Plutarch, Σόλων, chapter 27

(플루타르코스, Σόλων, chapter 27)

τὴν δὲ πρὸσ Κροῖσον ἔντευξιν αὐτοῦ δοκοῦσιν ἔνιοι τοῖσ χρόνοισ ὡσ πεπλασμένην ἐλέγχειν. ἐγὼ δὲ λόγον ἔνδοξον οὕτω καὶ τοσούτουσ μάρτυρασ ἔχοντα, καὶ, ὃ μεῖζόν ἐστι, πρέποντα τῷ Σόλωνοσ ἤθει καὶ τῆσ ἐκείνου μεγαλοφροσύνησ καὶ σοφίασ ἄξιον, οὔ μοι δοκῶ προήσεσθαι χρονικοῖσ τισι λεγομένοισ κανόσιν, οὓσ μυρίοι διορθοῦντεσ ἄχρι σήμερον εἰσ οὐδὲν αὑτοῖσ ὁμολογούμενον δύνανται καταστῆσαι τὰσ ἀντιλογίασ. τὸν δ’ οὖν Σόλωνά φασιν εἰσ Σάρδεισ δεηθέντι τῷ Κροίσῳ παραγενόμενον, παθεῖν τι παραπλήσιον ἀνδρὶ χερσαίῳ κατιόντι πρῶτον ἐπὶ θάλατταν.

ἐκεῖνόσ τε γὰρ ὁρῶν ἄλλον ἐξ ἄλλου ποταμὸν ᾤετο τὴν θάλασσαν εἶναι, καὶ τῷ Σόλωνι τὴν αὐλὴν διαπορευομένῳ καὶ πολλοὺσ ὁρῶντι τῶν βασιλικῶν κεκοσμημένουσ πολυτελῶσ, καὶ σοβοῦντασ ἐν ὄχλῳ προπομπῶν καὶ δορυφόρων, ἕκαστοσ ἐδόκει Κροῖσοσ εἶναι, μέχρι πρὸσ αὐτὸν ἤχθη, πᾶν ὅσον ἐν λίθοισ, ἐν βαφαῖσ ἐσθῆτοσ, ἐν τέχναισ χρυσοῦ περὶ κόσμον ἐκπρεπὲσ ἔχειν ἢ περιττὸν ἢ ζηλωτὸν ἐδόκει περικείμενον, ὡσ δὴ θέαμα σεμνότατον ὀφθείη καὶ ποικιλώτατον. ἐπεὶ δ’ ὁ Σόλων ἄντικρυσ καταστὰσ οὔτ’ ἔπαθεν οὐδὲν οὔτ’ εἶπε πρὸσ τὴν ὄψιν ὧν ὁ Κροῖσοσ προσεδόκησεν, ἀλλὰ καὶ δῆλοσ ἦν τοῖσ εὖ φρονοῦσι τῆσ ἀπειροκαλίασ καὶ μικροπρεπείασ καταφρονῶν, ἐκέλευσεν αὐτῷ τούσ τε θησαυροὺσ ἀνοῖξαι τῶν χρημάτων, καὶ τὴν ἄλλην ἄγοντασ ἐπιδεῖξαι μηδὲν δεομένῳ κατασκευὴν καὶ πολυτέλειαν.

ἤρκει γὰρ αὐτὸσ ἐν ἑαυτῷ τοῦ τρόπου κατανόησιν παρασχεῖν. ὡσ δ’ οὖν αὖθισ ἤχθη γεγονὼσ ἁπάντων θεατήσ, ἠρώτησεν αὐτὸν ὁ Κροῖσοσ εἴ τινα οἶδεν ἀνθρώπων αὐτοῦ μακαριώτερον. ἀποφηναμένου δὲ τοῦ Σόλωνοσ ὅτι οἶδε Τέλλον αὑτοῦ πολίτην, καὶ διεξελθόντοσ ὅτι χρηστὸσ ἀνὴρ ὁ Τέλλοσ γενόμενοσ καὶ παῖδασ εὐδοκίμουσ καταλιπὼν καὶ βίον οὐδενὸσ ἐνδεᾶ τῶν ἀναγκαίων, ἐτελεύτησεν ἐνδόξωσ ἀριστεύσασ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ, ἤδη μὲν ἀλλόκοτοσ ἐδόκει εἶναι τῷ Κροίσῳ καὶ ἄγροικοσ, εἰ μὴ πρὸσ ἀργύριον πολὺ μηδὲ χρυσίον τῆσ εὐδαιμονίασ ποιεῖται τὴν ἀναμέτρησιν, ἀλλὰ δημοτικοῦ καὶ ἰδιώτου βίον καὶ θάνατον ἀνθρώπου μᾶλλον ἢ τοσαύτην ἀγαπῴη δύναμιν καὶ ἀρχήν.

οὐ μὴν ἀλλὰ πάλιν ἠρώτησεν αὐτὸν εἰ μετὰ Τέλλον ἄλλον ἔγνωκεν ἀνθρώπων εὐδαιμονέστερον.

"εἰσ οὐδένα τίθησ εὐδαιμόνων ἀριθμὸν ἀνθρώπων;

"ὦ βασιλεῦ Λυδῶν, πρόσ τε τἆλλα μετρίωσ ἔχειν ὁ θεὸσ ἔδωκε, καὶ σοφίασ τινὸσ ἀθαρσοῦσ, ὡσ ἐοίκε, καὶ δημοτικῆσ, οὐ βασιλικῆσ οὐδὲ λαμπρᾶσ, ὑπὸ μετριότητοσ ἡμῖν μέτεστιν, ἣ τύχαισ ὁρῶσα παντοδαπαῖσ χρώμενον ἀεὶ τὸν βίον, οὐκ ἐᾷ τοῖσ παροῦσιν ἀγαθοῖσ μέγα φρονεῖν, οὐδὲ θαυμάζειν ἀνδρὸσ εὐτυχίαν μεταβολῆσ χρόνον ἔχουσαν. "ἔπεισι γὰρ ἑκάστῳ ποικίλον ἐξ ἀδήλου τὸ μέλλον· "ᾧ δ’ εἰσ τέλοσ ὁ δαίμων ἔθετο τὴν εὐπραξίαν, τοῦτον εὐδαίμονα νομίζομεν. "ὁ δὲ ζῶντοσ ἔτι καὶ κινδυνεύοντοσ ἐν τῷ βίῳ μακαρισμόσ, ὥσπερ ἀγωνιζομένου κήρυγμα καὶ στέφανοσ, ἐστὶν ἀβέβαιοσ καὶ ἄκυροσ. ταῦτ’ εἰπὼν ὁ Σόλων ἀπηλλάττετο λυπήσασ μέν, οὐ νουθετήσασ δὲ τὸν Κροῖσον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION