헬라어 문장 검색 - Σεπτύ046́

(70인역 성경, 애가)

ΚΑΙ ἐγένετο μετὰ τὸ αἰχμαλωσθῆναι τὸν Ἰσραήλ, καὶ Ἱερουσαλὴμ ἐρημωθῆναι, ἐκάθισεν Ἱερεμίασ κλαίων, καὶ ἐθρήνησε τὸν θρῆνον τοῦτον ἐπὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ εἶπε. Πῶσ ἐκάθισε μόνη ἡ πόλισ ἡ πεπληθυμμένη λαῶν̣ ἐγενήθη ὡσ χήρα πεπληθυμμένη ἐν ἔθνεσιν, ἄρχουσα ἐν χώραισ ἐγενήθη εἰσ φόρον. Κλαίουσα ἔκλαυσεν ἐν νυκτί, καὶ τὰ δάκρυα αὐτῆσ ἐπὶ τῶν σιαγόνων αὐτῆσ, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ παρακαλῶν αὐτὴν ἀπὸ πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν. πάντεσ οἱ φιλοῦντεσ αὐτὴν ἠθέτησαν ἐν αὐτῇ, ἐγένοντο αὐτῇ εἰσ ἐχθρούσ. Μετῳκίσθη Ἰουδαία ἀπὸ ταπεινώσεωσ αὐτῆσ καὶ ἀπὸ πλήθουσ δουλείασ αὐτῆσ. ἐκάθισεν ἐν ἔθνεσιν, οὐχ εὗρεν ἀνάπαυσιν. πάντεσ οἱ καταδιώκοντεσ αὐτὴν κατέλαβον αὐτὴν ἀναμέσον τῶν θλιβόντων. Ὁδοὶ Σιὼν πενθοῦσι παρὰ τὸ μὴ εἶναι ἐρχομένουσ ἐν ἑορτῇ. πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆσ ἠφανισμέναι, οἱ ἱερεῖσ αὐτῆσ ἀναστενάζουσιν, αἱ παρθένοι αὐτῆσ ἀγόμεναι, καὶ αὐτὴ πικραινομένη ἐν ἑαυτῇ. Ἐγένοντο οἱ θλίβοντεσ αὐτὴν εἰσ κεφαλήν, καὶ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆσ εὐθηνοῦσαν, ὅτι Κύριοσ ἐταπείνωσεν αὐτὴν ἐπὶ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀσεβειῶν αὐτῆσ. τὰ νήπια αὐτῆσ ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ κατὰ πρόσωπον θλίβοντοσ. Καὶ ἐξῄρθη ἐκ θυγατρὸσ Σιὼν πᾶσα ἡ εὐπρέπεια αὐτῆσ. ἐγένοντο οἱ ἄρχοντεσ αὐτῆσ ὡσ κριοὶ οὐχ εὑρίσκοντεσ νομὴν καὶ ἐπορεύοντο ἐν οὐκ ἰσχύϊ κατὰ πρόσωπον διώκοντοσ. Ἐμνήσθη Ἱερουσαλὴμ ἡμερῶν ταπεινώσεωσ αὐτῆσ καὶ ἀπωσμῶν αὐτῆσ. πάντα τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ, ὅσα ἦν ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐν τῷ πεσεῖν τὸν λαὸν αὐτῆσ εἰσ χεῖρασ θλίβοντοσ καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν αὐτῇ, ἰδόντεσ οἱ ἐχθροὶ αὐτῆσ ἐγέλασαν ἐπὶ μετοικεσίᾳ αὐτῆσ. Ἁμαρτίαν ἥμαρτεν Ἰερουσαλήμ, διὰ τοῦτο εἰσ σάλον ἐγένετο. πάντεσ οἱ δοξάζοντεσ αὐτὴν ἐταπείνωσαν αὐτήν, εἶδον γὰρ τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆσ, καί γε αὐτὴ στενάζουσα καὶ ἀπεστράφη ὀπίσω. Ἀκαθαρσία αὐτῆσ πρὸσ ποδῶν αὐτῆσ, οὐκ ἐμνήσθη ἔσχατα αὐτῆσ. καὶ κατεβίβασεν ὑπέρογκα, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν. ἰδέ, Κύριε, τὴν ταπείνωσίν μου, ὅτι ἐμεγαλύνθη ὁ ἐχθρόσ. Χεῖρα αὐτοῦ ἐξεπέτασε θλίβων ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ. εἶδε γὰρ ἔθνη εἰσελθόντα εἰσ τὸ ἁγίασμα αὐτῆσ, ἃ ἐνετείλω μὴ εἰσελθεῖν αὐτὰ εἰσ ἐκκλησίαν σου. Πᾶσ ὁ λαὸσ αὐτῆσ καταστενάζοντεσ, ζητοῦντεσ ἄρτον, ἔδωκαν τὰ ἐπιθυμήματα αὐτῆσ ἐν βρώσει τοῦ ἐπιτστρέψαι ψυχήν. ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον, ὅτι ἐγενήθη ἠτιμωμένη. Οἱ πρὸσ ὑμᾶσ πάντεσ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐπιστρέψατε καὶ ἴδετε εἰ ἔστιν ἄλγοσ κατὰ τὸ ἄλγοσ μου, ὃ ἐγενήθη. φθεγξάμενοσ ἐν ἐμοὶ ἐταπείνωσέ με Κύριοσ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ θυμοῦ αὐτοῦ. Ἐξ ὕψουσ αὐτοῦ ἀπέστειλε πῦρ, ἐν τοῖσ ὀστέοισ μου κατήγαγεν αὐτό. διεπέτασε δίκτυον τοῖσ ποσί μου, ἀπέστρεψέ με εἰσ τὰ ὀπίσω, ἔδωκέ με ἠφανισμένην, ὅλην τὴν ἡμέραν ὠδυνωμένην. Ἐγρηγορήθη ἐπὶ τὰ ἀσεβήματά μου. ἐν χερσί μου συνεπλάκησαν, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸν τράχηλόν μου. ἠσθένησεν ἡ ἰσχύσ μου, ὅτι ἔδωκε Κύριοσ ἐν χερσί μου ὀδύνασ, οὐ δυνήσομαι στῆναι. Ἐξῆρε πάντασ τοὺσ ἰσχυρούσ μου ὁ Κύριοσ ἐκ μέσου μου, ἐκάλεσεν ἐπ’ ἐμὲ καιρὸν τοῦ συντρίψαι ἐκλεκτούσ μου. ληνὸν ἐπάτησε Κύριοσ παρθένῳ θυγατρὶ Ἰούδα, ἐπὶ τούτοισ ἐγὼ κλαίω. Ὁ ὀφθαλμόσ μου κατήγαγεν ὕδωρ, ὅτι ἐμακρύνθη ἀπ’ ἐμοῦ ὁ παρακαλῶν με, ὁ ἐπιστρέφων ψυχήν μου. ἐγένοντο οἱ υἱοί μου ἠφανισμένοι, ὅτι ἐκραταιώθη ὁ ἐχθρόσ. Διεπέτασε Σιὼν χεῖρασ αὐτῆσ, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν αὐτήν. ἐνετείλατο Κύριοσ τῷ Ἰακώβ, κύκλῳ αὐτοῦ οἱ θλίβοντεσ αὐτόν, ἐγενήθη Ἱερουσαλὴμ εἰσ ἀποκαθημένην ἀναμέσον αὐτῶν. Δίκαιόσ ἐστι Κύριοσ, ὅτι τὸ στόμα αὐτοῦ παρεπίκραναν. ἀκούσατε δή, πάντεσ οἱ λαοί, καὶ ἴδετε τὸ ἄλγοσ μου. παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ. Ἐκάλεσα τοὺσ ἐραστάσ μου, αὐτοὶ δὲ παρελογίσαντό με. οἱ ἱερεῖσ μου καὶ οἱ πρεσβύτεροί μου ἐν τῇ πόλει ἐξέλιπον, ὅτι ἐζήτησαν βρῶσιν αὐτοῖσ, ἵνα ἐπιστρέψωσι ψυχὰσ αὐτῶν, καὶ οὐχ εὗρον. Ἰδέ, Κύριε, ὅτι θλίβομαι. ἡ κοιλία μου ἐταράχθη, καὶ ἡ καρδία μου ἐστράφη ἐν ἐμοί, ὅτι παραπικραίνουσα παρεπικράνθην. ἔξωθεν ἠτέκνωσέ με μάχαιρα ὥσπερ θάνατοσ ἐν οἴκῳ. Ἀκούσατε δή, ὅτι στενάζω ἐγώ, οὐκ ἔστιν ὁ παρακαλῶν με. πάντεσ οἱ ἐχθροί μου ἤκουσαν τὰ κακά μου καὶ ἐχάρησαν, ὅτι σὺ ἐποίησασ. ἐπήγαγεσ ἡμέραν, ἐκάλεσασ καιρόν, ἐγένοντο ὅμοιοι ἐμοί. Εἰσέλθοι πᾶσα ἡ κακία αὐτῶν κατὰ πρόσωπόν σου, καὶ ἐπιφύλλισον αὐτοῖσ, ὃν τρόπον ἐποίησαν ἐπιφυλλίδα περὶ πάντων τῶν ἁμαρτημάτων μου, ὅτι πολλοὶ οἱ στεναγμοί μου, καὶ καρδία μου λυπεῖται. ΠΩΣ ἐγνόφωσεν ἐν ὀργῇ αὐτοῦ Κύριοσ τὴν θυγατέρα Σιών̣ κατέρριψεν ἐξ οὐρανοῦ εἰσ γῆν δόξασμα Ἰσραήλ, καὶ οὐκ ἐμνήσθη ὑποποδίου ποδῶν αὐτοῦ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ αὐτοῦ.

Κατεπόντισε Κύριοσ οὐ φεισάμενοσ πάντα τὰ ὡραῖα Ἰακώβ, καθεῖλεν ἐν θυμῷ αὐτοῦ τὰ ὀχυρώματα τῆσ θυγατρὸσ Ἰούδα, ἐκόλλησεν εἰσ τὴν γῆν, ἐβεβήλωσε βασιλέα αὐτῆσ καὶ ἄρχοντασ αὐτῆσ. Συνέκλασεν ἐν ὀργῇ θυμοῦ αὐτοῦ πᾶν κέρασ Ἰσραήλ, ἀπέστρεψεν ὀπίσω δεξιὰν αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἀνῆψεν ἐν Ἰακὼβ ὡσ πῦρ φλόγα, καὶ κατέφαγε πάντα τὰ κύκλῳ. Ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ ὡσ ἐχθρόσ, ἐστερέωσε δεξιὰν αὐτοῦ ὡσ ὑπεναντίοσ καὶ ἀπέκτεινε πάντα τὰ ἐπιθυμήματα τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐν σκηνῇ θυγατρὸσ Σιών, ἐξέχεεν ὡσ πῦρ τὸν θυμὸν αὐτοῦ. Ἐγενήθη Κύριοσ ὡσ ἐχθρόσ, κατεπόντισεν Ἰσραήλ, κατεπόντισε πάσασ τὰσ βάρεισ αὐτῆσ, διέφθειρε τὰ ὀχυρώματα αὐτοῦ καὶ ἐπλήθυνε τῇ θυγατρὶ Ἰούδα ταπεινουμένην καὶ τεταπεινωμένην. Καὶ διεπέτασεν ὡσ ἄμπελον τὸ σκήνωμα αὐτοῦ, διέφθειρεν ἑορτὴν αὐτοῦ. ἐπελάθετο Κύριοσ ἃ ἐποίησεν ἐν Σιὼν ἑορτῆσ καὶ σαββάτου καὶ παρώξυνεν ἐμβριμήματι ὀργῆσ αὐτοῦ βασιλέα καὶ ἱερέα καὶ ἄρχοντα. Ἀπώσατο Κύριοσ θυσιαστήριον αὐτοῦ, ἀπετίναξεν ἁγίασμα αὐτοῦ, συνέτριψεν ἐν χειρὶ ἐχθροῦ τεῖχοσ βάρεων αὐτῆσ. φωνὴν ἔδωκαν ἐν οἴκῳ Κυρίου ὡσ ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆσ. Καὶ ἐπέστρεψε Κύριοσ τοῦ διαφθεῖραι τεῖχοσ θυγατρὸσ Σιών. ἐξέτεινε μέτρον, οὐκ ἀπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ἀπὸ καταπατήματοσ, καὶ ἐπένθησε τὸ προτείχισμα, καὶ τεῖχοσ ὁμοθυμαδὸν ἠσθένησεν. Ἐνεπάγησαν εἰσ γῆν πύλαι αὐτῆσ, ἀπώλεσε καὶ συνέτριψε μοχλοὺσ αὐτῆσ. βασιλέα αὐτῆσ καὶ ἄρχοντα αὐτῆσ ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. οὐκ ἔστι νόμοσ, καί γε προφῆται αὐτῆσ οὐκ εἶδον ὅρασιν παρὰ Κυρίου. Ἐκάθισαν εἰσ τὴν γῆν, ἐσιώπησαν πρεσβύτεροι θυγατρὸσ Σιών, ἀνεβίβασαν χοῦν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῶν, περιεζώσαντο σάκκουσ, κατήγαγον εἰσ γῆν ἀρχηγοὺσ παρθένουσ ἐν Ἱερουσαλήμ. Ἐξέλιπον ἐν δάκρυσιν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐταράχθη ἡ καρδία μου, ἐξεχύθη εἰσ τὴν γῆν ἡ δόξα μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου ἐν τῷ ἐκλείπειν νήπιον καὶ θηλάζοντα ἐν πλατείαισ πόλεωσ. Ταῖσ μητράσιν αὐτῶν εἶπαν. ποῦ σῖτοσ καὶ οἶνοσ̣ ἐν τῷ ἐκλύεσθαι αὐτοὺσ ὡσ τραυματίασ ἐν πλατείαισ πόλεωσ, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι αὐτοὺσ ὡσ τραυματίασ ἐν πλατείαισ πόλεωσ, ἐν τῷ ἐκχεῖσθαι ψυχὰσ αὐτῶν εἰσ κόλπον μητέρων αὐτῶν. Τί μαρτυρήσω σοι ἢ τί ὁμοιώσω σοι, θύγατερ Ἱερουσαλήμ̣ τίσ σώσει σε καὶ παρακαλέσει σε, παρθένοσ θύγατερ Σιών̣ ὅτι ἐμεγαλύνθη ποτήριον συντριβῆσ σου. τίσ ἰάσεταί σε̣ Προφῆταί σου εἴδοσάν σοι μάταια καὶ ἀφροσύνην καὶ οὐκ ἀπεκάλυψαν ἐπὶ τὴν ἀδικίαν σου τοῦ ἐπιστρέψαι αἰχμαλωσίαν σου, καὶ εἴδοσάν σοι λήμματα μάταια καὶ ἐξώσματα. Ἐκρότησαν ἐπὶ σὲ χεῖρασ πάντεσ οἱ παραπορευόμενοι ὁδόν, ἐσύρισαν καὶ ἐκίνησαν τὴν κεφαλὴν αὐτῶν ἐπὶ τὴν θυγατέρα Ἱερουσαλήμ. αὕτη ἡ πόλισ, ἐροῦσι, στέφανοσ εὐφροσύνησ πάσησ τῆσ γῆσ. Διήνοιξαν ἐπὶ σὲ στόμα αὐτῶν πάντεσ οἱ ἐχθροί σου, ἐσύρισαν καὶ ἔβρυξαν ὁδόντασ, καὶ εἶπαν. κατεπίομεν αὐτήν, πλὴν αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν προσεδοκῶμεν, εὕρομεν αὐτήν, εἴδομεν. Ἐποίησε Κύριοσ ἃ ἐνεθυμήθη, συνετέλεσε ρήματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο ἐξ ἡμερῶν ἀρχαίων, καθεῖλε καί οὐκ ἐφείσατο, καὶ ηὔφρανεν ἐπὶ σὲ ἐχθρόν, ὕψωσε κέρασ θλίβοντόσ σε. Ἐβόησε καρδία αὐτῶν πρὸσ Κύριον. τείχη Σιών, καταγάγετε ὡσ χειμάρρουσ δάκρυα ἡμέρασ καὶ νυκτόσ. μὴ δῷσ ἔκνηψιν σεαυτῇ, μὴ σιωπήσαιτο, θύγατερ, ὁ ὀφθαλμόσ σου. Ἀνάστα, ἀγαλλίασαι ἐν νυκτὶ εἰσ ἀρχὰσ φυλακῆσ σου, ἔκχεον ὡσ ὕδωρ καρδίαν σου ἀπέναντι προσώπου Κυρίου, ἆρον πρὸσ αὐτὸν χεῖράσ σου περὶ ψυχῆσ νηπίων σου τῶν ἐκλυομένων λιμῷ ἐπ’ ἀρχῆσ πασῶν ἐξόδων. Ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον τίνι ἐπφφύλλισασ οὕτωσ. εἰ φάγονται γυναῖκεσ καρπὸν κοιλίασ αὐτῶν̣ ἐπιφυλλίδα ἐποίησε μάγειροσ. φονευθήσονται νήπια θηλάζοντα μαστούσ̣ ἀποκτενεῖσ ἐν ἁγιάσματι Κυρίου ἱερέα καὶ προφήτην̣ Ἐκοιμήθησαν εἰσ τὴν ἔξοδον παιδάριον καὶ πρεσβύτησ. παρθένοι μου καὶ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν ἐν αἰχμαλωσίᾳ. ἐν ρομφαίᾳ καὶ ἐν λιμῷ ἀπέκτεινασ, ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ σου ἐμαγείρευσασ, οὐκ ἐφείσω. Ἐκάλεσεν ἡμέραν ἑορτῆσ παροικίασ μου κυκλόθεν, καὶ οὐκ ἐγένοντο ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆσ Κυρίου ἀνασῳζόμενοσ καὶ καταλελειμμένοσ, ὡσ ἐπεκράτησα καὶ ἐπλήθυνα ἐχθρούσ μου πάντασ. ΕΓΩ ἀνὴρ ὁ βλέπων πτωχείαν ἐν ράβδῳ θυμοῦ αὐτοῦ ἐπ’ ἐμέ.

παρέλαβέ με καὶ ἀπήγαγέ με εἰσ σκότοσ καὶ οὐ φῶσ, πλὴν ἐν ἐμοὶ ἐπέστρεψε χεῖρα αὐτοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν. Ἐπαλαίωσε σάρκα μου καὶ δέρμα μου, ὀστέα μου συνέτριψεν. ἀῳκοδόμησε κατ’ ἐμοῦ καὶ ἐκύκλωσε κεφαλήν μου καὶ ἐμόχθησεν, ἐν σκοτεινοῖσ ἐκάθισέ με ὡσ νεκροὺσ αἰῶνοσ. Ἀνῳκοδόμησε κατ’ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἐξελεύσομαι, ἐβάρυνε χαλκόν μου. καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω, ἀπέφραξε προσευχήν μου. καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω, ἀπέφραξε προσευχήν μου. ἀνῳκοδόμησεν ὁδούσ μου, ἐνέφραξε τρίβουσ μου, ἐτάραξεν. Ἄρκοσ ἐνεδρεύουσα αὐτόσ μοι, λέων ἐν κρυφαίοισ. κατεδίωξεν ἀφεστηκότα καὶ κατέπαυσέ με, ἔθετό με ἠφανισμένην. ἐνέτεινε τόξον αὐτοῦ καὶ ἐστήλωσέ με ὡσ σκοπὸν εἰσ βέλοσ. Εἰσήγαγεν ἐν τοῖσ νεφροῖσ μου ἰοὺσ φαρέτρασ αὐτοῦ. ἐγενήθην γέλωσ παντὶ λαῷ μου, ψαλμὸσ αὐτῶν ὅλην τὴν ἡμέραν. ἐχόρτασέ με πικρίασ, ἐμέθυσέ με χολῆσ. Καὶ ἐξέβαλε ψήφῳ ὀδόντασ μου, ἐψώμισέ με σποδόν. καὶ ἀπώσατο ἐξ εἰρήνησ ψυχήν μου, ἐπελαθόμην ἀγαθά, καὶ εἶπα. ἀπώλετο νῖκόσ μου καὶ ἡ ἐλπίσ μου ἀπὸ Κυρίου. Ἐμνήσθην ἀπὸ πτωχείασ μου καὶ ἐκδιωγμοῦ μου πικρίασ καὶ χολῆσ μου. μνησθήσεται καὶ καταδολεσχήσει ἐπ’ ἐμὲ ἡ ψυχή μου. ταύτην τάξω εἰσ τὴν καρδίαν μου, διὰ τοῦτο ὑπομενῶ. Τὰ ἐλέη Κυρίου, ὅτι οὐκ ἐξέλιπέμε, ὅτι οὐσυνετελέσθησαν οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ. μῆνασ εἰσ τὰσ πρωί̈ασ ἐλέησον, Κύριε, ὅτι οὐ συνετελέσθημεν, ὅτι οὐ συνετελέσθησαν οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ. καινὰ εἰσ τὰσ πρωί̈ασ, πολλὴ ἡ πίστισ σου. μερίσ μου Κύριοσ, εἶπεν ἡ ψυχή μου. διὰ τοῦτο ὑπομενῶ αὐτῷ. Ἀγαθὸσ Κύριοσ τοῖσ ὑπομένουσιν αὐτόν, ψυχὴ ἣ ζητήσει αὐτὸν ἀγαθὸν καὶ ὑπομεννεῖ καὶ ἡσυχάσει εἰσ τὸ σωτήριον Κυρίου. ἀγαθὸν ἀνδρί, ὅταν ἄρῃ ζυγὸν ἐν νεότητι αὐτοῦ. Καθήσεται κατὰ μόνασ καὶ σιωπήσεται, ὅτι ᾖρεν ἐφ’ ἑαυτῷ. δώσει τῷ παίοντι αὐτὸν σιαγόνα, χορτασθήσεται ὀνειδισμῶν. Ὅτι οὐκ εἰσ τὸν αἰῶνα ἀπώσεται Κύριοσ. ὅτι ὁ ταπεινώσασ οἰκτειρήσει κατὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ ἐλέουσ αὐτοῦ. ὅτι οὐκ ἀπεκρίθη ἀπὸ καρδίασ αὐτοῦ καὶ ἐταπείνωσεν υἱοὺσ ἀνδρόσ. Τοῦ ταπεινῶσαι ὑπὸ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ πάντασ δεσμίουσ γῆσ, τοῦ ἐκκλῖναι κρίσιν ἀνδρὸσ κατέναντι προσώπου Ὑψίστου, καταδικάσαι ἄνθρωπον ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν Κύριοσ οὐκ εἶπε. Τίσ οὕτωσ εἶπε, καὶ ἐγενήθη̣ Κύριοσ οὐκ ἐνετείλατο. ἐκ στόματοσ Ὑψίστου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν̣ τί γογγύσει ἄνθρωποσ ζῶν, ἀνὴρ περὶ τῆσ ἁμαρτίασ αὐτοῦ̣ Ἐξηρευνήθη ἡ ὁδὸσ ἡμῶν καὶ ἠτάσθη, κὶ ἐπιστρέψομεν ἕωσ Κυρίου. ἀναλάβωμεν καρδίασ ἡμῶν ἐπὶ χειρῶν πρὸσ ὑψηλὸν ἐν οὐρανῷ. ἡμαρτήσαμεν, ἠσεβήσαμεν, καὶ οὐχ ἱλάσθησ. Ἐπεσκέπασασ ἐν θυμῷ καὶ ἀπεδίωξασ ἡμᾶσ. ἀπέκτεινασ, οὐκ ἐφείσω. Ἐπεσκέπασασ νεφέλην σεαυτῷ ἕνεκεν προσευχῆσ, καμμύσαι με καὶ ἀπωσθῆναι ἔθηκασ ἡμᾶσ ἐν μέσῳ τῶν λαῶν. Διήνοιξαν ἐφ’ ἡμᾶσ τὸ στόμα αὐτῶν πάντεσ οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν. φόβοσ καὶ θυμὸσ ἐγενήθη ἡμῖν, ἔπαρσισ καὶ συντριβή. ἀφέσεισ ὑδάτων κατάξει ὁ ὀφθαλμόσ μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου. Ὁ ὀφθαλμόσ μου κατεπόθη, καὶ οὐ σιγήσομαι τοῦ μὴ εἶναι ἔκνηψιν, ἕωσ οὗ διακύψῃ καὶ ἴδῃ Κύριοσ ἐξ οὐρανοῦ. ὁ ὀφθαλμόσ μου ἐπιφυλλιεῖ ἐπὶ τὴν ψυχήν μου παρὰ πάσασ θυγατέρασ πόλεωσ. Θηρεύοντεσ ἐθήρευσάν με ὡσ στρουθίον πάντεσ οἱ ἐχθροί μου δωρεάν, ἐθανάτωσαν ἐν λάκκῳ ζωήν μου καὶ ἐπέθηκαν λίθον ἐπ’ ἐμοί. ὑπερεχύθη ὕδωρ ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου. εἶπα. ἀπῶσμαι. Ἐπεκαλεσάμην τὸ ὄνομά σου, Κύριε, ἐκ λάκκου κατωτάτου. φωνήν μου ἤκουσασ. μὴ κρύψῃσ τὰ ὦτά σου εἰσ τὴν δέησίν μου. εἰσ τὴν βοήθειάν μου ἤγγισασ ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐπεκαλεσάμην σε. εἶπάσ μοι. μὴ φοβοῦ. Ἐδίκασασ, Κύριε, τὰσ δίκασ τῆσ ψυχῆσ μου, ἐλυτρώσω τὴν ζωήν μου. εἶδεσ, Κύριε, τὰσ ταραχάσ μου, ἔκρινασ τὴν κρίσιν μου. εἶδεσ πᾶσαν τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν εἰσ πάντασ διαλογισμοὺσ αὐτῶν ἐν ἐμοί. Ἤκουσασ τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, πάντασ τοὺσ διαλογισμοὺσ αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ, χείλη ἐπανισταμένων μοι καὶ μελέτασ αὐτῶν κατ’ ἐμοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν, καθέδραν αὐτῶν καὶ ἀνάστασιν αὐτῶν. ἐπίβλεψον ἐπὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν. Ἀποδώσεισ αὐτοῖσ ἀνταπόδομα, Κύριε, κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν. ἀποδώσεισ αὐτοῖσ ὑπερασπισμὸν καρδίασ, μόχθον σου αὐτοῖασ, καταδιώξεισ ἐν ὀργῇ καὶ ἐξαναλώσεισ αὐτοὺσ ὑποκάτωθεν τοῦ οὐρανοῦ, Κύριε. ΠΩΣ ἀμαυρωθήσεται χρυσίον, ἀλλοιωθήσεται τὸ ἀργύριον τὸ ἀγαθόν̣ ἐξεχύθησαν λίθοι ἅγιοι ἀπ’ ἀρχῆσ πασῶν ἐξόδων.

Υἱοὶ Σιὼν οἱ τίμιοι, οἱ ἐπῃρμένοι ἐν χρυσίῳ, πῶσ ἐλογίσθησαν εἰσ ἀγγεῖα ὀστράκινα, ἔργα χειρῶν κεραμέωσ̣ Καί γε δράκοντεσ ἐξέδυσαν μαστούσ, ἐθήλασαν σκύμνοι αὐτῶν. θυγατέρεσ λαοῦ μου εἰσ ἀνίατον ὡσ στρουθίον ἐν ἐρήμῳ. Ἐκολλήθη ἡ γλῶσσα θηλάζοντεσ πρὸσ τὸν φάρυγγα αὐτοῦ ἐν δίψει. νήπια ᾔτηησαν ἄρτον, ὁ διακλῶν οὐκ ἔστιν αὐτοῖσ. Οἱ ἔσθοντεσ τὰσ τρυφὰσ ἠφανίσθησαν ἐν ταῖσ ἐξόδοισ, οἱ τιθηνούμενοι ἐπὶ κόκκων περιεβάλλοντο κοπρίασ. Καὶ ἐμεγαλύνθη ἀνομία θυγατρὸσ λαοῦ μου ὑπὲρ ἀνομίασ Σοδόμων τῆσ κατεστραμμένησ ὥσπερ σπουδῇ, καὶ οὐκ ἐπόνεσαν ἐν αὐτῇ χεῖρασ. Ἐκαθαριώθησαν Ναζιραῖοι αὐτῆσ ὑπὲρ χιόνα, ἔλαμψαν ὑπὲρ γάλα, ἐπυρώθησαν ὑπὲρ λίθουσ σαπφείρου τὸ ἀπόσπασμα αὐτῶν. Ἐσκότασεν ὑπὲρ ἀσβόλην τὸ εἶδοσ αὐτῶν, οὐκ ἐπεγνώσθησαν ἐν ταῖσ ἐξόδοισ. ἐπάγη δέρμα αὐτῶν ἐπὶ τὰ ὀστέα αὐτῶν, ἐξηράνθησαν, ἐγενήθησαν ὥσπερ ξύλον. Καλοὶ ἦσαν οἱ τραυματίαι ρομφαίασ ἢ οἱ τραυματίαι λιμοῦ. ἐπορεύθησαν ἐκκεκεντημένοι ἀπὸ γεννημάτων ἀγρῶν. Χεῖρεσ γυναικῶν οἰκτριρμόνων ἥψησαν τὰ παιδία αὐτῶν, ἐγενήθησαν εἰσ βρῶσιν αὐταῖσ ἐν τῷ συννντρίμματι τῆσ θυγατρὸσ τοῦ λαοῦ μου. Συνετέλεσε Κύριοσ θυμὸν αὐτοῦ, ἐξέχεε θυμὸν ὀργῆσ αὐτοῦ καὶ ἀνῆψε πῦρ ἐν Σιών, καὶ κατέφαγε τὰ θεμέλια αὐτῆσ. Οὐκ ἐπίστευσαν βασιλεῖσ γῆσ, πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ τὴν οἰκουμένην, ὅτι εἰσελεύσεται ἐχθρὸσ καὶ ἐκθλίβων διὰ τῶν πυλῶν Ἱερουσαλήμ. Ἐξ ἁμαρτιῶν προφητῶν αὐτῆσ, ἀδικιῶν ἱερέων αὐτῆσ τῶν ἐκχεόντων αἷμα δίκαιον ἐν μέσῳ αὐτῆσ. Ἐσαλεύθησαν ἐγρήγοροι αὐτῆσ ἐν ταῖσ ἐξόδοισ, ἐμολύνθησαν ἐν αἵματι. ἐν τῷ μὴ δύνασθαι αὐτοὺσ ἥψαντο ἐνδυμάτων αὐτῶν. Ἀπόστητε ἐκαθάρτων ‐καλέσατε αὐτούσ‐ ἀπόστητε, ἀπόστητε, μὴ ἅπτεσθε, ὅτι ἀνήφθησαν καί γε ἐσαλεύθησαν. εἴπατε ἐν τοῖσ ἔθνεσιν. οὐ μὴ προσθῶσι τοῦ παροικεῖν. Πρόσωπον Κυρίου μερὶσ αὐτῶν, οὐ προσθήσει ἐπιβλέπψαι αὐτοῖσ. πρόσωπον ἱερέων οὐκ ἔλαβον, πρεσβύτασ οὐκ ἠλέησαν. Ἔτι ὄντων ἡμῶν ἐξέλιπον οἱ ὀοφθαλμοὶ ἡμῶν εἰσ τὴν βοήθειαν ἡμῶν μάταια. ἀποσκοπευόντων ἡμῶν ἀπεσκοπεύσαμεν εἰσ ἔθνοσ οὐ σῷζον. Ἐθηρεύσαμεν μικροὺσ ἡμῶν τοῦ μὴυ προεύεσθαι ἐν ταῖσ πλατείαισ ἡμῶν. ἤγγικεν ὁ καιρὸσ ἡμῶν, ἐκπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ἡμῶν, πάρεστιν ὁ καιρὸσ ἡμῶν. Κοῦφοι ἐγένοντο οἱ διώκοντεσ ἡμᾶσ ὑπὲρ ἀετοὺσ οὐρανοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων ἐξέπτησαν, ἐν ἐρήμῳ ἐνύδρευσαν ἡμᾶσ. Πνεῦμα προσώπου ἡμῶν χριστὸσ Κυρίου συνελήφθη ἐν ταῖσ διαφθοραῖσ αὐτῶν, οὗ εἴπαμεν. ἐν τῇ σκιᾷ αὐτοῦ ζησόμεθα ἐν τοῖσ ἔθνεσι. Χαῖρε καὶ εὐφραίνου, θύγατερ Ἰδουμαίασ ἡ κατοικοῦσα ἐπὶ γῆσ. καί γε ἐπὶ σὲ διελεύσεται τὸ ποτήριον Κυρίου καὶ μεθυσθήσῃ καὶ ἀποχεεῖσ. Ἐξέλιπεν ἡ ἀνομία σου, θύγατερ Σιών, οὐ προσθήσει τοῦ ἀποικίσαι σε. ἐπεσκέψατο ἀνομίασ σου, θύγατερ Ἐδώμ. ἀπεκάλυψεν ἐπὶ τὰ ἀσεβήματά σου. ΜΝΗΣΘΗΤΙ, Κύριε, ὅ,τι ἐγενήθη ἡμῖν. ἐπίβλεψον καὶ ἰδὲ τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.

κληρονομία ἡμῶν μετεστράφη ἀλλοτρίοισ, οἱ οἶκοι ἡμῶν ξένοισ. ὀρφανοὶ ἐγενήθημεν, οὐχ ὑπάρχει πατήρ. μητέρεσ ἡμῶν ὡσ αἱ χῆραι. ὕδωρ ἡμῶν ἐν ἀργυρίῳ ἐπίομεν, ξύλα ἡμῶν ἐν ἀλλάγματι ἦλθεν ἐπὶ τὸν τράχηλον ἡμῶν. ἐδιώχθημεν, ἐκοπιάσαμεν, οὐκ ἀνεπαύθημεν. Αἴγυπτοσ ἔδωκε χεῖρα, Ἀσσοὺρ εἰσ πλησμονὴν αὐτῶν. οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἥμαρτον, οὐχ ὑπάραχουσιν. ἡμεῖσ τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ὑπέσχομεν. δοῦλοι ἐκυρίευσαν ἡμῶν, λυτρούμενοσ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆσ χειρὸσ αὐτῶν. ἐν ταῖασ ψυχαῖσ ἡμῶν, εἰσοίσομεν ἄρτον ἡμῶν, ἀπὸ προσώπου ρομφαίασ τῆσ ἐρήμου. τὸ δέρμα ἡμῶν ὡσ κλίβανοσ ἐπελιώθη, συνεσπάσθησαν ἀπὸ προσώπου καταιγίδων λιμοῦ. γυναῖκασ ἐν Σιὼν ἐταπείνωσαν, παρθένουσ ἐν πόλεσιν Ἰούδα. ἄρχοντεσ ἐν χερσὶν αὐτῶν, ἐκρεμάσθησαν, πρεσβύτεροι οὐκ ἐδοξάσθησαν. ἐκλεκτοὶ κλαυθμὸν ἀνέλαβον, καὶ νεανίσκοι ἐν ξύλῳ ἠσθένησαν. καὶ πρεσβύται ἀπὸ πύλησ κατέπαυσαν, ἐκλεκτοὶ ἐκ ψαλμῶν αὐτῶν κατέπαυσαν. κατέλυσε χαρὰ καρδίασ ἡμῶν, ἐστράφη εἰσ πένθοσ ὁ χορὸσ ἡμῶν, ἔπεσεν ὁ στέφανοσ ἡμῶν τῆσ κεφαλῆσ. οὐαὶ δὴ ἡμῖν, ὅτι ἡμάρτομεν. περὶ τούτου ἐγενήθη ὀδυνηρὰ ἡ καρδία ἡμῶν, περὶ τούτου ἐσκότασαν οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν. ἐπ’ ὄροσ Σιών, ὅτι ἠφανίσθη, ἀλώπεκεσ διῆλθον ἐν αὐτῇ. σὺ δέ, Κύριε, εἰσ τὸν αἰῶνα κατοικήσεισ, ὁ θρόνοσ σου εἰσ γενεὰν καὶ γενεάν. ἱνατί εἰσ νῖκοσ ἐπιλήσῃ ἡμῶν, καταλείψεισ ἡμᾶσ εἰσ μακρότητα ἡμερῶν̣ ἐπίστρεψον ἡμᾶσ, Κύριε, πρόσ σε, καὶ ἐπιστραφησόμεθα. καὶ ἀνακαίνισον ἡμέρασ ἡμῶν καθὼσ ἔμπροσθεν. ὅτι ἀπωθούμενοσ ἀπώσω ἡμᾶσ, ὠργίσθησ ἐφ’ ἡμᾶσ ἕωσ σφόδρα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Septuagint, Lamentationes

(70인역 성경, 애가)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION