헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίνεσ οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τὸν ἅλα θεῖον ὁ ποιητὴσ εἶπεν.)

ἐζήτει Φλῶροσ, ἑστιωμένων ἡμῶν παρ’ αὐτῷ, τίνεσ ἂν εἰε͂ν · ἐν τῇ παροιμίᾳ λεγόμενοι. καὶ τοῦτο μὲν ἐκ προχείρου διέλυσεν Ἀπολλοφάνησ ὁ γραμματικόσ·

"τῶν φίλων, ὥστε καὶ πρὸσ ἅλα δειπνεῖν καὶ κύαμον, ὑπὸ τῆσ παροιμίασ προβάλλονται.

τὴν δὲ τῶν ἁλῶν τιμὴν ἀφ’ ὅτου γένοιτο διηποροῦμεν, Ὁμήρου μὲν ἄντικρυσ λέγοντοσ πάσσε δ’ ἁλὸσ θείοιο· Πλάτωνοσ δὲ τῶν ἁλῶν σῶμα κατὰ νόμον ἀνθρώπων θεοφιλέστατον εἶναι φάσκοντοσ·

ἐπέτεινε δὲ τὴν ἀπορίαν τὸ τοὺσ Αἰγυπτίουσ ἱερέασ ἁγνεύοντασ ἀπέχεσθαι τὸ πάμπαν ἁλῶν, ὥστε καὶ τὸν ἄρτον ἄναλον προσφέρεσθαι. πῶσ γάρ, εἰ θεοφιλὲσ καὶ θεῖον, ἀφωσιώσαντο; Φλῶροσ μὲν οὖν ἐᾶν ἐκέλευσε τοὺσ Αἰγυπτίουσ, Ἑλληνιστὶ δ’ αὐτοὺσ εἰπεῖν τι πρὸσ τὸ ὑποκείμενον.

ἐγὼ δ’ ἔφην οὐδὲ τοὺσ Αἰγυπτίουσ μάχεσθαι τοῖσ Ἕλλησιν·

αἱ γὰρ ἁγνεῖαι καὶ παιδοποιίαν καὶ γέλωτα καὶ οἶνον καὶ πολλὰ τῶν ἄλλωσ ἀξίων σπουδῆσ ἀφαιροῦσι· τοὺσ δ’ ἅλασ τάχα μὲν ὡσ ἐπὶ συνουσίαν ἄγοντασ ὑπὸ θερμότητοσ, ὡσ ἔνιοι λέγουσι, φυλάττονται καθαρεύοντεσ· εἰκὸσ δὲ καὶ ὡσ ὄψον ἣδιστον παραιτεῖσθαι.

τροφῆσ τὸ ἀναγκαῖον ἡδὺ ποιοῦσιν.

"διὰ τοῦτο θεῖον εἰρῆσθαι τὸν ἅλα φῶμεν;

"οὐδὲ τοῦτ’ ἐλάχιστον. "οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰ κοινὰ καὶ διήκοντα ταῖσ χρείαισ ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐκθειάζουσιν, ὡσ τὸ ὕδωρ, τὸ φῶσ, τὰσ ὡρ́ασ· "τὴν δὲ γῆν οὐ μόνον θεῖον, ἀλλὰ καὶ θεὸν ὑπολαμβάνουσιν· "ὧν οὐδενὸσ λείπεται χρείᾳ τὸ τῶν ἁλῶν, θρίγκωμα τῆσ τροφῆσ γιγνόμενον εἰσ τὸ σῶμα καὶ παρέχον εὐαρμοστίαν αὐτῇ πρὸσ τὴν ὄρεξιν. "οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ σκόπει, μὴ κἀκεῖνο θεῖον αὐτῷ συμβέβηκεν, ὅτι τῶν σωμάτων τὰ νεκρὰ διατηροῦν ἄσηπτα καὶ μόνιμα πολὺν χρόνον ἀντιτάττεται τῷ θανάτῳ καὶ οὐκ ἐᾷ παντελῶσ ἐξολέσθαι καὶ ἀφανισθῆναι τὸ θνητόν· "ἀλλ’ ὥσπερ ἡ ψυχή, θειότατον οὖσα τῶν ἡμετέρων, τὰ ζῷα συνέχει καὶ ῥεῖν οὐκ ἐᾷ τὸν ὄγκον, οὕτωσ ἡ τῶν ἁλῶν φύσισ τὰ νεκρὰ παραλαμβάνουσα καὶ μιμουμένη τὸ τῆσ ψυχῆσ ἔργον ἀντιλαμβάνεται φερομένων ἐπὶ τὴν φθορὰν καὶ κρατεῖ καὶ ἵστησιν, ἁρμονίαν παρέχουσα καὶ φιλίαν πρὸσ ἄλληλα τοῖσ μέρεσι. "διὸ καὶ τῶν Στωικῶν ἔνιοι τὴν ὗν σάρκα νεκρὰν γεγονέναι λέγουσι, τῆσ ψυχῆσ, ὥσπερ ἁλῶν, παρεσπαρμένησ ὑπὲρ τοῦ διαμένειν. "ὁρᾷσ δ’ ὅτι καὶ τὸ κεραύνιον πῦρ ἱερὸν ἡγούμεθα καὶ θεῖον, ὅτι τὰ σώματα τῶν διοβλήτων ἄσηπτα πρὸσ πολὺν ἀντέχοντα χρόνον ὁρῶμεν. "θεῖον εἶναι, εἴπερ ἄρχει ὁ θεὸσ πάντων;

"πρὸσ ὃ καὶ πεποίηκεν ὁ Ἐμπεδοκλῆσ φῦλον ἄμουσον ἄγουσα πολυσπερέων καμασήνων. "τὸν ἅλα οὐκ ὀλίγον πρὸσ γένεσιν συνεργεῖν οἰόνται, καθάπερ αὐτὸσ ἐμνήσθησ τῶν Αἰγυπτίων· "οἱ γοῦν τὰσ κύνασ φιλοτροφοῦντεσ, ὅταν ἀργότεραι πρὸσ συνουσίαν ὦσιν, ἄλλοισ τε βρώμασιν ἁλμυροῖσ καὶ ταριχευτοῖσ κρέασι κινοῦσι καὶ παροξύνουσι τὸ σπερματικὸν αὐτῶν ἡσυχάζον. "τὰ δ’ ἁληγὰ πλοῖα πλῆθοσ ἐκφύει μυῶν ἄπλετον, ὡσ μὲν ἔνιοι λέγουσι, τῶν θηλειῶν καὶ δίχα συνουσίασ κυουσῶν, ὅταν τὸν ἅλα λείχωσιν· "εἰκὸσ δὲ μᾶλλον ἐμποιεῖν τὴν ἁλμυρίδα τοῖσ μορίοισ ὀδαξησμοὺσ καὶ συνεξορμᾶν τὰ ζῷα πρὸσ τοὺσ συνδυασμούσ. διὰ τοῦτο δ’ ἴσωσ καὶ κάλλοσ γυναικὸσ τὸ μήτ’ ἀργὸν μήτ’ ἀπίθανον, ἀλλὰ μεμιγμένον χάριτι καὶ κινητικόν , ἁλμυρὸν καὶ δριμὺ καλοῦσιν. "οἶμαι δὲ καὶ τὴν Ἀφροδίτην ἁλιγενῆ τοὺσ ποιητὰσ προσαγορεύειν καὶ μῦθον ἐπ’ αὐτῇ πεπλασμένον ἐξενεγκεῖν, ὡσ ἀπὸ θαλάττησ ἐχούσησ τὴν γένεσιν, εἰσ τὸ τῶν ἁλῶν γόνιμον αἰνιττομένουσ. "καὶ γὰρ αὐτὸν τὸν Ποσειδῶνα καὶ ὅλωσ τοὺσ πελαγικοὺσ θεοὺσ πολυτέκνουσ καὶ πολυγόνουσ ἀποφαίνουσιν. "αὐτῶν δὲ τῶν ζῴων οὐδὲν ἂν χερσαῖον ἢ πτηνὸν εἰπεῖν ἔχοισ οὕτω γόνιμον, ὡσ πάντα τὰ θαλάττια·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, Τίνεσ οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τὸν ἅλα θεῖον ὁ ποιητὴσ εἶπεν.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίνεσ οἱ περὶ ἅλα καὶ κύαμον· ἐν ᾧ καὶ διὰ τί τὸν ἅλα θεῖον ὁ ποιητὴσ εἶπεν.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION