Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 11

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 11)

ἐπεὶ δ’ ὥσπερ εἴρηται καὶ τὸ τῆσ ἡδονῆσ κοινόν ἐστι χαίρει γὰρ οὐχ ἧττον τοῖσ φίλοισ ὁ χρηστὸσ ἢ τοῖσ κόλαξιν ὁ φαῦλοσ; , φέρε καὶ τοῦτο διορίσωμεν. ἔστι δὲ διορισμὸσ ἡ πρὸσ τὸ τέλοσ ἀναφορὰ τῆσ ἡδονῆσ. σκόπει δ’ οὕτωσ. ἔνεστι μέν που τῷ μύρῳ τὸ εὐῶδεσ, ἔνεστι δ’ ἐν ἀντιδότῳ.

διαφέρει δ’ ὅτι τοῦτο μὲν πρὸσ ἡδονὴν καὶ πρὸσ οὐδὲν ἕτερον γέγονεν, ἐκεῖ δὲ τὸ καθαῖρον ἢ τὸ θερμαῖνον ἢ τὸ σαρκοῦν τῆσ δυνάμεωσ ἄλλωσ εὐῶδέσ ἐστι. πάλιν οἱ γραφεῖσ ἀνθηρὰ.

χρώματα καὶ βάμματα μιγνύουσιν, ἔστι δὲ καὶ τῶν ἰατρικῶν φαρμάκων ἔνια τὴν ὄψιν ἀνθηρὰ καὶ τὴν χρόαν οὐκ ἀπάνθρωπον ἔχοντα. τί τοίνυν διαφέρει;

ἦ δῆλον ὅτι τῷ τέλει τῆσ χρείασ διακρινοῦμεν. αἱ μὲν τῶν φίλων χάριτεσ ἐπὶ καλῷ τινι καὶ ὠφελίμῳ τὸ εὐφραῖνον ὥσπερ ἐπανθοῦν ἔχουσιν, ἔστι δ’ ὅτε καὶ παιδιᾷ καὶ τραπέζῃ καὶ οἴνῳ καὶ νὴ Δία γέλωτι καὶ φλυάρῳ πρὸσ ἀλλήλουσ οἱο͂ν ἡδύσμασιν ἐχρήσαντο τῶν καλῶν καὶ σπουδαίων.

πρὸσ ὃ δὴ καὶ λέλεκται τὸ μύθοισιν τέρποντο πρὸσ ἀλλήλουσ ἐνέποντεσ καὶ τὸ οὐδέ κεν ἄλλο ἄμμε διέκρινεν φιλέοντέ τε τερπομένω τε 17 ἦ ρ·

ἢ 25 ηομερ.

λ 643 27 ιδ. δ 178 τοῦ δὲ κόλακοσ τοῦτ’ ἔργον ἐστὶ καὶ τέλοσ, ἀεί τινα παιδιὰν ἢ πρᾶξιν ἢ λόγον ἐφ’ ἡδονῇ καὶ πρὸσ ἡδονὴν ὀψοποιεῖν καὶ καρυκεύειν. συνελόντι δ’ εἰπεῖν ὁ μὲν ἵν’ ἡδὺσ πάντα δεῖν οἰέται ποιεῖν, ὁ δ̓ ἀεὶ ποιῶν ἃ δεῖ πολλάκισ μὲν ἡδὺσ πολλάκισ δ’ ἀηδήσ ἐστιν, οὐ τοῦτο βουλόμενοσ, εἰ δὲ βέλτιον εἰή, μηδὲ τοῦτο φεύγων.

ἄγων τὸν θεραπευόμενον, οὕτωσ ὁ φίλοσ ἔστι μὲν καὶ πῶσ ἂν ἔπειτ’ Ὀδυσῆοσ ἐγὼ θείοιο λαθοίμην;

ταύτησ ἀφροσύνησ ἔστι δ’ ὅπου καὶ τὸ ἔργον ἅμα τῷ λόγῳ συνῆψεν, ὡσ Μενέδημοσ Ἀσκληπιάδου τοῦ φίλου τὸν υἱὸν ἄσωτον ὄντα καὶ ἄτακτον ἀποκλείων καὶ μὴ προσαγορεύων ἐσωφρόνισε, καὶ Βάτωνι τὴν σχολὴν ἀπεῖπεν Ἀρκεσίλαοσ, ὅτε πρὸσ Κλεάνθην στίχον ἐποίησεν ἐν κωμῳδίᾳ, πείσαντοσ δὲ τὸν Κλεάνθην καὶ μεταμελομένου διηλλάγη.

δεῖ γὰρ ὠφελοῦντα λυπεῖν τὸν φίλον, οὐ δεῖ δὲ λυποῦντα τὴν φιλίαν ἀναιρεῖν, ἀλλ’ ὡσ φαρμάκῳ τῷ δάκνοντι χρῆσθαι, σῴζοντι καὶ φυλάττοντι τὸ θεραπευόμενον.

ὅθεν ὥσπερ ἁρμονικὸσ ὁ φίλοσ τῇ πρὸσ τὸ καλὸν καὶ συμφέρον μεταβολῇ τὰ μὲν ἐνδιδοὺσ ἃ δ’ ἐπιτείνων πολλάκισ μὲν ἡδὺσ ἀεὶ δ’ ὠφέλιμόσ ἐστι.

τῷ βουλομένῳ, συνᾴδων ἀεὶ καὶ συμφθεγγόμενοσ ὥσπερ οὖν τὸν Ἀγησίλαον ὁ Ξενοφῶν ἡδέωσ ἐπαινεῖσθαί φησιν ὑπὸ τῶν καὶ ψέγειν ἐθελόντων, οὕτω δεῖ τὸ εὐφραῖνον καὶ χαριζόμενον ἡγεῖσθαι φιλικόν, ἂν καὶ λυπεῖν ποτε δύνηται καὶ ἀντιτείνειν, τὴν δὲ συνεχῆ ταῖσ ἡδοναῖσ καὶ τὸ πρὸσ;

"πῶσ·

"χρηστόσ, ὃσ,· "οὐδὲ τοῖσ πονηροῖσ πικρόσ ἐστι; ’" τοῖσ μὲν οὖν ταύροισ τὸν οἶστρον ἐνδύεσθαι παρὰ τὸ οὖσ λέγουσι, καὶ τοῖσ κυσὶ τὸν κρότωνα·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION