Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 25

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 25)

ὅθεν ἀρχόμενοί τε τοῦ λόγου παρεκελευσάμεθα καὶ νῦν παρακελευόμεθα τὸ φίλαυτον ἐκκόπτειν ἑαυτῶν καὶ τὴν οἰήσιν· αὕτη γὰρ ἡμᾶσ προκολακεύουσα μαλακωτέρουσ ποιεῖ τοῖσ θυραίοισ κόλαξιν, ὡσ ἑτοίμουσ ὄντασ. ὡσ ἑκάστῳ τοῦ παντὸσ ἄξιόν ἐστι μαθόντεσ ἅμα καὶ φύσιν καὶ τροφὴν καὶ παίδευσιν ἑαυτῶν ἀναθεωρῶμεν ἐλλείμματα μυρία τοῦ καλοῦ καὶ πολὺ τὸ φαύλωσ καὶ εἰκῇ συμμεμιγμένον ἔχουσαν ἐν πράξεσιν ἐν λόγοισ ἐν πάθεσιν, οὐ πάνυ ῥᾳδίωσ ἐμπεριπατεῖν τοῖσ·

κόλαξιν ἑαυτοὺσ παρέξομεν. Ἀλέξανδροσ μὲν γὰρ ἀπιστεῖν ἔφη τοῖσ θεὸν αὐτὸν ἀναγορεύουσιν ἐν τῷ καθεύδειν μάλιστα καὶ ἀφροδισιάζειν, ὡσ ἀγεννέστεροσ·

περὶ ταῦτα καὶ παθητικώτεροσ αὑτοῦ γιγνόμενοσ· ἡμεῖσ δὲ πολλὰ πολλαχοῦ τῶν ἰδίων αἰσχρὰ καὶ λυπηρὰ καὶ ἀτελῆ καὶ ἡμαρτημένα καθορῶντεσ ἀεὶ φωράσομεν ἑαυτοὺσ οὐκ ἐπαινοῦντοσ φίλου καὶ κατευλογοῦντοσ δεομένουσ, ἀλλ’ ἐλέγχοντοσ καὶ παρρησιαζομένου καὶ ψέγοντοσ ἡμᾶσ νὴ Δία κακῶσ πράττοντασ.

‐.

ὀλίγοι μὲν γὰρ ἐκ πολλῶν εἰσιν οἱ παρρησιάζεσθαι μᾶλλον ἢ χαρίζεσθαι τοῖσ; φίλοισ τολμῶντεσ·

ἐν δὲ τοῖσ ὀλίγοισ αὖθισ οὐ ῥᾳδίωσ; ἂν εὑρ́οισ ἐπισταμένουσ τοῦτο ποιεῖν, ἀλλ’ οἰομένουσ, ἂν λοιδορῶσι καὶ ψέγωσι, παρρησίᾳ χρῆσθαι. καθάπερ ἄλλῳ τινὶ φαρμάκῳ, καὶ τῷ παρρησιάζεσθαι μὴ τυχόντι καιροῦ τὸ λυπεῖν ἀχρήστωσ καὶ ταράττειν περίεστι καὶ ποιεῖν τρόπον τινὰ μετ’ ἀλγηδόνοσ ὃ ποιεῖ μεθ’ ἡδονῆσ τὸ κολακεύειν.

βλάπτονται γὰρ οὐκ ἐπαινούμενοι μόνον ἀκαίρωσ ἀλλὰ καὶ ψεγόμενοι·

καὶ τοῦτο μάλιστα τοῖσ κόλαξιν εὐλήπτουσ καὶ πλαγίουσ παραδίδωσιν , ἀπὸ τῶν σφόδρα προσάντων καὶ ἀντιτύπων ὥσπερ ἐπὶ τὰ κοῖλα καὶ μαλακὰ δίκην ὕδατοσ ἀπολισθάνοντασ. διὸ δεῖ τὴν παρρησίαν ἤθει κεκρᾶσθαι καὶ λόγον ἔχειν ἀφαιροῦντα τὸ ἄγαν καὶ τὸ ἄκρατον αὐτῆσ ὥσπερ φωτόσ, ἵνα μὴ ταραττόμενοι μηδ’ ἀλγοῦντεσ ὑπὸ τῶν ἅπαντα μεμφομένων καὶ πᾶσιν ἐγκαλούντων καταφεύγωσιν εἰσ τὴν τοῦ κόλακοσ σκιάν, καὶ πρὸσ τὸ μὴ λυποῦν ἀποστρέφωνται.

Φιλόπαππε , κακίαν φευκτέον ἐστὶ δι’ ἀρετῆσ, οὐχὶ διὰ τῆσ ἐναντίασ κακίασ , ὥσπερ ἔνιοι δοκοῦσιν αἰσχυντηλίαν μὲν ἀναισχυντίᾳ φεύγειν ἀγροικίαν δὲ βωμολοχίᾳ, δειλίασ δὲ καὶ μαλακίασ ἀπωτάτω τίθεσθαι τὸν τρόπον ἂν ἔγγιστα φαίνωνται λαμυρίασ καὶ θρασύτητοσ.

καθάπερ ξύλον τὸ ἦθοσ ἐκ καμπῆσ εἰσ τοὐναντίον ἀπειρίᾳ τοῦ κατορθοῦν διαστρέφοντεσ αἰσχίστη δὲ κολακείασ ἄρνησισ ἀνωφελῶσ λυπηρὸν εἶναι, καὶ κομιδῇ τινοσ ἀμούσου καὶ ἀτέχνου πρὸσ εὔνοιαν ὁμιλίασ ἀηδίᾳ καὶ χαλεπότητι φεύγειν τὸ ἀγεννὲσ ἐν φιλίᾳ καὶ ταπεινόν, ὥσπερ ἀπελεύθερον ἐν κωμῳδίᾳ τὴν κατηγορίαν ἰσηγορίασ ἀπόλαυσιν ἡγούμενον.

ἐφεξῆσ ἀπαιτῶν ἐπιτιθέναι τὴν κορωνίδα τῷ συγγράμματι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION