헬라어 문장 검색 - Σεπτύ030́

(70인역 성경, Liber Sirach)

ΠΟΛΛΩΝ καὶ μεγάλων ἡμῖν διὰ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατ̓ αὐτοὺσ ἠκολουθηκότων δεδομένων, ὑπὲρ ὧν δέον ἐστὶν ἐπαινεῖν τὸν Ἰσραὴλ παιδείασ καὶ σοφίασ, καὶ ὡσ οὐ μόνον αὐτοὺσ τοὺσ ἀναγινώσκοντασ δέον ἐστὶν ἐπιστήμονασ γίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ τοῖσ ἐκτὸσ δύνασθαι τοὺσ φιλομαθοῦντασ χρησίμουσ εἶναι καὶ λέγοντασ καὶ γράφοντασ, ὁ πάπποσ μου Ἰησοῦσ ἐπὶ πλεῖον ἑαυτὸν δοὺσ εἴσ τε τὴν τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν καὶ τῶν ἄλλων πατρίων βιβλίων ἀνάγνωσιν καὶ ἐν τούτοισ ἱκανὴν ἕξιν περιποιησάμενοσ, προήχθη καὶ αὐτὸσ συγγράψαι τι τῶν εἰσ παιδείαν καὶ σοφίαν ἀνηκόντων, ὅπωσ οἱ φιλομαθεῖσ, καὶ τούτων ἔνοχοι γενόμενοι, πολλῷ μᾶλλον ἐπιπροσθῶσι διὰ τῆσ ἐννόμου βιώσεωσ. παρακέκλησθε οὖν μετ̓ εὐνοίασ καὶ προσοχῆσ τὴν ἀνάγνωσιν ποιεῖσθαι καὶ συγγνώμην ἔχειν ἐφ̓ οἷσ ἂν δοκῶμεν τῶν κατὰ τὴν ἑρμηνείαν πεφιλοπονημένων τισὶ τῶν λέξεων ἀδυναμεῖν. οὐ γὰρ ἰσοδυναμεῖ αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖσ ἑβραϊστὶ λεγόμενα καὶ ὅταν μεταχθῇ εἰσ ἑτέραν γλῶσσαν. οὐ μόνον δὲ ταῦτα, ἀλλὰ καὶ αὐτὸσ ὁ νόμοσ καὶ αἱ προφητεῖαι καὶ τὰ λοιπὰ τῶν βιβλίων οὐ μικρὰν ἔχει τὴν διαφορὰν ἐν ἑαυτοῖσ λεγόμενα. ἐν γὰρ τῷ ὀγδόῳ καὶ τριακοστῷ ἔτει ἐπὶ τοῦ Εὐεργέτου βασιλέωσ παραγενηθεὶσ εἰσ Αἴγυπτον καὶ συγχρονίσασ, εὑρὼν οὐ μικρᾶσ παιδείασ ἀφόμοιον, ἀναγκαιότατον ἐθέμην αὐτὸσ προσενέγκασθαί τινα σπουδὴν καὶ φιλοπονίαν τοῦ μεθερμηνεῦσαι τήνδε τὴν βίβλον, πολλὴν ἀγρυπνίαν καὶ ἐπιστήμην προσενεγκάμενοσ ἐν τῷ διαστήματι τοῦ χρόνου πρὸσ τὸ ἐπὶ πέρασ ἀγαγόντα τὸ βιβλίον ἐκδόσθαι καὶ τοῖσ ἐν τῇ παροικίᾳ βουλομένοισ φιλομαθεῖν, προκατασκευαζομένουσ τὰ ἤθη ἐννόμωσ βιοτεύειν. ——— ΠΑΣΑ σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ̓ αὐτοῦ ἐστιν εἰσ τὸν αἰῶνα. ἄμμον θαλασσῶν καὶ σταγόνασ ὑετοῦ καὶ ἡμέρασ αἰῶνοσ τίσ ἐξαριθμήσει̣ ὕψοσ οὐρανοῦ καὶ πλάτοσ γῆσ καὶ ἄβυσσον καὶ σοφίαν τίσ ἐξιχνιάσει̣ προτέρα πάντων ἔκτισται σοφία καὶ σύνεσισ φρονήσεωσ ἐξ αἰῶνοσ [ πηγὴ σοφίασ λόγοσ Θεοῦ ἐν ὑψίστοισ, καὶ αἱ πορεῖαι αὐτῆσ ἐντολαὶ αἰώνιοι]. ρίζα σοφίασ τίνι ἀπεκαλύφθη̣ καὶ τὰ πανουργεύματα αὐτῆσ τίσ ἔγνω̣ [ ἐπιστήμη σοφίασ τίνι ἐφανερώθη̣ καὶ τὴν πολυπειρίαν αὐτῆσ τίσ συνῆκε̣] εἷσ ἐστι σοφὸσ φοβερὸσ σφόδρα καθήμενοσ ἐπὶ τοῦ θρόνου αὐτοῦ. Κύριοσ αὐτὸσ ἔκτισεν αὐτὴν καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτὴν καὶ ἐξέχεεν αὐτὴν ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, μετὰ πάσησ σαρκὸσ κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ, καὶ ἐχορήγησεν αὐτὴν τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν. φόβοσ Κυρίου δόξα καὶ καύχημα καὶ εὐφροσύνη καὶ στέφανοσ ἀγαλλιάματοσ. φόβοσ Κυρίου τέρψει καρδίαν καὶ δώσει εὐφροσύνην καὶ χαρὰν καὶ μακροημέρευσιν. τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον εὖ ἔσται ἐπ̓ ἐσχάτων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ τελευτῆσ αὐτοῦ εὑρήσει χάριν. ἀρχὴ σοφίασ φοβεῖσθαι τὸν Κύριον, καὶ μετὰ πιστῶν ἐν μήτρᾳ συνεκτίσθη αὐτοῖσ. μετὰ ἀνθρώπων θεμέλιον αἰῶνοσ ἐνόσσευσε καὶ μετὰ τοῦ σπέρματοσ αὐτῶν ἐμπιστευθήσεται. πλησμονὴ σοφίασ φοβεῖσθαι τὸν Κύριον καὶ μεθύσκει αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῆσ. πάντα τὸν οἶκον αὐτῆσ ἐμπλήσει ἐπιθυμημάτων καὶ τὰ ἀποδοχεῖα ἀπὸ τῶν γεννημάτων αὐτῆσ. στέφανοσ σοφίασ φόβοσ Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην καὶ ὑγίειαν ἰάσεωσ. καὶ εἶδε καὶ ἐξηρίθμησεν αὐτήν, ἐπιστήμην καὶ γνῶσιν συνέσεωσ ἐξώμβρησε καὶ δόξαν κρατούντων αὐτῆσ ἀνύψωσε. ρίζα σοφίασ φοβεῖσθε τὸν Κύριον, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆσ μακροημέρευσισ. [ φόβοσ Κυρίου ἀπωθεῖται ἁμαρτήματα, παραμένων δὲ ἀποστρέψει ὀργήν]. οὐ δυνήσεται θυμὸσ ἄδικοσ δικαιωθῆναι, ἡ γὰρ ροπὴ τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ πτῶσισ αὐτῷ. ἕωσ καιροῦ ἀνθέξεται μακρόθυμοσ, καὶ ὕστερον αὐτῷ ἀναδώσει εὐφροσύνη. ἕωσ καιροῦ κρύψει τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ, καὶ χείλη πιστῶν ἐκδιηγήσεται σύνεσιν αὐτοῦ. ἐν θησαυροῖσ σοφίασ παραβολὴ ἐπιστήμησ, βδέλυγμα δὲ ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια. ἐπεθύμησασ σοφίαν διατήρησον ἐντολάσ, καὶ Κύριοσ χορηγήσει σοι αὐτήν. σοφία γὰρ καὶ παιδεία φόβοσ Κυρίου, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ πίστισ καὶ πρᾳότησ. μὴ ἀπειθήσῃσ φόβῳ Κυρίου καὶ μὴ προσέλθῃσ αὐτῷ ἐν καρδίᾳ δισσῇ. μὴ ὑποκριθῇσ ἐν στόμασιν ἀνθρώπων καὶ ἐν τοῖσ χείλεσί σου πρόσεχε. μὴ ἐξύψου σεαυτόν, ἵνα μὴ πέσῃσ καὶ ἐπαγάγῃσ τῇ ψυχῇ σου ἀτιμίαν, καὶ ἀποκαλύψει Κύριοσ τὰ κρυπτά σου καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆσ καταβαλεῖ σε, ὅτι οὐ προσῆλθεσ φόβῳ Κυρίου, καὶ ἡ καρδία σου πλήρησ δόλου. ΤΕΚΝΟΝ, εἰ προσέρχῃ δουλεύειν Κυρίῳ Θεῷ, ἑτοίμασον τὴν ψυχήν σου εἰσ πειρασμόν.

εὔθυνον τὴν καρδίαν σου καὶ καρτέρησον καὶ μὴ σπεύσῃσ ἐν καιρῷ ἐπαγωγῆσ. κολλήθητι αὐτῷ καὶ μὴ ἀποστῇσ, ἵνα αὐξηθῇσ ἐπ̓ ἐσχάτων σου. πᾶν ὃ ἐὰν ἐπαχθῇ σοι, δέξαι καὶ ἐν ἀλλάγμασι ταπεινώσεώσ σου μακροθύμησον. ὅτι ἐν πυρὶ δοκιμάζεται χρυσὸσ καὶ ἄνθρωποι δεκτοὶ ἐν καμίνῳ ταπεινώσεωσ. πίστευσον αὐτῷ, καὶ ἀντιλήψεταί σου. εὔθυνον τὰσ ὁδούσ σου καὶ ἔλπισον ἐπ̓ αὐτόν. οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον ἀναμείνατε τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ καὶ μὴ ἐκκλίνητε, ἵνα μὴ πέσητε. οἱ φοβούμενοι Κύριον πιστεύσατε αὐτῷ, καὶ οὐ μὴ πταίσῃ ὁ μισθὸσ ὑμῶν. οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐλπίσατε εἰσ ἀγαθὰ καὶ εἰσ εὐφροσύνην αἰῶνοσ καὶ ἐλέουσ. ἐμβλέψατε εἰσ ἀρχαίασ γενεὰσ καὶ ἴδετε. τίσ ἐνεπίστευσε Κυρίῳ καὶ κατῃσχύνθη̣ ἢ τίσ ἐνέμεινε τῷ φόβῳ αὐτοῦ καὶ ἐγκατελείφθη̣ ἢ τίσ ἐπεκαλέσατο αὐτόν, καὶ ὑπερεῖδεν αὐτόν̣ διότι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριοσ καὶ ἀφίησιν ἁμαρτίασ καὶ σώζει ἐν καιρῷ θλίψεωσ. οὐαὶ καρδίαισ δειλαῖσ καὶ χερσὶ παρειμέναισ καὶ ἁμαρτωλῷ ἐπιβαίνοντι ἐπὶ δύο τρίβουσ. οὐαὶ καρδίᾳ παρειμένῃ, ὅτι οὐ πιστεύει. διὰ τοῦτο οὐ σκεπασθήσεται. οὐαὶ ὑμῖν τοῖσ ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονήν. καὶ τί ποιήσετε ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριοσ̣ οἱ φοβούμενοι Κύριον οὐκ ἀπειθήσουσι ρημάτων αὐτοῦ, καὶ οἱ ἀγαπῶντεσ αὐτὸν συντηρήσουσι τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ. οἱ φοβούμενοι κύριον ζητήσουσιν εὐδοκίαν αὐτοῦ, καὶ οἱ ἀγαπῶντεσ αὐτὸν ἐμπλησθήσονται τοῦ νόμου. οἱ φοβούμενοι Κύριον ἑτοιμάσουσι καρδίασ αὐτῶν καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ ταπεινώσουσι τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν. ἐμπεσούμεθα εἰσ χεῖρασ Κυρίου καὶ οὐκ εἰσ χεῖρασ ἀνθρώπων. ὡσ γὰρ ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ, οὕτωσ καὶ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. ΕΜΟΥ τοῦ πατρὸσ ἀκούσατε, τέκνα, καὶ οὕτωσ ποιήσατε, ἵνα σωθῆτε.

ὁ γὰρ Κύριοσ ἐδόξασε πατέρα ἐπὶ τέκνοισ καὶ κρίσιν μητρὸσ ἐστερέωσεν ἐφ̓ υἱοῖσ. ὁ τιμῶν πατέρα ἐξιλάσεται ἁμαρτίασ, καὶ ὡσ ὁ ἀποθησαυρίζων, ὁ δοξάζων μητέρα αὐτοῦ. ὁ τιμῶν πατέρα εὐφρανθήσεται ὑπὸ τέκνων, καὶ ἐν ἡμέρᾳ προσευχῆσ αὐτοῦ εἰσακουσθήσεται. ὁ δοξάζων πατέρα μακροημερεύσει, καὶ ὁ εἰσακούων Κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτοῦ. καὶ ὡσ δεσπόταισ δουλεύσει ἐν τοῖσ γεννήσασιν αὐτόν. ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ τίμα τὸν πατέρα σου, ἵνα ἐπέλθῃ σοι εὐλογία παῤ αὐτοῦ. εὐλογία γὰρ πατρὸσ στηρίζει οἴκουσ τέκνων, κατάρα δὲ μητρὸσ ἐκριζοῖ θεμέλια. μὴ δοξάζου ἐν ἀτιμίᾳ πατρόσ σου, οὐ γάρ ἐστί σοι δόξα πατρὸσ ἀτιμία. ἡ γὰρ δόξα ἀνθρώπου ἐκ τιμῆσ πατρὸσ αὐτοῦ, καὶ ὄνειδοσ τέκνοισ μήτηρ ἐν ἀδοξίᾳ. τέκνον, ἀντιλαβοῦ ἐν γήρᾳ πατρόσ σου, καὶ μὴ λυπήσῃσ αὐτὸν ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ. κἂν ἀπολείπῃ σύνεσιν, συγγνώμην ἔχε καὶ μὴ ἀτιμάσῃσ αὐτὸν ἐν πάσῃ ἰσχύϊ σου. ἐλεημοσύνη γὰρ πατρὸσ οὐκ ἐπιλησθήσεται, καὶ ἀντὶ ἁμαρτιῶν προσανοικοδομηθήσεταί σοι. ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ σου ἀναμνησθήσεταί σου. ὡσ εὐδία ἐπὶ παγετῷ, οὕτωσ ἀναλυθήσονταί σου αἱ ἁμαρτίαι. ὡσ βλάσφημοσ ὁ ἐγκαταλιπὼν πατέρα, καὶ κεκατηραμένοσ ὑπὸ Κυρίου ὁ παροργίζων μητέρα αὐτοῦ. τέκνον, ἐν πραΰτητι τὰ ἔργα σου διέξαγε, καὶ ὑπὸ ἀνθρώπου δεκτοῦ ἀγαπηθήσῃ. ὅσῳ μέγασ εἶ, τοσούτῳ ταπεινοῦ σεαυτόν, καὶ ἔναντι Κυρίου εὑρήσεισ χάριν. ὅτι μεγάλη ἡ δυναστεία τοῦ Κυρίου καὶ ὑπὸ τῶν ταπεινῶν δοξάζεται. χαλεπώτερά σου μὴ ζήτει καὶ ἰσχυρότερά σου μὴ ἐξέταζε. ἃ προσετάγη σοι, ταῦτα διανοοῦ, οὐ γάρ ἐστί σοι χρεία τῶν κρυπτῶν. ἐν τοῖσ περισσοῖσ τῶν ἔργων σου μὴ περιεργάζου. πλείονα γὰρ συνέσεωσ ἀνθρώπων ὑπεδείχθη σοι. πολλοὺσ γὰρ ἐπλάνησεν ἡ ὑπόληψισ αὐτῶν, καὶ ὑπόνοια πονηρὰ ὠλίσθησε διανοίασ αὐτῶν. [ κόρασ μὴ ἔχων ἀπορήσεισ φωτόσ, γνώσεωσ δὲ ἄμοιροσ ὢν μὴ ἐπαγγέλλου]. καρδία σκληρὰ κακωθήσεται ἐπ̓ ἐσχάτων, καὶ ὁ ἀγαπῶν κίνδυνον ἐν αὐτῷ ἐμπεσεῖται. καρδία σκληρὰ βαρυνθήσεται πόνοισ, καὶ ὁ ἁμαρτωλὸσ προσθήσει ἁμαρτίαν ἐφ̓ ἁμαρτίαισ. ἐπαγωγὴ ὑπερηφάνου οὐκ ἔστιν ἴασισ, φυτὸν γὰρ πονηρίασ ἐρρίζωκεν ἐν αὐτῷ. καρδία συνετοῦ διανοηθήσεται παραβολήν, καὶ οὖσ ἀκροατοῦ ἐπιθυμία σοφοῦ. πῦρ φλογιζόμενον ἀποσβέσει ὕδωρ, καὶ ἐλεημοσύνη ἐξιλάσεται ἁμαρτίασ. ὁ ἀνταποδιδοὺσ χάριτασ μέμνηται εἰσ τὰ μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν καιρῷ πτώσεωσ εὑρήσει στήριγμα. ΤΕΚΝΟΝ, τὴν ζωὴν τοῦ πτωχοῦ μὴ ἀποστερήσῃσ καὶ μὴ παρελκύσῃσ ὀφθαλμοὺσ ἐπιδεεῖσ.

ψυχὴν πεινῶσαν μὴ λυπήσῃσ καὶ μὴ παροργίσῃσ ἄνδρα ἐν ἀπορίᾳ αὐτοῦ. καρδίαν παρωργισμένην μὴ προσταράξῃσ καὶ μὴ παρελκύσῃσ δόσιν προσδεομένου. ἱκέτην θλιβόμενον μὴ ἀπαναίνου καὶ μὴ ἀποστρέψῃσ τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ πτωχοῦ. ἀπὸ δεομένου μὴ ἀποστρέψῃσ ὀφθαλμὸν καὶ μὴ δῷσ τόπον ἀνθρώπῳ καταράσασθαί σε. καταρωμένου γάρ σε ἐν πικρίᾳ ψυχῆσ αὐτοῦ, τῆσ δεήσεωσ αὐτοῦ ἐπακούσεται ὁ ποιήσασ αὐτόν. προσφιλῇ συναγωγῇ σεαυτὸν ποίει καὶ μεγιστᾶνι ταπείνου τὴν κεφαλήν σου. κλῖνον πτωχῷ τὸ οὖσ σου καὶ ἀποκρίθητι αὐτῷ εἰρηνικὰ ἐν πραΰτητι. ἐξελοῦ ἀδικούμενον ἐκ χειρὸσ ἀδικοῦντοσ καὶ μὴ ὀλιγοψυχήσῃσ ἐν τῷ κρίνειν σε. γίνου ὀρφανοῖσ ὡσ πατὴρ καὶ ἀντὶ ἀνδρὸσ τῇ μητρὶ αὐτῶν. καὶ ἔσῃ ὡσ υἱὸσ Ὑψίστου, καὶ ἀγαπήσει σε μᾶλλον ἢ μήτηρ σου. Ἡ σοφία υἱοὺσ αὐτῆσ ἀνύψωσε καὶ ἐπιλαμβάνεται τῶν ζητούντων αὐτήν. ὁ ἀγαπῶν αὐτὴν ἀγαπᾷ ζωήν, καὶ οἱ ὀρθρίζοντεσ πρὸσ αὐτὴν ἐμπλησθήσονται εὐφροσύνησ. ὁ κρατῶν αὐτῆσ κληρονομήσει δόξαν, καὶ οὗ εἰσπορεύεται, εὐλογήσει Κύριοσ. οἱ λατρεύοντεσ αὐτῇ λειτουργήσουσιν ἁγίῳ, καὶ τοὺσ ἀγαπῶντασ αὐτὴν ἀγαπᾷ ὁ Κύριοσ. ὁ ὑπακούων αὐτῆσ κρινεῖ ἔθνη, καὶ ὁ προσέχων αὐτῇ κατασκηνώσει πεποιθώσ. ἐὰν ἐμπιστεύσῃ, κατακληρονομήσει αὐτήν, καὶ ἐν κατασχέσει ἔσονται αἱ γενεαὶ αὐτοῦ. ὅτι διεστραμμένωσ πορεύεται μετ̓ αὐτοῦ ἐν πρώτοισ, φόβον δὲ καὶ δειλίαν ἐπάξει ἐπ̓ αὐτὸν καὶ βασανίσει αὐτὸν ἐν παιδείᾳ αὐτῆσ, ἕωσ οὗ ἐμπιστεύσῃ τῇ ψυχῇ αὐτοῦ, καὶ πειράσῃ αὐτὸν ἐν τοῖσ δικαιώμασιν αὐτῆσ. καὶ πάλιν ἐπανήξει κατ̓ εὐθεῖαν πρὸσ αὐτὸν καὶ εὐφρανεῖ αὐτὸν καὶ ἀποκαλύψει αὐτῷ τὰ κρυπτὰ αὐτῆσ. ἐὰν ἀποπλανηθῇ, ἐγκαταλείψει αὐτὸν καὶ παραδώσει αὐτὸν εἰσ χεῖρασ πτώσεωσ αὐτοῦ. Συντήρησον καιρὸν καὶ φύλαξαι ἀπὸ πονηροῦ καὶ περὶ τῆσ ψυχῆσ σου μὴ αἰσχυνθῇσ. ἔστι γὰρ αἰσχύνη ἐπάγουσα ἁμαρτίαν, καὶ ἔστιν αἰσχύνη δόξα καὶ χάρισ. μὴ λάβῃσ πρόσωπον κατὰ τῆσ ψυχῆσ σου καὶ μὴ ἐντραπῇσ εἰσ πτῶσίν σου. μὴ κωλύσῃσ λόγον ἐν καιρῷ σωτηρίασ. ἐν γὰρ λόγῳ γνωσθήσεται σοφία καὶ παιδεία ἐν ρήματι γλώσσησ. μὴ ἀντίλεγε τῇ ἀληθείᾳ καὶ περὶ τῆσ ἀπαιδευσίασ σου ἐντράπηθι. μὴ αἰσχυνθῇσ ὁμολογῆσαι ἐφ̓ ἁμαρτίαισ σου καὶ μὴ βιάζου ροῦν ποταμοῦ. καὶ μὴ ὑποστρώσῃσ σεαυτὸν ἀνθρώπῳ μωρῷ καὶ μὴ λάβῃσ πρόσωπον δυνάστου. ἕωσ τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆσ ἀληθείασ, καὶ Κύριοσ ὁ Θεὸσ πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ. μὴ γίνου ταχὺσ ἐν γλώσσῃ σου καὶ νωθρὸσ καὶ παρειμένοσ ἐν τοῖσ ἔργοισ σου. μὴ ἴσθι ὡσ λέων ἐν τῷ οἴκῳ σου καὶ φαντασιοκοπῶν ἐν τοῖσ οἰκέταισ σου. μὴ ἔστω ἡ χείρ σου ἐκτεταμένη εἰσ τὸ λαβεῖν καὶ ἐν τῷ ἀποδιδόναι συνεσταλμένη. ΜΗ ἔπεχε ἐπὶ τοῖσ χρήμασί σου καὶ μὴ εἴπῃσ. αὐτάρκη μοί ἐστι.

μὴ ἐξακολούθει τῇ ψυχῇ σου καὶ τῇ ἰσχύϊ σου τοῦ πορεύεσθαι ἐν ἐπιθυμίαισ καρδίασ σου, καὶ μὴ εἴπῃσ. τίσ με δυναστεύσει̣ ὁ γὰρ Κύριοσ ἐκδικῶν ἐκδικήσει σε. μὴ εἴπῃσ, ἥμαρτον, καὶ τί μοι ἐγένετο̣ ὁ γὰρ Κύριόσ ἐστι μακρόθυμοσ. περὶ ἐξιλασμοῦ μὴ ἄφοβοσ γίνου, προσθεῖναι ἁμαρτίαν ἐφ̓ ἁμαρτίαισ. καὶ μὴ εἴπῃσ. ὁ οἰκτιρμὸσ αὐτοῦ πολύσ, τὸ πλῆθοσ τῶν ἁμαρτιῶν μου ἐξιλάσεται. ἔλεοσ γὰρ καὶ ὀργὴ παῤ αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλοὺσ καταπαύσει ὁ θυμὸσ αὐτοῦ. μὴ ἀνάμενε ἐπιστρέψαι πρὸσ Κύριον καὶ μὴ ὑπερβάλλου ἡμέραν ἐξ ἡμέρασ. ἐξάπινα γὰρ ἐξελεύσεται ὀργὴ Κυρίου, καὶ ἐν καιρῷ ἐκδικήσεωσ ἐξολῇ. μὴ ἔπεχε ἐπὶ χρήμασιν ἀδίκοισ. οὐδὲν γὰρ ὠφελήσει σε ἐν ἡμέρᾳ ἐπαγωγῆσ. μὴ λίκμα ἐν παντὶ ἀνέμῳ καὶ μὴ πορεύου ἐν πάσῃ ἀτραπῷ. οὕτωσ ὁ ἁμαρτωλὸσ ὁ δίγλωσσοσ. ἴσθι ἐστηριγμένοσ ἐν συνέσει σου, καὶ εἷσ ἔστω σου ὁ λόγοσ. γίνου ταχὺσ ἐν ἀκροάσει σου καὶ ἐν μακροθυμίᾳ φθέγγου ἀπόκρισιν. εἰ ἔστι σοι σύνεσισ, ἀποκρίθητι τῷ πλησίον. εἰ δὲ μή, ἡ χείρ σου ἔστω ἐπὶ στόματί σου. δόξα καὶ ἀτιμία ἐν λαλιᾷ, καὶ γλῶσσα ἀνθρώπου πτῶσισ αὐτῷ. μὴ κληθῇσ ψίθυροσ, καὶ τῇ γλώσσῃ σου μὴ ἐνέδρευε. ἐπὶ γὰρ τῷ κλέπτῃ ἐστὶν αἰσχύνη, καὶ κατάγνωσισ πονηρὰ ἐπὶ διγλώσσου. ἐν μεγάλῳ καὶ ἐν μικρῷ μὴ ἀγνόει. ΚΑΙ ἀντὶ φίλου μὴ γίνου ἐχθρόσ. ὄνομα γὰρ πονηρὸν αἰσχύνην καὶ ὄνειδοσ κληρονομήσει. οὕτωσ ὁ ἁμαρτωλὸσ ὁ δίγλωσσοσ.

μὴ ἐπάρῃσ σεαυτὸν ἐν βουλῇ ψυχῆσ σου, ἵνα μὴ διαρπαγῇ ὡσ ταῦροσ ἡ ψυχή σου. τὰ φύλλα σου καταφάγεσαι καὶ τοὺσ καρπούσ σου ἀπολέσεισ καὶ ἀφήσεισ σεαυτὸν ὡσ ξύλον ξηρόν. ψυχὴ πονηρὰ ἀπολεῖ τὸν κτησάμενον αὐτὴν καὶ ἐπίχαρμα ἐχθρῶν ποιήσει αὐτόν. Λάρυγξ γλυκὺσ πληθυνεῖ φίλουσ αὐτοῦ, καὶ γλῶσσα εὔλαλοσ πληθυνεῖ εὐπροσήγορα. οἱ εἰρηνεύοντέσ σοι ἔστωσαν πολλοί, οἱ δὲ σύμβουλοί σου εἷσ ἀπὸ χιλίων. εἰ κτᾶσαι φίλον, ἐν πειρασμῷ κτῆσαι αὐτόν, καὶ μὴ ταχὺ ἐμπιστεύσῃσ αὐτῷ. ἔστι γὰρ φίλοσ ἐν καιρῷ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ σου. καὶ ἔστι φίλοσ μετατιθέμενοσ εἰσ ἔχθραν καὶ μάχην ὀνειδισμοῦ σου ἀποκαλύψει. καὶ ἔστι φίλοσ κοινωνὸσ τραπεζῶν καὶ οὐ μὴ παραμείνῃ ἐν ἡμέρᾳ θλίψεώσ σου. καὶ ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ σου ἔσται ὡσ σύ, καὶ ἐπὶ τοὺσ οἰκέτασ σου παρρησιάσεται. ἐὰν ταπεινωθῇσ, ἔσται κατὰ σοῦ, καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσεται. ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν σου διαχωρίσθητι καὶ ἀπὸ τῶν φίλων σου πρόσεχε. φίλοσ πιστὸσ σκέπη κραταιά, ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὗρε θησαυρόν. φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα, καὶ οὐκ ἔστι σταθμὸσ τῆσ καλλονῆσ αὐτοῦ. φίλοσ πιστὸσ φάρμακον ζωῆσ, καὶ οἱ φοβούμενοι Κύριον εὑρήσουσιν αὐτόν. ὁ φοβούμενοσ Κύριον εὐθύνει φιλίαν αὐτοῦ, ὅτι κατ̓ αὐτὸν οὕτωσ καὶ ὁ πλησίον αὐτοῦ. Τέκνον, ἐκ νεότητόσ σου ἐπίλεξαι παιδείαν, καὶ ἕωσ πολιῶν εὑρήσεισ σοφίαν. ὡσ ὁ ἀροτριῶν καὶ ὁ σπείρων πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἀνάμενε τοὺσ ἀγαθοὺσ καρποὺσ αὐτῆσ. ἐν γὰρ τῇ ἐργασίᾳ αὐτῆσ ὀλίγον κοπιάσεισ καὶ ταχὺ φάγεσαι γεννημάτων αὐτῆσ. ὡσ τραχεῖά ἐστι σφόδρα τοῖσ ἀπαιδεύτοισ, καὶ οὐκ ἐμμενεῖ ἐν αὐτῇ ἀκάρδιοσ. ὡσ λίθοσ δοκιμασίασ ἰσχυρὸσ ἔσται ἐπ̓ αὐτῷ, καὶ οὐ χρονιεῖ ἀπορρῖψαι αὐτήν. σοφία γὰρ κατὰ τὸ ὄνομα αὐτῆσ ἐστι, καὶ οὐ πολλοῖσ ἐστι φανερά. ἄκουσον, τέκνον, καὶ δέξαι γνώμην μου, καὶ μὴ ἀπαναίνου τὴν συμβουλίαν μου. καὶ εἰσένεγκον τοὺσ πόδασ σου εἰσ τὰσ πέδασ αὐτῆσ καὶ εἰσ τὸν κλοιὸν αὐτῆσ τὸν τράχηλόν σου. ὑπόθεσ τὸν ὦμόν σου καὶ βάσταξον αὐτήν, καὶ μὴ προσοχθίσῃσ τοῖσ δεσμοῖσ αὐτῆσ. ἐν πάσῃ ψυχῇ σου πρόσελθε αὐτῇ καὶ ἐν ὅλῃ δυνάμει σου συντήρησον τὰσ ὁδοὺσ αὐτῆσ. ἐξίχνευσον καὶ ζήτησον, καὶ γνωσθήσεταί σοι, καὶ ἐγκρατὴσ γενόμενοσ μὴ ἀφῇσ αὐτήν. ἐπ̓ ἐσχάτων γὰρ εὑρήσεισ τὴν ἀνάπαυσιν αὐτῆσ, καὶ στραφήσεταί σοι εἰσ εὐφροσύνην. καὶ ἔσονταί σοι αἱ πέδαι εἰσ σκέπην ἰσχύοσ καὶ οἱ κλοιοὶ αὐτῆσ εἰσ στολὴν δόξησ. κόσμοσ γὰρ χρύσεόσ ἐστιν ἐπ̓ αὐτῆσ, καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆσ κλῶσμα ὑακίνθινον. στολὴν δόξησ ἐνδύσῃ αὐτήν, καὶ στέφανον ἀγαλλιάσεωσ περιθήσεισ σεαυτῷ. ἐὰν θέλῃσ, τέκνον, παιδευθήσῃ, καὶ ἐὰν δῷσ τὴν ψυχήν σου, πανοῦργοσ ἔσῃ. ἐὰν ἀγαπήσῃσ ἀκούειν, ἐκδέξῃ, καὶ ἐὰν κλίνῃσ τὸ οὖσ σου, σοφὸσ ἔσῃ. ἐν πλήθει πρεσβυτέρων στῆθι, καὶ τίσ σοφόσ, αὐτῷ προσκολλήθητι. πᾶσαν διήγησιν θείαν θέλε ἀκροᾶσθαι, καὶ παροιμίαι συνέσεωσ μὴ ἐκφευγέτωσάν σε. ἐὰν ἴδῃσ συνετόν, ὄρθριζε πρὸσ αὐτόν, καὶ βαθμοὺσ θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούσ σου. διανοοῦ ἐν τοῖσ προστάγμασι Κυρίου καὶ ἐν ταῖσ ἐντολαῖσ αὐτοῦ μελέτα διὰ παντόσ. αὐτὸσ στηριεῖ τὴν καρδίαν σου, καὶ ἡ ἐπιθυμία τῆσ σοφίασ σου δοθήσεταί σοι. ΜΗ ποίει κακά, καὶ οὐ μή σε καταλάβῃ κακόν.

ἀπόστηθι ἀπὸ ἀδίκου, καὶ ἐκκλινεῖ ἀπὸ σοῦ. υἱέ, μὴ σπεῖρε ἐπ̓ αὔλακασ ἀδικίασ, καὶ οὐ μὴ θερίσῃσ αὐτὰσ ἑπταπλασίωσ. μὴ ζήτει παρὰ Κυρίου ἡγεμονίαν, μηδὲ παρὰ βασιλέωσ καθέδραν δόξησ. μὴ δικαιοῦ ἔναντι Κυρίου καὶ παρὰ βασιλεῖ μὴ σοφίζου. μὴ ζήτει γενέσθαι κριτήσ, μὴ οὐκ ἐξισχύσεισ ἐξᾶραι ἀδικίασ. μή ποτε εὐλαβηθῇσ ἀπὸ προσώπου δυνάστου καὶ θήσεισ σκάνδαλον ἐν εὐθύτητί σου. μὴ ἁμάρτανε εἰσ πλῆθοσ πόλεωσ καὶ μὴ καταβάλῃσ σεαυτὸν ἐν ὄχλῳ. μὴ καταδεσμεύσῃσ δὶσ ἁμαρτίαν, ἐν γὰρ τῇ μιᾷ οὐκ ἀθῷοσ ἔσῃ. μὴ εἴπῃσ. τῷ πλήθει τῶν δώρων μου ἐπόψεται καὶ ἐν τῷ προσενέγκαι με Θεῷ Ὑψίστῳ προσδέξεται. μὴ ὀλιγοψυχήσῃσ ἐν τῇ προσευχῇ σου καὶ ἐλεημοσύνην ποιῆσαι μὴ παρίδῃσ. μὴ καταγέλα ἄνθρωπον ὄντα ἐν πικρίᾳ ψυχῆσ αὐτοῦ, ἔστι γὰρ ὁ ταπεινῶν καὶ ἀνυψῶν. μὴ ἀροτρία ψεῦδοσ ἐπ̓ ἀδελφῷ σου, μηδὲ φίλῳ τὸ ὅμοιον ποίει. μὴ θέλε ψεύδεσθαι πᾶν ψεῦδοσ, ὁ γὰρ ἐνδελεχισμὸσ αὐτοῦ οὐκ εἰσ ἀγαθόν. μὴ ἀδελέσχει ἐν πλήθει πρεσβυτέρων καὶ μὴ δευτερώσῃσ λόγον ἐν προσευχῇ σου. μὴ μισήσῃσ ἐπίπονον ἐργασίαν καὶ γεωργίαν ὑπὸ Ὑψίστου ἐκτισμένην. μὴ προσλογίζου σεαυτὸν ἐν πλήθει ἁμαρτωλῶν. μνήσθητι ὅτι ὀργὴ οὐ χρονιεῖ. ταπείνωσον σφόδρα τὴν ψυχήν σου, ὅτι ἐκδίκησισ ἀσεβοῦσ πῦρ καὶ σκώληξ. Μὴ ἀλλάξῃσ φίλον ἕνεκεν διαφόρου, μηδ̓ ἀδελφὸν γνήσιον ἐν χρυσίῳ Σουφείρ. μὴ ἀστόχει γυναικὸσ σοφῆσ καὶ ἀγαθῆσ, ἡ γὰρ χάρισ αὐτῆσ ὑπὲρ τὸ χρυσίον. μὴ κακώσῃσ οἰκέτην ἐργαζόμενον ἐν ἀληθείᾳ, μηδὲ μίσθιον διδόντα ψυχὴν αὐτοῦ. οἰκέτην συνετὸν ἀγαπάτω σου ἡ ψυχή, μὴ στερήσῃσ αὐτὸν ἐλευθερίασ. κτήνη σοί ἐστιν, ἐπισκέπτου αὐτὰ καὶ εἰ ἔστι σοι χρήσιμα, ἐμμενέτω σοι. τέκνα σοί ἐστι, παίδευσον αὐτά, καὶ κάμψον ἐκ νεότητοσ τὸν τράχηλον αὐτῶν. θυγατέρεσ σοί εἰσι, πρόσεχε τῷ σώματι αὐτῶν, καὶ μὴ ἱλαρώσῃσ πρὸσ αὐτὰσ τὸ πρόσωπόν σου. ἔκδου θυγατέρα, καὶ ἔσῃ τετελεκὼσ ἔργον μέγα, καὶ ἀνδρὶ συνετῷ δώρησαι αὐτήν. γυνή σοί ἐστι κατὰ ψυχήν, μὴ ἐκβάλῃσ αὐτήν. καὶ μισουμένῃ μὴ ἐμπιστεύσῃσ σεαυτόν. Ἐν ὅλῃ καρδίᾳ δόξασον τὸν πατέρα σου καὶ μητρὸσ ὠδῖνασ μὴ ἐπιλάθῃ. μνήσθητι ὅτι δἰ αὐτῶν ἐγεννήθησ, καὶ τί ἀνταποδώσεισ αὐτοῖσ καθὼσ αὐτοί σοι̣ ἐν ὅλῃ ψυχῇ σου εὐλαβοῦ τὸν Κύριον καὶ τοὺσ ἱερεῖσ αὐτοῦ θαύμαζε. ἐν ὅλῃ δυνάμει ἀγάπησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ τοὺσ λειτουργοὺσ αὐτοῦ μὴ ἐγκαταλίπῃσ. φοβοῦ τὸν Κύριον καὶ δόξασον ἱερέα καὶ δῷσ τὴν μερίδα αὐτῷ, καθὼσ ἐντέταλταί σοι, ἀπαρχὴν καὶ περὶ πλημμελείασ καὶ δόσιν βραχιόνων καὶ θυσίαν ἁγιασμοῦ καὶ ἀπαρχὴν ἁγίων. Καὶ πτωχῷ ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου, ἵνα τελειωθῇ ἡ εὐλογία σου. χάρισ δόματοσ ἔναντι παντὸσ ζῶντοσ, καὶ ἐπὶ νεκρῷ μὴ ἀποκωλύσῃσ χάριν. μὴ ὑστέρει ἀπὸ κλαιόντων καὶ μετὰ πενθούντων πένθησον. μὴ ὄκνει ἐπισκέπτεσθαι ἄρρωστον, ἐκ γὰρ τῶν τοιούτων ἀγαπηθήσῃ. ἐν πᾶσι τοῖσ λόγοισ σου μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου, καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα οὐχ ἁμαρτήσεισ. ΜΗ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου δυνάστου, μήποτε ἐμπέσῃσ εἰσ τὰσ χεῖρασ αὐτοῦ.

μὴ ἔριζε μετὰ ἀνθρώπου πλουσίου, μήποτε ἀντιστήσῃ σου τὴν ὁλκήν. πολλοὺσ γὰρ ἀπώλεσε τὸ χρυσίον καὶ καρδίασ βασιλέων ἐξέκλινε. μὴ διαμάχου μετὰ ἀνθρώπου γλωσσώδουσ καὶ μὴ ἐπιστοιβάσῃσ ἐπὶ τὸ πῦρ αὐτοῦ ξύλα. μὴ πρόσπαιζε ἀπαιδεύτῳ, ἵνα μὴ ἀτιμάζωνται οἱ πρόγονοί σου. μὴ ὀνείδιζε ἄνθρωπον ἀποστρέφοντα ἀπὸ ἁμαρτίασ. μνήσθητι ὅτι πάντεσ ἐσμὲν ἐν ἐπιτιμίοισ. μὴ ἀτιμάσῃσ ἄνθρωπον ἐν γήρᾳ αὐτοῦ, καὶ γὰρ ἐξ ἡμῶν γηράσκουσι. μὴ ἐπίχαιρε ἐπὶ νεκρῷ, μνήσθητι ὅτι πάντεσ τελευτῶμεν. μὴ παρίδῃσ διήγημα σοφῶν, καὶ ἐν ταῖσ παροιμίαισ αὐτῶν ἀναστρέφου. ὅτι παῤ αὐτῶν μαθήσῃ παιδείαν καὶ λειτουργῆσαι μεγιστᾶσι. μὴ ἀστόχει διηγήματοσ γερόντων, καὶ γὰρ αὐτοὶ ἔμαθον παρὰ τῶν πατέρων αὐτῶν. ὅτι παῤ αὐτῶν μαθήσει σύνεσιν καὶ ἐν καιρῷ χρείασ δοῦναι ἀπόκρισιν. μὴ ἔκκαιε ἄνθρακασ ἁμαρτωλοῦ, μὴ ἐμπυρισθῇσ ἐν πυρὶ φλογὸσ αὐτοῦ. μὴ ἐξαναστῇσ ἀπὸ προσώπου ὑβριστοῦ, ἵνα μὴ ἐγκαθίσῃ ὡσ ἔνεδρον τῷ στόματί σου. μὴ δανείσῃσ ἀνθρώπῳ ἰσχυροτέρῳ σου. καὶ ἐὰν δανείσῃσ, ὡσ ἀπολωλεκὼσ γίνου. μὴ ἐγγυήσῃ ὑπὲρ δύναμίν σου. καὶ ἐὰν ἐγγυήσῃ, ὡσ ἀποτίσων φρόντιζε. μὴ δικάζου μετὰ κριτοῦ, κατὰ γὰρ τὴν δόξαν αὐτοῦ κρινοῦσιν αὐτῷ. μετὰ τολμηροῦ μὴ πορεύου ἐν ὁδῷ, ἵνα μὴ βαρύνηται κατὰ σοῦ. αὐτὸσ γὰρ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιήσει, καὶ τῇ ἀφροσύνῃ αὐτοῦ συναπολῇ. μετὰ θυμώδουσ μὴ ποιήσῃσ μάχην καὶ μὴ διαπορεύου μετ̓ αὐτοῦ τὴν ἔρημον. ὅτι ὡσ οὐδὲν ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ αἷμα, καὶ ὅπου οὐκ ἔστι βοήθεια, καταβαλεῖ σε. μετὰ μωροῦ μὴ συμβουλεύου, οὐ γὰρ δυνήσεται λόγον στέξαι. ἐνώπιον ἀλλοτρίου μὴ ποιήσῃσ κρυπτόν, οὐ γὰρ γινώσκεισ τί τέξεται. παντὶ ἀνθρώπῳ μὴ ἔκφαινε σὴν καρδίαν, καὶ μὴ ἀναφερέτω σοι χάριν. ΜΗ ζήλου γυναῖκα τοῦ κόλπου σου, μηδὲ διδάξῃσ ἐπὶ σεαυτὸν παιδείαν πονηράν.

μὴ δῷσ γυναικὶ τὴν ψυχήν σου ἐπιβῆναι αὐτὴν ἐπὶ τὴν ἰσχύν σου. μὴ ὑπάντα γυναικὶ ἑταιριζομένῃ, μήποτε ἐμπέσῃσ εἰσ τὰσ παγίδασ αὐτῆσ. μετὰ ψαλλούσῃσ μὴ ἐνδελέχιζε, μήποτε ἁλῷσ ἐν τοῖσ ἐπιχειρήμασιν αὐτῆσ. παρθένον μὴ καταμάνθανε, μήποτε σκανδαλισθῇσ ἐν τοῖσ ἐπιτιμίοισ αὐτῆσ. μὴ δῷσ πόρναισ τὴν ψυχήν σου, ἵνα μὴ ἀπολέσῃσ τὴν κληρονομίαν σου. μὴ περιβλέπου ἐν ρύμαισ πόλεωσ καὶ ἐν ταῖσ ἐρήμοισ αὐτῆσ μὴ πλανῶ. ἀπόστρεψον ὀφθαλμὸν ἀπὸ γυναικὸσ εὐμόρφου, καὶ μὴ καταμάνθανε κάλλοσ ἀλλότριον. ἐν κάλλει γυναικὸσ πολλοὶ ἐπλανήθησαν, καὶ ἐκ τούτου φιλία ὡσ πῦρ ἀνακαίεται. μετὰ ὑπάνδρου γυναικὸσ μὴ κάθου τὸ σύνολον καὶ μὴ συμβολοκοπήσῃσ μετ̓ αὐτῆσ ἐν οἴνῳ, μήποτε ἐκκλίνη ἡ ψυχή σου ἐπ̓ αὐτὴν καὶ τῷ πνεύματί σου ὀλισθήσῃσ εἰσ ἀπώλειαν. μὴ ἐγκαταλίπῃσ φίλον ἀρχαῖον, ὁ γὰρ πρόσφατοσ οὐκ ἔστιν ἔπισοσ αὐτῷ. οἶνοσ νέοσ φίλοσ νέοσ. ἐὰν παλαιωθῇ, μετ̓ εὐφροσύνησ πίεσαι αὐτόν. μὴ ζηλώσῃσ δόξαν ἁμαρτωλοῦ, οὐ γὰρ οἶδασ τί ἔσται ἡ καταστροφὴ αὐτοῦ. μὴ εὐδοκήσῃσ ἐν εὐδοκίᾳ ἀσεβῶν. μνήσθητι ὅτι ἕωσ ᾅδου οὐ μὴ δικαιωθῶσι. μακρὰν ἄπεχε ἀπὸ ἀνθρώπου, ὃσ ἔχει ἐξουσίαν τοῦ φονεύειν, καὶ οὐ μὴ ὑποπτεύσῃσ φόβον θανάτου. κἂν προσέλθῃσ, μὴ πλημμελήσῃσ, ἵνα μὴ ἀφέληται τὴν ζωήν σου. ἐπίγνωθι ὅτι ἐν μέσῳ παγίδων διαβαίνεισ καὶ ἐπὶ ἐπάλξεων πόλεων περιπατεῖσ. κατὰ τὴν ἰσχύν σου στόχασαι τοὺσ πλησίον καὶ μετὰ σοφῶν συμβουλεύου. καὶ μετὰ συνετῶν ἔστω ὁ διαλογισμόσ σου καὶ πᾶσα διήγησίσ σου ἐν νόμῳ Ὑψίστου. ἄνδρεσ δίκαιοι ἔστωσαν σύνδειπνοί σου, καὶ ἐν φόβῳ Κυρίου ἔστω τὸ καύχημά σου. ἐν χειρὶ τεχνιτῶν ἔργον ἐπαινεθήσεται, καὶ ὁ ἡγούμενοσ λαοῦ σοφὸσ ἐν λόγῳ αὐτοῦ. φοβερὸσ ἐν πόλει αὐτοῦ ἀνὴρ γλωσσώδησ, καὶ ὁ προπετὴσ ἐν λόγῳ αὐτοῦ μισηθήσεται. ΚΡΙΤΗΣ σοφὸσ παιδεύσει τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ ἡγεμονία συνετοῦ τεταγμένη ἔσται.

κατὰ τὸν κριτὴν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ οὕτωσ καὶ οἱ λειτουργοὶ αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὸν ἡγούμενον τῆσ πόλεωσ πάντεσ οἱ κατοικοῦντεσ αὐτήν. βασιλεὺσ ἀπαίδευτοσ ἀπολεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ, καὶ πόλισ οἰκισθήσεται ἐν συνέσει δυναστῶν. ἐν χειρὶ Κυρίου ἐξουσία τῆσ γῆσ, καὶ τὸν χρήσιμον ἐγερεῖ εἰσ καιρὸν ἐπ̓ αὐτῆσ. ἐν χειρὶ Κυρίου εὐοδία ἀνδρόσ, καὶ προσώπῳ γραμματέωσ ἐπιθήσει δόξαν αὐτοῦ. Ἐπὶ παντὶ ἀδικήματι μὴ μηνιάσῃσ τῷ πλησίον καὶ μὴ πρᾶσσε μηδὲν ἐν ἔργοισ ὕβρεωσ. μισητὴ ἔναντι Κυρίου καὶ ἀνθρώπων ὑπερηφανία, καὶ ἐξ ἀμφοτέρων πλημμελήσει ἄδικα. βασιλεία ἀπὸ ἔθνουσ εἰσ ἔθνοσ μετάγεται διὰ ἀδικίασ καὶ ὕβρεισ καὶ χρήματα. τί ὑπερηφανεύεται γῆ καὶ σποδόσ̣ ὅτι ἐν ζωῇ ἔρριψα τὰ ἐνδόσθια αὐτοῦ. μακρὸν ἀρρώστημα σκώπτει ἰατρόσ. καὶ βασιλεὺσ σήμερον, καὶ αὔριον τελευτήσει. ἐν γὰρ τῷ ἀποθανεῖν ἄνθρωπον κληρονομήσει ἑρπετὰ καὶ θηρία καὶ σκώληκασ. ἀρχὴ ὑπερηφανίασ ἀνθρώπου ἀφισταμένου ἀπὸ Κυρίου, καὶ ἀπὸ τοῦ ποιήσαντοσ αὐτὸν ἀπέστη ἡ καρδία αὐτοῦ. ὅτι ἀρχὴ ὑπερηφανίασ ἁμαρτία, καὶ ὁ κρατῶν αὐτῆσ ἐξομβρήσει βδέλυγμα. διὰ τοῦτο παρεδόξασε Κύριοσ τὰσ ἐπαγωγὰσ καὶ κατέστρεψεν εἰσ τέλοσ αὐτούσ. θρόνουσ ἀρχόντων καθεῖλεν ὁ Κύριοσ καὶ ἐκάθισε πρᾳεῖσ ἀντ̓ αὐτῶν. ρίζασ ἐθνῶν ἐξέτιλεν ὁ Κύριοσ καὶ ἐφύτευσε ταπεινοὺσ ἀντ̓ αὐτῶν. χώρασ ἐθνῶν κατέστρεψεν ὁ Κύριοσ καὶ ἀπώλεσεν αὐτὰσ ἕωσ θεμελίων γῆσ. ἐξήρανεν ἐξ αὐτῶν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺσ καὶ κατέπαυσεν ἀπὸ γῆσ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν. οὐκ ἔκτισται ἀνθρώποισ ὑπερηφανία, οὐδὲ ὀργὴ θυμοῦ γεννήμασι γυναικῶν. Σπέρμα ἔντιμον ποῖον̣ σπέρμα ἀνθρώπου. σπέρμα ἔντιμον ποῖον̣ οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον. σπέρμα ἄτιμον ποῖον̣ σπέρμα ἀνθρώπου. σπέρμα ἄτιμον ποῖον̣ οἱ παραβαίνοντεσ ἐντολάσ. ἐν μέσῳ ἀδελφῶν ὁ ἡγούμενοσ αὐτῶν ἔντιμοσ, καὶ οἱ φοβούμενοι Κύριον ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ. πλούσιοσ καὶ ἔνδοξοσ καὶ πτωχόσ, τὸ καύχημα αὐτῶν φόβοσ Κυρίου. οὐ δίκαιον ἀτιμάσαι πτωχὸν συνετόν, καὶ οὐ καθήκει δοξάσαι ἄνδρα ἁμαρτωλόν. μεγιστὰν καὶ κριτὴσ καὶ δυνάστησ δοξασθήσεται, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῶν τισ μείζων τοῦ φοβουμένου τὸν Κύριον. οἰκέτῃ σοφῷ ἐλεύθεροι λειτουργήσουσι, καὶ ἀνὴρ ἐπιστήμων οὐ γογγύσει. Μὴ σοφίζου ποιῆσαι τὸ ἔργον σου καὶ μὴ δοξάζου ἐν καιρῷ στενοχωρίασ σου. κρείσσων ἐργαζόμενοσ καὶ περισσεύων ἐν πᾶσιν ἢ περιπατῶν δοξαζόμενοσ καὶ ἀπορῶν ἄρτων. τέκνον, ἐν πραΰτητι δόξασον τὴν ψυχήν σου καὶ δὸσ αὐτῇ τιμὴν κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτῆσ. τὸν ἁμαρτάνοντα εἰσ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίσ δικαιώσει̣ καὶ τίσ δοξάσει τὸν ἀτιμάζοντα τὴν ζωὴν αὐτοῦ̣ πτωχὸσ δοξάζεται δἰ ἐπιστήμην αὐτοῦ, καὶ πλούσιοσ δοξάζεται διὰ τὸν πλοῦτον αὐτοῦ. ὁ δεδοξασμένοσ ἐν πτωχείᾳ, καὶ ἐν πλούτῳ ποσαχῶσ̣ καὶ ὁ ἄδοξοσ ἐν πλούτῳ, καὶ ἐν πτωχείᾳ ποσαχῶσ̣ ΣΟΦΙΑ ταπεινοῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἐν μέσῳ μεγιστάνων καθίσει αὐτόν.

μὴ αἰνέσῃσ ἄνδρα ἐν κάλλει αὐτοῦ καὶ μὴ βδελύξῃ ἄνθρωπον ἐν ὁράσει αὐτοῦ. μικρὰ ἐν πετεινοῖσ μέλισσα, καὶ ἀρχὴ γλυκασμάτων ὁ καρπὸσ αὐτῆσ. ἐν περιβολῇ ἱματίων μὴ καυχήσῃ καὶ ἐν ἡμέρᾳ δόξησ μὴ ἐπαίρου. ὅτι θαυμαστὰ τὰ ἔργα Κυρίου, καὶ κρυπτὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀνθρώποισ. πολλοὶ τύραννοι ἐκάθισαν ἐπὶ ἐδάφουσ, ὁ δὲ ἀνυπονόητοσ ἐφόρεσε διάδημα. πολλοὶ δυνάσται ἠτιμάσθησαν σφόδρα, καὶ ἔνδοξοι παρεδόθησαν εἰσ χεῖρασ ἑτέρων. πρὶν ἐξετάσῃσ, μὴ μέμψῃ. νόησον πρῶτον καὶ τότε ἐπιτίμα. πρὶν ἢ ἀκοῦσαι, μὴ ἀποκρίνου καὶ ἐν μέσῳ λόγων μὴ παρεμβάλλου. περὶ πράγματοσ, οὗ οὐκ ἔστι σοι χρεία, μὴ ἔριζε καὶ ἐν κρίσει ἁμαρτωλῶν μὴ συνέδρευε. Τέκνον, μὴ περὶ πολλὰ ἔστωσαν αἱ πράξεισ σου. ἐὰν πληθυνῇσ, οὐκ ἀθωωθήσῃ. καὶ ἐὰν διώκῃσ, οὐ μὴ καταλάβῃσ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγῃσ διαδράσ. ἔστι κοπιῶν καὶ πονῶν καὶ σπεύδων, καὶ τόσῳ μᾶλλον ὑστερεῖται. ἔστι νωθρὸσ καὶ προσδεόμενοσ ἀντιλήψεωσ, ὑστερῶν ἰσχύϊ καὶ πτωχείᾳ περισσεύει. καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπέβλεψαν αὐτῷ εἰσ ἀγαθά, καὶ ἀνώρθωσεν αὐτὸν ἐκ ταπεινώσεωσ αὐτοῦ. καὶ ἀνύψωσε κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεθαύμασαν ἐπ̓ αὐτῷ πολλοί. ἀγαθὰ καὶ κακά, ζωὴ καὶ θάνατοσ, πτωχεία καὶ πλοῦτοσ παρὰ Κυρίου ἐστί. δόσισ Κυρίου παραμένει εὐσεβέσι, καὶ ἡ εὐδοκία αὐτοῦ εἰσ τὸν αἰῶνα εὐοδωθήσεται. ἔστι πλουτῶν ἀπὸ προσοχῆσ καὶ σφιγγίασ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἡ μερὶσ τοῦ μισθοῦ αὐτοῦ. ἐν τῷ εἰπεῖν αὐτόν. εὗρον ἀνάπαυσιν καὶ νῦν φάγομαι ἐκ τῶν ἀγαθῶν μου, καὶ οὐκ οἶδε τίσ καιρὸσ παρελεύσεται καὶ καταλείψει αὐτὰ ἑτέροισ καὶ ἀποθανεῖται. στῆθι ἐν διαθήκῃ σου καὶ ὁμίλει ἐν αὐτῇ καὶ ἐν τῷ ἔργῳ σου παλαιώθητι. μὴ θαύμαζε ἐν ἔργοισ ἁμαρτωλοῦ, πίστευε τῷ Κυρίῳ καὶ ἔμμενε τῷ πόνῳ σου. ὅτι κοῦφον ἐν ὀφθαλμοῖσ Κυρίου διὰ τάχουσ ἐξάπινα πλουτίσαι πένητα. εὐλογία Κυρίου ἐν μισθῷ εὐσεβοῦσ, καὶ ἐν ὥρᾳ ταχινῇ ἀναθάλλει εὐλογίαν αὐτοῦ. μὴ εἴπῃσ. τίσ ἐστί μου χρεία, καὶ τίνα ἀπὸ τοῦ νῦν ἔσται μου τὰ ἀγαθά̣ μὴ εἴπῃσ. αὐτάρκη μοί ἐστι, καὶ τί ἀπὸ τοῦ νῦν κακωθήσομαι̣ ἐν ἡμέρᾳ ἀγαθῶν ἀμνησία κακῶν, καὶ ἐν ἡμέρᾳ κακῶν οὐ μνησθήσεται ἀγαθῶν. ὅτι κοῦφον ἔναντι Κυρίου ἐν ἡμέρᾳ τελευτῆσ ἀποδοῦναι ἀνθρώπῳ κατὰ τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ. κάκωσισ ὥρασ ἐπιλησμονὴν ποιεῖ τρυφῆσ, καὶ ἐν συντελείᾳ ἀνθρώπου ἀποκάλυψισ ἔργων αὐτοῦ. πρὸ τελευτῆσ μὴ μακάριζε μηδένα, καὶ ἐν τέκνοισ αὐτοῦ γνωσθήσεται ἀνήρ. Μὴ πάντα ἄνθρωπον εἴσαγε εἰσ τὸν οἶκόν σου, πολλὰ γὰρ τὰ ἔνεδρα τοῦ δολίου. πέρδιξ θηρευτὴσ ἐν καρτάλλῳ, οὕτωσ καρδία ὑπερηφάνου, καὶ ὡσ ὁ κατάσκοποσ ἐπιβλέπει πτῶσιν. τὰ γὰρ ἀγαθὰ εἰσ κακὰ μεταστρέφων ἐνεδρεύει καὶ ἐν τοῖσ αἱρετοῖσ ἐπιθήσει μῶμον. ἀπὸ σπινθῆροσ πυρὸσ πληθύνεται ἀνθρακιά, καὶ ἄνθρωποσ ἁμαρτωλὸσ εἰσ αἷμα ἐνεδρεύει. πρόσεχε ἀπὸ κακούργου, πονηρὰ γὰρ τεκταίνει, μήποτε μῶμον εἰσ τὸν αἰῶνα δῷ σοι. ἐνοίκισον ἀλλότριον καὶ διαστρέψει σε ἐν ταραχαῖσ, καὶ ἀπαλλοτριώσει σε τῶν ἰδίων σου. ΕΑΝ εὖ ποιῇσ, γνῶθι τίνι ποιεῖσ, καὶ ἔσται χάρισ τοῖσ ἀγαθοῖσ σου.

εὖ ποίησον εὐσεβεῖ, καὶ εὑρήσεισ ἀνταπόδομα καὶ εἰ μὴ παῤ αὐτοῦ, ἀλλὰ παρὰ Ὑψίστου. οὐκ ἔστιν ἀγαθὰ τῷ ἐνδελεχίζοντι εἰσ κακὰ καὶ τῷ ἐλεημοσύνην μὴ χαριζομένῳ. δὸσ τῷ εὐσεβεῖ καὶ μὴ ἀντιλάβῃ τοῦ ἁμαρτωλοῦ. εὖ ποίησον τῷ ταπεινῷ καὶ μὴ δῷσ ἀσεβεῖ. ἐμπόδισον τοὺσ ἄρτουσ αὐτοῦ καὶ μὴ δῷσ αὐτῷ, ἵνα μὴ ἐν αὐτοῖσ σε δυναστεύσῃ. διπλάσια γὰρ κακὰ εὑρήσεισ ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖσ, οἷσ ἂν ποιήσῃσ αὐτῷ. ὅτι καὶ ὁ Ὕψιστοσ ἐμίσησεν ἁμαρτωλοὺσ καὶ τοῖσ ἀσεβέσιν ἀποδώσει ἐκδίκησιν. δὸσ τῷ ἀγαθῷ καὶ μὴ ἀντιλάβου τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Οὐκ ἐκδικηθήσεται ἐν ἀγαθοῖσ ὁ φίλοσ καὶ οὐ κρυβήσεται ἐν κακοῖσ ὁ ἐχθρόσ. ἐν ἀγαθοῖσ ἀνδρὸσ οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ἐν λύπῃ, καὶ ἐν τοῖσ κακοῖσ αὐτοῦ καὶ ὁ φίλοσ διαχωρισθήσεται. μὴ πιστεύσῃσ τῷ ἐχθρῷ σου εἰσ τὸν αἰῶνα. ὡσ γὰρ ὁ χαλκὸσ ἰοῦται, οὕτωσ ἡ πονηρία αὐτοῦ. καὶ ἐὰν ταπεινωθῇ καὶ πορεύηται συγκεκυφώσ, ἐπίστησον τὴν ψυχήν σου καὶ φύλαξαι ἀπ̓ αὐτοῦ καὶ ἔσῃ αὐτῷ ὡσ ἐκμεμαχὼσ ἔσοπτρον, καὶ γνώσῃ ὅτι οὐκ εἰσ τέλοσ κατίωσε. μὴ στήσῃσ αὐτὸν παρὰ σεαυτῷ, μὴ ἀνατρέψασ σε στῇ ἐπὶ τὸν τόπον σου. μὴ καθίσῃσ αὐτὸν ἐκ δεξιῶν σου, μήποτε ζητήσῃ τὴν καθέδραν σου καὶ ἐπ̓ ἐσχάτων ἐπιγνώσῃ τοὺσ λόγουσ μου καὶ ἐπὶ τῶν ρημάτων μου κατανυγήσῃ. τίσ ἐλεήσει ἐπαοιδὸν ὀφιόδηκτον καὶ πάντασ τοὺσ προσάγοντασ θηρίοισ̣ οὕτωσ τὸν προσπορευόμενον ἀνδρὶ ἁμαρτωλῷ καὶ συμφυρόμενον ἐν ταῖσ ἁμαρτίαισ αὐτοῦ. ὥραν μετὰ σοῦ διαμενεῖ, καὶ ἐὰν ἐκκλίνῃσ, οὐ μὴ καρτερήσῃ. καὶ ἐν τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ γλυκανεῖ ὁ ἐχθρὸσ καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ βουλεύσεται ἀνατρέψαι σε εἰσ βόθρον. ἐν ὀφθαλμοῖσ αὐτοῦ δακρύσει ὁ ἐχθρόσ, καὶ ἐὰν εὕρῃ καιρόν, οὐκ ἐμπλησθήσεται ἀφ̓ αἵματοσ. κακὰ ἂν ὑπαντήσῃ σοι, εὑρήσεισ αὐτὸν ἐκεῖ πρότερόν σου, καὶ ὡσ βοηθῶν ὑποσχάσει πτέρναν σου. κινήσει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπικροτήσει ταῖσ χερσὶν αὐτοῦ καὶ πολλὰ διαψιθυρίσει καὶ ἀλλοιώσει τὸ πρόσωπον αὐτοῦ. Ο ΑΠΤΟΜΕΝΟΣ πίσσησ μολυνθήσεται, καὶ ὁ κοινωνῶν ὑπερηφάνῳ ὁμοιωθήσεται αὐτῷ.

βάροσ ὑπὲρ σὲ μὴ ἄρῃσ, καὶ ἰσχυροτέρῳ σου καὶ πλουσιωτέρῳ μὴ κοινώνει. τί κοινωνήσει χύτρα πρὸσ λέβητα̣ αὕτη προσκρούσει, καὶ αὕτη συντριβήσεται. πλούσιοσ ἠδίκησε, καὶ αὐτὸσ προσενεβριμήσατο. πτωχὸσ ἠδίκηται, καὶ αὐτὸσ προσδεηθήσεται. ἐὰν χρησιμεύσῃσ, ἐργᾶται ἐν σοί. καὶ ἐὰν ὑστερήσῃσ, καταλείψει σε. ἐὰν ἔχῃσ, συμβιώσεταί σοι καὶ ἀποκενώσει σε, καὶ αὐτὸσ οὐ πονέσει. χρείαν ἔσχηκέ σου, καὶ ἀποπλανήσει σε καὶ προσγελάσεταί σοι καὶ δώσει σοι ἐλπίδα. λαλήσει σοι καλὰ καὶ ἐρεῖ. τίσ ἡ χρεία σου̣ καὶ αἰσχυνεῖ σε ἐν τοῖσ βρώμασιν αὐτοῦ, ἕωσ οὗ ἀποκενώσῃ σε δὶσ ἢ τρίσ, καὶ ἐπ̓ ἐσχάτων καταμωκήσεταί σου. μετὰ ταῦτα ὄψεταί σε καὶ καταλείψει σε καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ κινήσει ἐπὶ σοί. πρόσεχε μὴ ἀποπλανηθῇσ καὶ μὴ ταπεινωθῇσ ἐν ἀφροσύνῃ σου. Προσκαλεσαμένου σε δυνάστου, ὑποχωρῶν γίνου, καὶ τόσῳ μᾶλλον προσκαλέσεταί σε. μὴ ἔμπιπτε, ἵνα μὴ ἀπωσθῇσ, καὶ μὴ μακρὰν ἀφίστω, ἵνα μὴ ἐπιλησθῇσ. μὴ ἔπεχε ἰσηγορεῖσθαι μετ̓ αὐτοῦ καὶ μὴ πίστευε τοῖσ πλείοσι λόγοισ αὐτοῦ. ἐκ πολλῆσ γὰρ λαλιᾶσ πειράσει σε καὶ ὡσ προσγελῶν ἐξετάσει σε. ἀνελεήμων ὁ μὴ συντηρῶν λόγουσ καὶ οὐ μὴ φείσηται περὶ κακώσεωσ καὶ δεσμῶν. συντήρησον καὶ πρόσεχε σφοδρῶσ, ὅτι μετὰ τῆσ πτώσεώσ σου περιπατεῖσ. [ ἀκούων αὐτὰ ἐν ὕπνῳ σου γρηγόρησον. πάσῃ ζωῇ σου ἀγάπα τὸν Κύριον, καὶ ἐπικαλοῦ αὐτὸν εἰσ σωτηρίαν σου]. Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ καὶ πᾶσ ἄνθρωποσ τὸν πλησίον αὐτοῦ. πᾶσα σὰρξ κατὰ γένοσ συνάγεται, καὶ τῷ ὁμοίῳ αὐτοῦ προσκολληθήσεται ἀνήρ. τί κοινωνήσει λύκοσ ἀμνῷ̣ οὕτωσ ἁμαρτωλὸσ πρὸσ εὐσεβῆ. τίσ εἰρήνη ὑαίνῃ πρὸσ κύνα̣ καὶ τίσ εἰρήνη πλουσίῳ πρὸσ πένητα̣ κυνήγια λεόντων ὄναγροι ἐν ἐρήμῳ, οὕτωσ νομαὶ πλουσίων πτωχοί. βδέλυγμα ὑπερηφάνῳ ταπεινότησ, οὕτωσ βδέλυγμα πλουσίῳ πτωχόσ. πλούσιοσ σαλευόμενοσ στηρίζεται ὑπὸ φίλων, ταπεινὸσ δὲ πεσὼν προσαπωθεῖται ὑπὸ φίλων. πλουσίου σφαλέντοσ πολλοὶ ἀντιλήπτορεσ, ἐλάλησεν ἀπόρρητα καὶ ἐδικαίωσαν αὐτόν. ταπεινὸσ ἔσφαλε καὶ προσεπετίμησαν αὐτῷ, ἐφθέγξατο σύνεσιν καὶ οὐκ ἐδόθη αὐτῷ τόποσ. πλούσιοσ ἐλάλησε καὶ πάντεσ ἐσίγησαν, καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ ἀνύψωσαν ἕωσ τῶν νεφελῶν. πτωχὸσ ἐλάλησε καὶ εἶπαν. τίσ οὗτοσ̣ κἂν προσκόψῃ, προσανατρέψουσιν αὐτόν. ἀγαθὸσ ὁ πλοῦτοσ, ᾧ μή ἐστιν ἁμαρτία, καὶ πονηρὰ ἡ πτωχεία ἐν στόματι ἀσεβοῦσ. Καρδία ἀνθρώπου ἀλλοιοῖ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἐάν τε εἰσ ἀγαθὰ ἐάν τε εἰσ κακά. ἴχνοσ καρδίασ ἐν ἀγαθοῖσ πρόσωπον ἱλαρόν, καὶ εὕρεσισ παραβολῶν διαλογισμοὶ μετὰ κόπου. ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνήρ, ὣσ οὐκ ὠλίσθησεν ἐν στόματι αὐτοῦ καὶ οὐ κατενύγη ἐν λύπῃ ἁμαρτίασ.

μακάριοσ οὗ οὐ κατέγνω ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ὃσ οὐκ ἔπεσεν ἀπὸ τῆσ ἐλπίδοσ αὐτοῦ. Ἀνδρὶ μικρολόγῳ οὐ καλὸσ ὁ πλοῦτοσ, καὶ ἀνθρώπῳ βασκάνῳ ἱνατί χρήματα̣ ὁ συνάγων ἀπὸ τῆσ ψυχῆσ αὐτοῦ συνάγει ἄλλοισ, καὶ ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ αὐτοῦ τρυφήσουσιν ἕτεροι. ὁ πονηρὸσ ἑαυτῷ τίνι ἀγαθὸσ ἔσται̣ καὶ οὐ μὴ εὐφρανθήσεται ἐν τοῖσ χρήμασιν αὐτοῦ. τοῦ βασκαίνοντοσ ἑαυτὸν οὐκ ἔστι πονηρότεροσ, καὶ τοῦτο ἀνταπόδομα τῆσ κακίασ αὐτοῦ. κἂν εὖ ποιῇ, ἐν λήθῃ ποιεῖ, καὶ ἐπ̓ ἐσχάτων ἐκφαίνει τὴν κακίαν αὐτοῦ. πονηρὸσ ὁ βασκαίνων ὀφθαλμῷ, ἀποστρέφων πρόσωπον καὶ ὑπερορῶν ψυχάσ. πλεονέκτου ὀφθαλμὸσ οὐκ ἐμπίπλαται μερίδι, καὶ ἀδικία πονηρὰ ἀναξηραίνει ψυχήν. ὀφθαλμὸσ πονηρὸσ φθονερὸσ ἐπ̓ ἄρτῳ καὶ ἐλλιπὴσ ἐπὶ τῆσ τραπέζησ αὐτοῦ. Τέκνον, καθὼσ ἐὰν ἔχῃσ, εὖ ποίει σεαυτὸν καὶ προσφορὰσ Κυρίῳ ἀξίωσ πρόσαγε. μνήσθητι ὅτι θάνατοσ οὐ χρονιεῖ καὶ διαθήκη ᾅδου οὐχ ὑπεδείχθη σοι. πρίν σε τελευτῆσαι, εὖ ποίει φίλῳ καὶ κατὰ τὴν ἰσχύν σου ἔκτεινον καὶ δῷσ αὐτῷ. μὴ ἀφυστερήσῃσ ἀπὸ ἀγαθῆσ ἡμέρασ, καὶ μερὶσ ἐπιθυμίασ ἀγαθῆσ μή σε παρελθάτω. οὐχὶ ἑτέρῳ καταλείψεισ τοὺσ πόνουσ σου καὶ τοὺσ κόπουσ σου εἰσ διαίρεσιν κλήρου̣ δὸσ καὶ λάβε καὶ ἀπάτησον τὴν ψυχήν σου, ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν ᾅδου ζητῆσαι τρυφήν. πᾶσα σὰρξ ὡσ ἱμάτιον παλαιοῦται, ἡ γὰρ διαθήκη ἀπ̓ αἰῶνοσ. θανάτῳ ἀποθανῇ. ὡσ φύλλον θάλλον ἐπὶ δένδρου δασέοσ, τὰ μὲν καταβάλλει, ἄλλα δὲ φύει, οὕτωσ γενεὰ σαρκὸσ καὶ αἵματοσ, ἡ μὲν τελευτᾷ, ἑτέρα δὲ γεννᾶται. πᾶν ἔργον σηπόμενον ἐκλείπει, καὶ ὁ ἐργαζόμενοσ αὐτὸ μετ̓ αὐτοῦ ἀπελεύσεται. Μακάριοσ ἀνήρ, ὃσ ἐν σοφίᾳ τελευτήσει καὶ ὃσ ἐν συνέσει αὐτοῦ διαλεχθήσεται, ὁ διανοούμενοσ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῆσ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖσ ἀποκρύφοισ αὐτῆσ νοηθήσεται. ἔξελθε ὀπίσω αὐτῆσ ὡσ ἰχνευτήσ, καὶ ἐν ταῖσ εἰσόδοισ αὐτῆσ ἐνέδρευε. ὁ παρακύπτων διὰ τῶν θυρίδων αὐτῆσ καὶ ἐπὶ τῶν θυρωμάτων αὐτῆσ ἀκροάσεται. ὁ καταλύων σύνεγγυσ τοῦ οἴκου αὐτῆσ καὶ πήξει πάσσαλον ἐν τοῖσ τοίχοισ αὐτῆσ, στήσει τὴν σκηνὴν αὐτοῦ κατὰ χεῖρασ αὐτῆσ καὶ καταλύσει ἐν καταλύματι ἀγαθῶν. θήσει τὰ τέκνα αὐτοῦ ἐν τῇ σκέπῃ αὐτῆσ καὶ ὑπὸ τοὺσ κλάδουσ αὐτῆσ αὐλισθήσεται. σκεπασθήσεται ὑπ̓ αὐτῆσ ἀπὸ καύματοσ καὶ ἐν τῇ δόξῃ αὐτῆσ καταλύσει. Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ Κύριον ποιήσει αὐτό, καὶ ὁ ἐγκρατὴσ τοῦ νόμου καταλήψεται αὐτήν.

καὶ ὑπαντήσεται αὐτῷ ὡσ μήτηρ καὶ ὡσ γυνὴ παρθενίασ προσδέξεται αὐτόν. ψωμιεῖ αὐτὸν ἄρτον συνέσεωσ καὶ ὕδωρ σοφίασ ποτίσει αὐτόν. στηριχθήσεται ἐπ̓ αὐτὴν καὶ οὐ μὴ κλιθῇ, καὶ ἐπ̓ αὐτῆσ ἐφέξει καὶ οὐ μὴ καταισχυνθῇ. καὶ ὑψώσει αὐτὸν παρὰ τοὺσ πλησίον αὐτοῦ καὶ ἐν μέσῳ ἐκκλησίασ ἀνοίξει στόμα αὐτοῦ. εὐφροσύνην καὶ στέφανον ἀγαλλιάματοσ καὶ ὄνομα αἰώνιον κατακληρονομήσει. οὐ μὴ καταλήψονται αὐτὴν ἄνθρωποι ἀσύνετοι, καὶ ἄνδρεσ ἁμαρτωλοὶ οὐ μὴ ἴδωσιν αὐτήν. μακράν ἐστιν ὑπερηφανίασ, καὶ ἄνδρεσ ψεῦσται οὐ μὴ μνησθήσονται αὐτῆσ. Οὐχ ὡραῖοσ αἶνοσ ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ, ὅτι οὐ παρὰ Κυρίου ἀπεστάλη. ἐν γὰρ σοφίᾳ ρηθήσεται αἶνοσ, καὶ ὁ Κύριοσ εὐοδώσει αὐτόν. μὴ εἴπῃσ ὅτι διὰ Κύριον ἀπέστην. ἃ γὰρ ἐμίσησεν, οὐ ποιήσεισ. μὴ εἴπῃσ ὅτι αὐτόσ με ἐπλάνησεν. οὐ γὰρ χρείαν ἔχει ἀνδρὸσ ἁμαρτωλοῦ. πᾶν βδέλυγμα ἐμίσησε Κύριοσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἀγαπητὸν τοῖσ φοβουμένοισ αὐτόν. αὐτὸσ ἐξ ἀρχῆσ ἐποίησεν ἄνθρωπον καὶ ἀφῆκεν αὐτὸν ἐν χειρὶ διαβουλίου αὐτοῦ. ἐὰν θέλῃσ, συντηρήσεισ ἐντολὰσ καὶ πίστιν ποίησαι εὐδοκίασ. παρέθηκέ σοι πῦρ καὶ ὕδωρ. οὗ ἐὰν θέλῃσ, ἐκτενεῖσ τὴν χεῖρά σου. ἔναντι ἀνθρώπων ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατοσ, καὶ ὃ ἐὰν εὐδοκήσῃ, δοθήσεται αὐτῷ. ὅτι πολλὴ σοφία τοῦ Κυρίου. ἰσχυρὸσ ἐν δυναστείᾳ καὶ βλέπων τὰ πάντα, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ τοὺσ φοβουμένουσ αὐτόν, καὶ αὐτὸσ ἐπιγνώσεται πᾶν ἔργον ἀνθρώπου. καὶ οὐκ ἐνετείλατο οὐδενὶ ἀσεβεῖν καὶ οὐκ ἔδωκεν ἄνεσιν οὐδενὶ ἁμαρτάνειν. ΜΗ ἐπιθύμει τέκνων πλῆθοσ ἀχρήστων, μὴ εὐφραίνου ἐπὶ υἱοῖσ ἀσεβέσιν.

ἐὰν πληθύνωσι, μὴ εὐφραίνου ἐπ̓ αὐτοῖσ, εἰ μή ἐστι φόβοσ Κυρίου μετ̓ αὐτῶν. μὴ ἐμπιστεύσῃσ τῇ ζωῇ αὐτῶν καὶ μὴ ἔπεχε ἐπὶ τὸ πλῆθοσ αὐτῶν. κρείσσων γὰρ εἷσ ἢ χίλιοι, καὶ ἀποθανεῖν ἄτεκνον ἢ ἔχειν τέκνα ἀσεβῆ. ἀπὸ γὰρ ἑνὸσ συνετοῦ συνοικισθήσεται πόλισ, φυλὴ δὲ ἀνόμων ἐρημωθήσεται. πολλὰ τοιαῦτα ἑώρακα ἐν ὀφθαλμοῖσ μου, καὶ ἰσχυρότερα τούτων ἀκήκοε τὸ οὖσ μου. ἐν συναγωγῇ ἁμαρτωλῶν ἐκκαυθήσεται πῦρ, καὶ ἐν ἔθνει ἀπειθεῖ ἐξεκαύθη ὀργή. οὐκ ἐξιλάσατο περὶ τῶν ἀρχαίων γιγάντων, οἳ ἀπέστησαν τῇ ἰσχύϊ αὐτῶν. οὐκ ἐφείσατο περὶ τῆσ παροικίασ Λώτ, οὓσ ἐβδελύξατο διὰ τὴν ὑπερηφανίαν αὐτῶν. οὐκ ἠλέησεν ἔθνοσ ἀπωλείασ, τοὺσ ἐξῃρμένουσ ἐν ἁμαρτίαισ αὐτῶν. καὶ οὕτωσ ἑξακοσίασ χιλιάδασ πεζῶν τοὺσ ἐπισυναχθέντασ ἐν σκληροκαρδίᾳ αὐτῶν. κἂν ᾖ εἷσ σκληροτράχηλοσ, θαυμαστὸν τοῦτο εἰ ἀθωωθήσεται. ἔλεοσ γὰρ καὶ ὀργὴ παῤ αὐτῷ, δυνάστησ ἐξιλασμῶν καὶ ἐκχέων ὀργήν. κατὰ τὸ πολὺ ἔλεοσ αὐτοῦ, οὕτωσ καὶ πολὺσ ὁ ἔλεγχοσ αὐτοῦ. ἄνδρα κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ κρίνει. οὐκ ἐκφεύξεται ἐν ἁρπάγμασιν ἁμαρτωλόσ, καὶ οὐ μὴ καθυστερήσῃ ὑπομονὴν εὐσεβοῦσ. πάσῃ ἐλεημοσύνῃ ποιήσει τόπον, ἕκαστοσ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ εὑρήσει. [ Κύριοσ ἐσκλήρυνε Φαραὼ μὴ εἰδέναι αὐτόν, ὅπωσ ἂν γνωσθῇ ἐνεργήματα αὐτοῦ τῇ ὑπ’ οὐρανόν. πάσῃ τῇ κτίσει τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ φανερόν, καὶ τὸ φῶσ αὐτοῦ καὶ τὸ σκότοσ ἐμέρισε τῷ ἀδάμαντι]. μὴ εἴπῃσ, ὅτι ἀπὸ Κυρίου κρυβήσομαι, μὴ ἐξ ὕψουσ τίσ μου μνησθήσεται̣ ἐν λαῷ πλείονι οὐ μὴ γνωσθῶ, τίσ γὰρ ἡ ψυχή μου ἐν ἀμετρήτῳ κτίσει̣ ἰδοὺ ὁ οὐρανὸσ καὶ ὁ οὐρανὸσ τοῦ οὐρανοῦ, ἄβυσσοσ καὶ γῆ σαλευθήσονται ἐν τῇ ἐπισκοπῇ αὐτοῦ. ἅμα τὰ ὄρη καὶ τὰ θεμέλια τῆσ γῆσ ἐν τῷ ἐπιβλέψαι εἰσ αὐτὰ τρόμῳ συσσείονται, καὶ ἐπ̓ αὐτοῖσ οὐ διανοηθήσεται καρδία. καὶ τὰσ ὁδοὺσ αὐτοῦ τίσ ἐνθυμηθήσεται̣ καὶ καταιγίσ, ἣν οὐκ ὄψεται ἄνθρωποσ, τὰ δὲ πλείονα τῶν ἔργων αὐτοῦ ἐν ἀποκρύφοισ. ἔργα δικαιοσύνησ τίσ ἀναγγελεῖ ἢ τίσ ὑπομενεῖ̣ μακρὰν γὰρ ἡ διαθήκη. ἐλαττούμενοσ καρδίᾳ διανοεῖται ταῦτα, καὶ ἀνὴρ ἄφρων καὶ πλανώμενοσ διανοεῖται μωρά. Ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μάθε ἐπιστήμην καὶ ἐπὶ τῶν λόγων μου πρόσεχε τῇ καρδίᾳ σου. ἐκφανῶ ἐν σταθμῷ παιδείαν καὶ ἐν ἀκριβείᾳ ἀπαγγελῶ ἐπιστήμην. ἐν κρίσει Κυρίου τὰ ἔργα αὐτοῦ ἀπ̓ ἀρχῆσ, καὶ ἀπὸ ποιήσεωσ αὐτῶν διέστειλε μερίδασ αὐτῶν. ἐκόσμησεν εἰσ αἰῶνα τὰ ἔργα αὐτοῦ καὶ τὰσ ἀρχὰσ αὐτῶν εἰσ γενεὰσ αὐτῶν. οὔτε ἐπείνασαν οὔτε ἐκοπίασαν καὶ οὐκ ἐξέλιπον ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτῶν. ἕκαστοσ τὸν πλησίον αὐτοῦ οὐκ ἐξέθλιψε, καὶ ἕωσ αἰῶνοσ οὐκ ἀπειθήσουσι τοῦ ρήματοσ αὐτοῦ. καὶ μετὰ ταῦτα Κύριοσ εἰσ τὴν γῆν ἐπέβλεψε καὶ ἐνέπλησεν αὐτὴν τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ. ψυχὴν παντὸσ ζῴου ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον αὐτῆσ, καὶ εἰσ αὐτὴν ἡ ἀποστροφὴ αὐτῶν. ΚΥΡΙΟΣ ἔκτισεν ἐκ γῆσ ἄνθρωπον καὶ πάλιν ἀπέστρεψεν αὐτὸν εἰσ αὐτήν.

ἡμέρασ ἀριθμοῦ καὶ καιρὸν ἔδωκεν αὐτοῖσ καὶ ἔδωκεν αὐτοῖσ ἐξουσίαν τῶν ἐπ̓ αὐτῆσ. καθ̓ ἑαυτοὺσ ἐνέδυσεν αὐτοὺσ ἰσχὺν καὶ κατ̓ εἰκόνα αὐτοῦ ἐποίησεν αὐτοὺς καὶ ἔθηκε τὸν φόβον αὐτοῦ ἐπὶ πάσησ σαρκὸσ καὶ κατακυριεύειν θηρίων καὶ πετεινῶν. [ ἔλαβον χρῆσιν τῶν πέντε τοῦ Κυρίου ἐνεργημάτων, ἕκτον δὲ νοῦν αὐτοῖσ ἐδωρήσατο μερίζων καὶ τὸν ἕβδομον λόγον ἑρμηνέα τῶν ἐνεργημάτων αὐτοῦ]. διαβούλιον καὶ γλῶσσαν καὶ ὀφθαλμούσ, ὦτα καὶ καρδίαν ἔδωκε διανοεῖσθαι αὐτοῖσ. ἐπιστήμην συνέσεωσ ἐνέπλησεν αὐτοὺσ καὶ ἀγαθὰ καὶ κακὰ ὑπέδειξεν αὐτοῖσ. ἔθηκε τὸν ὀφθαλμὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὰσ καρδίασ αὐτῶν δεῖξαι αὐτοῖσ τὸ μεγαλεῖον τῶν ἔργων αὐτοῦ, καὶ ὄνομα ἁγιασμοῦ αἰνέσουσιν, ἵνα διηγῶνται τὰ μεγαλεῖα τῶν ἔργων αὐτοῦ. προσέθηκεν αὐτοῖσ ἐπιστήμην καὶ νόμον ζωῆσ ἐκληροδότησεν αὐτοῖσ. διαθήκην αἰῶνοσ ἔστησε μετ̓ αὐτῶν καὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ ὑπέδειξεν αὐτοῖσ. μεγαλεῖον δόξησ εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν, καὶ δόξαν φωνῆσ αὐτῶν ἤκουσε τὸ οὖσ αὐτῶν. καὶ εἶπεν αὐτοῖσ. προσέχετε ἀπὸ παντὸσ ἀδίκου. καὶ ἐνετείλατο αὐτοῖσ ἑκάστῳ περὶ τοῦ πλησίον. αἱ ὁδοὶ αὐτῶν ἐναντίον αὐτοῦ διαπαντόσ, οὐ κρυβήσονται ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. ἑκάστῳ ἔθνει κατέστησεν ἡγούμενον, καὶ μερὶσ Κυρίου Ἰσραήλ ἐστιν. ἅπαντα τὰ ἔργα αὐτῶν ὡσ ὁ ἥλιοσ ἐναντίον αὐτοῦ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἐνδελεχεῖσ ἐπὶ τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν. οὐκ ἐκρύβησαν αἱ ἀδικίαι αὐτῶν ἀπ̓ αὐτοῦ, καὶ πᾶσαι αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν ἔναντι Κυρίου. ἐλεημοσύνη ἀνδρὸσ ὡσ σφραγὶσ μετ̓ αὐτοῦ, καὶ χάριν ἀνθρώπου ὡσ κόρην συντηρήσει. μετὰ ταῦτα ἐξαναστήσεται καὶ ἀνταποδώσει αὐτοῖσ καὶ τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν εἰσ κεφαλὴν αὐτῶν ἀποδώσει. πλὴν μετανοοῦσιν ἔδωκεν ἐπάνοδον καὶ παρεκάλεσεν ἐκλείποντασ ὑπομονήν. Ἐπίστρεφε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀπόλειπε ἁμαρτίασ, δεήθητι κατὰ πρόσωπον καὶ σμίκρυνον πρόσκομμα. ἐπάναγε ἐπὶ Ὕψιστον καὶ ἀπόστρεφε ἀπὸ ἀδικίασ, καὶ σφόδρα μίσησον βδέλυγμα. Ὑψίστῳ τίσ αἰνέσει ἐν ᾅδου ἀντὶ ζώντων καὶ ζώντων καὶ διδόντων ἀνθομολόγησιν̣ ἀπὸ νεκροῦ ὡσ μηδὲ ὄντοσ ἀπόλλυται ἐξομολόγησισ. ζῶν καὶ ὑγιὴσ αἰνέσει τὸν Κύριον. ὡσ μεγάλη ἡ ἐλεημοσύνη τοῦ Κυρίου καὶ ἐξιλασμὸσ τοῖσ ἐπιστρέφουσιν ἐπ̓ αὐτόν. οὐ γὰρ δύναται πάντα εἶναι ἐν ἀνθρώποισ, ὅτι οὐκ ἀθάνατοσ υἱὸσ ἀνθρώπου. τί φωτεινότερον ἡλίου̣ καὶ τοῦτο ἐκλείπει. καὶ πονηρὸσ ἐνθυμηθήσεται σάρκα καὶ αἷμα. δύναμιν ὕψουσ οὐρανοῦ αὐτὸσ ἐπισκέπτεται, καὶ οἱ ἄνθρωποι πάντεσ γῆ καὶ σποδόσ. Ο ΖΩΝ εἰσ τὸν αἰῶνα ἔκτισε τὰ πάντα κοινῇ.

Κύριοσ μόνοσ δικαιωθήσεται. [καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλοσ πλὴν αὐτοῦ οἰακίζων τὸν κόσμον ἐν σπιθαμῇ χειρὸσ αὐτοῦ, καὶ πάντα ὑπακούει τῷ θελήματι αὐτοῦ, αὐτὸσ γὰρ βασιλεὺσ πάντων ἐν κράτει αὐτοῦ, διαστέλλων ἐν αὐτοῖσ ἅγια ἀπὸ βεβήλων]. οὐθενὶ ἐξεποίησεν ἐξαγγεῖλαι τὰ ἔργα αὐτοῦ. καὶ τίσ ἐξιχνιάσει τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ̣ κράτοσ μεγαλωσύνησ αὐτοῦ τίσ ἐξαριθμήσεται̣ καὶ τίσ προσθήσει ἐκδιηγήσασθαι τὰ ἐλέη αὐτοῦ̣ οὐκ ἔστιν ἐλαττῶσαι οὐδὲ προσθεῖναι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐξιχνιάσαι τὰ θαυμάσια τοῦ Κυρίου. ὅταν συντελέσῃ ἄνθρωποσ, τότε ἄρχεται, καὶ ὅταν παύσηται, τότε ἀπορηθήσεται. τί ἄνθωποσ καὶ τί ἡ χρῆσισ αὐτοῦ̣ τί τὸ ἀγαθὸν αὐτοῦ καὶ τί τὸ κακὸν αὐτοῦ̣ ἀριθμὸσ ἡμερῶν ἀνθρώπου πολλὰ ἔτη ἑκατόν. ὡσ σταγὼν ὕδατοσ ἀπὸ θαλάσσησ καὶ ψῆφοσ ἄμμου, οὕτωσ ὀλίγα ἔτη ἐν ἡμέρᾳ αἰῶνοσ. διὰ τοῦτο ἐμακροθύμησε Κύριοσ ἐπ̓ αὐτοῖσ καὶ ἐξέχεεν ἐπ̓ αὐτοὺσ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. εἶδε καὶ ἐπέγνω τὴν καταστροφὴν αὐτῶν ὅτι πονηρά. διὰ τοῦτο ἐπλήθυνε τὸν ἐξιλασμὸν αὐτοῦ. ἔλεοσ ἀνθρώπου ἐπὶ τὸν πλησίον αὐτοῦ, ἔλεοσ δὲ Κυρίου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα. ἐλέγχων καὶ παιδεύων καὶ διδάσκων καὶ ἐπιστρέφων ὡσ ποιμὴν τὸ ποίμνιον αὐτοῦ. τοὺσ ἐκδεχομένουσ παιδείαν ἐλεᾷ καὶ τοὺσ κατασπεύδοντασ ἐπὶ τὰ κρίματα αὐτοῦ. Τέκνον, ἐν ἀγαθοῖσ μὴ δῷσ μῶμον καὶ ἐν πάσῃ δόσει λύπην λόγων. οὐχὶ καύσωνα ἀναπαύσει δρόσοσ̣ οὕτωσ κρείσσων λόγοσ ἢ δόσισ. οὐκ ἰδοὺ λόγοσ ὑπὲρ δόμα ἀγαθόν̣ καὶ ἀμφότερα παρὰ ἀνδρὶ κεχαριτωμένῳ. μωρὸσ ἀχαρίστωσ ὀνειδιεῖ, καὶ δόσισ βασκάνου ἐκτήκει ὀφθαλμούσ. πρὶν ἢ λαλῆσαι μάνθανε, καὶ πρὸ ἀρρωστίασ θεραπεύου. πρὸ κρίσεωσ ἐξέταζε σεαυτόν, καὶ ἐν ὥρᾳ ἐπισκοπῆσ εὑρήσεισ ἐξιλασμόν. πρὶν ἀρρωστῆσαί σε ταπεινώθητι καὶ ἐν καιρῷ ἁμαρτημάτων δεῖξον ἐπιστροφήν. μὴ ἐμποδισθῇσ τοῦ ἀποδοῦναι εὐχὴν εὐκαίρωσ, καὶ μὴ μείνῃσ ἕωσ θανάτου δικαιωθῆναι. πρὶν εὔξασθαι, ἑτοίμασον σεαυτὸν καὶ μὴ γίνου ὡσ ἄνθρωποσ πειράζων τὸν Κύριον. μνήσθητι θυμοῦ ἐν ἡμέραισ τελευτῆσ καὶ καιρὸν ἐκδικήσεωσ ἐν ἀποστροφῇ προσώπου. μνήσθητι καιρὸν λιμοῦ ἐν καιρῷ πλησμονῆσ, πτωχείαν καὶ ἔνδειαν ἐν ἡμέραισ πλούτου. ἀπὸ πρωί̈θεν ἕωσ ἑσπέρασ μεταβάλλει καιρόσ, καὶ πάντα ἐστὶ ταχινὰ ἔναντι Κυρίου. ἄνθρωποσ σοφὸσ ἐν παντὶ εὐλαβηθήσεται καὶ ἐν ἡμέραισ ἁμαρτιῶν προσέξει ἀπὸ πλημμελείασ. πᾶσ συνετὸσ ἔγνω σοφίαν καὶ τῷ εὑρόντι αὐτὴν δώσει ἐξομολόγησιν. συνετοὶ ἐν λόγοισ καὶ αὐτοὶ ἐσοφίσαντο καὶ ἀνώμβρησαν παροιμίασ ἀκριβεῖσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΨΥΧΗΣ.‐ Ὀπίσω τῶν ἐπιθυμιῶν σου μὴ πορεύου καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέξεών σου κωλύου. ἐὰν χορηγήσῃσ τῇ ψυχῇ σου εὐδοκίαν ἐπιθυμίασ, ποιήσει σε ἐπίχαρμα τῶν ἐχθρῶν σου. μὴ εὐφραίνου ἐπὶ πολλῇ τρυφῇ, μηδὲ προσδεθῇσ συμβολῇ αὐτῆσ. μὴ γίνου πτωχὸσ συμβολοκοπῶν ἐκ δανεισμοῦ, καὶ οὐδέν σοί ἐστιν ἐν μαρσιπείῳ. ΕΡΓΑΤΗΣ μέθυσοσ οὐ πλουτισθήσεται. ὁ ἐξουθενῶν τὰ ὀλίγα κατὰ μικρὸν πεσεῖται.

οἶνοσ καὶ γυναῖκεσ ἀποστήσουσι συνετούσ, καὶ ὁ κολλώμενοσ πόρναισ τολμηρότεροσ ἔσται. σῆτεσ καὶ σκώληκεσ κληρονομήσουσιν αὐτόν, καὶ ψυχὴ τολμηρὰ ἐξαρθήσεται. Ὁ ταχὺ ἐμπιστεύων κοῦφοσ καρδίᾳ, καὶ ὁ ἁμαρτάνων εἰσ ψυχὴν αὐτοῦ πλημμελήσει. ὁ εὐφραινόμενοσ καρδίᾳ καταγνωσθήσεται, καὶ ὁ μισῶν λαλιὰν ἐλαττονοῦται κακίᾳ. μηδέποτε δευτερώσῃσ λόγον, καὶ οὐθέν σοι οὐ μὴ ἐλαττονωθῇ. ἐν φίλῳ καὶ ἐν ἐχθρῷ μὴ διηγοῦ, καὶ εἰ μή ἔστι σοι ἁμαρτία, μὴ ἀποκάλυπτε. ἀκήκοε γάρ σου καὶ ἐφυλάξατό σε, καὶ ἐν καιρῷ μισήσει σε. ἀκήκοασ λόγον, συναποθανέτω σοι. θάρσει, οὐ μή σε ρήξει. ἀπὸ προσώπου λόγου ὠδινήσει μωρὸσ ὡσ ἀπὸ προσώπου βρέφουσ ἡ τίκτουσα. βέλοσ πεπηγὸσ ἐν μηρῷ σαρκόσ, οὕτωσ λόγοσ ἐν κοιλίᾳ μωροῦ. Ἔλεγξον φίλον, μήποτε οὐκ ἐποίησε, καὶ εἴ τι ἐποίησε, μήποτε προσθῇ. ἔλεγξον τὸν πλησίον, μήποτε οὐκ εἶπε, καὶ εἰ εἴρηκεν, ἵνα μὴ δευτερώσῃ. ἔλεγξον φίλον, πολλάκισ γὰρ γίνεται διαβολή, καὶ μὴ παντὶ λόγῳ πίστευε. ἔστιν ὀλισθαίνων καὶ οὐκ ἀπὸ ψυχῆσ, καὶ τίσ οὐχ ἡμάρτησεν ἐν τῇ γλώσσῃ αὐτοῦ̣ ἔλεγξον τὸν πλησίον σου πρὶν ἢ ἀπειλῆσαι, καὶ δὸσ τόπον νόμῳ Ὑψίστου. [γινόμενοσ ἄμηνισ. φόβοσ Κυρίου ἀρχὴ προσλήψεωσ, σοφία δὲ παρ’ αὐτοῦ ἀγάπησιν περιποιεῖ. γνῶσισ ἐντολῶν Κυρίου παιδεία ζωῆσ, οἱ δὲ ποιοῦντεσ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ἀθανασίασ δένδρον καρποῦνται]. Πᾶσα σοφία φόβοσ Κυρίου, καὶ ἐν πάσῃ σοφίᾳ ποίησισ νόμου. [καὶ γνῶσισ τῆσ παντοδυναμίασ αὐτοῦ. οἰκέτησ λέγων τῷ δεσπότῃ. ὡσ ἀρέσκει οὐ ποιήσω, ἐὰν μετὰ ταῦτα ποιήσῃ, παροργίζει τὸν τρέφοντα αὐτόν]. καὶ οὐκ ἔστι σοφία πονηρίασ ἐπιστήμη, καὶ οὐκ ἔστιν ὅπου βουλὴ ἁμαρτωλῶν φρόνησισ. ἔστι πονηρία καὶ αὕτη βδέλυγμα, καὶ ἔστιν ἄφρων ἐλαττούμενοσ σοφίᾳ. κρείττων ἡττώμενοσ ἐν συνέσει ἔμφοβοσ ἢ περισσεύων ἐν φρονήσει καὶ παραβαίνων νόμον. ἔστι πανουργία ἀκριβὴσ καὶ αὕτη ἄδικοσ, καὶ ἔστι διαστρέφων χάριν τοῦ ἐκφᾶναι κρίμα. ἔστι πονηρευόμενοσ συγκεκυφὼσ μελανίᾳ, καὶ τὰ ἐντὸσ αὐτοῦ πλήρησ δόλου. συγκύφων πρόσωπον καὶ ἑτεροκωφῶν, ὅπου οὐκ ἐπεγνώσθη, προφθάσει σε. καὶ ἐὰν ὑπὸ ἐλαττώματοσ ἰσχύοσ κωλυθῇ ἁμαρτεῖν, ἐὰν εὕρῃ καιρόν, κακοποιήσει. ἀπὸ ὁράσεωσ ἐπιγνωσθήσεται ἀνήρ, καὶ ἀπὸ ἀπαντήσεωσ προσώπου ἐπιγνωσθήσεται νοήμων. στολισμὸσ ἀνδρὸσ καὶ γέλωσ ὀδόντων καὶ βήματα ἀνθρώπου ἀναγγέλλει τὰ περὶ αὐτοῦ. ΕΣΤΙΝ ἔλεγχοσ ὃσ οὐκ ἔστιν ὡραῖοσ, καὶ ἔστι σιωπῶν καὶ αὐτὸσ φρόνιμοσ.

ὡσ καλὸν ἐλέγξαι ἢ θυμοῦσθαι, καὶ ὁ ἀνθομολογούμενοσ ἀπὸ ἐλαττώσεωσ κωλυθήσεται. ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενῶσαι νεάνιδα, οὕτωσ ὁ ποιῶν ἐν βίᾳ κρίματα. ἔστι σιωπῶν εὑρισκόμενοσ σοφόσ, καὶ ἔστι μισητὸσ ἀπὸ πολλῆσ λαλιᾶσ. ἔστι σιωπῶν, οὐ γὰρ ἔχει ἀπόκρισιν, καὶ ἔστι σιωπῶν εἰδὼσ καιρόν. ἄνθρωποσ σοφὸσ σιγήσει ἕωσ καιροῦ, ὁ δὲ λαπιστὴσ καὶ ἄφρων ὑπερβήσεται καιρόν. ὁ πλεονάζων λόγῳ βδελυχθήσεται, καὶ ὁ ἐνεξουσιαζόμενοσ μισηθήσεται. ἔστιν εὐοδία ἐν κακοῖσ ἀνδρί, καὶ ἔστιν εὕρημα εἰσ ἐλάττωσιν. ἔστι δόσισ, ἣ οὐ λυσιτελήσει σοι, καὶ ἔστι δόσισ, ἧσ τὸ ἀνταπόδομα διπλοῦν. ἔστιν ἐλάττωσισ ἕνεκεν δόξησ, καὶ ἔστιν ὃσ ἀπὸ ταπεινώσεωσ ᾖρε κεφαλήν. ἔστιν ἀγοράζων πολλὰ ὀλίγου καὶ ἀποτιννύων αὐτὰ ἑπταπλάσιον. ὁ σοφὸσ ἐν λόγῳ ἑαυτὸν προσφιλῆ ποιήσει, χάριτεσ δὲ μωρῶν ἐκχυθήσονται. δόσισ ἄφρονοσ οὐ λυσιτελήσει σοι, οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ἀνθ̓ ἑνὸσ πολλοί. ὀλίγα δώσει καὶ πολλὰ ὀνειδίσει καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ὡσ κῆρυξ. σήμερον δανιεῖ καὶ αὔριον ἀπαιτήσει, μισητὸσ ἄνθρωποσ ὁ τοιοῦτοσ. μωρὸσ ἐρεῖ. οὐχ ὑπάρχει μοι φίλοσ, καὶ οὐκ ἔστι χάρισ τοῖσ ἀγαθοῖσ μου. οἱ ἔσθοντεσ τὸν ἄρτον μου, φαῦλοι γλώσσῃ. ποσάκισ καὶ ὅσοι καταγελάσονται αὐτοῦ̣ ‐ Ὀλίσθημα ἀπὸ ἐδάφουσ μᾶλλον ἢ ἀπὸ γλώσσησ, οὕτωσ πτῶσισ κακῶν κατὰ σπουδὴν ἥξει. ἄνθρωποσ ἄχαρισ, μῦθοσ ἄκαιροσ. ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται. ἀπὸ στόματοσ μωροῦ ἀποδοκιμασθήσεται παραβολή, οὐ γὰρ μὴ εἴπῃ αὐτὴν ἐν καιρῷ αὐτῆσ. Ἔστι κωλυόμενοσ ἁμαρτάνειν ἀπὸ ἐνδείασ, καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει αὐτοῦ οὐ κατανυγήσεται. ἔστιν ἀπολλύων τὴν ψυχὴν αὐτοῦ δἰ αἰσχύνην, καὶ ἀπὸ ἄφρονοσ προσώπου ἀπολεῖ αὐτήν. ἔστι χάριν αἰσχύνησ ἐπαγγελόμενοσ φίλῳ, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν. ‐ Μῶμοσ πονηρὸσ ἐν ἀνθρώπῳ ψεῦδοσ, ἐν στόματι ἀπαιδεύτων ἐνδελεχισθήσεται. αἱρετὸν κλέπτησ ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει, ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν. ἦθοσ ἀνθρώπου ψευδοῦσ ἀτιμία, καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ̓ αὐτοῦ ἐνδελεχῶσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΛΟΓΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΩΝ.‐ Ὁ σοφὸσ ἐν λόγοισ προάξει ἑαυτόν, καὶ ἄνθρωποσ φρόνιμοσ ἀρέσει μεγιστᾶσιν. ὁ ἐργαζόμενοσ γῆν ἀνυψώσει θημωνίαν αὐτοῦ, καὶ ὁ ἀρέσκων μεγιστᾶσιν ἐξιλάσεται ἀδικίαν. ξένια καὶ δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺσ σοφῶν καὶ ὡσ φιμὸσ ἐν στόματι ἀποτρέπει ἐλεγμούσ. σοφία κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸσ ἀφανήσ, τίσ ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροισ̣ κρείσσων ἄνθρωποσ ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτοῦ ἢ ἄνθρωποσ ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτοῦ. ΤΕΚΝΟΝ, ἥμαρτεσ, μὴ προσθῇσ μηκέτι καὶ περὶ τῶν προτέρων σου δεήθητι.

ὡσ ἀπὸ προσώπου ὄφεωσ φεῦγε ἀπὸ ἁμαρτίασ, ἐὰν γὰρ προσέλθῃσ, δήξεταί σε. ὀδόντεσ λέοντοσ οἱ ὀδόντεσ αὐτῆσ ἀναιροῦντεσ ψυχὰσ ἀνθρώπων. ὡσ ρομφαία δίστομοσ πᾶσα ἀνομία, τῇ πληγῇ αὐτῆσ οὐκ ἔστιν ἴασισ. καταπληγμὸσ καὶ ὕβρισ ἐρημώσουσι πλοῦτον. οὕτωσ οἶκοσ ὑπερηφάνου ἐρημωθήσεται. δέησισ πτωχοῦ ἐκ στόματοσ ἕωσ ὠτίων αὐτοῦ, καὶ τὸ κρίμα αὐτοῦ κατὰ σπουδὴν ἔρχεται. μισῶν ἐλεγμὸν ἐν ἴχνει ἁμαρτωλοῦ, καὶ ὁ φοβούμενοσ Κύριον ἐπιστρέψει ἐν καρδίᾳ. γνωστὸσ μακρόθεν ὁ δυνατὸσ ἐν γλώσσῃ, ὁ δὲ νοήμων οἶδεν ἐν τῷ ὀλισθαίνειν αὐτόν. ὁ οἰκοδομῶν τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐν χρήμασιν ἀλλοτρίοισ, ὡσ ὁ συνάγων αὐτοῦ τοὺσ λίθουσ εἰσ χειμῶνα. στυππεῖον συνηγμένον συναγωγὴ ἀνόμων, καὶ ἡ συντέλεια αὐτῶν φλὸξ πυρόσ. ὁδὸσ ἁμαρτωλῶν ὡμαλισμένη ἐκ λίθων, καὶ ἐπ̓ ἐσχάτῳ αὐτῆσ βόθροσ ᾅδου. Ὁ φυλάσσων νόμον κατακρατεῖ τοῦ ἐννοήματοσ αὐτοῦ, καὶ συντέλεια τοῦ φόβου Κυρίου σοφία. οὐ παιδευθήσεται ὃσ οὐκ ἔστι πανοῦργοσ. ἔστι πανουργία πληθύνουσα πικρίαν. γνῶσισ σοφοῦ ὡσ κατακλυσμὸσ πληθυνθήσεται καὶ ἡ βουλὴ αὐτοῦ ὡσ πηγὴ ζωῆσ. ἔγκατα μωροῦ ὡσ ἀγγεῖον συντετριμμένον καὶ πᾶσαν γνῶσιν οὐ κρατήσει. λόγον σοφὸν ἐὰν ἀκούσῃ ἐπιστήμων, αἰνέσει αὐτὸν καὶ ἐπ̓ αὐτὸν προσθήσει. ἤκουσεν ὁ σπαταλῶν καὶ ἀπήρεσεν αὐτῷ, καὶ ἀπέστρεψεν αὐτὸν ὀπίσω τοῦ νώτου αὐτοῦ. ἐξήγησισ μωροῦ ὡσ ἐν ὁδῷ φορτίον, ἐπὶ δὲ χείλουσ συνετοῦ εὑρεθήσεται χάρισ. στόμα φρονίμου ζητηθήσεται ἐν ἐκκλησίᾳ, καὶ τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ διανοηθήσονται ἐν καρδίᾳ. ὡσ οἶκοσ ἠφανισμένοσ οὕτωσ μωρῷ σοφία, καὶ γνῶσισ ἀσυνέτου ἀδιεξέταστοι λόγοι. πέδαι ἐν ποσὶν ἀνοήτοισ παιδεία καὶ ὡσ χειροπέδαι ἐπὶ χειρὸσ δεξιᾶσ. μωρὸσ ἐν γέλωτι ἀνυψοῖ φωνὴν αὐτοῦ, ἀνὴρ δὲ πανοῦργοσ μόλισ ἡσυχῇ μειδιάσει. ὡσ κόσμοσ χρυσοῦ φρονίμῳ παιδεία καὶ ὡσ χλιδὼν ἐπὶ βραχίονι δεξιῷ. ποὺσ μωροῦ ταχὺσ εἰσ οἰκίαν, ἄνθρωποσ δὲ πολύπειροσ αἰσχυνθήσεται ἀπὸ προσώπου. ἄφρων ἀπὸ θύρασ παρακύπτει εἰσ οἰκίαν, ἀνὴρ δὲ πεπαιδευμένοσ ἔξω στήσεται. ἀπαιδευσία ἀνθρώπου ἀκροᾶσθαι παρὰ θύραν, ὁ δὲ φρόνιμοσ βαρυνθήσεται ἀτιμίᾳ. χείλη ἀλλοτρίων ἐν τούτοισ βαρυνθήσεται, λόγοι δὲ φρονίμων ἐν ζυγῷ σταθήσονται. ἐν στόματι μωρῶν ἡ καρδία αὐτῶν, καρδία δὲ σοφῶν στόμα αὐτῶν. ἐν τῷ καταρᾶσθαι ἀσεβῆ τὸν σατανᾶν αὐτὸσ καταρᾶται τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν. μολύνει τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ὁ ψιθυρίζων καὶ ἐν παροικήσει μισηθήσεται. ΛΙΘῼ ἠρδαλωμένῳ συνεβλήθη ὀκνηρόσ, καὶ πᾶσ ἐκσυριεῖ ἐπὶ τῇ ἀτιμίᾳ αὐτοῦ.

βολβίτῳ κοπρίων συνεβλήθη ὀκνηρόσ, πᾶσ ὁ ἀναιρούμενοσ αὐτὸν ἐκτινάξει χεῖρα. αἰσχύνη πατρὸσ ἐν γεννήσει ἀπαιδεύτου, θυγάτηρ δὲ ἐπ̓ ἐλαττώσει γίνεται. θυγάτηρ φρονίμη κληρονομήσει ἄνδρα αὐτῆσ, καὶ ἡ καταισχύνουσα εἰσ λύπην γεννήσαντοσ. πατέρα καὶ ἄνδρα καταισχύνει ἡ θρασεῖα καὶ ὑπὸ ἀμφοτέρων ἀτιμασθήσεται. Μουσικὰ ἐν πένθει ἄκαιροσ διήγησισ, μάστιγεσ δὲ καὶ παιδεία ἐν παντὶ καιρῷ σοφίασ. συγκολλῶν ὄστρακον ὁ διδάσκων μωρόν, ἐξεγείρων καθεύδοντα ἐκ βαθέωσ ὕπνου. διηγούμενοσ νυστάζοντι ὁ διηγούμενοσ μωρῷ, καὶ ἐπὶ συντελείᾳ ἐρεῖ, τί ἐστιν̣ ἐπὶ νεκρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ φῶσ, καὶ ἐπὶ μωρῷ κλαῦσον, ἐξέλιπε γὰρ σύνεσισ. ἥδιον κλαῦσον ἐπὶ νεκρῷ, ὅτι ἀνεπαύσατο, τοῦ δὲ μωροῦ ὑπὲρ θάνατον ἡ ζωὴ πονηρά. πένθοσ νεκροῦ ἑπτὰ ἡμέραι, μωροῦ δὲ καὶ ἀσεβοῦσ πᾶσαι αἱ ἡμέραι τῆσ ζωῆσ αὐτοῦ. μετὰ ἄφρονοσ μὴ πληθύνῃσ λόγον, καὶ πρὸσ ἀσύνετον μὴ πορεύου. φύλαξαι ἀπ̓ αὐτοῦ, ἵνα μὴ κόπον ἔχῃσ, καὶ οὐ μὴ μολυνθῇσ ἐν τῷ ἐντιναγμῷ αὐτοῦ. ἔκκλινον ἀπ̓ αὐτοῦ καὶ εὑρήσεισ ἀνάπαυσιν καὶ οὐ μὴ ἀκηδιάσῃσ ἐν τῇ ἀπονοίᾳ αὐτοῦ. ὑπὲρ μόλυβδον τί βαρυνθήσεται̣ καὶ τί αὐτῷ ὄνομα ἀλλ̓ ἢ μωρόσ̣ ἄμμον καὶ ἅλα καὶ βῶλον σιδήρου εὔκοπον ὑπενεγκεῖν ἢ ἄνθρωπον ἀσύνετον. Ἱμάντωσισ ξυλίνη ἐνδεδεμένη εἰσ οἰκοδομὴν ἐν συσσεισμῷ οὐ διαλυθήσεται. οὕτωσ καρδία ἐστηριγμένη ἐπὶ διανοήματοσ βουλῆσ ἐν καιρῷ οὐ δειλιάσει. καρδία ἡδρασμένη ἐπὶ διανοίασ συνέσεωσ ὡσ κόσμοσ ψαμμωτὸσ τοίχου ξυστοῦ. χάρακεσ ἐπὶ μετεώρου κείμενοι κατέναντι ἀνέμου οὐ μὴ ὑπομείνωσιν. οὕτωσ καρδία δειλὴ ἐπὶ διανοήματοσ μωροῦ κατέναντι παντὸσ φόβου οὐ μὴ ὑπομείνῃ. Ὁ νύσσων ὀφθαλμὸν κατάξει δάκρυα, καὶ ὁ νύσσων καρδίαν ἐκφαίνει αἴσθησιν. βάλλων λίθον ἐπὶ πετεινὰ ἀποσοβεῖ αὐτά, καὶ ὁ ὀνειδίζων φίλον διαλύσει φιλίαν. ἐπὶ φίλον ἐὰν σπάσῃσ ρομφαίαν, μὴ ἀπελπίσῃσ, ἔστι γὰρ ἐπάνοδοσ. ἐπὶ φίλον ἐὰν ἀνοίξῃσ στόμα, μὴ εὐλαβηθῇσ, ἔστι γὰρ διαλλαγή. πλὴν ὀνειδισμοῦ καὶ ὑπερηφανίασ καὶ μυστηρίου ἀποκαλύψεωσ καὶ πληγῆσ δολίασ, ἐν τούτοισ ἀποφεύξεται πᾶσ φίλοσ. πίστιν κτῆσαι ἐν πτωχείᾳ μετὰ τοῦ πλησίον, ἵνα ἐν τοῖσ ἀγαθοῖσ αὐτοῦ ὁμοῦ πλησθῇσ. ἐν καιρῷ θλίψεωσ διάμενε αὐτῷ, ἵνα ἐν τῇ κληρονομίᾳ αὐτοῦ συγκληρονομήσῃσ. πρὸ πυρὸσ ἀτμὶσ καμίνου καὶ καπνόσ. οὕτωσ πρὸ αἱμάτων λοιδορίαι. φίλον σκεπάσαι οὐκ αἰσχυνθήσομαι καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οὐ μὴ κρυβῶ. καὶ εἰ κακά μοι συμβῇ δἰ αὐτόν, πᾶσ ὁ ἀκούων φυλάξεται ἀπ̓ αὐτοῦ. Τίσ δώσει μοι ἐπὶ στόμα μου φυλακὴν καὶ ἐπὶ τῶν χειλέων μου σφραγίδα πανοῦργον, ἵνα μὴ πέσω ἀπ̓ αὐτῆσ καὶ ἡ γλῶσσά μου ἀπολέσῃ με̣ ΚΥΡΙΕ, πάτερ καὶ δέσποτα ζωῆσ μου, μὴ ἐγκαταλίπῃσ με ἐν βουλῇ αὐτῶν, μὴ ἀφῇσ με πεσεῖν ἐν αὐτοῖσ.

τίσ ἐπιστήσει ἐπὶ τοῦ διανοήματόσ μου μάστιγασ καὶ ἐπὶ τῆσ καρδίασ μου παιδείαν σοφίασ, ἵνα ἐπὶ τοῖσ ἀγνοήμασί μου μὴ φείσωνται καὶ οὐ μὴ παρῇ τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν, ὅπωσ μὴ πληθύνωσιν αἱ ἄγνοιαί μου καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου πλεονάσωσι καὶ πεσοῦμαι ἔναντι τῶν ὑπεναντίων καὶ ἐπιχαρεῖταί μοι ὁ ἐχθρόσ μου̣ Κύριε, πάτερ καὶ Θεὲ ζωῆσ μου, μετεωρισμὸν ὀφθαλμῶν μὴ δῷσ μοι καὶ ἐπιθυμίαν ἀπόστρεψον ἀπ̓ ἐμοῦ. κοιλίασ ὄρεξισ καὶ συνουσιασμὸσ μὴ καταλαβέτωσάν με, καὶ ψυχῇ ἀναιδεῖ μὴ παραδῷσ με. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ. ‐ Παιδείαν στόματοσ ἀκούσατε, τέκνα, καὶ ὁ φυλάσσων οὐ μὴ ἁλῷ. ἐν τοῖσ χείλεσιν αὐτοῦ καταληφθήσεται ἁμαρτωλόσ, καὶ λοίδοροσ καὶ ὑπερήφανοσ σκανδαλισθήσονται ἐν αὐτοῖσ. ὅρκῳ μὴ ἐθίσῃσ τὸ στόμα σου καὶ ὀνομασίᾳ τοῦ ἁγίου μὴ συνεθισθῇσ. ὥσπερ γὰρ οἰκέτησ ἐξεταζόμενοσ ἐνδελεχῶσ ἀπὸ μώλωποσ οὐκ ἐλαττωθήσεται, οὕτωσ καὶ ὁ ὀμνύων καὶ ὀνομάζων διαπαντὸσ ἀπὸ ἁμαρτίασ οὐ μὴ καθαρισθῇ. ἀνὴρ πολύορκοσ πλησθήσεται ἀνομίασ, καὶ οὐκ ἀποστήσεται ἀπὸ τοῦ οἴκου αὐτοῦ μάστιξ. ἐὰν πλημμελήσῃ, ἁμαρτία αὐτοῦ ἐπ̓ αὐτῷ, κἂν ὑπερίδῃ, ἥμαρτε δισσῶσ. καὶ εἰ διακενῆσ ὤμοσεν, οὐ δικαιωθήσεται, πλησθήσεται γὰρ ἐπαγωγῶν ὁ οἶκοσ αὐτοῦ. ‐ Ἔστι λέξισ ἀντιπεριβεβλημένη θανάτῳ, μὴ εὑρεθήτω ἐν κληρονομίᾳ Ἰακώβ. ἀπὸ γὰρ εὐσεβῶν ταῦτα πάντα ἀποστήσεται, καὶ ἐν ἁμαρτίαισ οὐκ ἐγκυλισθήσονται. ἀπαιδευσίαν ἀσυρῆ μὴ συνεθίσῃσ τὸ στόμα σου, ἔστι γὰρ ἐν αὐτῇ λόγοσ ἁμαρτίασ. μνήσθητι πατρὸσ καὶ μητρόσ σου, ἀνὰ μέσον γὰρ μεγιστάνων συνεδρεύεισ. μήποτ̓ ἐπιλάθῃ ἐνώπιον αὐτῶν καὶ τῷ ἐθισμῷ σου μωρανθῇσ καὶ θελήσεισ εἰ μὴ ἐγεννήθησ καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ τοκετοῦ σου καταράσῃ. ἄνθρωποσ συνεθιζόμενοσ λόγοισ ὀνειδισμοῦ ἐν πάσαισ ταῖσ ἡμέραισ αὐτοῦ οὐ μὴ παιδευθῇ. Δύο εἴδη πληθύνουσιν ἁμαρτίασ, καὶ τὸ τρίτον ἐπάξει ὀργήν. ψυχὴ θερμὴ ὡσ πῦρ καιόμενον, οὐ μὴ σβεσθῇ ἕωσ ἂν καταποθῇ. ἄνθρωποσ πόρνοσ ἐν σώματι σαρκὸσ αὐτοῦ, οὐ μὴ παύσηται ἕωσ ἂν ἐκκαύσῃ πῦρ. ἀνθρώπω πόρνῳ πᾶσ ἄρτοσ ἡδύσ, οὐ μὴ κοπάσῃ ἕωσ ἂν τελευτήσῃ. ἄνθρωποσ παραβαίνων ἀπὸ τῆσ κλίνησ αὐτοῦ, λέγων ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ. τίσ με ὁρᾷ̣ σκότοσ κύκλῳ μου, καὶ οἱ τοῖχοί με καλύπτουσι, καὶ οὐθείσ με ὁρᾷ. τί εὐλαβοῦμαι̣ τῶν ἁμαρτιῶν μου οὐ μὴ μνησθήσεται ὁ Ὕψιστοσ. καὶ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπων ὁ φόβοσ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔγνω ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου μυριοπλασίωσ ἡλίου φωτεινότεροι, ἐπιβλέποντεσ πάσασ ὁδοὺσ ἀνθρώπων καὶ κατανοοῦντεσ εἰσ ἀπόκρυφα μέρη. πρὶν ἢ κτισθῆναι τὰ πάντα, ἔγνωσται αὐτῷ, οὕτωσ καὶ μετὰ τὸ συντελεσθῆναι. οὗτοσ ἐν πλατείαισ πόλεωσ ἐκδικηθήσεται, καὶ οὗ οὐχ ὑπενόησεν πιασθήσεται. ‐ Οὕτωσ καὶ γυνὴ καταλιποῦσα τὸν ἄνδρα καὶ παριστῶσα κληρονόμον ἐξ ἀλλοτρίου. πρῶτον μὲν γὰρ ἐν νόμῳ Ὑψίστου ἠπείθησε, καὶ δεύτερον εἰσ ἄνδρα ἑαυτῆσ ἐπλημμέλησε, καὶ τὸ τρίτον ἐν πορνείᾳ ἐμοιχεύθη, ἐξ ἀλλοτρίου ἀνδρὸσ τέκνα παρέστησεν. αὕτη εἰσ ἐκκλησίαν ἐξαχθήσεται, καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα αὐτῆσ ἐπισκοπὴ ἔσται. οὐ διαδώσουσι τὰ τέκνα αὐτῆσ εἰσ ρίζαν, καὶ οἱ κλάδοι αὐτῆσ οὐ δώσουσι καρπόν. καταλείψει εἰσ κατάραν τὸ μνημόσυνον αὐτῆσ, καὶ τὸ ὄνειδοσ αὐτῆσ οὐκ ἐξαλειφθήσεται. καὶ ἐπιγνώσονται οἱ καταλειφθέντεσ ὅτι οὐθὲν κρεῖττον φόβου Κυρίου καὶ οὐθὲν γλυκύτερον τοῦ προσέχειν ἐντολαῖσ Κυρίου. ΑΙΝΕΣΙΣ ΣΟΦΙΑΣ. ‐ Ἡ σοφία αἰνέσει ψυχὴν αὐτῆσ καὶ ἐν μέσῳ λαοῦ αὐτῆσ καυχήσεται.

ἐν ἐκκλησίᾳ Ὑψίστου στόμα αὐτῆσ ἀνοίξει καὶ ἔναντι δυνάμεωσ αὐτοῦ καυχήσεται. ἐγὼ ἀπὸ στόματοσ Ὑψίστου ἐξῆλθον, καὶ ὡσ ὁμίχλη κατεκάλυψα γῆν. ἐγὼ ἐν ὑψηλοῖσ κατεσκήνωσα, καὶ ὁ θρόνοσ μου ἐν στύλῳ νεφέλησ. γῦρον οὐρανοῦ ἐκύκλωσα μόνη καὶ ἐν βάθει ἀβύσσων περιεπάτησα. ἐν κύμασι θαλάσσησ καὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ καὶ ἐν παντὶ λαῷ καὶ ἔθνει ἐκτησάμην. μετὰ τούτων πάντων ἀνάπαυσιν ἐζήτησα καὶ ἐν κληρονομίᾳ τίνοσ αὐλισθήσομαι. τότε ἐνετείλατό μοι ὁ κτίστησ ἁπάντων, καὶ ὁ κτίσασ με κατέπαυσε τὴν σκηνήν μου καὶ εἶπεν. ἐν Ἰακὼβ κατασκήνωσον καὶ ἐν Ἰσραὴλ κατακληρονομήθητι. πρὸ τοῦ αἰῶνοσ ἀπ̓ ἀρχῆσ ἔκτισέ με, καὶ ἕωσ αἰῶνοσ οὐ μὴ ἐκλίπω. ἐν σκηνῇ ἁγίᾳ ἐνώπιον αὐτοῦ ἐλειτούργησα καὶ οὕτωσ ἐν Σιὼν ἐστηρίχθην. ἐν πόλει ἠγαπημένῃ ὁμοίωσ με κατέπαυσε, καὶ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἡ ἐξουσία μου. καὶ ἐρρίζωσα ἐν λαῷ δεδοξασμένῳ, ἐν μερίδι Κυρίου κληρονομίασ αὐτοῦ. ὡσ κέδροσ ἀνυψώθην ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ ὡσ κυπάρισσοσ ἐν ὄρεσιν Ἀερμών. ὡσ φοῖνιξ ἀνυψώθην ἐν αἰγιαλοῖσ καὶ ὡσ φυτὰ ρόδου ἐν Ἱεριχώ, ὡσ ἐλαία εὐπρεπὴσ ἐν πεδίῳ, καὶ ἀνυψώθην ὡσ πλάτανοσ. ὡσ κιννάμωμον καὶ ἀσπάλαθοσ ἀρωμάτων δέδωκα ὀσμὴν καὶ ὡσ σμύρνα ἐκλεκτὴ διέδωκα εὐωδίαν, ὡσ χαλβάνη καὶ ὄνυξ καὶ στακτὴ καὶ ὡσ λιβάνου ἀτμὶσ ἐν σκηνῇ. ἐγὼ ὡσ τερέμινθοσ ἐξέτεινα κλάδουσ μου, καὶ οἱ κλάδοι μου κλάδοι δόξησ καὶ χάριτοσ. ἐγὼ ὡσ ἄμπελοσ βλαστήσασα χάριν, καὶ τὰ ἄνθη μου καρπὸσ δόξησ καὶ πλούτου. [ ἐγὼ μήτηρ τῆσ ἀγαπήσεωσ τῆσ καλῆσ, καὶ φόβου καὶ γνώσεωσ καὶ τῆσ ὁσίασ ἐλπίδοσ, δίδομαι οὖν πᾶσι τοῖσ τέκνοισ μου, ἀειγενὴσ τοῖσ λεγομένοισ ὑπ’ αὐτοῦ]. προσέλθετε πρόσ με οἱ ἐπιθυμοῦντέσ μου, καὶ ἀπὸ τῶν γεννημάτων μου ἐμπλήσθητε. τὸ γὰρ μνημόσυνόν μου ὑπὲρ τὸ μέλι γλυκύ, καὶ ἡ κληρονομία μου ὑπὲρ μέλιτοσ κηρίον. οἱ ἐσθίοντέσ με ἔτι πεινάσουσι, καὶ οἱ πίνοντέσ με ἔτι διψήσουσιν. ὁ ὑπακούων μου οὐκ αἰσχυνθήσεται, καὶ οἱ ἐργαζόμενοι ἐν ἐμοὶ οὐχ ἁμαρτήσουσι. ταῦτα πάντα βίβλοσ διαθήκησ Θεοῦ Ὑψίστου, νόμον ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωυσῆσ κληρονομίαν συναγωγαῖσ Ἰακώβ. [ μὴ ἐκλύεσθε ἰσχὺν ἐν Κυρίῳ, κολλᾶσθε δὲ πρὸσ αὐτόν, ἵνα κραταιώσῃ ὑμᾶσ, Κύριοσ παντοκράτωρ Θεὸσ μόνοσ ἐστί, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ σωτήρ]. ὁ πιμπλῶν ὡσ Φεισὼν σοφίαν καὶ ὡσ Τίγρισ ἐν ἡμέραισ νέων, ὁ ἀναπληρῶν ὡσ Εὐφράτησ σύνεσιν καὶ ὡσ Ἰορδάνησ ἐν ἡμέραισ θερισμοῦ, ὁ ἐκφαίνων ὡσ φῶσ παιδείαν, ὡσ Γηὼν ἐν ἡμέραισ τρυγητοῦ. οὐ συνετέλεσεν ὁ πρῶτοσ γνῶναι αὐτήν, καὶ οὕτωσ ὁ ἔσχατοσ οὐκ ἐξιχνίασεν αὐτήν. ἀπὸ γὰρ θαλάσσησ ἐπληθύνθη διανόημα αὐτῆσ καὶ ἡ βουλὴ αὐτῆσ ἀπὸ ἀβύσσου μεγάλησ. κἀγὼ ὡσ διῶρυξ ἀπὸ ποταμοῦ καὶ ὡσ ὑδραγωγὸσ ἐξῆλθον εἰσ παράδεισον. εἶπα. ποτιῶ μου τὸν κῆπον καὶ μεθύσω μου τὴν πρασιάν. καὶ ἰδοὺ ἐγένετό μοι ἡ διῶρυξ εἰσ ποταμόν, καὶ ὁ ποταμόσ μου ἐγένετο εἰσ θάλασσαν. ἔτι παιδείαν ὡσ ὄρθρον φωτιῶ καὶ ἐκφανῶ αὐτὰ ἕωσ εἰσ μακράν. ἔτι διδασκαλίαν ὡσ προφητείαν ἐκχεῶ καὶ καταλείψω αὐτὴν εἰσ γενεὰσ αἰώνων. ἴδετε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνῳ ἐκοπίασα, ἀλλὰ πᾶσι τοῖσ ἐκζητοῦσιν αὐτήν. ΕΝ τρισὶν ὡραί̈σθην καὶ ἀνέστην ὡραία ἔναντι Κυρίου καὶ ἀνθρώπων. ὁμόνοια ἀδελφῶν, καὶ φιλία τῶν πλησίον, καὶ γυνὴ καὶ ἀνὴρ ἑαυτοῖσ συμπεριφερόμενοι.

τρία δὲ εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καὶ προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν. πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει. ‐ Ἐν νεότητι οὐ συναγήοχασ, καὶ πῶσ ἂν εὕροισ ἐν τῷ γήρᾳ σου̣ ὡσ ὡραῖον πολιαῖσ κρίσισ καὶ πρεσβυτέροισ ἐπιγνῶναι βουλήν. ὡσ ὡραία γερόντων σοφία καὶ δεδοξασμένοισ διανόημα καὶ βουλή. στέφανοσ γερόντων πολυπειρία, καὶ τὸ καύχημα αὐτῶν φόβοσ Κυρίου. ‐ Ἐννέα ὑπονοήματα ἐμακάρισα ἐν καρδίᾳ καὶ τὸ δέκατον ἐρῶ ἐπὶ γλώσσησ. ἄνθρωποσ εὐφραινόμενοσ ἐπὶ τέκνοισ, ζῶν καὶ βλέπων ἐπὶ πτώσει ἐχθρῶν. μακάριοσ ὁ συνοικῶν γυναικὶ συνετῇ, καὶ ὃσ ἐν γλώσσῃ οὐκ ὠλίσθησε, καὶ ὃσ οὐκ ἐδούλευσεν ἀναξίῳ αὐτοῦ. μακάριοσ ὃσ εὗρε φρόνησιν, καὶ ὁ διηγούμενοσ εἰσ ὦτα ἀκουόντων. ὡσ μέγασ ὁ εὑρὼν σοφίαν. ἀλλ̓ οὐκ ἔστιν ὑπὲρ τὸν φοβούμενον τὸν Κύριον. φόβοσ Κυρίου ὑπὲρ πᾶν ὑπερέβαλεν, ὁ κρατῶν αὐτοῦ τίνι ὁμοιωθήσεται̣ [ φόβοσ Κυρίου ἀρχὴ ἀγαπήσεωσ αὐτοῦ, πίστισ δὲ ἀρχὴ κολλήσεωσ αὐτοῦ]. Πᾶσαν πληγὴν καὶ μὴ πληγὴν καρδίασ, καὶ πᾶσαν πονηρίαν καὶ μὴ πονηρίαν γυναικόσ. πᾶσαν ἐπαγωγὴν καὶ μὴ ἐπαγωγὴν μισούντων, καὶ πᾶσαν ἐκδίκησιν καὶ μὴ ἐκδίκησιν ἐχθρῶν. οὐκ ἔστι κεφαλὴ ὑπὲρ κεφαλὴν ὄφεωσ, καὶ οὐκ ἔστι θυμὸσ ὑπὲρ θυμὸν ἐχθροῦ. συνοικῆσαι λέοντι καὶ δράκοντι εὐδοκήσω ἢ ἐνοικῆσαι μετὰ γυναικὸσ πονηρᾶσ. πονηρία γυναικὸσ ἀλλοιοῖ τὴν ὅρασιν αὐτῆσ καὶ σκοτοῖ τὸ πρόσωπον αὐτῆσ ὡσ ἄρκοσ. ἀνὰ μέσον τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἀναπεσεῖται ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ, καὶ ἀκούσασ ἀνεστέναξε πικρά. μικρὰ πᾶσα κακία πρὸσ κακίαν γυναικόσ, κλῆροσ ἁμαρτωλοῦ ἐπιπέσοι αὐτῇ. ἀνάβασισ ἀμμώδησ ἐν ποσὶ πρεσβυτέρου, οὕτωσ γυνὴ γλωσσώδησ ἀνδρὶ ἡσύχῳ. μὴ προσπέσῃσ ἐπὶ κάλλοσ γυναικὸσ καὶ γυναῖκα μὴ ἐπιποθήσῃσ. ὀργὴ καὶ ἀναίδεια καὶ αἰσχύνη μεγάλη γυνὴ ἐὰν ἐπιχορηγῇ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆσ. καρδία ταπεινὴ καὶ πρόσωπον σκυθρωπὸν καὶ πληγὴ καρδίασ γυνὴ πονηρά. χεῖρεσ παρειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα ἥτισ οὐ μακαριεῖ τὸν ἄνδρα αὐτῆσ. ἀπὸ γυναικὸσ ἀρχὴ ἁμαρτίασ, καὶ δἰ αὐτὴν ἀποθνήσκομεν πάντεσ. μὴ δῷσ ὕδατι διέξοδον μηδὲ γυναικὶ πονηρᾷ ἐξουσίαν. εἰ μὴ πορεύεται κατὰ χεῖρά σου, ἀπὸ τῶν σαρκῶν σου ἀπότεμε αὐτήν. ΓΥΝΑΙΚΟΣ ἀγαθῆσ μακάριοσ ὁ ἀνήρ, καὶ ἀριθμὸσ τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ διπλάσιοσ.

γυνὴ ἀνδρεία εὐφραίνει τὸν ἄνδρα αὐτῆσ, καὶ τὰ ἔτη αὐτοῦ πληρώσει ἐν εἰρήνῃ. γυνὴ ἀγαθὴ μερὶσ ἀγαθή, ἐν μερίδι φοβουμένων Κύριον δοθήσεται. πλουσίου δὲ καὶ πτωχοῦ καρδία ἀγαθή, ἐν παντὶ καιρῷ πρόσωπον ἱλαρόν. ἀπὸ τριῶν εὐλαβήθη ἡ καρδία μου, καὶ ἐπὶ τῷ τετάρτῳ προσώπῳ ἐδεήθην. διαβολὴν πόλεωσ, καὶ ἐκκλησίαν ὄχλου, καὶ καταψευσμόν, ὑπὲρ θάνατον πάντα μοχθηρά. ἄλγοσ καρδίασ καὶ πένθοσ γυνὴ ἀντίζηλοσ ἐπὶ γυναικὶ καὶ μάστιξ γλώσσησ πᾶσιν ἐπικοινωνοῦσα. βοοζύγιον σαλευόμενον γυνὴ πονηρά, ὁ κρατῶν αὐτῆσ ὡσ ὁ δρασσόμενοσ σκορπίου. ὀργὴ μεγάλη γυνὴ μέθυσοσ καὶ ἀσχημοσύνην αὐτῆσ οὐ συγκαλύψει. πορνεία γυναικὸσ ἐν μετεωρισμοῖσ ὀφθαλμῶν καὶ ἐν τοῖσ βλεφάροισ αὐτῆσ γνωσθήσεται. ἐπὶ θυγατρὶ ἀδιατρέπτῳ στερέωσον φυλακήν, ἵνα μὴ εὑροῦσα ἄνεσιν ἑαυτῇ χρήσηται. ὀπίσω ἀναιδοῦσ ὀφθαλμοῦ φύλαξαι, καὶ μὴ θαυμάσῃσ ἐὰν εἰσ σὲ πλημμελήσῃ. ὡσ διψῶν ὁδοιπόροσ τὸ στόμα ἀνοίξει, καὶ ἀπὸ παντὸσ ὕδατοσ τοῦ σύνεγγυσ πίεται, κατέναντι παντὸσ πασσάλου καθήσεται καὶ ἔναντι βέλουσ ἀνοίξει φαρέτραν. χάρισ γυναικὸσ τέρψει τὸν ἄνδρα αὐτῆσ, καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ πιανεῖ ἡ ἐπιστήμη αὐτῆσ. δόσισ Κυρίου γυνὴ σιγηρά, καὶ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα πεπαιδευμένησ ψυχῆσ. χάρισ ἐπὶ χάριτι γυνὴ αἰσχυντηρά, καὶ οὐκ ἔστι σταθμὸσ πᾶσ ἄξιοσ ἐγκρατοῦσ ψυχῆσ. ἥλιοσ ἀνατέλλων ἐν ὑψίστοισ Κυρίου καὶ κάλλοσ ἀγαθῆσ γυναικὸσ ἐν κόσμῳ οἰκίασ αὐτῆσ. λύχνοσ ἐκλάμπων ἐπὶ λυχνίασ ἁγίασ καὶ κάλλοσ προσώπου ἐπὶ ἡλικίᾳ στασίμῃ. στύλοι χρύσεοι ἐπὶ βάσεωσ ἀργυρᾶσ καὶ πόδεσ ὡραῖοι ἐπὶ στέρνοισ εὐσταθοῦσ. [ Τέκνον, ἀκμὴν ἡλικίασ σου συντήρησον ὑγιῆ, καὶ μὴ δῷσ ἀλλοτρίοισ τὴν ἰσχύν σου. ἀναζητήσασ παντὸσ πεδίου εὔγειον κλῆρον σπεῖρε τὰ ἴδια σπέρματα πεποιθὼσ τῇ εὐγενείᾳ σου. οὕτωσ τὰ γενήματά σου περιόντα καὶ παρρησίαν εὐγενείασ ἔχοντα μεγαλυνοῦσι. γυνὴ μισθία ἴση σιάλῳ λογισθήσεται, ὕπανδροσ δὲ πύργοσ θανάτου τοῖσ χρωμένοισ λογισθήσεται. γυνὴ ἀσεβὴσ ἀνόμῳ μερὶσ δοθήσεται, εὐσεβὴσ δὲ δίδοται τῷ φοβουμένῳ τὸν Κύριον. γυνὴ ἀσχήμων ἀτιμίαν κατατρίψει, θυγάτηρ δὲ εὐσχήμων καὶ τὸν ἄνδρα ἐντραπήσεται. γυνὴ ἀδιάτρεπτοσ ὡσ κύων λογισθήσεται, ἡ δὲ ἔχουσα αἰσχύνην τὸν Κύριον φοβηθήσεται. γυνὴ ἄνδρα ἴδιον τιμῶσα σοφὴ πᾶσι φανήσεται, ἀτιμάζουσα δὲ ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀσεβὴσ πᾶσι γνωσθήσεται. γυναικὸσ ἀγαθῆσ μακάριοσ ὁ ἀνήρ, ὁ γὰρ ἀριθμὸσ τῶν ἐτῶν αὐτοῦ διπλάσιοσ ἔσται. γυνὴ μεγαλόφωνοσ καὶ γλωσσώδησ ὡσ σάλπιγξ πολέμων εἰσ τροπὴν θεωρηθήσεται, ἀνθρώπου δὲ παντὸσ ψυχὴ ὁμοιότροποσ τούτοισ, πολέμου ἀκαταστασίαισ τὴν ψυχὴν διαιτηθήσεται]. ‐ Ἐπὶ δυσὶ λελύπηται ἡ καρδία μου, καὶ ἐπὶ τῷ τρίτῳ θυμόσ μοι ἐπῆλθεν. ἀνὴρ πολεμιστὴσ ὑστερῶν δἰ ἔνδειαν, καὶ ἄνδρεσ συνετοὶ ἐὰν σκυβαλισθῶσιν, ἐπανάγων ἀπὸ δικαιοσύνησ ἐπὶ ἁμαρτίαν. ὁ Κύριοσ ἑτοιμάσει εἰσ ρομφαίαν αὐτόν. Μόλισ ἐξελεῖται ἔμποροσ ἀπὸ πλημμελείασ, καὶ οὐ δικαιωθήσεται κάπηλοσ ἀπὸ ἁμαρτίασ. ΧΑΡΙΝ διαφόρου πολλοὶ ἥμαρτον, καὶ ὁ ζητῶν πληθῦναι ἀποστρέψει ὀφθαλμόν.

ἀναμέσον ἁρμῶν λίθων παγήσεται πάσσαλοσ, καὶ ἀναμέσον πράσεωσ καὶ ἀγορασμοῦ συντριβήσεται ἁμαρτία. ἐὰν μὴ ἐν φόβῳ Κυρίου κρατήσῃ κατὰ σπουδήν, ἐν τάχει καταστραφήσεται αὐτοῦ ὁ οἶκοσ. Ἐν σείσματι κοσκίνου διαμένει κοπρία, οὕτωσ σκύβαλα ἀνθρώπου ἐν λογισμῷ αὐτοῦ. σκεύη κεραμέωσ δοκιμάζει κάμινοσ, καὶ πειρασμὸσ ἀνθρώπου ἐν διαλογισμῷ αὐτοῦ. γεώργιον ξύλου ἐκφαίνει ὁ καρπὸσ αὐτοῦ, οὕτωσ λόγοσ ἐνθυμήματοσ καρδίασ ἀνθρώπου. πρὸ λογισμοῦ μὴ ἐπαινέσῃσ ἄνδρα, οὗτοσ γὰρ πειρασμὸσ ἀνθρώπων. ‐ Ἐὰν διώκῃσ τὸ δίκαιον, καταλήψῃ καὶ ἐνδύσῃ αὐτὸ ὡσ ποδήρη δόξησ. πετεινὰ πρὸσ τὰ ὅμοια αὐτοῖσ καταλύσει, καὶ ἀλήθεια πρὸσ τοὺσ ἐργαζομένουσ αὐτὴν ἐπανήξει. λέων θήραν ἐνεδρεύει, οὕτωσ ἁμαρτίαι ἐργαζομένουσ ἄδικα. διήγησισ εὐσεβοῦσ διαπαντὸσ σοφία, ὁ δὲ ἄφρων ὡσ σελήνη ἀλλοιοῦται. εἰσ μέσον ἀσυνέτων συντήρησον καιρόν, εἰσ μέσον δὲ διανοουμένων ἐνδελέχιζε. διήγησισ μωρῶν προσόχθισμα, καὶ ὁ γέλωσ αὐτῶν ἐν σπατάλῃ ἁμαρτίασ. λαλιὰ πολυόρκου ὀρθώσει τρίχασ, καὶ ἡ μάχη αὐτῶν ἐμφραγμὸσ ὠτίων. ἔκχυσισ αἵματοσ μάχη ὑπερηφάνων, καὶ ἡ διαλοιδόρησισ αὐτῶν ἀκοὴ μοχθηρά. ‐ Ὁ ἀποκαλύπτων μυστήρια ἀπώλεσε πίστιν, καὶ οὐ μὴ εὕρῃ φίλον πρὸσ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ. στέρξον φίλον καὶ πιστώθητι μετ̓ αὐτοῦ. ἐὰν δὲ ἀποκαλύψῃσ τὰ μυστήρια αὐτοῦ, οὐ μὴ καταδιώξῃσ ὀπίσω αὐτοῦ. καθὼσ γὰρ ἀπώλεσεν ἄνθρωποσ τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ, οὕτωσ ἀπώλεσασ τὴν φιλίαν τοῦ πλησίον. καὶ ὡσ πετεινὸν ἐκ χειρόσ σου ἀπέλυσασ, οὕτωσ ἀφῆκασ τὸν πλησίον καὶ οὐ θηρεύσεισ αὐτόν. μὴ αὐτὸν διώξῃσ, ὅτι μακρὰν ἀπέστη καὶ ἐξέφυγεν ὡσ δορκὰσ ἐκ παγίδοσ. ὅτι τραῦμά ἐστι καταδῆσαι καὶ λοιδορίασ ἐστὶ διαλλαγή, ὁ δὲ ἀποκαλύψασ μυστήρια ἀπήλπισεν. ‐ Διανεύων ὀφθαλμῷ τεκταίνει κακά, καὶ οὐδεὶσ αὐτὸν ἀποστήσει ἀπ̓ αὐτοῦ. ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου γλυκανεῖ στόμα σου, καὶ ἐπὶ τῶν λόγων σου ἐκθαυμάσει, ὕστερον δὲ διαστρέψει τὸ στόμα αὐτοῦ καὶ ἐν τοῖσ λόγοισ σου δώσει σκάνδαλον. πολλὰ ἐμίσησα καὶ οὐχ ὡμοίωσα αὐτῷ, καὶ ὁ Κύριοσ μισήσει αὐτόν. ὁ βάλλων λίθον εἰσ ὕψοσ ἐπὶ κεφαλὴν αὐτοῦ βάλλει, καὶ πληγὴ δολία διελεῖ τραύματα. ὁ ὀρύσσων βόθρον εἰσ αὐτὸν ἐμπεσεῖται, καὶ ὁ ἱστῶν παγίδα ἐν αὐτῇ ἁλώσεται. ὁ ποιῶν πονηρὰ εἰσ αὐτὸν κυλισθήσεται, καὶ οὐ μὴ ἐπιγνῷ πόθεν ἥκει αὐτῷ. ἐμπαιγμὸσ καὶ ὀνειδισμὸσ ὑπερηφάνων, καὶ ἡ ἐκδίκησισ ὡσ λέων ἐνεδρεύσει αὐτόν. παγίδι ἁλώσονται οἱ εὐφραινόμενοι πτώσει εὐσεβῶν, καὶ ὀδύνη καταναλώσει αὐτοὺσ πρὸ τοῦ θανάτου αὐτῶν. Μῆνισ καὶ ὀργὴ καὶ ταῦτά ἐστι βδελύγματα καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸσ ἐγκρατὴσ ἔσται αὐτῶν. Ο ΕΚΔΙΚΩΝ παρὰ Κυρίου εὑρήσει ἐκδίκησιν, καὶ τὰσ ἁμαρτίασ αὐτοῦ διατηρῶν διατηρήσει.

ἄφεσ ἀδίκημα τῷ πλησίον σου, καὶ τότε δεηθέντοσ σου αἱ ἁμαρτίαι σου λυθήσονται. ἄνθρωποσ ἀνθρώπῳ συντηρεῖ ὀργήν, καὶ παρὰ Κυρίου ζητεῖ ἴασιν̣ ἐπ̓ ἄνθρωπον ὅμοιον αὐτῷ οὐκ ἔχει ἔλεοσ, καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεῖται̣ αὐτὸσ σὰρξ ὢν διατηρεῖ μῆνιν, τίσ ἐξιλάσεται τὰσ ἁμαρτίασ αὐτοῦ̣ μνήσθητι τὰ ἔσχατα καὶ παῦσαι ἐχθραίνων, καταφθορὰν καὶ θάνατον, καὶ ἔμμενε ἐντολαῖσ. μνήσθητι ἐντολῶν καὶ μὴ μηνίσῃσ τῷ πλησίον, καὶ διαθήκην Ὑψίστου καὶ πάριδε ἄγνοιαν. ἀπόσχου ἀπὸ μάχησ, καὶ ἐλαττώσεισ ἁμαρτίασ. ἄνθρωποσ γὰρ θυμώδησ ἐκκαύσει μάχην, καὶ ἀνὴρ ἁμαρτωλὸσ ταράξει φίλουσ καὶ ἀνὰ μέσον εἰρηνευόντων ἐμβάλλει διαβολήν. κατὰ τὴν ὕλην τοῦ πυρὸσ οὕτωσ ἐκκαυθήσεται, καὶ κατὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ ἀνθρώπου ὁ θυμὸσ αὐτοῦ ἔσται, καὶ κατὰ τὸν πλοῦτον ἀνυψώσει ὀργὴν αὐτοῦ, καὶ κατὰ τὴν στερέωσιν τῆσ μάχησ ἐκκαυθήσεται. ἔρισ κατασπευδομένη ἐκκαίει πῦρ, καὶ μάχη κατασπεύδουσα ἐκχέει αἷμα. ἐὰν φυσήσῃσ εἰσ σπινθῆρα, ἐκκαήσεται, καὶ ἐὰν πτύσῃσ ἐπ̓ αὐτόν, σβεσθήσεται. καὶ ἀμφότερα ἐκ τοῦ στόματόσ σου ἐκπορεύεται. Ψίθυρον καὶ δίγλωσσον καταράσασθε, πολλοὺσ γὰρ εἰρηνεύοντασ ἀπώλεσαν. γλῶσσα τρίτη πολλοὺσ ἐσάλευσε καὶ διέστησεν αὐτοὺσ ἀπὸ ἔθνουσ εἰσ ἔθνοσ καὶ πόλεισ ὀχυρὰσ καθεῖλε καὶ οἰκίασ μεγιστάνων κατέστρεψε. γλῶσσα τρίτη γυναῖκασ ἀνδρείασ ἐξέβαλε καὶ ἐστέρησεν αὐτὰσ τῶν πόνων αὐτῶν. ὁ προσέχων αὐτῇ οὐ μὴ εὕρῃ ἀνάπαυσιν, οὐδὲ κατασκηνώσει μεθ̓ ἡσυχίασ. πληγὴ μάστιγοσ ποιεῖ μώλωπασ, πληγὴ δὲ γλώσσησ συγκλάσει ὀστᾶ. πολλοὶ ἔπεσαν ἐν στόματι μαχαίρασ, καὶ οὐχ ὡσ οἱ πεπτωκότεσ διὰ γλῶσσαν. μακάριοσ ὁ σκεπασθεὶσ ἀπ̓ αὐτῆσ, ὃσ οὐ διῆλθεν ἐν τῷ θυμῷ αὐτῆσ, ὃσ οὐχ εἵλκυσε τὸν ζυγὸν αὐτῆσ καὶ ἐν τοῖσ δεσμοῖσ αὐτῆσ οὐκ ἐδέθη. ὁ γὰρ ζυγὸσ αὐτῆσ ζυγὸσ σιδηροῦσ, καὶ οἱ δεσμοὶ αὐτῆσ δεσμοὶ χάλκεοι. θάνατοσ πονηρὸσ ὁ θάνατοσ αὐτῆσ, καὶ λυσιτελὴσ μᾶλλον ὁ ᾅδησ αὐτῆσ. οὐ μὴ κρατήσει εὐσεβῶν, καὶ ἐν τῇ φλογὶ αὐτῆσ οὐ καήσονται. οἱ καταλείποντεσ Κύριον ἐμπεσοῦνται εἰσ αὐτήν, καὶ ἐν αὐτοῖσ ἐκκαήσεται καὶ οὐ μὴ σβεσθῇ. ἐξαποσταλήσεται ἐπ̓ αὐτοῖσ ὡσ λέων, καὶ ὡσ πάρδαλισ λυμανεῖται αὐτούσ. ἴδε περίφραξον τὸ κτῆμά σου ἀκάνθαισ, τὸ ἀργύριόν σου καὶ τὸ χρυσίον κατάδησον. καὶ τοῖσ λόγοισ σου ποίησον ζυγὸν καὶ σταθμόν, καὶ τῷ στόματί σου ποίησον θύραν καὶ μοχλόν. πρόσεχε μήπωσ ὀλισθήσῃσ ἐν αὐτῇ, μὴ πέσῃσ κατέναντι ἐνεδρεύοντοσ. Ο ΠΟΙΩΝ ἔλεοσ δανειεῖ τῷ πλησίον, καὶ ὁ ἐπισχύων τῇ χειρὶ αὐτοῦ τηρεῖ ἐντολάσ.

δάνεισον τῷ πλησίον ἐν καιρῷ χρείασ αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἀπόδοσ τῷ πλησίον εἰσ τὸν καιρόν. στερέωσον λόγον καὶ πιστώθητι μετ̓ αὐτοῦ, καὶ ἐν παντὶ καιρῷ εὑρήσεισ τὴν χρείαν σου. πολλοὶ ὡσ εὕρεμα ἐνόμισαν δάνοσ καὶ παρέσχον πόνον τοῖσ βοηθήσασιν αὐτοῖσ. ἕωσ οὗ λάβῃ, καταφιλήσει χεῖρα αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ τῶν χρημάτων τοῦ πλησίον ταπεινώσει φωνήν. καὶ ἐν καιρῷ ἀποδόσεωσ παρελκύσει χρόνον καὶ ἀποδώσει λόγουσ ἀκηδίασ καὶ τὸν καιρὸν αἰτιάσεται. ἐὰν ἰσχύσῃ, μόλισ κομίσεται τὸ ἥμισυ καὶ λογιεῖται αὐτὸ ὡσ εὕρεμα. εἰ δὲ μή, ἀπεστέρησεν αὐτὸν τῶν χρημάτων αὐτοῦ, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν ἐχθρὸν δωρεάν. κατάρασ καὶ λοιδορίασ ἀποδώσει αὐτῷ καὶ ἀντὶ δόξησ ἀποδώσει αὐτῷ ἀτιμίαν. πολλοὶ οὖν χάριν πονηρίασ ἀπέστρεψαν, ἀποστερηθῆναι δωρεὰν εὐλαβήθησαν. πλὴν ἐπὶ ταπεινῷ μακροθύμησον καὶ ἐπ̓ ἐλεημοσύνην μὴ παρελκύσῃσ αὐτόν. χάριν ἐντολῆσ ἀντιλαβοῦ πένητοσ καὶ κατὰ τὴν ἔνδειαν αὐτοῦ μὴ ἀποστρέψῃσ αὐτὸν κενόν. ἀπόλεσον ἀργύριον δἰ ἀδελφὸν καὶ φίλον, καὶ μὴ ἰωθήτω ὑπὸ τὸν λίθον εἰσ ἀπώλειαν. θὲσ τὸν θησαυρόν σου κατ̓ ἐντολὰσ Ὑψίστου, καὶ λυσιτελήσει σοι μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον. σύγκλεισον ἐλεημοσύνην ἐν τοῖσ ταμείοισ σου, καὶ αὕτη ἐξελεῖταί σε ἐκ πάσησ κακώσεωσ. ὑπὲρ ἀσπίδα κράτουσ καὶ ὑπὲρ δόρυ ἀλκῆσ κατέναντι ἐχθροῦ πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ. ἀνὴρ ἀγαθὸσ ἐγγυήσεται τὸν πλησίον, καὶ ὁ ἀπολωλεκὼσ αἰσχύνην καταλήψει αὐτόν. Χάριτασ ἐγγύου μὴ ἐπιλάθῃ, ἔδωκε γὰρ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ὑπὲρ σοῦ. ἀγαθὰ ἐγγύου ἀνατρέψει ἁμαρτωλόσ, καὶ ἀχάριστοσ ἐν διανοίᾳ ἐγκαταλείψει ρυσάμενον. ἐγγύη πολλοὺσ ἀπώλεσε κατευθύνοντασ καὶ ἐσάλευσεν αὐτοὺσ ὡσ κῦμα θαλάσσησ. ἄνδρασ δυνατοὺσ ἀπῴκισε καὶ ἐπλανήθησαν ἐν ἔθνεσιν ἀλλοτρίοισ. ἁμαρτωλὸσ ἐμπεσὼν εἰσ ἐγγύην καὶ διώκων ἐργολαβίασ ἐμπεσεῖται εἰσ κρίσεισ. ἀντιλαβοῦ τοῦ πλησίον κατὰ δύναμίν σου καὶ πρόσεχε σεαυτῷ μὴ ἐμπέσῃσ. ‐ Ἀρχὴ ζωῆσ ὕδωρ καὶ ἄρτοσ καὶ ἱμάτιον καὶ οἶκοσ καλύπτων ἀσχημοσύνην. κρείσσων βίοσ πτωχοῦ ὑπὸ σκέπην δοκῶν ἢ ἐδέσματα λαμπρὰ ἐν ἀλλοτρίοισ. ἐπὶ μικρῷ καὶ μεγάλῳ εὐδοκίαν ἔχε, καὶ ὀνειδισμὸν παροικίασ οὐ μὴ ἀκούσῃσ. ζωὴ πονηρὰ ἐξ οἰκίασ εἰσ οἰκίαν, καὶ οὗ παροικήσεισ, οὐκ ἀνοίξει στόμα. ξενιεῖσ καὶ ποτιεῖσ εἰσ ἀχάριστα καὶ πρὸσ ἐπὶ τούτοισ πικρὰ ἀκούσῃ. πάρελθε, πάροικε, κόσμησον τράπεζαν, καὶ εἴτι ἐν τῇ χειρί σου, ψώμισόν με. ἔξελθε, πάροικε, ἀπὸ προσώπου δόξησ, ἐπεξένωταί μοι ὁ ἀδελφόσ, χρεία τῆσ οἰκίασ. βαρέα ταῦτα ἀνθρώπῳ ἔχοντι φρόνησιν, ἐπιτίμησισ οἰκίασ καὶ ὀνειδισμὸσ δανειστοῦ. ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΩΝ. ‐ Ὁ ἀγαπῶν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐνδελεχήσει μάστιγασ αὐτῷ, ἵνα εὐφρανθῇ ἐπ̓ ἐσχάτῳ αὐτοῦ.

ὁ παιδεύων τὸν υἱὸν αὐτοῦ ὀνήσεται ἐπ̓ αὐτῷ καὶ ἀνὰ μέσον γνωρίμων ἐπ̓ αὐτῷ καυχήσεται. ὁ διδάσκων τὸν υἱὸν αὐτοῦ παραζηλώσει τὸν ἐχθρὸν καὶ ἔναντι φίλων ἐπ̓ αὐτῷ ἀγαλλιάσεται. ἐτελεύτησεν αὐτοῦ ὁ πατήρ, καὶ ὡσ οὐκ ἀπέθανεν. ὅμοιον γὰρ αὐτῷ κατέλιπε μετ̓ αὐτόν. ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ εἶδε καὶ εὐφράνθη καὶ ἐν τῇ τελευτῇ αὐτοῦ οὐκ ἐλυπήθη. ἐναντίον ἐχθρῶν κατέλιπεν ἔκδικον καὶ τοῖσ φίλοισ ἀνταποδιδόντα χάριν. περιψύχων υἱὸν καταδεσμεύσει τραύματα αὐτοῦ, καὶ ἐπὶ πάσῃ βοῇ ταραχθήσεται σπλάγχνα αὐτοῦ. ἵπποσ ἀδάμαστοσ ἀποβαίνει σκληρόσ, καὶ υἱὸσ ἀνειμένοσ ἐκβαίνει προαλήσ. τιθήνησον τέκνον, καὶ ἐκθαμβήσει σε. σύμπαιξον αὐτῷ, καὶ λυπήσει σε. μὴ συγγελάσῃσ αὐτῷ, ἵνα μὴ συνοδυνηθῇσ, καὶ ἐπ̓ ἐσχάτῳ γομφιάσεισ τοὺσ ὀδόντασ σου. μὴ δῷσ αὐτῷ ἐξουσία ἐν νεότητι. θλάσον τὰσ πλευρὰσ αὐτοῦ, ὡσ ἔστι νήπιοσ, μήποτε σκληρυνθεὶσ ἀπειθήσῃ σοι. [καὶ μὴ παρίδῃσ τὰσ ἀγνοίασ αὐτοῦ. κάμψον τὸν τράχηλον αὐτοῦ ἐν νεότητι]. παίδευσον τὸν υἱόν σου καὶ ἔργασαι ἐν αὐτῷ, ἵνα μὴ ἐν τῇ ἀσχημοσύνῃ αὐτοῦ προσκόψῃσ. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΕΡΙ ΥΓΙΕΙΑΣ. ‐ Κρείσσων πτωχὸσ ὑγιὴσ καὶ ἰσχύων τῇ ἕξει ἢ πλούσιοσ μεμαστιγωμένοσ εἰσ σῶμα αὐτοῦ. ὑγίεια καὶ εὐεξία βέλτιον παντὸσ χρυσίου, καὶ σῶμα εὔρωστον ἢ ὄλβοσ ἀμέτρητοσ. οὐκ ἔστι πλοῦτοσ βελτίων ὑγιείασ σώματοσ, καὶ οὐκ ἔστιν εὐφροσύνη ὑπὲρ χαρὰν καρδίασ. κρείσσων θάνατοσ ὑπὲρ ζωὴν πικρὰν καὶ ἀνάπαυσισ αἰῶνοσ ἢ ἀρρώστημα ἔμμονον. ἀγαθὰ ἐκκεχυμένα ἐπὶ στόματι κεκλεισμένῳ, θέματα βρωμάτων παρακείμενα ἐπὶ τάφῳ. τί συμφέρει κάρπωσισ εἰδώλῳ̣ οὔτε γὰρ ἔδεται οὔτε μὴ ὀσφρανθῇ. οὕτωσ ὁ ἐκδιωκόμενοσ ὑπὸ Κυρίου, βλέπων ἐν ὀφθαλμοῖσ καὶ στενάζων ὥσπερ εὐνοῦχοσ περιλαμβάνων παρθένον καὶ στενάζων. μὴ δῷσ εἰσ λύπην τὴν ψυχήν σου καὶ μὴ θλίψῃσ σεαυτὸν ἐν βουλῇ σου. εὐφροσύνη καρδίασ ζωὴ ἀνθρώπου, καὶ ἀγαλλίαμα ἀνδρὸσ μακροημέρευσισ. ἀγάπα τὴν ψυχήν σου καὶ παρακάλει τὴν καρδίαν σου καὶ λύπην μακρὰν ἀπόστησον ἀπὸ σοῦ. πολλοὺσ γὰρ ἀπώλεσεν ἡ λύπη, καὶ οὐκ ἔστιν ὠφέλεια ἐν αὐτῇ. ζῆλοσ καὶ θυμὸσ ἐλαττοῦσιν ἡμέρασ, καὶ πρὸ καιροῦ γῆρασ ἄγει μέριμνα. λαμπρὰ καρδία καὶ ἀγαθὴ ἐπὶ ἐδέσμασι τῶν βρωμάτων αὐτῆσ ἐπιμελήσεται. ΑΓΡΥΠΝΙΑ πλούτου ἐκτήκει σάρκασ, καὶ ἡ μέριμνα αὐτοῦ ἀφιστᾷ ὕπνον.

μέριμνα ἀγρυπνίασ ἀπαιτήσει νυσταγμόν, καὶ ἀρρώστημα βαρὺ ἐκνήψει ὕπνοσ. ἐκοπίασε πλούσιοσ ἐν συναγωγῇ χρημάτων καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐμπίπλαται τῶν τρυφημάτων αὐτοῦ. ἐκοπίασε πτωχὸσ ἐν ἐλαττώσει βίου καὶ ἐν τῇ ἀναπαύσει ἐπιδεὴσ γίνεται. ὁ ἀγαπῶν χρυσίον οὐ δικαιωθήσεται, καὶ ὁ διώκων διαφθορὰν αὐτὸσ πλησθήσεται. πολλοὶ ἐδόθησαν εἰσ πτῶμα χάριν χρυσίου, καὶ ἐγενήθη ἀπώλεια αὐτῶν κατὰ πρόσωπον αὐτῶν. ξύλον προσκόμματόσ ἐστι τοῖσ ἐνθουσιάζουσιν αὐτῷ, καὶ πᾶσ ἄφρων ἁλώσεται ἐν αὐτῷ. μακάριοσ πλούσιοσ, ὃσ εὑρέθη ἄμωμοσ καὶ ὃσ ὀπίσω χρυσίου οὐκ ἐπορεύθη. τίσ ἐστι̣ καὶ μακαριοῦμεν αὐτόν, ἐποίησε γὰρ θαυμάσια ἐν λαῷ αὐτοῦ. τίσ ἐδοκιμάσθη ἐν αὐτῷ καὶ ἐτελειώθη̣ καὶ ἔσται αὐτῷ εἰσ καύχησιν. τίσ ἐδύνατο παραβῆναι καὶ οὐ παρέβη, καὶ ποιῆσαι κακὰ καὶ οὐκ ἐποίησε̣ στερεωθήσεται τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ, καὶ τὰσ ἐλεημοσύνασ αὐτοῦ ἐκδιηγήσεται ἐκκλησία. Ἐπὶ τραπέζησ μεγάλησ ἐκάθισασ, μὴ ἀνοίξῃσ ἐπ̓ αὐτῆσ φάρυγγά σου καὶ μὴ εἴπῃσ. πολλά γε τὰ ἐπ̓ αὐτῆσ. μνήσθητι ὅτι κακὸν ὀφθαλμὸσ πονηρόσ. πονηρότερον ὀφθαλμοῦ τί ἔκτισται̣ διὰ τοῦτο ἀπὸ παντὸσ προσώπου δακρύει. οὗ ἐὰν ἐπιβλέψῃ, μὴ ἐκτείνῃσ χεῖρα καὶ μὴ συνθλίβου αὐτῷ ἐν τρυβλίῳ. νόει τὰ τοῦ πλησίον ἐκ σεαυτοῦ καὶ ἐπὶ παντὶ πράγματι διανοοῦ. φάγε ὡσ ἄνθρωποσ τὰ παρακείμενά σοι καὶ μὴ διαμασῶ, μὴ μισηθῇσ. παῦσαι πρῶτοσ χάριν παιδείασ καὶ μὴ ἀπληστεύου, μήποτε προσκόψῃσ. καὶ εἰ ἀνὰ μέσον πλειόνων ἐκάθισασ, πρότεροσ αὐτῶν μὴ ἐκτείνῃσ τὴν χεῖρά σου. ‐ Ὡσ ἱκανὸν ἀνθρώπῳ πεπαιδευμένῳ τὸ ὀλίγον, καὶ ἐπὶ τῆσ κοίτησ αὐτοῦ οὐκ ἀσθμαίνει. ὕπνοσ ὑγιείασ ἐπὶ ἐντέρῳ μετρίῳ, ἀνέστη πρωί̈, καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ μετ̓ αὐτοῦ. πόνοσ ἀγρυπνίασ καὶ χολέρασ καὶ στρόφοσ μετὰ ἀνδρὸσ ἀπλήστου. καὶ εἰ ἐβιάσθησ ἐν ἐδέσμασιν, ἀνάστα μεσοπωρῶν καὶ ἀναπαύσῃ. ἄκουσόν μου, τέκνον, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃσ με, καὶ ἐπ̓ ἐσχάτων εὑρήσεισ τοὺσ λόγουσ μου. ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου γίνου ἐντρεχήσ, καὶ πᾶν ἀρρώστημα οὐ μή σοι ἀπαντήσῃ. λαμπρὸν ἐπ̓ ἄρτοισ εὐλογήσει χείλη, καὶ μαρτυρία τῆσ καλλονῆσ αὐτοῦ πιστή. πονηρῷ ἐπ̓ ἄρτῳ διαγογγύσει πόλισ, καὶ ἡ μαρτυρία τῆσ πονηρίασ αὐτοῦ ἀκριβήσ. Ἐν οἴνῳ μὴ ἀνδρίζου, πολλοὺσ γὰρ ἀπώλεσεν ὁ οἶνοσ. κάμινοσ δοκιμάζει στόμωμα ἐν βαφῇ, οὕτωσ οἶνοσ καρδίασ ἐν μάχῃ ὑπερηφάνων. ἔπισον ζωῆσ οἶνοσ ἀνθρώπῳ, ἐὰν πίνῃσ αὐτὸν μέτρῳ αὐτοῦ. τίσ ζωὴ ἐλασσουμένῳ οἴνῳ̣ καὶ αὐτὸσ ἔκτισται εἰσ εὐφροσύνην ἀνθρώποισ. ἀγαλλίαμα καρδίασ καὶ εὐφροσύνη ψυχῆσ οἶνοσ πινόμενοσ ἐν καιρῷ αὐτάρκησ. πικρία ψυχῆσ οἶνοσ πινόμενοσ πολὺσ ἐν ἐρεθισμῷ καὶ ἀντιπτώματι. πληθύνει μέθη θυμὸν ἄφρονοσ εἰσ πρόσκομμα, ἐλαττῶν ἰσχὺν καὶ προσποιῶν τραύματα. ἐν συμποσίῳ οἴνου μὴ ἐλέγξῃσ τὸν πλησίον καὶ μὴ ἐξουδενώσῃσ αὐτὸν ἐν εὐφροσύνῃ αὐτοῦ. λόγον ὀνειδισμοῦ μὴ εἴπῃσ αὐτῷ, καὶ μὴ αὐτὸν θλίψῃσ ἐν ἀπαιτήσει. ΠΕΡΙ ΗΓΟΥΜΕΝΩΝ. ‐ Ἡγούμενόν σε κατέστησαν̣ μὴ ἐπαίρου. γίνου ἐν αὐτοῖσ ὡσ εἷσ ἐξ αὐτῶν, φρόντισον αὐτῶν καὶ οὕτω κάθισον.

καὶ πᾶσαν τὴν χρείαν σου ποιήσασ ἀνάπεσε, ἵνα εὐφρανθῇσ δἰ αὐτοὺσ καὶ εὐκοσμίασ χάριν λάβῃσ στέφανον. λάλησον, πρεσβύτερε, πρέπει γάρ σοι, ἐν ἀκριβεῖ ἐπιστήμῃ καὶ μὴ ἐμποδίσῃσ μουσικά. ὅπου ἀκρόαμα, μὴ ἐκχέῃσ λαλιὰν καὶ ἀκαίρωσ μὴ σοφίζου. σφραγὶσ ἄνθρακοσ ἐπὶ κόσμῳ χρυσῷ, σύγκριμα μουσικῶν ἐν συμποσίῳ οἴνου. ἐν κατασκευάσματι χρυσῷ σφραγὶσ σμαράγδου, μέλοσ μουσικὸν ἐφ̓ ἡδεῖ οἴνῳ. Λάλησον, νεανίσκε, εἰ χρεία σου, μόλισ δὶσ ἐὰν ἐπερωτηθῇσ. κεφαλαίωσον λόγον, ἐν ὀλίγοισ πολλά. γίνου ὡσ γινώσκων καὶ ἅμα σιωπῶν. ἐν μέσῳ μεγιστάνων μὴ ἐξισάζου καὶ ἑτέρου λέγοντοσ μὴ πολλὰ ἀδολέσχει. πρὸ βροντῆσ κατασπεύδει ἀστραπή, καὶ πρὸ αἰσχυντηροῦ προελεύσεται χάρισ. ἐν ὥρᾳ ἐξεγείρου καὶ μὴ οὐράγει, ἀπότρεχε εἰσ οἶκον καὶ μὴ ρᾳθύμει. ἐκεῖ παῖζε καὶ ποίει τὰ ἐνθυμήματά σου καὶ μὴ ἁμάρτῃσ λόγῳ ὑπερηφάνῳ. καὶ ἐπὶ τούτοισ εὐλόγησον τὸν ποιήσαντά σε καὶ μεθύσκοντά σε ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν αὐτοῦ. Ὁ φοβούμενοσ Κύριον ἐκδέξεται παιδείαν, καὶ οἱ ὀρθρίζοντεσ εὑρήσουσιν εὐδοκίαν. ὁ ζητῶν νόμον ἐμπλησθήσεται αὐτοῦ, καὶ ὁ ὑποκρινόμενοσ σκανδαλισθήσεται ἐν αὐτῷ. οἱ φοβούμενοι Κύριον εὑρήσουσι κρίμα καὶ δικαιώματα ὡσ φῶσ ἐξάψουσιν. ἄνθρωποσ ἁμαρτωλὸσ ἐκκλίνει ἐλεγμὸν καὶ κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ εὑρήσει σύγκριμα. Ἀνὴρ βουλῆσ οὐ μὴ παρίδῃ διανόημα, ἀλλότριοσ καὶ ὑπερήφανοσ οὐ καταπτήξει φόβον, καὶ μετὰ τὸ ποιῆσαι μετ̓ αὐτοῦ ἄνευ βουλῆσ. ἄνευ βουλῆσ μηθὲν ποιήσῃσ καὶ ἐν τῷ ποιῆσαί σε μὴ μεταμελοῦ. ἐν ὁδῷ ἀντιπτώματοσ μὴ πορεύου καὶ μὴ προσκόψῃσ ἐν λιθώδεσι. μὴ πιστεύσῃσ ἐν ὁδῷ ἀπροσκόπῳ, καὶ ἀπὸ τῶν τέκνων σου φύλαξαι. ἐν παντὶ ἔργῳ πίστευε τῇ ψυχῇ σου, καὶ γὰρ τοῦτό ἐστι τήρησισ ἐντολῶν. ὁ πιστεύων νόμῳ προσέχει ἐντολαῖσ, καὶ ὁ πεποιθὼσ Κυρίῳ οὐκ ἐλαττωθήσεται. Τῼ φοβουμένῳ Κύριον οὐκ ἀπαντήσει κακόν, ἀλλ̓ ἐν πειρασμῷ καὶ πάλιν ἐξελεῖται.

ἀνὴρ σοφὸσ οὐ μισήσει νόμον, ὁ δὲ ὑποκρινόμενοσ ἐν αὐτῷ, ὡσ ἐν καταιγίδι πλοῖον. ἄνθρωποσ συνετὸσ ἐμπιστεύσει νόμῳ, καὶ ὁ νόμοσ αὐτῷ πιστὸσ ὡσ ἐρώτημα δήλων. ἑτοίμασον λόγον καὶ οὕτωσ ἀκουσθήσῃ, σύνδησον παιδείαν καὶ ἀποκρίθητι. τροχὸσ ἁμάξησ σπλάγχνα μωροῦ, καὶ ὡσ ἄξων στρεφόμενοσ ὁ διαλογισμὸσ αὐτοῦ. ἵπποσ εἰσ ὀχείαν ὡσ φίλοσ μωκόσ, ὑποκάτω παντὸσ ἐπικαθημένου χρεμετίζει. Διατί ἡμέρα ἡμέρασ ὑπερέχει, καὶ πᾶν φῶσ ἡμέρασ ἐνιαυτοῦ ἀφ̓ ἡλίου̣ ἐν γνώσει Κυρίου διεχωρίσθησαν, καὶ ἠλλοίωσε καιροὺσ καὶ ἑορτάσ. ἀπ̓ αὐτῶν ἀνύψωσε καὶ ἡγίασε καὶ ἐξ αὐτῶν ἔθηκεν εἰσ ἀριθμὸν ἡμερῶν. καὶ ἄνθρωποι πάντεσ ἀπὸ ἐδάφουσ, καὶ ἐκ γῆσ ἐκτίσθη Ἀδάμ. ἐν πλήθει ἐπιστήμησ Κύριοσ διεχώρισεν αὐτοὺσ καὶ ἠλλοίωσε τὰσ ὁδοὺσ αὐτῶν. ἐξ αὐτῶν εὐλόγησε καὶ ἀνύψωσε καὶ ἐξ αὐτῶν ἡγίασε, καὶ πρὸσ αὐτὸν ἤγγισεν. ἀπ̓ αὐτῶν κατηράσατο καὶ ἐταπείνωσε καὶ ἀνέστρεψεν αὐτοὺσ ἀπὸ στάσεωσ αὐτῶν. ὡσ πηλὸσ κεραμέωσ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ‐πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κατὰ τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ‐, οὕτωσ ἄνθρωποι ἐν χειρὶ τοῦ ποιήσαντοσ αὐτοὺσ ἀποδοῦναι αὐτοῖσ κατὰ τὴν κρίσιν αὐτοῦ. ἀπέναντι τοῦ κακοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ ἀπέναντι τοῦ θανάτου ἡ ζωή. οὕτωσ ἀπέναντι εὐσεβοῦσ ἁμαρτωλόσ. καὶ οὕτωσ ἔμβλεψον εἰσ πάντα τὰ ἔργα τοῦ Ὑψίστου, δύο δύο, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνόσ. Κἀγὼ ἔσχατοσ ἠγρύπνησα ὡσ καλαμώμενοσ ὀπίσω τρυγητῶν. ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου ἔφθασα καὶ ὡσ τρυγῶν ἐπλήρωσα ληνόν. κατανοήσατε ὅτι οὐκ ἐμοὶ μόνῳ ἐκοπίασα, ἀλλὰ πᾶσι τοῖσ ζητοῦσι παιδείαν. ἀκούσατέ μου, μεγιστάνεσ λαοῦ, καὶ οἱ ἡγούμενοι ἐκκλησίασ, ἐνωτίσασθε. υἱῷ καὶ γυναικί, ἀδελφῷ καὶ φίλῳ μὴ δῷσ ἐξουσίαν ἐπὶ σὲ ἐν ζωῇ σου. καὶ μὴ δῷσ ἑτέρῳ τὰ χρήματά σου, ἵνα μὴ μεταμεληθεὶσ δέῃ περὶ αὐτῶν. ἕωσ ἔτι ζῇσ καὶ πνοὴ ἐν σοί, μὴ ἀλλάξῃσ σεαυτὸν πάσῃ σαρκί. κρείσσων γάρ ἐστι τὰ τέκνα δεηθῆναί σου ἢ σὲ ἐμβλέπειν εἰσ χεῖρασ υἱῶν σου. ἐν πᾶσι τοῖσ ἔργοισ σου γίνου ὑπεράγων, μὴ δῷσ μῶμον ἐν τῇ δόξῃ σου. ἐν ἡμέρᾳ συντελείασ ἡμερῶν ζωῆσ σου καὶ ἐν καιρῷ τελευτῆσ διάδοσ κληρονομίαν. ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΩΝ. ‐ Χορτάσματα καὶ ράβδοσ καὶ φορτία ὄνῳ, ἄρτοσ καὶ παιδεία καὶ ἔργον οἰκέτῃ. ἔργασαι ἐν παιδί, καὶ εὑρήσεισ ἀνάπαυσιν. ἄνεσ χεῖρασ αὐτῷ, καὶ ζητήσει ἐλευθερίαν. ζυγὸσ καὶ ἱμὰσ κάμψουσι τράχηλον, καὶ οἰκέτῃ κακούργῳ στρέβλαι καὶ βάσανοι. ἔμβαλε αὐτὸν εἰσ ἐργασίαν. ἵνα μὴ ἀργῇ, πολλὴν γὰρ κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία. εἰσ ἔργα κατάστησον, καθὼσ πρέπει αὐτῷ, κἂν μὴ πειθαρχῇ, βάρυνον τὰσ πέδασ αὐτοῦ. καὶ μὴ περισσεύσῃσ ἐν πάσῃ σαρκί, καὶ ἄνευ κρίσεωσ μὴ ποιήσῃσ μηδέν. εἰ ἔστι σοι οἰκέτησ, ἔστω ὡσ σύ, ὅτι ἐν αἵματι ἐκτήσω αὐτόν. εἰ ἔστι σοι οἰκέτησ, ἄγε αὐτὸν ὡσ ἀδελφόν, ὅτι ὡσ ἡ ψυχή σου ἐπιδεήσεισ αὐτοῦ. ἐὰν κακώσῃσ αὐτὸν καὶ ἀπάρασ ἀποδρᾷ, ἐν ποίᾳ ὁδῷ ζητήσεισ αὐτόν̣ ΚΕΝΑΙ ἐλπίδεσ καὶ ψευδεῖσ ἀσυνέτῳ ἀνδρί, καὶ ἐνύπνια ἀναπτεροῦσιν ἄφρονασ.

ὡσ δρασσόμενοσ σκιᾶσ καὶ διώκων ἄνεμον, οὕτωσ ὁ ἐπέχων ἐνυπνίοισ. τοῦτο κατὰ τούτου ὅρασισ ἐνυπνίων, κατέναντι προσώπου ὁμοίωμα προσώπου. ἀπὸ ἀκαθάρτου τί καθαρισθήσεται̣ καὶ ἀπὸ ψευδοῦσ τί ἀληθεύσει̣ μαντεῖαι καὶ οἰωνισμοὶ καὶ ἐνύπνια μάταιά ἐστι, καὶ ὡσ ὠδινούσησ φαντάζεται καρδία. ἐὰν μὴ παρὰ Ὑψίστου ἀποσταλῇ ἐν ἐπισκοπῇ, μὴ δῷσ εἰσ αὐτὰ τὴν καρδίαν σου. πολλοὺσ γὰρ ἐπλάνησε τὰ ἐνύπνια, καὶ ἐξέπεσον ἐλπίζοντεσ ἐπ̓ αὐτοῖσ. ‐ Ἄνευ ψεύδουσ συντελεσθήσεται νόμοσ, καὶ σοφία στόματι πιστῷ τελείωσισ. ἀνὴρ πεπαιδευμένοσ ἔγνω πολλά, καὶ ὁ πολύπειροσ ἐκδιηγήσεται σύνεσιν. ὃσ οὐκ ἐπειράθη ὀλίγα οἶδεν, ὁ δὲ πεπλανημένοσ πληθυνεῖ πανουργίαν. πολλὰ ἑώρακα ἐν τῇ ἀποπλανήσει μου, καὶ πλείονα τῶν λόγων μου σύνεσίσ μου. πλεονάκισ ἕωσ θανάτου ἐκινδύνευσα καὶ διεσώθην τούτων χάριν. πνεῦμα φοβουμένων Κύριον ζήσεται, ἡ γὰρ ἐλπὶσ αὐτῶν ἐπὶ τὸν σώζοντα αὐτούσ. ὁ φοβούμενοσ Κύριον οὐδὲν εὐλαβηθήσεται καὶ οὐ μὴ δειλιάσῃ, ὅτι αὐτὸσ ἐλπὶσ αὐτοῦ. φοβουμένου τὸν Κύριον μακαρία ἡ ψυχή. τίνι ἐπέχει καὶ τίσ ἀντιστήριγμα αὐτοῦ̣ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺσ ἀγαπῶντασ αὐτόν. ὑπερασπισμὸσ δυναστείασ καὶ στήριγμα ἰσχύοσ, σκέπη ἀπὸ καύσωνοσ καὶ σκέπη ἀπὸ μεσημβρίασ, φυλακὴ ἀπὸ προσκόμματοσ καὶ βοήθεια ἀπὸ πτώσεωσ, ἀνυψῶν ψυχὴν καὶ φωτίζων ὀφθαλμούσ, ἴασιν διδούσ, ζωὴν καὶ εὐλογίαν. Θυσιάζων ἐξ ἀδίκου, προσφορὰ μεμωκημένη, καὶ οὐκ εἰσ εὐδοκίαν δωρήματα ἀνόμων. οὐκ εὐδοκεῖ ὁ Ὕψιστοσ ἐν προσφοραῖσ ἀσεβῶν, οὐδὲ ἐν πλήθει θυσιῶν ἐξιλάσκεται ἁμαρτίασ. θύων υἱὸν ἔναντι τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ ὁ προσάγων θυσίαν ἐκ χρημάτων πενήτων. ἄρτοσ ἐπιδεομένων ζωὴ πτωχῶν, ὁ ἀποστερῶν αὐτὴν ἄνθρωποσ αἱμάτων. φονεύων τὸν πλησίον ὁ ἀφαιρούμενοσ συμβίωσιν, καὶ ἐκχέων αἷμα ὁ ἀποστερῶν μισθὸν μισθίου. εἷσ οἰκοδομῶν, καὶ εἷσ καθαιρῶν. τί ὠφέλησαν πλεῖον ἢ κόπουσ̣ εἷσ εὐχόμενοσ καὶ εἷσ καταρώμενοσ. τίνοσ φωνῆσ εἰσακούσεται ὁ δεσπότησ̣ βαπτιζόμενοσ ἀπὸ νεκροῦ καὶ πάλιν ἁπτόμενοσ αὐτοῦ, τί ὠφέλησε τῷ λουτρῷ αὐτοῦ̣ οὕτωσ ἄνθρωποσ νηστεύων ἐπὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ καὶ πάλιν πορευόμενοσ καὶ τὰ αὐτὰ ποιῶν. τῆσ προσευχῆσ αὐτοῦ τίσ εἰσακούσεται̣ καὶ τί ὠφέλησεν ἐν τῷ ταπεινωθῆναι αὐτόν̣ Ο ΣΥΝΤΗΡΩΝ νόμον πλεονάζει προσφοράσ, θυσιάζων σωτηρίου ὁ προσέχων ἐντολαῖσ.

ἀνταποδιδοὺσ χάριν προσφέρων σεμίδαλιν, καὶ ὁ ποιῶν ἐλεημοσύνην θυσιάζων αἰνέσεωσ. εὐδοκία Κυρίου ἀποστῆναι ἀπὸ πονηρίασ, καὶ ἐξιλασμὸσ ἀποστῆναι ἀπὸ ἀδικίασ. μὴ ὀφθῇσ ἐν προσώπῳ Κυρίου κενόσ, πάντα γὰρ ταῦτα χάριν ἐντολῆσ. προσφορὰ δικαίου λιπαίνει θυσιαστήριον, καὶ ἡ εὐωδία αὐτῆσ ἔναντι Ὑψίστου. θυσία ἀνδρὸσ δικαίου δεκτή, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῆσ οὐκ ἐπιλησθήσεται. ἐν ἀγαθῷ ὀφθαλμῷ δόξασον τὸν Κύριον, καὶ μὴ σμικρύνῃσ ἀπαρχὴν χειρῶν σου. ἐν πάσῃ δόσει ἱλάρωσον τὸ πρόσωπόν σου καὶ ἐν εὐφροσύνῃ ἁγίασον δεκάτην. δὸσ Ὑψίστῳ κατὰ τὴν δόσιν αὐτοῦ καὶ ἐν ἀγαθῷ ὀφθαλμῷ καθ̓ εὕρεμα χειρόσ. ὅτι Κύριοσ ἀνταποδιδούσ ἐστι καὶ ἑπταπλάσια ἀνταποδώσει σοι. Μὴ δωροκόπει, οὐ γὰρ προσδέξεται. καὶ μὴ ἔπεχε θυσίᾳ ἀδίκῳ, ὅτι Κύριοσ κριτήσ ἐστι, καὶ οὐκ ἔστι παῤ αὐτῷ δόξα προσώπου. οὐ λήψεται πρόσωπον ἐπὶ πτωχοῦ καὶ δέησιν ἠδικημένου εἰσακούσεται. οὐ μὴ ὑπερίδῃ ἱκετείαν ὀρφανοῦ καὶ χήραν, ἐὰν ἐκχέῃ λαλιάν. οὐχὶ δάκρυα χήρασ ἐπὶ σιαγόνα καταβαίνει καὶ ἡ καταβόησισ ἐπὶ τῷ καταγαγόντι αὐτά̣ θεραπεύων ἐν εὐδοκίᾳ δεχθήσεται, καὶ ἡ δέησισ αὐτοῦ ἕωσ νεφελῶν συνάψει. προσευχὴ ταπεινοῦ νεφέλασ διῆλθε, καὶ ἕωσ συνεγγίσῃ, οὐ μὴ παρακληθῇ. καὶ οὐ μὴ ἀποστῇ, ἕωσ ἐπισκέψηται ὁ Ὕψιστοσ. καὶ κρινεῖ δικαίωσ καὶ ποιήσει κρίσιν. καὶ ὁ Κύριοσ οὐ μὴ βραδύνῃ, οὐδὲ μὴ μακροθυμήσῃ ἐπ̓ αὐτοῖσ, ἕωσ ἂν συντρίψῃ ὀσφὺν ἀνελεημόνων, καὶ τοῖσ ἔθνεσιν ἀνταποδώσει ἐκδίκησιν, ἕωσ ἐξάρῃ πλῆθοσ ὑβριστῶν καὶ σκῆπτρα ἀδίκων συντρίψῃ. ἕωσ ἀνταποδῷ ἀνθρώπῳ κατὰ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ καὶ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν. ἕωσ κρίνῃ τὴν κρίσιν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ εὐφρανεῖ αὐτοὺσ ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ. ὡραῖον ἔλεοσ ἐν καιρῷ θλίψεωσ αὐτοῦ, ὡσ νεφέλαι ὑετοῦ ἐν καιρῷ ἀβροχίασ. ΕΛΕΗΣΟΝ ἡμᾶσ, δέσποτα ὁ Θεὸσ πάντων, καὶ ἐπίβλεψον καὶ ἐπίβαλε τὸν φόβον σου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη.

ἔπαρον τὴν χεῖρά σου ἐπὶ ἔθνη ἀλλότρια, καὶ ἰδέτωσαν τὴν δυναστείαν σου. ὥσπερ ἐνώπιον αὐτῶν ἡγιάσθησ ἐν ἡμῖν, οὕτωσ ἐνώπιον ἡμῶν μεγαλυνθείησ ἐν αὐτοῖσ. καὶ ἐπιγνώτωσάν σε, καθάπερ καὶ ἡμεῖσ ἐπέγνωμεν, ὅτι οὐκ ἔστι Θεὸσ πλὴν σοῦ, Κύριε. ἐγκαίνισον σημεῖα καὶ ἀλλοίωσον θαυμάσια, δόξασον χεῖρα καὶ βραχίονα δεξιόν. ἔγειρον θυμὸν καὶ ἔκχεον ὀργήν, ἔξαρον ἀντίδικον καὶ ἔκτριψον ἐχθρόν. σπεῦσον καιρὸν καὶ μνήσθητι ὁρκισμοῦ, καὶ ἐκδιηγησάσθωσαν τὰ μεγαλεῖά σου. ἐν ὀργῇ πυρὸσ καταβρωθήτω ὁ σῳζόμενοσ, καὶ οἱ κακοῦντεσ τὸν λαόν σου εὕροισαν ἀπώλειαν. σύντριψον κεφαλὰσ ἀρχόντων ἐχθρῶν λεγόντων. οὐκ ἔστι πλὴν ἡμῶν. συνάγαγε πάσασ φυλὰσ Ἰακώβ, καὶ κατεκληρονόμησα αὐτοὺσ καθὼσ ἀπ̓ ἀρχῆσ. ἐλέησον λαόν, Κύριε, κεκλημένον ἐπ̓ ὀνόματί σου καὶ Ἰσραήλ, ὃν πρωτογόνῳ ὡμοίωσασ. οἰκτείρησον πόλιν ἁγιάσματόσ σου Ἱερουσαλήμ, πόλιν καταπαύματόσ σου. πλῆσον Σιὼν ἀρεταλογίασ σου, καὶ ἀπὸ τῆσ δόξησ σου τὸν λαόν σου. δὸσ μαρτύριον τοῖσ ἐν ἀρχῇ κτίσματί σου καὶ ἔγειρον προφητείασ τὰσ ἐπ̓ ὀνόματί σου. δὸσ μισθὸν τοῖσ ὑπομένουσί σε, καὶ οἱ προφῆταί σου ἐμπιστευθήτωσαν. εἰσάκουσον, Κύριε, δεήσεωσ ἱκετῶν σου, κατὰ τὴν εὐλογίαν Ἀαρὼν περὶ τοῦ λαοῦ σου, καὶ γνώσονται πάντεσ οἱ ἐπὶ τῆσ γῆσ ὅτι σὺ Κύριοσ εἶ ὁ Θεὸσ τῶν αἰώνων. Πᾶν βρῶμα φάγεται κοιλία, ἔστι δὲ βρῶμα βρώματοσ κάλλιον. φάρυγξ γεύεται βρώματα θήρασ, οὕτωσ καρδία συνετὴ λόγουσ ψευδεῖσ. καρδία στρεβλὴ δώσει λύπην, καὶ ἄνθρωποσ πολύπειροσ ἀνταποδώσει αὐτῷ. πάντα ἄρρενα ἐπιδέξεται γυνή, ἔστι δὲ θυγάτηρ θυγατρὸσ κρείσσων. κάλλοσ γυναικὸσ ἱλαρύνει πρόσωπον καὶ ὑπὲρ πᾶσαν ἐπιθυμίαν ἀνθρώπου ὑπεράγει. εἰ ἔστιν ἐπὶ γλώσσησ αὐτῆσ ἔλεοσ καὶ πραΰτησ, οὐκ ἔστιν ὁ ἀνὴρ αὐτῆσ καθ̓ υἱοὺσ ἀνθρώπων. ὁ κτώμενοσ γυναῖκα ἐνάρχεται κτήσεωσ, βοηθὸν κατ̓ αὐτὸν καὶ στύλον ἀναπαύσεωσ. οὗ οὐκ ἔστι φραγμόσ, διαρπαγήσεται κτῆμα, καὶ οὗ οὐκ ἔστι γυνή, στενάξει πλανώμενοσ. τίσ γὰρ πιστεύσει εὐζώνῳ λῃστῇ σφαλλομένῳ ἐκ πόλεωσ εἰσ πόλιν̣ οὕτωσ ἀνθρώπῳ μὴ ἔχοντι νοσσιὰν καὶ καταλύοντι οὗ ἐὰν ὀψίσῃ. ΠΑΣ φίλοσ ἐρεῖ. ἐφιλίασα αὐτῷ κἀγώ, ἀλλ̓ ἔστι φίλοσ ὀνόματι μόνον φίλοσ.

οὐχὶ λύπη ἔνι ἕωσ θανάτου ἑταῖροσ καὶ φίλοσ τρεπόμενοσ εἰσ ἔχθραν̣ ὦ πονηρὸν ἐνθύμημα, πόθεν ἐνεκυλίσθησ καλύψαι τὴν ξηρὰν ἐν δολιότητι̣ ἑταῖροσ φίλου ἐν εὐφροσύνῃ ἥδεται καὶ ἐν καιρῷ θλίψεωσ ἔσται ἀπέναντι. ἑταῖροσ φίλῳ συμπονεῖ χάριν γαστρόσ, ἔναντι πολέμου λήψεται ἀσπίδα. μὴ ἐπιλάθῃ φίλου ἐν τῇ ψυχῇ σου, καὶ μὴ ἀμνημονήσῃσ αὐτοῦ ἐν τοῖσ χρήμασί σου. Πᾶσ σύμβουλοσ ἐξαίρει βουλήν, ἀλλ̓ ἔστι συμβουλεύων εἰσ ἑαυτόν. ἀπὸ συμβούλου φύλαξον τὴν ψυχήν σου καὶ γνῶθι πρότερον τίσ αὐτοῦ χρεία καὶ γὰρ αὐτὸσ ἑαυτῷ βουλεύσεται, μήποτε βάλῃ ἐπὶ σοὶ κλῆρον καὶ εἴπῃ σοι. καλὴ ἡ ὁδόσ σου, καὶ στήσεται ἐξ ἐναντίασ ἰδεῖν τὸ συμβησόμενόν σοι. μὴ βουλεύου μετὰ τοῦ ὑποβλεπομένου σε καὶ ἀπὸ τῶν ζηλούντων σε κρύψον βουλήν. μετὰ γυναικὸσ περὶ τῆσ ἀντιζήλου αὐτῆσ καὶ μετὰ δειλοῦ περὶ πολέμου, μετὰ ἐμπόρου περὶ μεταβολίασ καὶ μετὰ ἀγοράζοντοσ περὶ πράσεωσ, μετὰ βασκάνου περὶ εὐχαριστίασ καὶ μετὰ ἀνελεήμονοσ περὶ χρηστοηθείασ, μετὰ ὀκνηροῦ περὶ παντὸσ ἔργου καὶ μετὰ μισθίου ἐφεστίου περὶ συντελείασ, οἰκέτῃ ἀργῷ περὶ πολλῆσ ἐργασίασ, μὴ ἔπεχε ἐπὶ τούτοισ περὶ πάσησ συμβουλίασ. ἀλλ̓ ἢ μετὰ ἀνδρὸσ εὐσεβοῦσ ἐνδελέχιζε, ὃν ἂν ἐπιγνῷσ συντηροῦντα ἐντολάσ, ὃσ ἐν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ κατὰ τὴν ψυχήν σου, καὶ ἐὰν πταίσῃσ, συναλγήσει σοι. καὶ βουλὴν καρδίασ στῆσον, οὐ γάρ ἔστι σοι πιστότεροσ αὐτῆσ. ψυχὴ γὰρ ἀνδρὸσ ἀπαγγέλλειν ἐνίοτε εἴωθεν ἢ ἑπτὰ σκοποὶ ἐπὶ μετεώρου καθήμενοι ἐπὶ σκοπῆσ. καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοισ δεήθητι Ὑψίστου, ἵνα εὐθύνῃ ἐν ἀληθείᾳ τὴν ὁδόν σου. ‐ Ἀρχὴ παντὸσ ἔργου λόγοσ, καὶ πρὸ πάσησ πράξεωσ βουλή. ἴχνοσ ἀλλοιώσεωσ καρδίασ τέσσαρα μέρη ἀνατέλλει, ἀγαθὸν καὶ κακόν, ζωὴ καὶ θάνατοσ, καὶ ἡ κυριεύουσα ἐνδελεχῶσ αὐτῶν γλῶσσά ἐστιν. ἔστιν ἀνὴρ πανοῦργοσ πολλῶν παιδευτήσ, καὶ τῇ ἰδίᾳ ψυχῇ ἄχρηστόσ ἐστιν. ἔστι σοφιζόμενοσ ἐν λόγοισ μισητόσ, οὗτοσ πάσησ τροφῆσ καθυστερήσει. οὐ γὰρ ἐδόθη αὐτῷ παρὰ Κυρίου χάρισ, ὅτι πάσησ σοφίασ ἐστερήθη. ἔστι σοφὸσ τῇ ἰδίᾳ ψυχῇ, καὶ οἱ καρποὶ τῆσ συνέσεωσ αὐτοῦ ἐπὶ στόματοσ πιστοί. ἀνὴρ σοφὸσ τὸν ἑαυτοῦ λαὸν παιδεύσει, καὶ οἱ καρποὶ τῆσ συνέσεωσ αὐτοῦ πιστοί. ἀνὴρ σοφὸσ πλησθήσεται εὐλογίασ, καὶ μακαριοῦσιν αὐτὸν πάντεσ οἱ ὁρῶντεσ. ζωὴ ἀνδρὸσ ἐν ἀριθμῷ ἡμερῶν, καὶ αἱ ἡμέραι τοῦ Ἰσραὴλ ἀναρίθμητοι. ὁ σοφὸσ ἐν τῷ λαῷ αὐτοῦ κληρονομήσει πίστιν, καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰσ τὸν αἰῶνα. Τέκνον, ἐν τῇ ζωῇ σου πείρασον τὴν ψυχήν σου καὶ ἰδὲ τί πονηρὸν αὐτῇ, καὶ μὴ δῷσ αὐτῇ. οὐ γὰρ πάντα πᾶσι συμφέρει, καὶ οὐ πᾶσα ψυχὴ ἐν παντὶ εὐδοκεῖ. μὴ ἀπληστεύου ἐν πάσῃ τρυφῇ καὶ μὴ ἐκχυθῇσ ἐπὶ ἐδεσμάτων. ἐν πολλοῖσ γὰρ βρώμασιν ἔσται πόνοσ, καὶ ἡ ἀπληστία ἐγγιεῖ ἕωσ χολέρασ. δἰ ἀπληστίαν πολλοὶ ἐτελεύτησαν, ὁ δὲ προσέχων προσθήσει ζωήν. ΤΙΜΑ ἰατρὸν πρὸσ τὰσ χρείασ αὐτοῦ τιμαῖσ αὐτοῦ, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριοσ.

παρὰ γὰρ Ὑψίστου ἐστὶν ἴασισ, καὶ παρὰ βασιλέωσ λήψεται δόμα. ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται. Κύριοσ ἔκτισεν ἐκ γῆσ φάρμακα, καὶ ἀνὴρ φρόνιμοσ οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖσ. οὐκ ἀπὸ ξύλου ἐγλυκάνθη ὕδωρ εἰσ τὸ γνωσθῆναι τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ̣ καὶ αὐτὸσ ἔδωκεν ἀνθρώποισ ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖσ θαυμασίοισ αὐτοῦ. ἐν αὐτοῖσ ἐθεράπευσε καὶ ἦρε τὸν πόνον αὐτοῦ, μυρεψὸσ ἐν τούτοισ ποιήσει μεῖγμα, καὶ οὐ μὴ συντελέσῃ ἔργα αὐτοῦ, καὶ εἰρήνη παῤ αὐτοῦ ἐστιν ἐπὶ προσώπου τῆσ γῆσ. ‐ Τέκνον, ἐν ἀρρωστήματί σου μὴ παράβλεπε, ἀλλ̓ εὖξαι Κυρίῳ, καὶ αὐτὸσ ἰάσεταί σε. ἀπόστησον πλημμέλειαν καὶ εὔθυνον χεῖρασ, καὶ ἀπὸ πάσησ ἁμαρτίασ καθάρισον καρδίαν. δὸσ εὐωδίαν καὶ μνημόσυνον σεμιδάλεωσ καὶ λίπανον προσφορὰν ὡσ μὴ ὑπάρχων. καὶ ἰατρῷ δὸσ τόπον, καὶ γὰρ αὐτὸν ἔκτισε Κύριοσ, καὶ μὴ ἀποστήτω σου, καὶ γὰρ αὐτοῦ χρεία. ἔστι καιρὸσ ὅτε καὶ ἐν χερσὶν αὐτῶν εὐοδία. καὶ γὰρ αὐτοὶ Κυρίου δεηθήσονται, ἵνα εὐοδώσῃ αὐτοῖσ ἀνάπαυσιν καὶ ἴασιν χάριν ἐμβιώσεωσ. ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντοσ αὐτὸν ἐμπέσοι εἰσ χεῖρασ ἰατροῦ. Τέκνον, ἐπὶ νεκρῷ κατάγαγε δάκρυα καὶ ὡσ δεινὰ πάσχων ἔναρξαι θρήνου, κατὰ δὲ τὴν κρίσιν αὐτοῦ περίστειλον τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ μὴ ὑπερίδῃσ τὴν ταφὴν αὐτοῦ. πίκρανον κλαυθμὸν καὶ θέρμανον κοπετὸν καὶ ποίησον τὸ πένθοσ κατὰ τὴν ἀξίαν αὐτοῦ ἡμέραν μίαν καὶ δύο χάριν διαβολῆσ καὶ παρακλήθητι λύπησ ἕνεκα. ἀπὸ λύπησ γὰρ ἐκβαίνει θάνατοσ, καὶ λύπη καρδίασ κάμψει ἰσχύν. ἐν ἐπαγωγῇ παραβαίνει καὶ λύπη, καὶ βίοσ πτωχοῦ κατὰ καρδίασ. μὴ δῷσ εἰσ λύπην τὴν καρδίαν σου, ἀπόστησον αὐτὴν μνησθεὶσ τὰ ἔσχατα. μὴ ἐπιλάθῃ, οὐ γάρ ἐστιν ἐπάνοδοσ, καὶ τοῦτον οὐκ ὠφελήσεισ καὶ σεαυτὸν κακώσεισ. μνήσθητι τὸ κρίμα αὐτοῦ, ὅτι οὕτω καὶ τὸ σόν. ἐμοὶ ἐχθὲσ καὶ σοὶ σήμερον. ἐν ἀναπαύσει νεκροῦ κατάπαυσον τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ καὶ παρακλήθητι ἐν αὐτῷ ἐν ἐξόδῳ πνεύματοσ αὐτοῦ. Σοφία γραμματέωσ ἐν εὐκαιρίᾳ σχολῆσ, καὶ ὁ ἐλασσούμενοσ πράξει αὐτοῦ σοφισθήσεται. τί σοφισθήσεται ὁ κρατῶν ἀρότρου καὶ καυχώμενοσ ἐν δόρατι κέντρου, βόασ ἐλαύνων καὶ ἀναστρεφόμενοσ ἐν ἔργοισ αὐτῶν, καὶ ἡ διήγησισ αὐτοῦ ἐν υἱοῖσ ταύρων̣ καρδίαν αὐτοῦ δώσει ἐκδοῦναι αὔλακασ, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ εἰσ χορτάσματα δαμάλεων. οὕτωσ πᾶσ τέκτων καὶ ἀρχιτέκτων, ὅστισ νύκτωρ ὡσ ἡμέρασ διάγει. οἱ γλύφοντεσ γλύμματα σφραγίδων, καὶ ἡ ὑπομονὴ αὐτοῦ ἀλλοιῶσαι ποικιλίαν. καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰσ τὸ ὁμοιῶσαι ζωγραφίαν, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ τελέσαι ἔργον. οὕτωσ χαλκεὺσ καθήμενοσ ἐγγὺσ ἄκμονοσ καὶ καταμανθάνων ἔργα σιδήρου. ἀτμὶσ πυρὸσ πήξει σάρκασ αὐτοῦ, καὶ ἐν θέρμῃ καμίνου διαμαχήσεται. φωνὴ σφύρησ καινιεῖ τὸ οὖσ αὐτοῦ, καὶ κατέναντι ὁμοιώματοσ σκεύουσ οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ. καρδίαν αὐτοῦ δώσει εἰσ συντέλειαν ἔργων, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ κοσμῆσαι ἐπὶ συντελείασ. οὕτωσ κεραμεὺσ καθήμενοσ ἐν ἔργῳ αὐτοῦ καὶ συστρέφων ἐν ποσὶν αὐτοῦ τροχόν, ὃσ ἐν μερίμνῃ κεῖται διὰ παντὸσ ἐπὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, καὶ ἐναρίθμιοσ πᾶσα ἡ ἐργασία αὐτοῦ. ἐν βραχίονι αὐτοῦ τυπώσει πηλὸν καὶ πρὸ ποδῶν κάμψει ἰσχὺν αὐτοῦ. καρδίαν ἐπιδώσει συντελέσαι τὸ χρῖσμα, καὶ ἡ ἀγρυπνία αὐτοῦ καθαρίσαι κάμινον. ‐ Πάντεσ οὗτοι εἰσ χεῖρασ αὐτῶν ἐνεπίστευσαν, καὶ ἕκαστοσ ἐν τῷ ἔργῳ αὐτοῦ σοφίζεται. ἄνευ αὐτῶν οὐκ οἰκισθήσεται πόλισ, καὶ οὐ παροικήσουσιν οὐδὲ περιπατήσουσιν, ἀλλ̓ εἰσ βουλὴν λαοῦ οὐ ζητηθήσονται καὶ ἐν ἐκκλησίᾳ οὐχ ὑπεραλοῦνται. ἐπὶ δίφρον δικαστοῦ οὐ καθιοῦνται καὶ διαθήκην κρίματοσ οὐ διανοηθήσονται, οὐδὲ μὴ ἐκφάνωσι δικαιοσύνην καὶ κρίμα, καὶ ἐν παραβολαῖσ οὐχ εὑρεθήσονται, ἀλλὰ κτίσμα αἰῶνοσ στηρίσουσι, καὶ ἡ δέησισ αὐτῶν ἐν ἐργασίᾳ τέχνησ. ΠΛΗΝ τοῦ ἐπιδόντοσ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καὶ διανοουμένου ἐν νόμῳ Ὑψίστου, σοφίαν πάντων ἀρχαίων ἐκζητήσει καὶ ἐν προφητείαισ ἀσχοληθήσεται.

διηγήσεισ ἀνδρῶν ὀνομαστῶν συντηρήσει καὶ ἐν στροφαῖσ παραβολῶν συνεισελεύσεται. ἀπόκρυφα παροιμιῶν ἐκζητήσει καὶ ἐν αἰνίγμασι παραβολῶν ἀναστραφήσεται. ἀνὰ μέσον μεγιστάνων ὑπηρετήσει καὶ ἔναντι ἡγουμένου ὀφθήσεται. ἐν γῇ ἀλλοτρίων ἐθνῶν διελεύσεται, ἀγαθὰ γὰρ καὶ κακὰ ἐν ἀνθρώποισ ἐπείρασε. τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπιδώσει ὀρθρίσαι πρὸσ Κύριον τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἔναντι Ὑψίστου δεηθήσεται. καὶ ἀνοίξει τὸ στόμα αὐτοῦ ἐν προσευχῇ καὶ περὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ δεηθήσεται. ἐὰν Κύριοσ ὁ μέγασ θελήσῃ, πνεύματι συνέσεωσ ἐμπλησθήσεται. αὐτὸσ ἀνομβρήσει ρήματα σοφίασ αὐτοῦ, καὶ ἐν προσευχῇ ἐξομολογήσεται Κυρίῳ. αὐτὸσ κατευθυνεῖ βουλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπιστήμην καὶ ἐν τοῖσ ἀποκρύφοισ αὐτοῦ διανοηθήσεται. αὐτὸσ ἐκφανεῖ παιδείαν διδασκαλίασ αὐτοῦ καὶ ἐν νόμῳ διαθήκησ Κυρίου καυχήσεται. αἰνέσουσι τὴν σύνεσιν αὐτοῦ πολλοί, ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ οὐκ ἐξαλειφθήσεται. οὐκ ἀποστήσεται τὸ μνημόσυνον αὐτοῦ, καὶ ὄνομα αὐτοῦ ζήσεται εἰσ γενεὰσ γενεῶν. τὴν σοφίαν αὐτοῦ διηγήσονται ἔθνη, καὶ τὸν ἔπαινον αὐτοῦ ἐξαγγελεῖ ἐκκλησία. ἐὰν ἐμμείνῃ, ὄνομα καταλείψει ἢ χίλιοι, καὶ ἐὰν ἀναπαύσηται, ἐμποιήσει αὐτῷ. Ἔτι διανοηθεὶσ ἐκδιηγήσομαι καὶ ὡσ διχομηνία ἐπληρώθην. εἰσακούσατέ μου, υἱοὶ ὅσιοι, καὶ βλαστήσατε ὡσ ρόδον φυόμενον ἐπὶ ρεύματοσ ὑγροῦ καὶ ὡσ λίβανοσ εὐωδιάσατε ὀσμὴν καὶ ἀνθήσατε ἄνθοσ ὡσ κρίνον, διάδοτε ὀσμὴν καὶ αἰνέσατε ᾆσμα. εὐλογήσατε Κύριον ἐπὶ πᾶσι τοῖσ ἔργοισ, δότε τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μεγαλωσύνην καὶ ἐξομολογήσασθε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ, ἐν ᾠδαῖσ χειλέων καὶ ἐν κινύραισ καὶ οὕτωσ ἐρεῖτε ἐν ἐξομολογήσει. Τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ὅτι καλὰ σφόδρα, καὶ πᾶν πρόσταγμα ἐν καιρῷ αὐτοῦ ἔσται. οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. τί τοῦτο̣ εἰσ τί τοῦτο̣ πάντα γὰρ ἐν καιρῷ αὐτοῦ ζητηθήσεται. ἐν λόγῳ αὐτοῦ ἔστη ὡσ θημωνία ὕδωρ, καὶ ἐν ρήματι στόματοσ αὐτοῦ ἀποδοχεῖα ὑδάτων. ἐν προστάγματι αὐτοῦ πᾶσα ἡ εὐδοκία, καὶ οὐκ ἔστιν ὃσ ἐλαττώσει τὸ σωτήριον αὐτοῦ. ἔργα πάσησ σαρκὸσ ἐνώπιον αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔστι κρυβῆναι ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ. ἀπὸ τοῦ αἰῶνοσ εἰσ τὸν αἰῶνα ἐπέβλεψε, καὶ οὐθέν ἐστι θαυμάσιον ἐναντίον αὐτοῦ. οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. τί τοῦτο̣ εἰσ τί τοῦτο̣ πάντα γὰρ εἰσ χρείασ αὐτῶν ἔκτισται. ἡ εὐλογία αὐτοῦ ὡσ ποταμὸσ ἐπεκάλυψε, καὶ ὡσ κατακλυσμὸσ ξηρὰν ἐμέθυσεν. οὕτωσ ὀργὴν αὐτοῦ ἔθνη κληρονομήσει, ὡσ μετέστρεψεν ὕδατα εἰσ ἅλμην. αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ τοῖσ ὁσίοισ εὐθεῖαι, οὕτωσ τοῖσ ἀνόμοισ προσκόμματα. ἀγαθὰ τοῖσ ἀγαθοῖσ ἔκτισται ἀπ̓ ἀρχῆσ, οὕτωσ τοῖσ ἁμαρτωλοῖσ κακά. ἀρχὴ πάσησ χρείασ εἰσ ζωὴν ἀνθρώπου, ὕδωρ, πῦρ, καὶ σίδηροσ καὶ ἅλασ καὶ σεμίδαλισ πυροῦ καὶ μέλι καὶ γάλα, αἷμα σταφυλῆσ καὶ ἔλαιον καὶ ἱμάτιον. ταῦτα πάντα τοῖσ εὐσεβέσιν εἰσ ἀγαθά, οὕτωσ τοῖσ ἁμαρτωλοῖσ τραπήσεται εἰσ κακά. ἔστι πνεύματα, ἃ εἰσ ἐκδίκησιν ἔκτισται καὶ ἐν θυμῷ αὐτοῦ ἐστερέωσαν μάστιγασ αὐτῶν. ἐν καιρῷ συντελείασ ἰσχὺν ἐκχεοῦσι καὶ τὸν θυμὸν τοῦ ποιήσαντοσ αὐτοὺσ κοπάσουσι. πῦρ καὶ χάλαζα καὶ λιμὸσ καὶ θάνατοσ, πάντα ταῦτα εἰσ ἐκδίκησιν ἔκτισται. θηρίων ὀδόντεσ καὶ σκορπίοι καὶ ἔχεισ καὶ ρομφαία ἐκδικοῦσα εἰσ ὄλεθρον ἀσεβεῖσ. ἐν τῇ ἐντολῇ αὐτοῦ εὐφρανθήσονται καὶ ἐπὶ τῆσ γῆσ εἰσ χρείασ ἑτοιμασθήσονται καὶ ἐν τοῖσ καιροῖσ αὐτῶν οὐ παραβήσονται λόγον. διὰ τοῦτο ἐξ ἀρχῆσ ἐστηρίχθην καὶ διενοήθην καὶ ἐν γραφῇ ἀφῆκα. τὰ ἔργα Κυρίου πάντα ἀγαθὰ καὶ πᾶσαν χρείαν ἐν ὥρᾳ αὐτῆσ χορηγήσει. καὶ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. τοῦτο τούτου πονηρότερον, πάντα γὰρ ἐν καιρῷ εὐδοκιμηθήσεται. καὶ νῦν ἐν πάσῃ καρδίᾳ καὶ στόματι ὑμνήσατε καὶ εὐλογήσατε τὸ ὄνομα Κυρίου. ΑΣΧΟΛΙΑ μεγάλη ἔκτισται παντὶ ἀνθρώπῳ καὶ ζυγὸσ βαρὺσ ἐπὶ υἱοὺσ Ἀδὰμ ἀφ̓ ἡμέρασ ἐξόδου ἐκ γαστρὸσ μητρὸσ αὐτῶν ἕωσ ἡμέρασ ἐπιστροφῆσ εἰσ μητέρα πάντων.

τοὺσ διαλογισμοὺσ αὐτῶν καὶ φόβον καρδίασ, ἐπίνοια προσδοκίασ, ἡμέρα τελευτῆσ. ἀπὸ καθημένου ἐπὶ θρόνου ἐν δόξῃ καὶ ἕωσ τεταπεινωμένου ἐν γῇ καὶ σποδῷ, ἀπὸ φοροῦντοσ ὑάκινθον καὶ στέφανον καὶ ἕωσ περιβαλλομένου ὠμόλινον, θυμὸσ καὶ ζῆλοσ καὶ ταραχὴ καὶ σάλοσ καὶ φόβοσ θανάτου καὶ μηνίαμα καὶ ἔρισ. καὶ ἐν καιρῷ ἀναπαύσεωσ ἐπὶ κοίτησ ὕπνοσ νυκτὸσ ἀλλοιοῖ γνῶσιν αὐτοῦ. ὀλίγον ὡσ οὐδὲν ἐν ἀναπαύσει, καὶ ἀπ̓ ἐκείνου ἐν ὕπνοισ ὡσ ἐν ἡμέρᾳ σκοπιᾶσ τεθορυβημένοσ ἐν ὁράσει καρδίασ αὐτοῦ, ὡσ ἐκπεφευγὼσ ἀπὸ προσώπου πολέμου. ἐν καιρῷ σωτηρίασ αὐτοῦ ἐξηγέρθη καὶ ἀποθαυμάζων εἰσ οὐδένα φόβον. μετὰ πάσησ σαρκὸσ ἀπὸ ἀνθρώπου ἕωσ κτήνουσ, καὶ ἐπὶ ἁμαρτωλῶν ἑπταπλάσια πρὸσ ταῦτα. θάνατοσ καὶ αἷμα καὶ ἔρισ καὶ ρομφαία, ἐπαγωγαί, λιμὸσ καὶ σύντριμμα καὶ μάστιξ, ἐπὶ τοὺσ ἀνόμουσ ἐκτίσθη ταῦτα πάντα, καὶ δἰ αὐτοὺσ ἐγένετο ὁ κατακλυσμόσ. πάντα, ὅσα ἀπὸ γῆσ, εἰσ γῆν ἀναστρέφει, καὶ ἀπὸ ὑδάτων εἰσ θάλασσαν ἀνακάμπτει. Πᾶν δῶρον καὶ ἀδικία ἐξαλειφθήσεται, καὶ πίστισ εἰσ τὸν αἰῶνα στήσεται. χρήματα ἀδίκων ὡσ ποταμὸσ ξηρανθήσεται καὶ ὡσ βροντὴ μεγάλη ἐν ὑετῷ ἐξηχήσει. ἐν τῷ ἀνοῖξαι αὐτὸν χεῖρασ εὐφρανθήσεται, οὕτωσ οἱ παραβαίνοντεσ εἰσ συντέλειαν ἐκλείψουσιν. ἔκγονα ἀσεβῶν οὐ πληθύνει κλάδουσ, καὶ ρίζαι ἀκάθαρτοι ἐπ̓ ἀκροτόμου πέτρασ. ἄχει ἐπὶ παντὸσ ὕδατοσ καὶ χείλουσ ποταμοῦ πρὸ παντὸσ χόρτου ἐκτιλήσεται. χάρισ ὡσ παράδεισοσ ἐν εὐλογίαισ, καὶ ἐλεημοσύνη εἰσ τὸν αἰῶνα διαμένει. Ζωὴ αὐτάρκουσ ἐργάτου γλυκανθήσεται, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ὁ εὑρίσκων θησαυρόν. τέκνα καὶ οἰκοδομὴ πόλεωσ στηρίζουσιν ὄνομα, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γυνὴ ἄμωμοσ λογίζεται. οἶνοσ καὶ μουσικὰ εὐφραίνουσι καρδίαν, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ἀγάπησισ σοφίασ. αὐλὸσ καὶ ψαλτήριον ἡδύνουσι μέλι, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γλῶσσα ἡδεῖα. χάριν καὶ κάλλοσ ἐπιθυμήσει ὁ ὀφθαλμόσ σου, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα χλόην σπόρου. φίλοσ καὶ ἑταῖροσ εἰσ καιρὸν ἀπαντῶντεσ, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα γυνὴ μετὰ ἀνδρόσ. ἀδελφοὶ καὶ βοήθεια εἰσ καιρὸν θλίψεωσ, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα ἐλεημοσύνη ρύσεται. χρυσίον καὶ ἀργύριον ἐπιστήσουσι πόδα, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα βουλὴ εὐδοκιμεῖται. χρήματα καὶ ἰσχὺσ ἀνυψώσουσι καρδίαν, καὶ ὑπὲρ ἀμφότερα φόβοσ Κυρίου. οὐκ ἔστιν ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλάττωσισ, καὶ οὐκ ἔστιν ἐπιζητῆσαι ἐν αὐτῷ βοήθειαν. φόβοσ Κυρίου ὡσ παράδεισοσ εὐλογίασ, καὶ ὑπὲρ πᾶσαν δόξαν ἐκάλυψαν αὐτόν. Τέκνον, ζωὴν ἐπαιτήσεωσ μὴ βιώσῃσ. κρεῖσσον ἀποθανεῖν ἢ ἐπαιτεῖν. ἀνὴρ βλέπων εἰσ τράπεζαν ἀλλοτρίαν, οὐκ ἔστιν αὐτοῦ ὁ βίοσ ἐν λογισμῷ ζωῆσ, ἀλισγήσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐν ἐδέσμασιν ἀλλοτρίοισ. ἀνὴρ δὲ ἐπιστήμων καὶ πεπαιδευμένοσ φυλάξεται. ἐν στόματι ἀναιδοῦσ γλυκανθήσεται ἐπαίτησισ, καὶ ἐν κοιλίᾳ αὐτοῦ πῦρ καήσεται. Ω ΘΑΝΑΤΕ, ὡσ πικρόν σου τὸ μνημόσυνόν ἐστιν ἀνθρώπῳ εἰρηνεύοντι ἐν τοῖσ ὑπάρχουσιν αὐτοῦ ἀνδρὶ ἀπερισπάστῳ καὶ εὐοδουμένῳ ἐν πᾶσι καὶ ἔτι ἰσχύοντι ἐπιδέξασθαι τροφήν.

ὦ θάνατε, καλόν σου τὸ κρίμα ἐστὶν ἀνθρώπῳ ἐπιδεομένῳ καὶ ἐλασσουμένῳ ἰσχύϊ, ἐσχατογήρῳ καὶ περισπωμένῳ περὶ πάντων καὶ ἀπειθοῦντι καὶ ἀπολωλεκότι ὑπομονήν. μὴ εὐλαβοῦ κρίμα θανάτου, μνήσθητι προτέρων σου καὶ ἐσχάτων. τοῦτο τὸ κρίμα παρὰ Κυρίου πάσῃ σαρκί, καὶ τί ἀπαναίνῃ ἐν εὐδοκίᾳ Ὑψίστου̣ εἴτε δέκα εἴτε ἑκατὸν εἴτε χίλια ἔτη, οὐκ ἔστιν ἐν ᾅδου ἐλεγμὸσ ζωῆσ. Τέκνα βδελυκτὰ γίνεται τέκνα ἁμαρτωλῶν καὶ συναναστρεφόμενα παροικίαισ ἀσεβῶν. τέκνων ἁμαρτωλῶν ἀπολεῖται κληρονομία, καὶ μετὰ τοῦ σπέρματοσ αὐτῶν ἐνδελεχιεῖ ὄνειδοσ. πατρὶ ἀσεβεῖ μέμψεται τέκνα, ὅτι δἰ αὐτὸν ὀνειδισθήσονται. οὐαὶ ὑμῖν, ἄνδρεσ ἀσεβεῖσ, οἵτινεσ ἐγκατελίπετε νόμον Θεοῦ Ὑψίστου. καὶ ἐὰν γεννηθῆτε, εἰσ κατάραν γεννηθήσεσθε, καὶ ἐὰν ἀποθάνητε, εἰσ κατάραν μερισθήσεσθε. πάντα ὅσα ἐκ γῆσ, εἰσ γῆν ἀπελεύσεται, οὕτωσ ἀσεβεῖσ ἀπὸ κατάρασ εἰσ ἀπώλειαν. Πένθοσ ἀνθρώπων ἐν σώμασιν αὐτῶν, ὄνομα δὲ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἀγαθὸν ἐξαλειφθήσεται. φρόντισον περὶ ὀνόματοσ, αὐτὸ γάρ σοι διαμένει ἢ χίλιοι μεγάλοι θησαυροὶ χρυσίου. ἀγαθῆσ ζωῆσ ἀριθμὸσ ἡμερῶν, καὶ ἀγαθὸν ὄνομα εἰσ αἰῶνα διαμενεῖ. παιδείαν ἐν εἰρήνῃ συντηρήσατε, τέκνα. σοφία δὲ κεκρυμμένη καὶ θησαυρὸσ ἀφανήσ, τίσ ὠφέλεια ἐν ἀμφοτέροισ̣ κρείσσων ἄνθρωποσ ἀποκρύπτων τὴν μωρίαν αὐτοῦ ἢ ἄνθρωποσ ἀποκρύπτων τὴν σοφίαν αὐτοῦ. τοιγαροῦν ἐντράπητε ἐπὶ τῷ ρήματί μου. οὐ γάρ ἐστι πᾶσαν αἰσχύνην διαφυλάξαι καλόν, καὶ οὐ πάντα πᾶσιν ἐν πίστει εὐδοκιμεῖται. αἰσχύνεσθε ἀπὸ πατρὸσ καὶ μητρὸσ περὶ πορνείασ καὶ ἀπὸ ἡγουμένου καὶ δυνάστου περὶ ψεύδουσ, ἀπὸ κριτοῦ καὶ ἄρχοντοσ περὶ πλημμελείασ, ἀπὸ συναγωγῆσ καὶ λαοῦ περὶ ἀνομίασ, ἀπὸ κοινωνοῦ καὶ φίλου περὶ ἀδικίασ καὶ ἀπὸ τόπου, οὗ παροικεῖσ, περὶ κλοπῆσ, ἀπὸ ἀληθείασ Θεοῦ καὶ διαθήκησ καὶ ἀπὸ πήξεωσ ἀγκῶνοσ ἐπ̓ ἄρτοισ, ἀπὸ σκορακισμοῦ λήψεωσ καὶ δόσεωσ καὶ ἀπὸ ἀσπαζομένων περὶ σιωπῆσ, ἀπὸ ὁράσεωσ γυναικὸσ ἑταίρασ καὶ ἀπὸ ἀποστροφῆσ προσώπου συγγενοῦσ, ἀπὸ ἀφαιρέσεωσ μερίδοσ καὶ δόσεωσ καὶ ἀπὸ κατανοήσεωσ γυναικὸσ ὑπάνδρου, ἀπὸ περιεργείασ παιδίσκησ αὐτοῦ, καὶ μὴ ἐπιστῇσ ἐπὶ τὴν κοίτην αὐτῆσ. ἀπὸ φίλων περὶ λόγων ὀνειδισμοῦ, καὶ μετὰ τὸ δοῦναι μὴ ὀνείδιζε, ἀπὸ δευτερώσεωσ καὶ λόγου ἀκοῆσ, καὶ ἀπὸ ἀποκαλύψεων λόγων κρυφίων. καὶ ἔσῃ αἰσχυντηρὸσ ἀληθινῶσ καὶ εὑρίσκων χάριν ἔναντι παντὸσ ἀνθρώπου. ΜΗ περὶ τούτων αἰσχυνθῇσ, καὶ μὴ λάβῃσ πρόσωπον τοῦ ἁμαρτάνειν.

περὶ νόμου Ὑψίστου καὶ διαθήκησ καὶ περὶ κρίματοσ δικαιῶσαι τὸν ἀσεβῆ, περὶ λόγου κοινωνοῦ καὶ ὁδοιπόρων καὶ περὶ δόσεωσ κληρονομίασ ἑταίρων, περὶ ἀκριβείασ ζυγοῦ καὶ σταθμίων, περὶ κτήσεωσ πολλῶν καὶ ὀλίγων, περὶ διαφόρου πράσεωσ ἐμπόρων καὶ περὶ παιδείασ τέκνων πολλῆσ καὶ οἰκέτῃ πονηρῷ πλευρὰν αἱμάξαι. ἐπὶ γυναικὶ πονηρᾷ καλὸν σφραγίσ, καὶ ὅπου χεῖρεσ πολλαί, κλεῖσον. ὃ ἐὰν παραδίδωσ, ἐν ἀριθμῷ καὶ σταθμῷ, καὶ δόσισ καὶ λῆψισ, πάντα ἐν γραφῇ. περὶ παιδείασ ἀνοήτου καὶ μωροῦ καὶ ἐσχατογήρου κρινομένου πρὸσ νέουσ. καὶ ἔσῃ πεπαιδευμένοσ ἀληθινῶσ καὶ δεδοκιμασμένοσ ἔναντι παντὸσ ζῶντοσ. Θυγάτηρ πατρὶ ἀπόκρυφοσ ἀγρυπνία, καὶ ἡ μέριμνα αὐτῆσ ἀφιστᾷ ὕπνον. ἐν νεότητι αὐτῆσ μήποτε παρακμάσῃ, καὶ συνῳκηκυῖα μήποτε μισηθῇ. ἐν παρθενίᾳ μήποτε βεβηλωθῇ καὶ ἐν τοῖσ πατρικοῖσ αὐτῆσ ἔγκυοσ γένηται. μετὰ ἀνδρὸσ οὖσα μήποτε παραβῇ, καὶ συνῳκηκυῖα, μήποτε στειρωθῇ. ἐπὶ θυγατρὶ ἀδιατρέπτῳ στερέωσον φυλακήν, μήποτε ποιήσῃ σε ἐπίχαρμα ἐχθροῖσ, λαλιὰν ἐν πόλει καὶ ἔκκλητον λαοῦ, καὶ καταισχύνῃ σε ἐν πλήθει πολλῶν. παντὶ ἀνθρώπῳ μὴ ἔμβλεπε ἐν κάλλει καὶ ἐν μέσῳ γυναικῶν μὴ συνέδρευε. ἀπὸ γὰρ ἱματίων ἐκπορεύεται σὴσ καὶ ἀπὸ γυναικὸσ πονηρία γυναικόσ. κρείσσων πονηρία ἀνδρὸσ ἢ ἀγαθοποιὸσ γυνή, καὶ γυνὴ καταισχύνουσα εἰσ ὀνειδισμόν. Μνησθήσομαι δὴ τὰ ἔργα Κυρίου, καὶ ἃ ἑώρακα ἐκδιηγήσομαι. ἐν λόγοισ Κυρίου τὰ ἔργα αὐτοῦ. ἥλιοσ φωτίζων κατὰ πᾶν ἐπέβλεψε, καὶ τῆσ δόξησ αὐτοῦ πλῆρεσ τὸ ἔργον αὐτοῦ. οὐκ ἐνεποίησε τοῖσ ἁγίοισ Κύριοσ ἐκδιηγήσασθαι πάντα τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐστερέωσε Κύριοσ ὁ παντοκράτωρ στηριχθῆναι ἐν δόξῃ αὐτοῦ τὸ πᾶν. ἄβυσσον καὶ καρδίαν ἐξίχνευσε καὶ ἐν πανουργεύμασιν αὐτῶν διενοήθη. ἔγνω γὰρ ὁ Κύριοσ πᾶσαν εἴδησιν καὶ ἐνέβλεψεν εἰσ σημεῖον αἰῶνοσ, ἀπαγγέλλων τὰ παρεληλυθότα καὶ ἐπεσόμενα καὶ ἀποκαλύπτων ἴχνη ἀποκρύφων. οὐ παρῆλθεν αὐτὸν πᾶν διανόημα, οὐκ ἐκρύβη ἀπ̓ αὐτοῦ οὐδὲ εἷσ λόγοσ. τὰ μεγαλεῖα τῆσ σοφίασ αὐτοῦ ἐκόσμησε, καὶ ὡσ ἔστι πρὸ τοῦ αἰῶνοσ καὶ εἰσ τὸν αἰῶνα. οὔτε προσετέθη οὔτε ἠλαττώθη, καὶ οὐ προσεδεήθη οὐδενὸσ συμβούλου. ὡσ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐπιθυμητὰ καὶ ὡσ σπινθῆρόσ ἐστι θεωρῆσαι. πάντα ταῦτα ζῇ καὶ μένει εἰσ τὸν αἰῶνα ἐν πάσαισ χρείαισ, καὶ πάντα ὑπακούει. πάντα δισσά, ἓν κατέναντι τοῦ ἑνόσ, καὶ οὐκ ἐποίησεν οὐδὲν ἐλλεῖπον. ἓν τοῦ ἑνὸσ ἐστερέωσε τὰ ἀγαθά, καὶ τίσ πλησθήσεται ὁρῶν δόξαν αὐτοῦ̣ ΓΑΥΡΙΑΜΑ ὕψουσ στερέωμα καθαριότητοσ, εἶδοσ οὐρανοῦ ἐν ὁράματι δόξησ.

ἥλιοσ ἐν ὀπτασίᾳ διαγγέλων ἐν ἐξόδῳ, σκεῦοσ θαυμαστόν, ἔργον Ὑψίστου. ἐν μεσημβρίᾳ αὐτοῦ ἀναξηραίνει χώραν, καὶ ἐναντίον καύματοσ αὐτοῦ τίσ ὑποστήσεται̣ κάμινον φυσῶν ἐν ἔργοισ καύματοσ, τριπλασίωσ ἥλιοσ ἐκκαίων ὄρη. ἀτμίδασ πυρώδεισ ἐκφυσῶν καὶ ἐκλάμπων ἀκτῖνασ ἀμαυροῖ ὀφθαλμούσ. μέγασ Κύριοσ ὁ ποιήσασ αὐτόν, καὶ ἐν λόγοισ αὐτοῦ κατέσπευσε πορείαν. ‐ Καὶ ἡ σελήνη ἐν πᾶσιν εἰσ καιρὸν αὐτῆσ, ἀνάδειξιν χρόνων καὶ σημεῖον αἰῶνοσ. ἀπὸ σελήνησ σημεῖον ἑορτῆσ, φωστὴρ μειούμενοσ ἐπὶ συντελείασ. μὴν κατὰ τὸ ὄνομα αὐτῆσ ἐστιν, αὐξανομένη θαυμαστῶσ ἐν ἀλλοιώσει, σκεῦοσ παρεμβολῶν ἐν ὕψει, ἐν στερεώματι οὐρανοῦ ἐκλάμπων. κάλλοσ οὐρανοῦ, δόξα ἄστρων, κόσμοσ φωτίζων ἐν ὑψίστοισ Κυρίου. ἐν λόγοισ ἁγίου στήσονται κατὰ κρίμα καὶ οὐ μὴ ἐκλυθῶσιν ἐν φυλακαῖσ αὐτῶν. ἰδὲ τόξον καὶ εὐλόγησον τὸν ποιήσαντα αὐτό, σφόδρα ὡραῖον ἐν τῷ αὐγάσματι αὐτοῦ. ἐγύρωσεν οὐρανὸν ἐν κυκλώσει δόξησ, χεῖρεσ Ὑψίστου ἐτάνυσαν αὐτό. ‐ Προστάγματι αὐτοῦ κατέσπευσε χιόνα καὶ ταχύνει ἀστραπὰσ κρίματοσ αὐτοῦ. διὰ τοῦτο ἠνεῴχθησαν θησαυροί, καὶ ἐξέπτησαν νεφέλαι ὡσ πετεινά. ἐν μεγαλείῳ αὐτοῦ ἴσχυσε νεφέλασ, καὶ διεθρύβησαν λίθοι χαλάζησ. καὶ ἐν ὀπτασίαισ αὐτοῦ σαλευθήσεται ὄρη, ἐν θελήματι πνεύσεται νότοσ. φωνὴ βροντῆσ αὐτοῦ ὠδίνησε γῆν καὶ καταιγὶσ Βορέου καὶ συστροφὴ πνεύματοσ. ὡσ πετεινὰ καθιπτάμενα πάσσει χιόνα, καὶ ὡσ ἀκρὶσ καταλύουσα ἡ κατάβασσ αὐτῆσ. κάλλοσ λευκότητοσ αὐτῆσ ἐκθαυμάσει ὀφθαλμόσ, καὶ ἐπὶ τοῦ ὑετοῦ αὐτῆσ ἐκστήσεται καρδία. καὶ πάχνην ὡσ ἅλα ἐπὶ γῆσ χέει, καὶ παγεῖσα γίνεται σκολόπων ἄκρα. ψυχρὸσ ἄνεμοσ Βορέησ πνεύσει, καὶ παγήσεται κρύσταλλοσ ἐφ̓ ὕδατοσ. ἐπὶ πᾶσαν συναγωγὴν ὕδατοσ καταλύσει, καὶ ὡσ θώρακα ἐνδύσεται τὸ ὕδωρ. καταφάγεται ὄρη καὶ ἔρημον ἐκκαύσει καὶ ἀποσβέσει χλόην ὡσ πῦρ. ἴασισ πάντων κατὰ σπουδὴν ὁμίχλη, δρόσοσ ἀπαντῶσα ἀπὸ καύσωνοσ ἱλαρώσει. ‐ Λογισμῷ αὐτοῦ ἐκόπασεν ἄβυσσον, καὶ ἐφύτευσεν ἐν αὐτῇ νήσουσ. οἱ πλέοντεσ τὴν θάλασσαν διηγοῦνται τὸν κίνδυνον αὐτῆσ, καὶ ἀκοαῖσ ὠτίων ἡμῶν θαυμάζομεν. καὶ ἐκεῖ τὰ παράδοξα καὶ θαυμάσια ἔργα, ποικιλία παντὸσ ζῴου, κτίσισ κητῶν. δἰ αὐτὸν εὐοδοῖ ἄγγελοσ αὐτοῦ, καὶ ἐν λόγῳ αὐτοῦ σύγκειται πάντα. Πολλὰ ἐροῦμεν καὶ οὐ μὴ ἐφικώμεθα, καὶ συντέλεια λόγων. τὸ πᾶν ἐστιν αὐτόσ. δοξάζοντεσ ποῦ ἰσχύσομεν̣ αὐτὸσ γὰρ ὁ μέγασ παρὰ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. φοβερὸσ Κύριοσ καὶ σφόδρα μέγασ, καὶ θαυμαστὴ ἡ δυναστεία αὐτοῦ. δοξάζοντεσ Κύριον ὑψώσατε, καθόσον ἂν δύνησθε, ὑπερέξει γὰρ καὶ ἔτι. καὶ ὑψοῦντεσ αὐτὸν πληθύνατε ἐν ἰσχύϊ. μὴ κοπιᾶτε, οὐ γὰρ μὴ ἐφίκησθε. τίσ ἑώρακεν αὐτὸν καὶ ἐκδιηγήσεται̣ καὶ τίσ μεγαλυνεῖ αὐτὸν καθώσ ἐστι̣ πολλὰ ἀπόκρυφά ἐστι μείζονα τούτων, ὀλίγα γὰρ ἑωράκαμεν τῶν ἔργων αὐτοῦ. πάντα γὰρ ἐποίησεν ὁ Κύριοσ, καὶ τοῖσ εὐσεβέσιν ἔδωκε σοφίαν. ΠΑΤΕΡΩΝ ΥΜΝΟΣ. ‐ Αἰνέσωμεν δὴ ἄνδρασ ἐνδόξουσ καὶ τοὺσ πατέρασ ἡμῶν τῇ γενέσει.

πολλὴν δόξαν ἔκτισεν ὁ Κύριοσ, τὴν μεγαλωσύνην αὐτοῦ ἀπ̓ αἰῶνοσ. κυριεύοντεσ ἐν ταῖσ βασιλείαισ αὐτῶν καὶ ἄνδρεσ ὀνομαστοὶ ἐν δυνάμει. βουλεύοντεσ ἐν συνέσει αὐτῶν, ἀπηγγελκότεσ ἐν προφητείαισ. ἡγούμενοι λαοῦ ἐν διαβουλίοισ καὶ συνέσει γραμματείασ λαοῦ, σοφοὶ λόγοι ἐν παιδείᾳ αὐτῶν. ἐκζητοῦντεσ μέλη μουσικῶν καὶ διηγούμενοι ἔπη ἐν γραφῇ. ἄνδρεσ πλούσιοι κεχορηγημένοι ἰσχύϊ, εἰρηνεύοντεσ ἐν παροικίαισ αὐτῶν. πάντεσ οὗτοι ἐν γενεαῖσ ἐδοξάσθησαν, καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ αὐτῶν καύχημα. εἰσὶν αὐτῶν οἳ κατέλιπον ὄνομα τοῦ ἐκδιηγήσασθαι ἐπαίνουσ. καὶ εἰσὶν ὧν οὐκ ἔστι μνημόσυνον καὶ ἀπώλοντο ὡσ οὐχ ὑπάρξαντεσ καὶ ἐγένοντο ὡσ οὐ γεγονότεσ καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν μετ̓ αὐτούσ. ἀλλ̓ ἢ οὗτοι ἄνδρεσ ἐλέουσ, ὧν αἱ δικαιοσύναι οὐκ ἐπελήσθησαν. μετὰ τοῦ σπέρματοσ αὐτῶν διαμενεῖ ἀγαθὴ κληρονομία, ἔκγονα αὐτῶν. ἐν ταῖσ διαθήκαισ ἔστη σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν δἰ αὐτούσ. ἕωσ αἰῶνοσ μενεῖ σπέρμα αὐτῶν, καὶ ἡ δόξα αὐτῶν οὐκ ἐξαλειφθήσεται. τὰ σώματα αὐτῶν ἐν εἰρήνῃ ἐτάφη, καὶ τὸ ὄνομα αὐτῶν ζῇ εἰσ γενεάσ. σοφίαν αὐτῶν διηγήσονται λαοί, καὶ τὸν ἔπαινον ἐξαγγέλλει ἐκκλησία. Ἐνὼχ εὐηρέστησε Κυρίῳ καὶ μετετέθη, ὑπόδειγμα μετανοίασ ταῖσ γενεαῖσ. Νῶε εὑρέθη τέλειοσ δίκαιοσ, ἐν καιρῷ ὀργῆσ ἐγένετο ἀντάλλαγμα. διὰ τοῦτον ἐγενήθη κατάλειμμα τῇ γῇ, ὅτε ἐγένετο κατακλυσμόσ. διαθῆκαι αἰῶνοσ ἐτέθησαν πρὸσ αὐτόν, ἵνα μὴ ἐξαλειφθῇ κατακλυσμῷ πᾶσα σάρξ. ‐ Ἁβραὰμ μέγασ πατὴρ πλήθουσ ἐθνῶν, καὶ οὐχ εὑρέθη ὅμοιοσ ἐν τῇ δόξῃ. ὃσ συνετήρησε νόμον Ὑψίστου καὶ ἐγένετο ἐν διαθήκῃ μετ̓ αὐτοῦ. ἐν σαρκὶ αὐτοῦ ἔστησε διαθήκην καὶ ἐν πειρασμῷ εὑρέθη πιστόσ. διὰ τοῦτο ἐν ὅρκῳ ἔστησεν αὐτῷ ἐνευλογηθῆναι ἔθνη ἐν τῷ σπέρματι αὐτοῦ, πληθῦναι αὐτὸν ὡσ χοῦν τῆσ γῆσ καὶ ὡσ ἄστρα ἀνυψῶσαι τὸ σπέρμα αὐτοῦ καὶ κατακληρονομῆσαι αὐτοὺσ ἀπὸ θαλάσσησ ἕωσ θαλάσσησ καὶ ἀπὸ ποταμοῦ ἕωσ ἄκρου γῆσ. καὶ ἐν τῷ Ἰσαὰκ ἔστησεν οὕτωσ διὰ Ἁβραὰμ τὸν πατέρα αὐτοῦ εὐλογίαν πάντων ἀνθρώπων καὶ διαθήκην καὶ κατέπαυσεν ἐπὶ κεφαλὴν Ἰακώβ. ἐπέγνω αὐτὸν ἐν εὐλογίαισ αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἐν κληρονομίᾳ. καὶ διέστειλε μερίδασ αὐτοῦ, ἐν φυλαῖσ ἐμέρισε δεκαδύο. ΚΑΙ ἐξήγαγεν ἐξ αὐτοῦ ἄνδρα ἐλέουσ εὑρίσκοντα χάριν ἐν ὀφθαλμοῖσ πάσησ σαρκόσ, ἠγαπημένον ὑπὸ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, Μωυσῆν, οὗ τὸ μνημόσυνον ἐν εὐλογίαισ.

ὡμοίωσεν αὐτὸν δόξῃ ἁγίων καὶ ἐμεγάλυνεν αὐτὸν ἐν φόβοισ ἐχθρῶν. ἐν λόγοισ αὐτοῦ σημεῖα κατέπαυσεν, ἐδόξασεν αὐτὸν κατὰ πρόσωπον βασιλέων. ἐνετείλατο αὐτῷ πρὸσ λαὸν αὐτοῦ καὶ ἔδειξεν αὐτῷ τῆσ δόξησ αὐτοῦ. ἐν πίστει καὶ πραΰτητι αὐτὸν ἡγίασεν, ἐξελέξατο αὐτὸν ἐκ πάσησ σαρκόσ. ἠκούτισεν αὐτὸν τῆσ φωνῆσ αὐτοῦ καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰσ τὸν γνόφον καὶ ἔδωκεν αὐτῷ κατὰ πρόσωπον ἐντολάσ, νόμον ζωῆσ καὶ ἐπιστήμησ διδάξαι τὸν Ἰακὼβ διαθήκην καὶ κρίματα αὐτοῦ τὸν Ἰσραήλ. ‐ Ἀαρὼν ὕψωσεν ἅγιον ὅμοιον αὐτῷ ἀδελφὸν αὐτοῦ ἐκ φυλῆσ Λευί̈. ἔστησεν αὐτῷ διαθήκην αἰῶνοσ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ἱερατείαν λαοῦ. ἐμακάρισεν αὐτὸν ἐν εὐκοσμίᾳ καὶ περιέζωσεν αὐτὸν στολὴν δόξησ. ἐνέδυσεν αὐτὸν συντέλειαν καυχήματοσ καὶ ἐστερέωσεν αὐτὸν σκεύεσιν ἰσχύοσ, περισκελῆ καὶ ποδήρη καὶ ἐπωμίδα, καὶ ἐκύκλωσεν αὐτὸν ροί̈σκοισ χρυσοῖσ, κώδωσι πλείστοισ κυκλόθεν, ἠχῆσαι φωνὴν ἐν βήμασιν αὐτοῦ, ἀκουστὸν ποιῆσαι ἦχον ἐν ναῷ εἰσ μνημόσυνον υἱοῖσ λαοῦ αὐτοῦ. στολῇ ἁγίᾳ, χρυσῷ καὶ ὑακίνθῳ καὶ πορφύρᾳ, ἔργῳ ποικιλτοῦ, λογείῳ κρίσεωσ, δήλοισ ἀληθείασ, κεκλωσμένῃ κόκκῳ, ἔργῳ τεχνίτου, λίθοισ πολυτελέσι γλύμματοσ σφραγῖδοσ, ἐν δέσει χρυσίου, ἔργῳ λιθουργοῦ, εἰσ μνημόσυνον ἐν γραφῇ κεκολαμμένῃ κατ̓ ἀριθμὸν φυλῶν Ἰσραήλ. στέφανον χρυσοῦν ἐπάνω κιδάρεωσ, ἐκτύπωμα σφραγῖδοσ ἁγιάσματοσ, καύχημα τιμῆσ, ἔργον ἰσχύοσ, ἐπιθυμήματα ὀφθαλμῶν κοσμούμενα ὡραῖα. πρὸ αὐτοῦ οὐ γέγονε τοιαῦτα ἕωσ αἰῶνοσ, οὐκ ἐνεδύσατο ἀλλογενὴσ πλὴν τῶν υἱῶν αὐτοῦ μόνον καὶ τὰ ἔκγονα αὐτοῦ διαπαντόσ. θυσίαι αὐτοῦ ὁλοκαρπωθήσονται καθημέραν ἐνδελεχῶσ δίσ. ἐπλήρωσε Μωσῆσ τὰσ χεῖρασ καὶ ἔχρισεν αὐτὸν ἐν ἐλαίῳ ἁγίῳ. ἐγενήθη αὐτῷ εἰσ διαθήκην αἰώνιον καὶ ἐν τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἐν ἡμέραισ οὐρανοῦ λειτουργεῖν αὐτῷ ἅμα καὶ ἱερατεύειν καὶ εὐλογεῖν τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. ἐξελέξατο αὐτὸν ἀπὸ παντὸσ ζῶντοσ προσαγαγεῖν κάρπωσιν Κυρίῳ, θυμίαμα καὶ εὐωδίαν εἰσ μνημόσυνον, ἐξιλάσκεσθαι περὶ τοῦ λαοῦ σου. ἔδωκεν αὐτὸν ἐν ἐντολαῖσ αὐτοῦ ἐξουσίαν ἐν διαθήκαισ κριμάτων διδάξαι τὸν Ἰακὼβ τὰ μαρτύρια καὶ ἐν νόμῳ αὐτοῦ φωτίσαι Ἰσραήλ. ἐπισυνέστησαν αὐτῷ ἀλλότριοι καὶ ἐζήλωσαν αὐτὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἄνδρεσ οἱ περὶ Δαθὰν καὶ Ἀβειρὼν καὶ ἡ συναγωγὴ Κορὲ ἐν θυμῷ καὶ ὀργῇ. εἶδε Κύριοσ καὶ οὐκ εὐδόκησε, καὶ συνετελέσθησαν ἐν θυμῷ ὀργῆσ. ἐποίησεν αὐτοῖσ τέρατα καταναλῶσαι ἐν πυρὶ φλογὸσ αὐτοῦ. καὶ προσέθηκεν Ἀαρὼν δόξαν καὶ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν. ἀπαρχὰσ πρωτογεννημάτων ἐμέρισεν αὐτῷ, ἄρτον πρώτοισ ἡτοίμασε πλησμονήν. καὶ γὰρ θυσίασ Κυρίου φάγονται, ἃσ ἔδωκεν αὐτῷ τε καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ. πλὴν ἐν γῇ λαοῦ οὐ κληρονομήσει, καὶ μερὶσ οὐκ ἔστιν αὐτῷ ἐν λαῷ, αὐτὸσ γὰρ μερίσ σου καὶ κληρονομία. ‐ Καὶ Φινεὲσ υἱὸσ Ἐλεάζαρ τρίτοσ εἰσ δόξαν ἐν τῷ ζηλῶσαι αὐτὸν ἐν φόβῳ Κυρίου καὶ στῆναι αὐτὸν ἐν τροπῇ λαοῦ, ἐν ἀγαθότητι προθυμίασ ψυχῆσ αὐτοῦ. καὶ ἐξιλάσατο περὶ τοῦ Ἰσραήλ. διὰ τοῦτο ἐστάθη αὐτῷ διαθήκη εἰρήνησ προστατεῖν ἁγίων καὶ λαοῦ αὐτοῦ, ἵνα αὐτῷ ᾖ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ ἱερωσύνησ μεγαλεῖον εἰσ τοὺσ αἰῶνασ. καὶ διαθήκην τῷ Δαυὶδ υἱῷ Ἰεσσαὶ ἐκ φυλῆσ Ἰούδα, κληρονομία βασιλέωσ υἱοῦ ἐξ υἱοῦ μόνου. κληρονομία Ἀαρὼν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ. δῴη ὑμῖν σοφίαν ἐν καρδίᾳ ὑμῶν κρίνειν τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα μὴ ἀφανισθῇ τὰ ἀγαθὰ αὐτῶν καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν εἰσ γενεὰσ αὐτῶν. ΚΡΑΤΑΙΟΣ ἐν πολέμοισ Ἰησοῦσ Ναυῆ καὶ διάδοχοσ Μωυσῆ ἐν προφητείαισ, ὃσ ἐγένετο κατὰ τὸ ὄνομα αὐτοῦ μέγασ ἐπὶ σωτηρίᾳ ἐκλεκτῶν αὐτοῦ ἐκδικῆσαι ἐπεγειρομένουσ ἐχθρούσ, ὅπωσ κατακληρονομήσῃ τὸν Ἰσραήλ.

ὡσ ἐδοξάσθη ἐν τῷ ἐπᾶραι χεῖρασ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ ἐκτεῖναι ρομφαίαν ἐπὶ πόλεισ. τίσ πρότερον αὐτοῦ οὕτωσ ἔστη̣ τοὺσ γὰρ πολεμίουσ Κύριοσ αὐτὸσ ἐπήγαγεν. οὐχὶ ἐν χειρὶ αὐτοῦ ἀνεπόδισεν ὁ ἥλιοσ καὶ μία ἡμέρα ἐγενήθη πρὸσ δύο̣ ἐπεκαλέσατο τὸν Ὕψιστον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι αὐτὸν ἐχθροὺσ κυκλόθεν, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῶν μέγασ Κύριοσ ἐν λίθοισ χαλάζησ δυνάμεωσ κραταιᾶσ. κατέρραξεν ἐπ̓ ἔθνοσ πόλεμον καὶ ἐν καταβάσει ἀπώλεσεν ἀνθεστηκότασ, ἵνα γνῶσιν ἔθνη πανοπλίαν αὐτοῦ ὅτι ἐναντίον Κυρίου ὁ πόλεμοσ αὐτοῦ. καὶ γὰρ ἐπηκολούθησεν ὀπίσω δυνάστου. ‐ Καὶ ἐν ἡμέραισ Μωυσέωσ ἐποίησεν ἔλεοσ, αὐτὸσ καὶ Χάλεβ υἱὸσ Ἰεφοννῆ, ἀντιστῆναι ἔναντι ἐκκλησίασ, κωλῦσαι λαὸν ἀπὸ ἁμαρτίασ καὶ κοπάσαι γογγυσμὸν πονηρίασ. καὶ αὐτοὶ δύο ὄντεσ διεσώθησαν ἀπὸ ἑξακοσίων χιλιάδων πεζῶν, εἰσαγαγεῖν αὐτοὺσ εἰσ κληρονομίαν, εἰσ γῆν ρέουσαν γάλα καὶ μέλι. καὶ ἔδωκεν ὁ Κύριοσ τῷ Χάλεβ ἰσχύν, καὶ ἕωσ γήρουσ διέμεινεν αὐτῷ ἐπιβῆναι αὐτὸν ἐπὶ τὸ ὕψοσ τῆσ γῆσ, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ κατέσχε κληρονομίαν, ὅπωσ ἴδωσι πάντεσ οἱ υἱοὶ Ἰσραὴλ ὅτι καλὸν τὸ πορεύεσθαι ὀπίσω Κυρίου. Καὶ οἱ κριταί, ἕκαστοσ τῷ αὐτοῦ ὀνόματι, ὅσων οὐκ ἐξεπόρνευσεν ἡ καρδία καὶ ὅσοι οὐκ ἀπεστράφησαν ἀπὸ Κυρίου, εἴη τὸ μνημόσυνον αὐτῶν ἐν εὐλογίαισ. τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ἀναθάλοι ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν καὶ τὸ ὄνομα αὐτῶν ἀντικαταλλασσόμενον ἐφ̓ υἱοῖσ δεδοξασμένων αὐτῶν. ‐ Ἠγαπημένοσ ὑπὸ Κυρίου αὐτοῦ Σαμουὴλ προφήτησ Κυρίου κατέστησε βασιλείαν καὶ ἔχρισεν ἄρχοντασ ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ. ἐν νόμῳ Κυρίου ἔκρινε συναγωγήν, καὶ ἐπεσκέψατο Κύριοσ τὸν Ἰακώβ. ἐν πίστει αὐτοῦ ἠκριβάσθη προφήτησ καὶ ἐγνώσθη ἐν πίστει αὐτοῦ πιστὸσ ὁράσεωσ. καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν Κύριον δυνάστην ἐν τῷ θλῖψαι ἐχθροὺσ αὐτοῦ κυκλόθεν ἐν προσφορᾷ ἀρνὸσ γαλαθηνοῦ. καὶ ἐβρόντησεν ἀπ̓ οὐρανοῦ Κύριοσ καὶ ἐν ἤχῳ μεγάλῳ ἀκουστὴν ἐποίησε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἐξέτριψεν ἡγουμένουσ Τυρίων καὶ πάντασ ἄρχοντασ Φυλιστιείμ. καὶ πρὸ καιροῦ κοιμήσεωσ αἰῶνοσ ἐπεμαρτύρατο ἔναντι Κυρίου καὶ χριστοῦ αὐτοῦ. χρήματα καὶ ἕωσ ὑποδημάτων ἀπὸ πάσησ σαρκὸσ οὐκ εἴληφα. καὶ οὐκ ἐνεκάλεσεν αὐτῷ ἄνθρωποσ. καὶ μετὰ τὸ ὑπνῶσαι αὐτὸν ἐπροφήτευσε καὶ ὑπέδειξε βασιλεῖ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ καὶ ἀνύψωσεν ἐκ γῆσ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἐν προφητείᾳ ἐξαλεῖψαι ἀνομίαν λαοῦ. ΚΑΙ μετὰ τοῦτο ἀνέστη Νάθαν προφητεύειν ἐν ἡμέραισ Δαυίδ.

ὥσπερ στέαρ ἀφωρισμένον ἀπὸ σωτηρίου, οὕτωσ Δαυὶδ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ. ἐν λέουσιν ἔπαιξεν ὡσ ἐν ἐρίφοισ καὶ ἐν ἄρκοισ ὡσ ἐν ἄρνασι προβάτων. ἐν νεότητι αὐτοῦ οὐχὶ ἀπέκτεινε γίγαντα καὶ ἐξῇρεν ὀνειδισμὸν ἐκ λαοῦ ἐν τῷ ἐπᾶραι χεῖρα ἐν λίθῳ σφενδόνησ καὶ καταβαλεῖν γαυρίαμα τοῦ Γολιάθ̣ ἐπεκαλέσατο γὰρ Κύριον τὸν Ὕψιστον καὶ ἔδωκεν ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτοῦ κράτοσ ἐξᾶραι ἄνθρωπον δυνατὸν ἐν πολέμῳ, ἀνυψῶσαι κέρασ λαοῦ αὐτοῦ. οὕτωσ ἐν μυριάσιν ἐδόξασαν αὐτὸν καὶ ᾔνεσαν αὐτὸν ἐν εὐλογίαισ Κυρίου ἐν τῷ φέρεσθαι αὐτῷ διάδημα δόξησ. ἐξέτριψε γὰρ ἐχθροὺσ κυκλόθεν καὶ ἐξουδένωσε Φυλιστιεὶμ τοὺσ ὑπεναντίουσ. ἕωσ σήμερον συνέτριψεν αὐτῶν κέρασ. ἐν παντὶ ἔργῳ αὐτοῦ ἔδωκεν ἐξομολόγησιν ἁγίῳ Ὑψίστῳ ρήματι δόξησ. ἐν πάσῃ καρδίᾳ αὐτοῦ ὕμνησε καὶ ἠγάπησε τὸν ποιήσαντα αὐτόν. καὶ ἔστησε ψαλτῳδοὺσ κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἐξ ἠχοῦσ αὐτῶν γλυκαίνειν μέλη. ἔδωκεν ἐν ἑορταῖσ εὐπρέπειαν καὶ ἐκόσμησε καιροὺσ μέχρι συντελείασ ἐν τῷ αἰνεῖν αὐτοὺσ τὸ ἅγιον ὄνομα αὐτοῦ καὶ ἀπὸ πρωί̈ ἠχεῖν τὸ ἁγίασμα. Κύριοσ ἀφεῖλε τὰσ ἁμαρτίασ αὐτοῦ καὶ ἀνύψωσεν εἰσ αἰῶνα τὸ κέρασ αὐτοῦ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην βασιλέων καὶ θρόνον δόξησ ἐν τῷ Ἰσραήλ. ‐ Μετὰ τοῦτον ἀνέστη υἱὸσ ἐπιστήμων καὶ δἰ αὐτὸν κατέλυσεν ἐν πλατυσμῷ. Σαλωμὼν ἐβασίλευσεν ἐν ἡμέραισ εἰρήνησ, ᾧ ὁ Θεὸσ κατέπαυσε κυκλόθεν, ἵνα στήσῃ οἶκον ἐπ̓ ὀνόματι αὐτοῦ καὶ ἑτοιμάσῃ ἁγίασμα εἰσ τὸν αἰῶνα. ὡσ ἐσοφίσθησ ἐν νεότητί σου καὶ ἐνεπλήσθησ ὡσ ποταμὸσ συνέσεωσ. γῆν ἐπεκάλυψεν ἡ ψυχή σου, καὶ ἐνέπλησασ ἐν παραβολαῖσ αἰνιγμάτων. εἰσ νήσουσ πόρρω ἀφίκετο τὸ ὄνομά σου, καὶ ἠγαπήθησ ἐν τῇ εἰρήνῃ σου. ἐν ᾠδαῖσ καὶ παροιμίαισ καὶ παραβολαῖσ καὶ ἐν ἑρμηνείαισ ἀπεθαύμασάν σε χῶραι. ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐπικεκλημένου Θεοῦ Ἰσραήλ, συνήγαγεσ ὡσ κασσίτερον τὸ χρυσίον καὶ ὡσ μόλυβδον ἐπλήθυνασ ἀργύριον. παρανέκλινασ τὰσ λαγόνασ σου γυναιξὶ καὶ ἐνεξουσιάσθησ ἐν τῷ σώματί σου. ἔδωκασ μῶμον ἐν τῇ δόξῃ σου καὶ ἐβεβήλωσασ τὸ σπέρμα σου ἐπαγαγεῖν ὀργὴν ἐπὶ τὰ τέκνα σου καὶ κατενύγην ἐπὶ τῇ ἀφροσύνῃ σου, γενέσθαι δίχα τυραννίδα καὶ ἐξ Ἐφραὶμ ἄρξαι βασιλείαν ἀπειθῆ. ὁ δὲ Κύριοσ οὐ μὴ καταλίπῃ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ διαφθείρῃ ἀπὸ τῶν ἔργων αὐτοῦ, οὐδὲ μὴ ἐξαλείψῃ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ ἔκγονα καὶ σπέρμα τοῦ ἀγαπήσαντοσ αὐτὸν οὐ μὴ ἐξάρῃ. καὶ τῷ Ἰακὼβ ἔδωκε κατάλειμμα καὶ τῷ Δαυὶδ ἐξ αὐτοῦ ρίζαν. ‐ Καὶ ἀνεπαύσατο Σαλωμὼν μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ καὶ κατέλιπε μετ̓ αὐτὸν ἐκ τοῦ σπέρματοσ αὐτοῦ λαοῦ ἀφροσύνην καὶ ἐλασσούμενον συνέσει, Ροβοάμ, ὃσ ἀπέστησε λαὸν ἐκ βουλῆσ αὐτοῦ, καὶ Ἱεροβοὰμ υἱὸν Ναβάτ, ὃσ ἐξήμαρτε τὸν Ἰσραὴλ καὶ ἔδωκε τῷ Ἐφραὶμ ὁδὸν ἁμαρτίασ. καὶ ἐπληθύνθησαν αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν σφόδρα ἀποστῆσαι αὐτοὺσ ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτῶν. καὶ πᾶσαν πονηρίαν ἐξεζήτησαν, ἕωσ ἐκδίκησισ ἔλθῃ ἐπ̓ αὐτούσ. ΚΑΙ ἀνέστη Ἠλίασ προφήτησ ὡσ πῦρ, καὶ ὁ λόγοσ αὐτοῦ ὡσ λαμπὰσ ἐκαίετο.

ὃσ ἐπήγαγεν ἐπ̓ αὐτοὺσ λιμὸν καὶ τῷ ζήλῳ αὐτοῦ ὠλιγοποίησεν αὐτούσ. ἐν λόγῳ Κυρίου ἀνέσχεν οὐρανόν, κατήγαγεν οὕτωσ τρὶσ πῦρ. ὡσ ἐδοξάσθησ, Ἠλία, ἐν τοῖσ θαυμασίοισ σου. καὶ τίσ ὅμοιόσ σοι καυχᾶσθαι̣ ὁ ἐγείρασ νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ Ὑψίστου. ὁ καταγαγὼν βασιλεῖσ εἰσ ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένουσ ἀπὸ κλίνησ αὐτῶν. ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεωσ. ὁ χρίων βασιλεῖσ εἰσ ἀνταπόδομα καὶ προφήτασ διαδόχουσ μετ̓ αὐτόν. ὁ ἀναληφθεὶσ ἐν λαίλαπι πυρὸσ ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων. ὁ καταγραφεὶσ ἐν ἐλεγμοῖσ εἰσ καιροὺσ κοπάσαι ὀργὴν πρὸ θυμοῦ, ἐπιστρέψαι καρδίαν πατρὸσ πρὸσ υἱὸν καὶ καταστῆσαι φυλὰσ Ἰακώβ. μακάριοι οἱ ἰδόντεσ σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖσ ζωῇ ζησόμεθα. Ἠλίασ, ὃσ ἐν λαίλαπι ἐσκεπάσθη, καὶ Ἐλισαιὲ ἐνεπλήσθη πνεύματοσ αὐτοῦ. καὶ ἐν ἡμέραισ αὐτοῦ οὐκ ἐσαλεύθη ὑπὸ ἄρχοντοσ, καὶ οὐ κατεδυνάστευσεν αὐτὸν οὐδείσ. πᾶσ λόγοσ οὐχ ὑπερῇρεν αὐτόν, καὶ ἐν κοιμήσει ἐπροφήτευσε τὸ σῶμα αὐτοῦ. καὶ ἐν ζωῇ αὐτοῦ ἐποίησε τέρατα, καὶ ἐν τελευτῇ θαυμάσια τὰ ἔργα αὐτοῦ. ‐ Ἐν πᾶσι τούτοισ οὐ μετενόησεν ὁ λαὸσ καὶ οὐκ ἀπέστησαν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, ἕωσ ἐπρονομεύθησαν ἀπὸ τῆσ γῆσ αὐτῶν καὶ ἐσκορπίσθησαν ἐν πάσῃ τῇ γῇ. καὶ κατελείφθη ὁ λαὸσ ὀλιγοστόσ, καὶ ἄρχων τῷ οἴκῳ Δαυίδ. τινὲσ μὲν αὐτῶν ἐποίησαν τὸ ἀρεστόν, τινὲσ δὲ ἐπλήθυναν ἁμαρτίασ. ‐ Ἐζεκίασ ὠχύρωσε τὴν πόλιν αὐτοῦ καὶ εἰσήγαγεν εἰσ τὸ μέσον αὐτῆσ ὕδωρ, ὤρυξε σιδήρῳ ἀκρότομον καὶ ᾠκοδόμησε κρήνασ εἰσ ὕδατα. ἐν ἡμέραισ αὐτοῦ ἀνέβη Σενναχηρὶμ καὶ ἀπέστειλε Ραψάκην, καὶ ἀπῇρε. καὶ ἐπῇρεν ἡ χεὶρ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν καὶ ἐμεγαλαύχησεν ἐν ὑπερηφανίᾳ αὐτοῦ. τότε ἐσαλεύθησαν καρδίαι καὶ χεῖρεσ αὐτῶν, καὶ ὠδίνησαν ὡσ αἱ τίκτουσαι. καὶ ἐπεκαλέσαντο τὸν Κύριον τὸν ἐλεήμονα ἐκπετάσαντεσ τὰσ χεῖρασ αὐτῶν πρὸσ αὐτόν. καὶ ὁ ἅγιοσ ἐξ οὐρανοῦ ταχὺ ἐπήκουσεν αὐτῶν καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺσ ἐν χειρὶ Ἡσαί̈ου. ἐπάταξε τὴν παρεμβολὴν τῶν Ἀσσυρίων. καὶ ἐξέτριψεν αὐτοὺσ ὁ ἄγγελοσ αὐτοῦ. ἐποίησε γὰρ Ἐζεκίασ τὸ ἀρεστὸν Κυρίῳ καὶ ἐνίσχυσεν ἐν ὁδοῖσ Δαυὶδ τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ, ἃσ ἐνετείλατο Ἡσαί̈ασ ὁ προφήτησ, ὁ μέγασ καὶ πιστὸσ ἐν ὁράσει αὐτοῦ. ἐν ταῖσ ἡμέραισ αὐτοῦ ἀνεπόδισεν ὁ ἥλιοσ καὶ προσέθηκε ζωὴν βασιλεῖ. πνεύματι μεγάλῳ εἶδε τὰ ἔσχατα καὶ παρεκάλεσε τοὺσ πενθοῦντασ ἐν Σιών. ἕωσ τοῦ αἰῶνοσ ὑπέδειξε τὰ ἐσόμενα καὶ τὰ ἀπόκρυφα πρὶν ἢ παραγενέσθαι αὐτά. ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ Ἰωσίου εἰσ σύνθεσιν θυμιάματοσ ἐσκευασμένον ἔργῳ μυρεψοῦ. ἐν παντὶ στόματι ὡσ μέλι γλυκανθήσεται καὶ ὡσ μουσικὰ ἐν συμποσίῳ οἴνου.

αὐτὸσ κατηυθύνθη ἐν ἐπιστροφῇ λαοῦ καὶ ἐξῇρε βδελύγματα ἀνομίασ. κατεύθυνε πρὸσ Κύριον τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ἐν ἡμέραισ ἀνόμων κατίσχυσε τὴν εὐσέβειαν. Πάρεξ Δαυὶδ καὶ Ἐζεκίου καὶ Ἰωσίου, πάντεσ πλημμέλειαν ἐπλημμέλησαν. κατέλιπον γὰρ τὸν νόμον τοῦ Ὑψίστου, οἱ βασιλεῖσ Ἰούδα ἐξέλιπον. ἔδωκαν γὰρ τὸ κέρασ αὐτῶν ἑτέροισ καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν ἔθνει ἀλλοτρίῳ. ἐνεπύρισαν ἐκλεκτὴν πόλιν ἁγιάσματοσ καὶ ἠρήμωσαν τὰσ ὁδοὺσ αὐτῆσ ἐν χειρὶ Ἱερεμίου. ἐκάκωσαν γὰρ αὐτόν, καὶ αὐτὸσ ἐν μήτρᾳ ἡγιάσθη προφήτησ ἐκριζοῦν καὶ κακοῦν καὶ ἀπολλύειν, ὡσαύτωσ οἰκοδομεῖν καὶ καταφυτεύειν. Ἰεζεκιὴλ ὃσ εἶδεν ὅρασιν δόξησ, ἣν ὑπέδειξεν αὐτῷ ἐπὶ ἅρματοσ Χερουβίμ. καὶ γὰρ ἐμνήσθη τῶν ἐχθρῶν ἐν ὄμβρῳ καὶ ἀγαθῶσαι τοὺσ εὐθύνοντασ ὁδούσ. καὶ τῶν δώδεκα προφητῶν τὰ ὀστᾶ ἀναθάλοι ἐκ τοῦ τόπου αὐτῶν. παρεκάλεσε δὲ τὸν Ἰακὼβ καὶ ἐλυτρώσατο αὐτοὺσ ἐν πίστει ἐλπίδοσ. ‐ Πῶσ μεγαλύνωμεν τὸν Ζοροβάβελ̣ καὶ αὐτὸσ ὡσ σφραγὶσ ἐπὶ δεξιᾶσ χειρόσ, οὕτωσ Ἰησοῦσ υἱὸσ Ἰωσεδέκ, οἳ ἐν ἡμέραισ αὐτῶν ᾠκοδόμησαν οἶκον καὶ ἀνύψωσαν λαὸν ἅγιον Κυρίῳ ἡτοιμασμένον εἰσ δόξαν αἰῶνοσ. καὶ Νεεμίου ἐπὶ πολὺ τὸ μνημόσυνον τοῦ ἐγείραντοσ ἡμῖν τείχη πεπτωκότα καὶ στήσαντοσ πύλασ καὶ μοχλοὺσ καὶ ἀνεγείραντοσ τὰ οἰκόπεδα ἡμῶν. ‐ Οὐδὲ εἷσ ἐκτίσθη οἷοσ Ἐνὼχ τοιοῦτοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ. καὶ γὰρ αὐτὸσ ἀνελήφθη ἀπὸ τῆσ γῆσ. οὐδὲ ὡσ Ἰωσὴφ ἐγεννήθη ἀνὴρ ἡγούμενοσ ἀδελφῶν, στήριγμα λαοῦ, καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτοῦ ἐπεσκέπησαν. Σὴμ καὶ Σὴθ ἐν ἀνθρώποισ ἐδοξάσθησαν καὶ ὑπὲρ πᾶν ζῷον ἐν τῇ κτίσει Ἀδάμ. ΣΙΜΩΝ Ὀνίου υἱὸσ ἱερεὺσ ὁ μέγασ, ὃσ ἐν ζωῇ αὐτοῦ ὑπέρραψεν οἶκον καὶ ἐν ἡμέραισ αὐτοῦ ἐστερέωσε τὸν ναόν.

καὶ ὑπ̓ αὐτοῦ ἐθεμελιώθη ὕψοσ διπλῆσ, ἀνάλημμα ὑψηλὸν περιβόλου ἱεροῦ. ἐν ἡμέραισ αὐτοῦ ἠλαττώθη ἀποδοχεῖον ὑδάτων, λάκκοσ ὡσεὶ θαλάσσησ τὸ περίμετρον. ὁ φροντίζων τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀπὸ πτώσεωσ καὶ ἐνισχύσασ πόλιν ἐν πολιορκήσει. ὡσ ἐδοξάσθη ἐν περιστροφῇ λαοῦ, ἐν ἐξόδῳ οἴκου καταπετάσματοσ. ὡσ ἀστὴρ ἑωθινὸσ ἐν μέσῳ νεφελῶν, ὡσ σελήνη πλήρησ ἐν ἡμέραισ, ὡσ ἥλιοσ ἐκλάμπων ἐπὶ ναὸν Ὑψίστου καὶ ὡσ τόξον φωτίζον ἐν νεφέλαισ δόξησ, ὡσ ἄνθοσ ρόδων ἐν ἡμέραισ νέων, ὡσ κρίνα ἐπ̓ ἐξόδῳ ὕδατοσ, ὡσ βλαστὸσ λιβάνου ἐν ἡμέραισ θέρουσ, ὡσ πῦρ καὶ λίβανοσ ἐπὶ πυρίου, ὡσ σκεῦοσ χρυσίου ὁλοσφύρητον κεκοσμημένον παντὶ λίθῳ πολυτελεῖ, ὡσ ἐλαία ἀναθάλλουσα καρποὺσ καὶ ὡσ κυπάρισσοσ ὑψουμένη ἐν νεφέλαισ. ἐν τῷ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν στολὴν δόξησ καὶ ἐνδιδύσκεσθαι αὐτὸν συντέλειαν καυχήματοσ, ἐν ἀναβάσει θυσιαστηρίου ἁγίου ἐδόξασε περιβολὴν ἁγιάσματοσ. ἐν δὲ τῷ δέχεσθαι μέλη ἐκ χειρῶν ἱερέων, καὶ αὐτὸσ ἑστὼσ παῤ ἐσχάρᾳ βωμοῦ κυκλόθεν αὐτοῦ στέφανοσ ἀδελφῶν, ὡσ βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ. καὶ ἐκύκλωσαν αὐτὸν ὡσ στελέχη φοινίκων. καὶ πάντεσ οἱ υἱοὶ Ἀαρὼν ἐν δόξῃ αὐτῶν καὶ προσφορὰ Κυρίου ἐν χερσὶν αὐτῶν ἔναντι πάσησ ἐκκλησίασ Ἰσραήλ. καὶ συντέλειαν λειτουργῶν ἐπὶ βωμῶν κοσμῆσαι προσφορὰν Ὑψίστου παντοκράτοροσ. ἐξέτεινεν ἐπὶ σπονδείου χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἔσπεισεν ἐξ αἵματοσ σταφυλῆσ, ἐξέχεεν εἰσ θεμέλια θυσιαστηρίου ὀσμὴν εὐωδίασ Ὑψίστῳ παμβασιλεῖ. τότε ἀνέκραγον υἱοὶ Ἀαρών, ἐν σάλπιγξιν ἐλαταῖσ ἤχησαν, ἀκουστὴν ἐποίησαν φωνὴν μεγάλην εἰσ μνημόσυνον ἔναντι Ὑψίστου. τότε πᾶσ ὁ λαὸσ κοινῇ κατέσπευσε καὶ ἔπεσαν ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν προσκυνῆσαι τῷ Κυρίῳ αὐτῶν παντοκράτορι Θεῷ τῷ Ὑψίστῳ. καὶ ᾔνεσαν οἱ ψαλμῳδοὶ ἐν φωναῖσ αὐτῶν, ἐν πλείστῳ οἴκῳ ἐγλυκάνθη μέλοσ. καὶ ἐδεήθη ὁ λαὸσ Κυρίου Ὑψίστου ἐν προσευχῇ κατέναντι ἐλεήμονοσ, ἕωσ συντελεσθῇ κόσμοσ Κυρίου, καὶ τὴν λειτουργίαν αὐτοῦ ἐτελείωσαν. τότε καταβὰσ ἐπῇρε χεῖρασ αὐτοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἐκκλησίαν υἱῶν Ἰσραὴλ δοῦναι εὐλογίαν Κυρίῳ ἐκ χειλέων αὐτοῦ καὶ ἐν ὀνόματι αὐτοῦ καυχᾶσθαι. καὶ ἐδευτέρωσεν ἐν προσκυνήσει ἐπιδείξασθαι τὴν εὐλογίαν παρὰ Ὑψίστου. Καὶ νῦν εὐλογήσατε τῷ Θεῷ πάντων τῷ μεγαλοποιοῦντι πάντη, τὸν ὑψοῦντα ἡμέρασ ἡμῶν ἐκ μήτρασ καὶ ποιοῦντα μεθ̓ ἡμῶν κατὰ τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ. δῴῃ ἡμῖν εὐφροσύνην καρδίασ καὶ γενέσθαι εἰρήνην ἐν ἡμέραισ ἡμῶν ἐν Ἰσραὴλ κατὰ τὰσ ἡμέρασ τοῦ αἰῶνοσ. ἐμπιστεύσαι μεθ̓ ἡμῶν τὸ ἔλεοσ αὐτοῦ καὶ ἐν ταῖσ ἡμέραισ αὐτοῦ λυτρωσάσθω ἡμᾶσ. ‐ Ἐν δυσὶν ἔθνεσι προσώχθισεν ἡ ψυχή μου, καὶ τὸ τρίτον οὐκ ἔστιν ἔθνοσ. οἱ καθήμενοι ἐν ὄρει Σαμαρείασ καὶ Φυλιστιεὶμ καὶ ὁ λαὸσ μωρὸσ ὁ κατοικῶν ἐν Σικίμοισ. Παιδείαν συνέσεωσ καὶ ἐπιστήμησ ἐχάραξα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ, Ἰησοῦσ υἱὸσ Σειρὰχ Ἱεροσολυμίτησ, ὃσ ἀνώμβρησε σοφίαν ἀπὸ καρδίασ αὐτοῦ. μακάριοσ ὃσ ἐν τούτοισ ἀναστραφήσεται, καὶ θεὶσ αὐτὰ ἐπὶ καρδίαν αὐτοῦ σοφισθήσεται. ἐὰν γὰρ αὐτὰ ποιήσῃ, πρὸσ πάντα ἰσχύσει, ὅτι φῶσ Κυρίου τὸ ἴχνοσ αὐτοῦ. ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΗΣΟΥ ΥΙΟΥ ΣΕΙΡΑΧ. ‐ Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε βασιλεῦ, καὶ αἰνέσω σε Θεὸν τὸν σωτῆρά μου, ἐξομολογοῦμαι τῷ ὀνόματί σου,

ὅτι σκεπαστὴσ καὶ βοηθὸσ ἐγένου μοι καὶ ἐλυτρώσω τὸ σῶμά μου ἐξ ἀπωλείασ καὶ ἐκ παγίδοσ διαβολῆσ γλώσσησ, ἀπὸ χειλέων ἐργαζομένων ψεῦδοσ καὶ ἔναντι τῶν παρεστηκότων ἐγένου μοι βοηθὸς καὶ ἐλυτρώσω με κατὰ τὸ πλῆθοσ ἐλέουσ καὶ ὀνόματόσ σου ἐκ βρυγμῶν ἑτοίμων εἰσ βρῶμα, ἐκ χειρὸσ ζητούντων τὴν ψυχήν μου, ἐκ πλειόνων θλίψεων, ὧν ἔσχον, ἀπὸ πνιγμοῦ πυρᾶσ κυκλόθεν καὶ ἐκ μέσου πυρόσ, οὗ οὐκ ἐξέκαυσα. ἐκ βάθουσ κοιλίασ ᾅδου καὶ ἀπὸ γλώσσησ ἀκαθάρτου καὶ λόγου ψευδοῦσ. βασιλεῖ διαβολὴ γλώσσησ ἀδίκου. ἤγγισεν ἕωσ θανάτου ἡ ψυχή μου, καὶ ἡ ζωή μου ἦν σύνεγγυσ ᾅδου κάτω. περιέσχον με πάντοθεν καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν, ἐνέβλεπον εἰσ ἀντίληψιν ἀνθρώπων, καὶ οὐκ ἦν. καὶ ἐμνήσθην τοῦ ἐλέουσ σου, Κύριε, καὶ τῆσ ἐργασίασ σου τῆσ ἀπ̓ αἰῶνοσ, ὅτι ἐξαιρῇ τοὺσ ὑπομένοντάσ σε καὶ σῴζεισ αὐτοὺσ ἐκ χειρὸσ ἐθνῶν. καὶ ἀνύψωσα ἀπὸ γῆσ ἱκετείαν μου καὶ ὑπὲρ θανάτου ρύσεωσ ἐδεήθην. ἐπεκαλεσάμην Κύριον πατέρα κυρίου μου, μή με ἐγκαταλιπεῖν ἐν ἡμέραισ θλίψεωσ, ἐν καιρῷ ὑπερηφάνων ἀβοηθησίασ. αἰνέσω τὸ ὄνομά σου ἐνδελεχῶσ καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει. καὶ εἰσηκούσθη ἡ δέησίσ μου. ἔσωσασ γάρ με ἐξ ἀπωλείασ καὶ ἐξείλου με ἐκ καιροῦ πονηροῦ. διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαι καὶ αἰνέσω σε καὶ εὐλογήσω τῷ ὀνόματι Κυρίου. ἔτι ὢν νεώτεροσ, πρὶν ἢ πλανηθῆναί με, ἐζήτησα σοφίαν προφανῶσ ἐν προσευχῇ μου, ἔναντι ναοῦ ἠξίουν περὶ αὐτῆσ καὶ ἕωσ ἐσχάτων ἐκζητήσω αὐτήν. ἐξ ἄνθουσ ὡσ περκαζούσησ σταφυλῆσ εὐφράνθη ἡ καρδία μου ἐν αὐτῇ. ἐπέβη ὁ πούσ μου ἐν εὐθύτητι, ἐκ νεότητόσ μου ἴχνευσα αὐτήν. ἔκλινα ὀλίγον τὸ οὖσ μου καὶ ἐδεξάμην καὶ πολλὴν εὗρον ἐμαυτῷ παιδείαν. προκοπὴ ἐγένετό μοι ἐν αὐτῇ. τῷ διδόντι μοι σοφίαν δώσω δόξαν. διενοήθην γὰρ τοῦ ποιῆσαι αὐτὴν καὶ ἐζήλωσα τὸ ἀγαθὸν καὶ οὐ μὴ αἰσχυνθῶ. διαμεμάχισται ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῇ καὶ ἐν ποιήσει λιμοῦ διηκριβησάμην. τὰσ χεῖράσ μου ἐξεπέτασα πρὸσ ὕψοσ καὶ τὰ ἀγνοήματα αὐτῆσ ἐπένθησα. τὴν ψυχήν μου κατεύθυνα εἰσ αὐτήν, καρδίαν ἐκτησάμην μετ̓ αὐτῆσ ἀπ̓ ἀρχῆσ καὶ ἐν καθαρισμῷ εὗρον αὐτήν, διὰ τοῦτο οὐ μὴ ἐγκαταλειφθῶ. καὶ ἡ κοιλία μου ἐταράχθη τοῦ ἐκζητῆσαι αὐτήν. διὰ τοῦτο ἐκτησάμην ἀγαθὸν κτῆμα. ἔδωκε Κύριοσ γλῶσσάν μοι μισθόν μου, καὶ ἐν αὐτῇ αἰνέσω αὐτόν. ἐγγίσατε πρόσ με, ἀπαίδευτοι, καὶ αὐλίσθητε ἐν οἴκῳ παιδείασ, τί ὅτι ὑστερεῖτε ἐν τούτοισ καὶ αἱ ψυχαὶ ὑμῶν διψῶσι σφόδρα̣ ἤνοιξα τὸ στόμα μου καὶ ἐλάλησα. κτήσασθε ἑαυτοῖσ ἄνευ ἀργυρίου. τὸν τράχηλον ὑμῶν ὑπόθετε ὑπὸ ζυγόν, καὶ ἐπιδεξάσθω ἡ ψυχὴ ὑμῶν παιδείαν. ἐγγύσ ἐστιν εὑρεῖν αὐτήν. ἴδετε ἐν ὀφθαλμοῖσ ὑμῶν ὅτι ὀλίγον ἐκοπίασα καὶ εὗρον ἐμαυτῷ πολλὴν ἀνάπαυσιν. μετάσχετε παιδείασ ἐν πολλῷ ἀριθμῷ ἀργυρίου καὶ πολὺν χρυσὸν κτήσασθε ἐν αὐτῇ. εὐφρανθείη ἡ ψυχὴ ὑμῶν ἐν τῷ ἐλέει αὐτοῦ, καὶ μὴ αἰσχυνθείητε ἐν αἰνέσει αὐτοῦ. ἐργάζεσθε τὸ ἔργον ὑμῶν πρὸ καιροῦ, καὶ δώσει τὸν μισθὸν ὑμῶν ἐν καιρῷ αὐτοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Sirach

(70인역 성경, Liber Sirach)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION