헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυομοδο

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 32)

ἔτι τοίνυν εὐλαβητέον ἐστὶν ἐν πολλοῖσ παρρησίᾳ χρῆσθαι πρὸσ φίλον, ἐνθυμούμενον τὸ τοῦ Πλάτωνοσ. "ταῦτα λελέχθαι;

καὶ ὁ Σωκράτησ; "ἐποίησασ ἂν ἰδίᾳ πρὸσ ἐμὲ τοῦτ’ εἰπών; Πυθαγόρου δὲ τραχύτερον ἐν πολλοῖσ γνωρίμῳ προσενεχθέντοσ ἀπάγξασθαι τὸ μειράκιον λέγουσιν, ἐκ τούτου δὲ μηδέποτε τὸν Πυθαγόραν αὖθισ ἄλλου παρόντοσ ἄλλου νουθετῆσαι. οὐκ εὐπρεποῦσ τῆσ ἁμαρτίασ τὴν νουθέτησιν καὶ ἀνακάλυψιν ἀπόρρητον εἶναι καὶ μὴ πανηγυρικὴν μηδ’ ἐπιδεικτικὴν μηδὲ μάρτυρασ καὶ θεατὰσ συνάγουσαν.

οὐ γὰρ φιλικὸν ἀλλὰ σοφιστικὸν ἀλλοτρίοισ ἐνευδοκιμεῖν σφάλμασι, καλλωπιζόμενον πρὸσ τοὺσ παρόντασ, ὥσπερ οἱ χειρουργοῦντεσ ἐν τοῖσ θεάτροισ ἰατροὶ πρὸσ ἐργολαβίαν.

πιέζει κατ’ Εὐριπίδην, ἀλλ’ ἂν νουθετῇ τισ ἐν πολλοῖσ καὶ μὴ φειδόμενοσ, πᾶν νόσημα καὶ πᾶν πάθοσ;

εἰσ τὸ ἀναίσχυντον καθίστησιν.

ὥσπερ οὖν ὁ Πλάτων τοὺσ παρασκευάζοντασ ἐν τοῖσ νέοισ αἰσχύνην γέροντασ αὐτοὺσ ἀξιοῖ πρῶτον αἰσχύνεσθαι τοὺσ νέουσ,· οὕτω τῶν φίλων ἡ δυσωπουμένη παρρησία δυσωπεῖ μάλιστα, καὶ τὸ μετ’ εὐλαβείασ ἀτρέμα προσιέναι καὶ ἅπτεσθαι τοῦ ἁμαρτάνοντοσ ὑπερείπει καὶ διεργάζεται τὴν κακίαν ἀναπιμπλαμένην τοῦ αἰδεῖσθαι τὸ αἰδούμενον.

ἄγχι σχὼν κεφαλήν, ἵνα μὴ πευθοίαθ’ οἱ ἄλλοι, ἣκιστα δὲ πρέπει γαμετῆσ ἀκουούσησ ἄνδρα καὶ παίδων ἐν ὄψει πατέρα καὶ ἐραστὴν ἐρωμένου παρόντοσ ἢ γνωρίμων διδάσκαλον ἀποκαλύπτειν·

ἐξίστανται γὰρ ὑπὸ λύπησ καὶ ὀργῆσ ἐλεγχόμενοι παρ’ οἷσ εὐδοκιμεῖν ἀξιοῦσιν.

οἶμαι δὲ καὶ Κλεῖτοσ οὐχ οὕτω παρώξυνε διὰ τὸν οἶνον, ὡσ ὅτι πολλῶν παρόντων ἐδόκει κολούειν Ἀλέξανδρον. "εἰ τοσαῦτα κοπιῶν καὶ ἀγρυπνῶν κατηνέχθησ, ἰδίᾳ σε νουθετεῖν ὀφείλομεν, οὐκ ἐναντίον ἀνθρώπων τοσούτων προσφέρειν τὰσ χεῖρασ" ὁ δὲ φαρμάκου κύλικα πέμψασ ἐκέλευσεν ἐκπιεῖν τὸν ἄνθρωπον.

Ἀριστοφάνησ δὲ καὶ τὸν Κλέωνα τοῦτ’ ἐγκαλεῖν φησιν ὅτι ξένων παρόντων τὴν πόλιν κακῶσ λέγει καὶ παροξύνει τοὺσ Ἀθηναίουσ.

οὐ κακῶσ εἰρημένον, ἔδει παρεῖναι τοῖσ παρρησιαζομένοισ.

Λύσανδροσ μὲν γὰρ ὡσ ἐοίκε πρὸσ τὸν ἐκ Μεγάρων ἐν τοῖσ συμμάχοισ παρρησιαζόμενον ὑπὲρ τῆσ Ἑλλάδοσ ἔφη τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ πόλεωσ δεῖσθαι· παρρησία δὲ παντὸσ ἀνδρὸσ ἤθουσ ἴσωσ δεῖται, καὶ τοῦτ’ ἀληθέστατόν ἐστιν ἐπὶ τῶν ἑτέρουσ νουθετούντων καὶ σωφρονιζόντων λεγόμενον.

ὁ γοῦν Πλάτων ἔλεγε νουθετεῖν τῷ βίῳ τὸν Σπεύσιππον, ὥσπερ ἀμέλει καὶ Πολέμωνα Ξενοκράτησ ὀφθεὶσ μόνον ἐν τῇ διατριβῇ καὶ ἀποβλέψασ πρὸσ αὐτὸν ἐτρέψατο καὶ μετέθηκεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 32

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 32)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION