Sophocles, Philoctetes, episode 2:

ἄναξ Ὀδυσσεῦ, τοὔργον οὐ μακρὰν λέγεις:? δοκῶ γὰρ οἱο῀ν εἶπας ἄντρον εἰσορᾶν. ἄνωθεν ἢ κάτωθεν· οὐ γὰρ ἐννοῶ. τόδ ἐξύπερθε: καὶ στίβου γ οὐδεὶς κτύπος. ὁρ´α καθ ὕπνον μὴ καταυλισθεὶς κυρεῖ. ὁρῶ κενὴν οἴκησιν ἀνθρώπων δίχα. οὐδ ἔνδον οἰκοποιός ἐστί τις τροφή· στιπτή γε φυλλὰς ὡς ἐναυλίζοντί τῳ. τὰ δ ἄλλ ἔρημα, κοὐδέν ἐσθ ὑπόστεγον· αὐτόξυλόν γ ἔκπωμα, φλαυρουργοῦ τινος τεχνήματ ἀνδρός, καὶ πυρεῖ ὁμοῦ τάδε. κείνου τὸ θησαύρισμα σημαίνεις τόδε. ἰοὺ ἰού: καὶ ταῦτά γ ἄλλα θάλπεται ῥάκη, βαρείας του νοσηλείας πλέα. ἁνὴρ κατοικεῖ τούσδε τοὺς τόπους σαφῶς, κἄστ οὐχ ἑκάς που: πῶς γὰρ ἂν νοσῶν ἀνὴρ κῶλον παλαιᾷ κηρὶ προσβαίη μακράν· ἀλλ ἢ πὶ φορβῆς νόστον ἐξελήλυθεν ἢ φύλλον εἴ τι νώδυνον κάτοιδέ που. τὸν οὖν παρόντα πέμψον εἰς κατασκοπήν, μὴ καὶ λάθῃ με προσπεσών: ὡς μᾶλλον ἂν ἕλοιτό μ ἢ τοὺς πάντας Ἀργείους λαβεῖν. ἀλλ ἔρχεταί τε καὶ φυλάξεται στίβος. σὺ δ, εἴ τι χρῄζεις, φράζε δευτέρῳ λόγῳ. Ἀχιλλέως παῖ, δεῖ ς ἐφ οἷς ἐλήλυθας γενναῖον εἶναι, μὴ μόνον τῷ σώματι, ἀλλ ἤν τι καινὸν ὧν πρὶν οὐκ ἀκήκοας κλύῃς, ὑπουργεῖν, ὡς ὑπηρέτης πάρει.?