Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 21

ἐπὶ δὲ τὰς χρείας καὶ τὰς ὑπουργίας ἰώμεν ἢδη:? καὶ γὰρ ἐν ταύταις πολλὴν ἀπεργάζεται σύγχυσιν καὶ ἀσάφειαν ὁ κόλαξ τῆς πρὸς τὸν φίλον διαφορᾶς, ἀόκνος δοκῶν εἶναι καὶ πρόθυμος ἐν πᾶσι καὶ ἀπροφάσιστος. ὥσπερ ὁ τῆς ἀληθείας μῦθος ἁπλοῦς ἐστι κατ Εὐριπίδην καὶ ἀφελὴς καὶ ἄπλαστος, ὁ δὲ τοῦ κόλακος ὄντως νοσῶν ἐν αὑτῷ φαρμάκων δεῖται σοφῶν καὶ πολλῶν νὴ Δία καὶ περιττῶν.

καὶ δεξάμενος παρῆλθεν, ὁ δὲ κόλαξ τρέχει καταδιώκει δεξιοῦται πόρρωθεν, ἂν προσαγορευθῇ πρότερον ὀφθείς, ἀπολογεῖται μετὰ μαρτύρων καὶ ὁρ´κων πολλάκις, οὕτως ἐν ταῖς πράξεσι πολλὰ παραλείπουσιν οἱ φίλοι τῶν μικρῶν, οὐκ ἐξακριβοῦντες οὐδὲ πολυπραγμονοῦντες οὐδέν, οὐδ ἑαυτοὺς εἰς πᾶσαν ὑπουργίαν ἐμβάλλοντες.

κἂν μὴ κελευσθῇ, δακνόμενος, μᾶλλον δ ὅλως ἐξαθυμῶν καὶ ποτνιώμενος.?