Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 2

(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 2)

εἰ μὲν οὖν, ὡσ τὰ πλεῖστα τῶν ἄλλων κακῶν, κόλαξ ἥπτετο μόνον ἢ μάλιστα τῶν ἀγεννῶν καὶ φαύλων, οὐκ ἂν ἦν οὕτω δεινὸν οὐδὲ δυσφύλακτον· οὕτω τὴν κολακείαν ὁρῶμεν οὐ πένησιν οὐδ’ ἀδόξοισ οὐδ’ ἀδυνάτοισ ἀκολουθοῦσαν, ἀλλ’ οἴκων τε καὶ πραγμάτων μεγάλων ὀλίσθημα καὶ νόσημα γιγνομένην, πολλάκισ δὲ καὶ βασιλείασ καὶ ἡγεμονίασ ἀνατρέπουσαν·

οὐ μικρὸν ἔργον ἐστὶν οὐδὲ φαύλησ δεόμενον προνοίασ ἡ περὶ αὐτὴν ἐπίσκεψισ, ὡσ ἂν μάλιστα περίφωροσ οὖσα μὴ βλάπτῃ μηδὲ διαβάλλῃ τὴν φιλίαν.

τὰ σώματα σβεννυμένου τοῦ αἵματοσ ἐξ οὗ τρέφονται, τοὺσ δὲ κόλακασ οὐδ’ ὅλωσ ἰδεῖν ἔστι πράγμασι ξηροῖσ καὶ κατεψυγμένοισ προσιόντασ, ἀλλὰ ταῖσ δόξαισ καὶ ταῖσ δυνάμεσιν ἐπιτίθενται καὶ αὔξονται, ταχὺ δ’ ἐν ταῖσ μεταβολαῖσ ὑπορρέουσιν, ἀλλὰ τὴν τότε πεῖραν οὐ δεῖ περιμένειν ἀνωφελῆ, μᾶλλον δὲ βλαβερὰν καὶ οὐκ ἀκίνδυνον οὖσαν.

χαλεπὴ γὰρ ἐν καιρῷ δεομένῳ φίλων ἡ τῶν μὴ φίλων αἴσθησισ, ἀντικαταλλαγὴν οὐκ ἔχουσα χρηστοῦ καὶ βεβαίου πρὸσ ἀβέβαιον καὶ κίβδηλον.

ἀλλ’ ὥσπερ νόμισμα δεῖ τὸν φίλον ἔχειν πρὸ τῆσ χρείασ δεδοκιμασμένον, μὴ ὑπὸ τῆσ χρείασ ἐλεγχόμενον. οὐ γὰρ δεῖ βλαβέντασ αἰσθέσθαι, ἀλλ’ ὅπωσ μὴ βλαβῶμεν ἐμπειρίαν λαβεῖν καὶ κατανόησιν τοῦ κόλακοσ·

εἰ δὲ μὴ , ταὐτὸ πεισόμεθα τοῖσ αἰσθανομένοισ τῷ προγεγεῦσθαι τῶν θανασίμων φαρμάκων εἰσ τὴν κρίσιν ἀπολλύντεσ ἑαυτοὺσ καὶ διαφθείροντεσ. οὔτε γὰρ δὴ τούτουσ ἐπαινοῦμεν οὔθ’ ὅσοι τὸν φίλον εἰσ τὸ καλὸν τιθέμενοι καὶ ὠφέλιμον οἰόνται τοὺσ κεχαρισμένωσ·

ὁμιλοῦντασ εὐθὺσ ἔχειν ἐπ’ αὐτοφώρῳ κόλακασ εἰλημμένουσ. ἀλλ’ αὐτὸ δὴ τοῦτο τὸ καλὸν καὶ τὸ σεμνὸν αὐτῆσ ἡδὺ καὶ ποθούμενόν ἐστι, πὰρ δ’ αὐτῇ Χάριτέσ τε καὶ Ἵμεροσ οἰκί’ ἔθεντο, καὶ οὐ δυστυχοῦντι μόνον εἰσ ὄμματ’ εὔνου φωτὸσ ἐμβλέψαι γλυκὺ κατ’ Εὐριπίδην, ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον τοῖσ ἀγαθοῖσ ἡδονὴν ἐπιφέρουσα καὶ χάριν ἢ τῶν κακῶν ἀφαιροῦσα τὰσ λύπασ καὶ τὰσ ἀπορίασ παρέπεται.

ὁ Εὐήνοσ εἶπε, τῶν ἡδυσμάτων τὸ πῦρ εἶναι κράτιστον, οὕτω τῷ βίῳ μίξασ τὴν φιλίαν ὁ θεὸσ ἅπαντα φαιδρὰ καὶ γλυκέα καὶ προσφιλῆ ταύτησ παρούσησ καὶ συναπολαυούσησ ἐποίησεν.

ἐπεὶ πῶσ ἂν ὁ κόλαξ ὑπεδύετο ταῖσ ἡδοναῖσ, εἰ τὴν φιλίαν ἑώρα τὸ ἡδὺ μηδαμοῦ προσιεμένην;

οὐκ ἔστιν εἰπεῖν. πιστεύοντεσ καὶ ἀγαπῶντεσ ὡσ ἀναγκαίωσ ψέγοντα τὸν ἡδέωσ ἐπαινοῦντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION