Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἰὼ ξένοι, τίνεσ ποτ’ ἐσ γῆν τήνδε κἀκ ποίασ πάτρασ κατέσχετ’ οὔτ’ εὐόρμον οὔτ’ οἰκουμένην; ποίασ ἂν ὑμᾶσ πατρίδοσ ἢ γένουσ ποτὲ τύχοιμ’ ἂν εἰπών; σχῆμα μὲν γὰρ Ἑλλάδοσ στολῆσ ὑπάρχει προσφιλεστάτησ ἐμοί· φωνῆσ δ’ ἀκοῦσαι βούλομαι· καὶ μή μ’ ὄκνῳ δείσαντεσ ἐκπλαγῆτ’ ἀπηγριωμένον, ἀλλ’ οἰκτίσαντεσ ἄνδρα δύστηνον, μόνον, ἔρημον ὧδε κἄφιλον κακούμενον, φωνήσατ’, εἴπερ ὡσ φίλοι προσήκετε. ἀλλ’ ἀνταμείψασθ’· οὐ γὰρ εἰκὸσ οὔτ’ ἐμὲ ὑμῶν ἁμαρτεῖν τοῦτό γ’ οὔθ’ ὑμᾶσ ἐμοῦ. ἀλλ’, ὦ ξέν’, ἴσθι τοῦτο πρῶτον, οὕνεκα Ἕλληνέσ ἐσμεν· τοῦτο γὰρ βούλει μαθεῖν. ὦ φίλτατον φώνημα· φεῦ τὸ καὶ λαβεῖν πρόσφθεγμα τοιοῦδ’ ἀνδρὸσ ἐν χρόνῳ μακρῷ. τίσ σ’, ὦ τέκνον, προσέσχε, τίσ προσήγαγεν χρεία; τίσ ὁρμή; τίσ ἀνέμων ὁ φίλτατοσ; γέγωνέ μοι πᾶν τοῦθ’, ὅπωσ εἰδῶ τίσ εἶ. ἐγὼ γένοσ μέν εἰμι τῆσ περιρρύτου Σκύρου· πλέω δ’ ἐσ οἶκον· αὐδῶμαι δὲ παῖσ Ἀχιλλέωσ, Νεοπτόλεμοσ. οἶσθα δὴ τὸ πᾶν. ὦ φιλτάτου παῖ πατρόσ, ὦ φίλησ χθονόσ, ὦ τοῦ γέροντοσ θρέμμα Λυκομήδουσ, τίνι στόλῳ προσέσχεσ τήνδε γῆν πόθεν πλέων; ἐξ Ἰλίου τοι δὴ τανῦν γε ναυστολῶ. πῶσ εἶπασ; οὐ γὰρ δὴ σύ γ’ ἦσθα ναυβάτησ ἡμῖν κατ’ ἀρχὴν τοῦ πρὸσ Ἴλιον στόλου. ἦ γὰρ μετέσχεσ καὶ σὺ τοῦδε τοῦ πόνου; ὦ τέκνον, οὐ γὰρ οἶσθά μ’ ὅντιν’ εἰσορᾷσ; πῶσ γὰρ κάτοιδ’ ὅν γ’ εἶδον οὐδεπώποτε; οὐδ’ ὄνομ’ ἄρ’ οὐδὲ τῶν ἐμῶν κακῶν κλέοσ ᾔσθου ποτ’ οὐδέν, οἷσ ἐγὼ διωλλύμην; ὡσ μηδὲν εἰδότ’ ἴσθι μ’ ὧν ἀνιστορεῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION