헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων.)

περὶ τῶν καταβασκαίνειν, καὶ βάσκανον ἔχειν ὀφθαλμὸν ἐμπεσόντοσ λόγου παρὰ δεῖπνον, οἱ μὲν ἄλλοι παντάπασιν ἐξεφλαύριζον τὸ πρᾶγμα καὶ κατεγέλων· ὁ δ’ ἑστιῶν ἡμᾶσ Μέστριοσ Φλῶροσ ἔφη τὰ μὲν γιγνόμενα τῇ φήμῃ θαυμαστῶσ βοηθεῖν·

τῷ δ’ αἰτίασ ἀπορεῖν ἀπιστεῖσθαι τὴν ἱστορίαν οὐ δικαίωσ, ὅπου, μυρίων ἐμφανῆ τὴν οὐσίαν ἐχόντων, ὁ τῆσ αἰτίασ λόγοσ ἡμᾶσ διαπέφευγεν· "ὁ ζητῶν ἐν ἑκάστῳ τὸ εὔλογον ἐκ πάντων ἀναιρεῖ τὸ θαυμάσιον. "ὅπου γὰρ ὁ τῆσ αἰτίασ ἐπιλείπει λόγοσ, ἐκεῖθεν ἄρχεται τὸ ἀπορεῖν, τουτέστι τὸ φιλοσοφεῖν· "ὥστε τρόπον τινὰ φιλοσοφίαν ἀναιροῦσιν οἱ τοῖσ θαυμασίοισ ἀπιστοῦντεσ. "τὸ μὲν διὰ τί γίγνεται τῷ λόγῳ μετιέναι, τὸ δ’ ὅτι γίγνεται παρὰ τῆσ ἱστορίασ λαμβάνειν.

"ἱστορεῖται δὲ πολλὰ τοιαῦτα· "γιγνώσκομεν γὰρ ἀνθρώπουσ τῷ καταβλέπειν τὰ παιδία μάλιστα βλάπτοντασ, ὑγρότητι τῆσ ἕξεωσ καὶ ἀσθενείᾳ τρεπομένησ ὑπ’ αὐτῶν καὶ κινουμένησ ἐπὶ τὸ χεῖρον, ἧττον δὲ τῶν στερεῶν καὶ πεπηγότων ἤδη τοῦτο πασχόντων. "καίτοι τούσ γε περὶ τὸν Πόντον οἰκοῦντασ πάλαι Θιβεῖσ προσαγορευομένουσ ἱστορεῖ Φύλαρχοσ οὐ παιδίοισ μόνον ἀλλὰ καὶ τελείοισ ὀλεθρίουσ εἶναι· "καὶ γὰρ τὸ βλέμμα καὶ τὴν ἀναπνοὴν καὶ τὴν διάλεκτον αὐτῶν παραδεχομένουσ τήκεσθαι καὶ νοσεῖν· "ᾔσθοντο δ’ ὡσ ἐοίκε τὸ γιγνόμενον οἱ μιγάδεσ, οἰκέτασ ἐκεῖθεν ὠνίουσ ἐξάγοντεσ. "ἀλλὰ τούτων τὸ μὲν ἴσωσ ἧττόν ἐστι θαυμαστὸν ἡ γὰρ ἐπαφὴ καὶ συνανάχρωσισ ἔχει τινὰ φαινομένην πάθουσ ἀρχήν· "καὶ καθάπερ τὰ τῶν ἄλλων ὀρνέων πτερὰ τοῖσ τοῦ ἀετοῦ συντεθέντα διόλλυται ψηχόμενα καὶ ἀπανθεῖ τῶν πτίλων μυδώντων, οὕτωσ οὐδὲν ἀπέχει καὶ ἀνθρώπου ψαῦσιν τὴν μὲν ὠφέλιμον εἶναι τὴν δ’ ἀπηνῆ καὶ βλαβεράν· "τὸ δὲ καὶ προσβλεφθέντασ ἀδικεῖσθαι συμβαίνει μὲν ὥσπερ εἴρηκα, τῷ δὲ τὴν αἰτίαν ἔχειν δυσθήρατον ἀπιστεῖται. "τρόπον τινὰ τῆσ αἰτίασ αὐτὸσ ἴχνοσ τι καὶ τρίβον ἀνεύρηκασ, ἐπὶ τὰσ ἀπορροὰσ τῶν σωμάτων ἀφικόμενοσ·

"καὶ γὰρ ἡ ὀσμὴ καὶ ἡ φωνὴ καὶ τὸ ῥεῦμα τῆσ ἀναπνοῆσ ἀποφοραὶ τινέσ εἰσι τῶν ζῴων καὶ μέρη κινοῦντα τὰσ αἰσθήσεισ, ὅταν ὑπ’ αὐτῶν προσπεσόντων πάθωσι. "πολὺ δὲ μᾶλλον εἰκόσ ἐστι τῶν ζῴων ἀποφέρεσθαι τὰ τοιαῦτα διὰ τὴν θερμότητα καὶ τὴν κίνησιν, οἱονεί τινα σφυγμὸν καὶ κλόνον ἔχοντοσ τοῦ πνεύματοσ, ὑφ’ οὗ τὸ σῶμα κρουόμενον ἐνδελεχῶσ ἐκπέμπει τινὰσ ἀπορροάσ; ". · "μάλιστα δὲ τοῦτο γίγνεσθαι διὰ τῶν ὀφθαλμῶν εἰκόσ ἐστι· "πολυκίνητοσ γὰρ ἡ ὄψισ οὖσα μετὰ πνεύματοσ αὐγὴν ἀφιέντοσ πυρώδη θαυμαστήν τινα διασπείρει δύναμιν, ὥστε πολλὰ καὶ πάσχειν καὶ ποιεῖν δι’ αὐτῆσ τὸν ἄνθρωπον. "ἡδοναῖσ τε γὰρ συμμέτροισ καὶ ἀηδίαισ ὑπὸ τῶν ὁρατῶν τρεπόμενοσ συνέχεται· "καὶ τῶν ἐρωτικῶν, ἃ δὴ μέγιστα καὶ σφοδρότατα παθήματα τῆσ ψυχῆσ ἐστιν, ἀρχὴν ἡ ὄψισ ἐνδίδωσιν ὥστε ῥεῖν καὶ λείβεσθαι τὸν ἐρωτικόν, ὅταν ἐμβλέπῃ τοῖσ καλοῖσ, οἱο͂ν ἑλκόμενον εἰσ αὐτούσ. διὸ καὶ θαυμάσειεν ἄν· "τισ οἶμαι μάλιστα τῶν πάσχειν μὲν καὶ κακοῦσθαι τὸν ἄνθρωπον διὰ τῆσ ὄψεωσ οἰομένων, οὐκέτι δὲ δρᾶν καὶ βλάπτειν. "αἱ γὰρ ἀντιβλέψεισ τῶν ἐν ὡρ́ᾳ καὶ τὸ διὰ τῶν ὀμμάτων ἐκπῖπτον, εἴτ’ ἄρα φῶσ εἴτε ῥεῦμα, τοὺσ ἐρῶντασ ἐκτήκει καὶ ἀπόλλυσι μεθ’ ἡδονῆσ ἀλγηδόνι μεμιγμένησ, ἣν αὐτοὶ γλυκύπικρον ὀνομάζουσιν· "οὔτε γὰρ ἁπτομένοισ οὔτ’ ἀκούουσιν οὕτω τιτρώσκεσθαι συμβαίνει καὶ πάσχειν, ὡσ προσβλεπομένοισ καὶ προσβλέπουσι. "τοιαύτη γὰρ γίγνεται διάδοσισ καὶ ἀνάφλεξισ ἀπὸ τῆσ ὄψεωσ, ὥστε παντελῶσ ἀπειράτουσ ἔρωτοσ ἡγεῖσθαι τοὺσ τὸν ΜηΜηδικὸν νάφθαν θαυμάζοντασ ἐκ διαστήματοσ ὑπὸ τοῦ πυρὸσ ἀναφλεγόμενον αἱ γὰρ τῶν καλῶν ὄψεισ, κἂν πάνυ πόρρωθεν ἀντιβλέπωσι, πῦρ ἐν ταῖσ τῶν ἐρωτικῶν ψυχαῖσ ἀνάπτουσι. "καὶ μὴν τό γε τῶν ἰκτερικῶν βοήθημα πολλάκισ ἱστοροῦμεν· "ἐμβλέποντεσ γὰρ τῷ χαραδριῷ θεραπεύονται· "τοιαύτην ἐοίκε τὸ ζῷον φύσιν καὶ κρᾶσιν ἔχειν, ὥσθ’ ἕλκειν καὶ δέχεσθαι τὸ πάθοσ ἐκπίπτον, ὥσπερ ῥεῦμα, διὰ τῆσ ὄψεωσ· "ὅθεν οὐ προσβλέπουσιν οἱ χαραδριοὶ τοὺσ τὸν ἴκτερον ἔχοντασ οὐδὲ καρτεροῦσιν, ἀλλ’ ἀποστρέφονται καὶ τὰ ὄμματα συγκλείσαντεσ ἔχουσιν· "οὐ φθονοῦντεσ· ", ὡσ ἔνιοι νομίζουσι, τῆσ ἀπ’ αὐτῶν ἰάσεωσ ἀλλ’ ὥσπερ ὑπὸ πληγῆσ τιτρωσκόμενοι. "τῶν δ’ ἄλλων νοσημάτων μάλιστα καὶ τάχιστα τὰσ ὀφθαλμίασ ἀναλαμβάνουσιν οἱ συνόντεσ· "οὕτω δύναμιν ἔχει ὀξεῖαν ἡ ὄψισ ἐνδοῦναι καὶ προσβαλεῖν ἑτέρῳ πάθουσ ἀρχήν. "ἐπί γε τῶν σωματικῶν τὰ δὲ τῆσ ψυχῆσ, ὧν ἐστι καὶ τὸ βασκαίνειν, τίνα τρόπον καὶ πῶσ διὰ τῆσ ὄψεωσ τὴν βλάβην εἰσ τοὺσ ὁρωμένουσ διαδίδωσιν;

"ὅτι πάσχουσ’ ἡ ψυχὴ τὸ σῶμα συνδιατίθησιν;

"ἐπίνοιαι γὰρ ἀφροδισίων ἐγείρουσιν αἰδοῖα, καὶ θυμοὶ κυνῶν ἐν ταῖσ πρὸσ τὰ θηρία γιγνομέναισ ἁμίλλαισ ἀποσβεννύουσι τὰσ ὁράσεισ πολλάκισ καὶ τυφλοῦσι· "λῦπαι δὲ καὶ φιλαργυρίαι καὶ ζηλοτυπίαι τὰ χρώματα τρέπουσι καὶ καταξαίνουσι τὰσ ἕξεισ· "ὧν οὐδενὸσ ὁ φθόνοσ ἧττον ἐνδύεσθαι τῇ ψυχῇ πεφυκὼσ ἀναπίμπλησι καὶ τὸ σῶμα πονηρίασ, ἣν οἱ ζωγράφοι καλῶσ ἐπιχειροῦσιν ἀπομιμεῖσθαι τὸ τοῦ φθόνου πρόσωπον ὑπογράφοντεσ. "ὅταν οὖν οὕτωσ ὑπὸ τοῦ φθονεῖν διατεθέντεσ ἀπερείδωσι τὰσ ὄψεισ, αἱ δ’ ἔγγιστα τεταγμέναι τῆσ ψυχῆσ σπάσασαι τὴν κακίαν ὥσπερ πεφαρμαγμένα βέλη προσπίπτωσιν, οὐδὲν οἶμαι συμβαίνει παράλογον οὐδ’ ἄπιστον, εἰ κινοῦσι τοὺσ προσορωμένουσ· "καὶ γὰρ τὰ δήγματα τῶν κυνῶν χαλεπώτερα γίγνεται μετ’ ὀργῆσ δακνόντων· "καὶ τὰ σπέρματα τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἅπτεσθαί φασιν, ὅταν ἐρῶντεσ πλησιάζωσι· "καὶ ὅλωσ τὰ πάθη τὰ τῆσ ψυχῆσ ἐπιρρώννυσι καὶ ποιεῖ σφοδροτέρασ τὰσ τοῦ σώματοσ δυνάμεισ. "διὸ καὶ τὸ τῶν λεγομένων προβασκανίων γένοσ οἰόνται πρὸσ τὸν φθόνον ὠφελεῖν, ἑλκομένησ διὰ τὴν ἀτοπίαν τῆσ ὄψεωσ, ὥσθ’ ἧττον ἐπερείδειν τοῖσ πάσχουσιν. "ὦ Φλῶρε, συμβολαὶ τῆσ εὐωχίασ ἀπηριθμήσθωσαν.

"πρότερον ἡμεῖσ αὐτὰ δοκιμάσωμεν·

"ἔστι γὰρ ὅ τι τοῦ λόγου καταφαίνεται κίβδηλον. "εἰ γὰρ ἃ λέγουσι πολλοὶ περὶ τῶν βασκαινομένων ὡσ ἀληθῆ τίθεμεν, οὐκ ἀγνοεῖσ δήπουθεν ὅτι καὶ φίλουσ καὶ οἰκείουσ, ἔνιοι δὲ καὶ πατέρασ ἔχειν ὀφθαλμὸν βάσκανον ὑπολαμβάνουσιν, ὥστε μὴ δεικνύναι τὰσ γυναῖκασ αὐτοῖσ τὰ παιδία μηδὲ πολὺν ἐᾶν χρόνον ὑπὸ τῶν τοιούτων καταβλέπεσθαι· "πῶσ οὖν ἔτι δόξει φθόνου τὸ πάθοσ εἶναι; "τί δ’, πρὸσ τοῦ Διόσ, ἐρεῖσ περὶ τῶν ἑαυτοὺσ καταβασκαίνειν λεγομένων; "καὶ γὰρ τοῦτ’ ἀκήκοασ· "εἰ δὲ μή, πάντωσ ταῦτ’ ἀνέγνωκασ καλαὶ μέν ποτ’ ἔσαν, καλαί, φόβαι Εὐτελίδαο· "ἀλλ’ αὑτὸν βάσκαινεν ἰδὼν ὀλοφώιοσ ἀνὴρ δίνῃ ἐν ποταμῷ· "τὸν δ’ αὐτίκα νοῦσοσ ἀεικήσ. . . ὁ γὰρ Εὐτελίδασ λέγεται, καλὸσ ἑαυτῷ φανεὶσ· "καὶ παθών τι πρὸσ τὴν ὄψιν, ἐκ τούτου νοσῆσαι καὶ τὴν εὐεξίαν μετὰ τῆσ ὡρ́ασ ἀποβαλεῖν. ἀλλ’ ὁρ́α πῶσ ἔχεισ εὑρησιλογίασ πρὸσ τὰσ τοιαύτασ ἀτοπίασ. "οὐ μάλ’ ἱκανῶσ·

"πίνων δ̓ ὡσ ὁρᾷσ ἐκ τῆσ τηλικαύτησ κύλικοσ, οὐκ ἀτόλμωσ· "λέγω δ’ ὅτι τὰ μὲν πάθη πάντα, ταῖσ ψυχαῖσ ἐμμείναντα πολὺν χρόνον, ἕξεισ ἐνεργάζεται πονηράσ· "αὗται δ’, ὅταν ἰσχὺν φύσεωσ λάβωσιν, ὑπὸ τῆσ τυχούσησ κινούμεναι προφάσεωσ, πολλάκισ καὶ ἄκοντασ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα καὶ συνήθη καταφέρουσι πάθη. "σκόπει δὲ τοὺσ δειλοὺσ ὅτι καὶ τὰ σῴζοντα φοβοῦνται, καὶ τοὺσ ὀργίλουσ ὅτι καὶ τοῖσ φιλτάτοισ δυσκολαίνουσι, καὶ τοὺσ ἐρωτικοὺσ καὶ ἀκολάστουσ ὅτι τελευτῶντεσ οὐδὲ τῶν ἁγιωτάτων ἀπέχεσθαι δύνανται σωμάτων. "ἡ γὰρ συνήθεια δεινὴ πρὸσ τὸ οἰκεῖον ἐξάγειν τὴν διάθεσιν, καὶ τὸν ἀκροσφαλῶσ ἔχοντα πᾶσι προσπταίειν ἀνάγκη τοῖσ ὑποπίπτουσιν· "ὥστ’ οὐκ ἄξιον θαυμάζειν τοὺσ τὴν φθονητικὴν καὶ βασκαντικὴν ἀπειργασμένουσ ἐν ἑαυτοῖσ ἕξιν, εἰ καὶ πρὸσ τὰ οἰκεῖα κατὰ τὴν τοῦ πάθουσ ἰδιότητα κινοῦνται· "κινούμενοι δ’ οὕτωσ ὃ πεφύκασιν οὐχ ὃ βούλονται ποιοῦσιν. "ὡσ γὰρ ἡ σφαῖρα κινεῖσθαι σφαιρικῶσ καὶ κυλινδρικῶσ ὁ κύλινδροσ ἀναγκάζετει κατὰ τὴν τοῦ σχήματοσ διαφοράν, οὕτωσ τὸν οὕτω φθονερὸν ἡ διάθεσισ φθονητικῶσ πρὸσ ἅπαντα κινεῖ. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ καταβλέπειν εἰκόσ ἐστιν αὐτοὺσ τὰ οἰκεῖα καὶ ποθούμενα μᾶλλον· "διὸ καὶ βλάπτουσι μᾶλλον. "ὁ δὲ βέλτιστοσ Εὐτελίδασ καὶ ὅσοι λέγονται καταβασκαίνειν ἑαυτοὺσ οὐκ ἀλόγωσ μοι δοκοῦσι τοῦτο πάσχειν. "σφαλερὸν γὰρ ἡ ἐπ’ ἄκρον εὐεξία κατὰ τὸν Ἱπποκράτην, καὶ τὰ σώματα προελθόντα μέχρι τῆσ ἄκρασ ἀκμῆσ οὐχ ἕστηκεν, ἀλλὰ ῥέπει καὶ ταλαντεύεται πρὸσ τοὐναντίον· "ὅταν οὖν ἐπίδοσιν ἀθρόαν λάβωσι καὶ βέλτιον ἢ προσεδόκων ἔχοντασ ἑαυτοὺσ; "ἐπιβλέπωσιν, ὥστε θαυμάζειν καὶ κατασκοπεῖν τὸ σῶμα τῆσ μεταβολῆσ, ἐγγὺσ εἰσι καταφερόμενοι ταῖσ ἕξεσι πρὸσ τὸ χεῖρον, ἑαυτοὺσ καταβασκαίνειν. "τοῦτο δὲ γίγνεται μᾶλλον ἀπὸ τῶν πρὸσ ὕδασιν ἤ τισιν ἄλλοισ ἐσόπτροισ ὑφισταμένων ῥευμάτων ἀναπνεῖ γὰρ ἐπ’ αὐτοὺσ τοὺσ ὁρῶντασ, ὥσθ’ οἷσ ἑτέρουσ ἔβλαπτον, αὐτοὺσ κακοῦσθαι. "τοῦτο δ’ ἴσωσ καὶ περὶ τὰ παιδία γιγνόμενον καταψεύδεται πολλάκισ τὴν αἰτίαν τῶν ἐνορώντων. "εἰδώλων, ὥσπερ Αἰγιέων ἢ Μεγαρέων, ἀριθμὸσ οὐδεὶσ οὐδὲ λόγοσ·

"ἅ φησιν ἐκεῖνοσ ἐξιέναι τοὺσ φθονοῦντασ, οὔτ’ αἰσθήσεωσ ἄμοιρα παντάπασιν οὔτθ’ ὁρμῆσ, ἀνάπλεὰ τε τῆσ ἀπὸ τῶν προϊεμένων μοχθηρίασ καὶ βασκανίασ· "μεθ’ ἧσ ἐμπλασσόμενα καὶ παραμένοντα καὶ συνοικοῦντα τοῖσ βασκαινομένοισ ἐπιταράττειν καὶ κακοῦν αὐτῶν τό τε σῶμα καὶ τὴν διάνοιαν; "οὕτω γὰρ οἶμαί πωσ τὸν ἄνδρα τῇ δόξῃ, τῇ δὲ λέξει δαιμονίωσ λέγειν καὶ μεγαλοπρεπῶσ. "ἀλλὰ θαυμάζω, πῶσ ἔλαθον ὑμᾶσ οὐδὲν ἄλλο τῶν ῥευμάτων τούτων ἢ τὸ ἔμψυχον ἀφελὼν καὶ προαιρετικὸν ἵνα μή με δόξητε πόρρω νυκτῶν ὑμῖν ἐπάγοντα φάσματα καὶ εἴδωλα πεπνυμένα καὶ φρονοῦντα μορμολύττεσθαι καὶ διαταράττειν.

"ἑώθεν οὖν, ἐὰν δοκῇ, περὶ τούτων σκεψώμεθα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, περὶ τῶν καταβασκαίνειν λεγομένων.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION