκ Φοίβου δαμείς. ἀλλ εὐγενὴς μὲν ὁ κτανών τε χὠ θανών: ἀμηχανῶ δὲ πότερον, ὦ τέκνον, τὸ σὸν πάθημ ἐλέγχω πρῶτον ἢ κεῖνον στένω. οἶμαι μὲν ἀρκεῖν σοί γε καὶ τὰ ς, ὦ τάλας, ἀλγήμαθ, ὥστε μὴ τὰ τῶν πέλας στένειν. ὀρθῶς ἔλεξας: τοιγαροῦν τὸ σὸν φράσον αὖθις πάλιν μοι πρᾶγμ, ὅτῳ ς ἐνύβρισαν.?