헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 5, Τίσ αἰτία δι’ ἣν ἡ πίτυσ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ ἐνομίσθη καὶ Διονύσου· καὶ ὅτι τὸ πρῶτον ἐστεφάνουν τῇ πίτυι τοὺσ Ἴσθμια νικῶντασ, ἔπειτα σελίνῳ, νυνὶ δὲ πάλιν τῇ πίτυι.)

ἡ πίτυσ ἐζητεῖτο καθ’ ὃν λόγον ἐν Ἰσθμίοισ στέμμα γέγονε· καὶ γὰρ ἦν τὸ δεῖπνον ἐν Κορίνθῳ, Ἰσθμίων ἀγομένων ἑστιῶντοσ ἡμᾶσ Λουκανίου τοῦ ἀρχιερέωσ.

Πραξιτέλησ μὲν οὖν ὁ περιηγητὴσ τὸ μυθῶδεσ ἐπῆρεν, ὡσ·

ἐπονομάζεται, δι’ οὗ φάναι Μεγαρεῖσ τὴν Ἰνὼ τὸ παιδίον ἔχουσαν δραμεῖν ἐπὶ τὴν θάλασσαν. δὲ προστιθέντοσ ὅτι καὶ τῷ Διονύσῳ καθωσιωμένον τὸ φυτὸν οὐκ ἀπὸ τρόπου ταῖσ περὶ τὸν Μελικέρτην συνῳκείωται τιμαῖσ, αὐτὸ τοῦτο ζήτησιν παρεῖχεν, ᾧτινι λόγῳ Ποσειδῶνι καὶ Διονύσῳ τὴν πίτυν οἱ παλαιοὶ καθωσίωσαν.

ἐδόκει δ’ ἡμῖν μηδὲν εἶναι παράλογον·

ἀμφότεροι γὰρ οἱ θεοὶ τῆσ ὑγρᾶσ καὶ γονίμου κύριοι δοκοῦσιν ἀρχῆσ εἶναι· καὶ Ποσειδῶνί γε Φυταλμίῳ Διονύσῳ δὲ Δενδρίτῃ πάντεσ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν Ἕλληνεσ θύουσιν. φυτὸν οὖσαν οὐδ’ ὅτι φιλήνεμόσ ἐστιν ὥσπερ ἡ θάλασσα καὶ γὰρ τοῦτό τινεσ λέγουσιν, ἀλλὰ διὰ τὰσ ναυπηγίασ μάλιστα, καὶ γὰρ αὐτὴ καὶ τὰ ἀδελφὰ δένδρα, πεῦκαι καὶ στρόβιλοι, τῶν τε ξύλων παρέχει τὰ πλοϊμώτατα, πίττησ τε καὶ ῥητίνησ ἀλοιφήν, ἧσ ἄνευ τῶν συμπαγέντων ὄφελοσ οὐδὲν ἐν τῇ θαλάττῃ.

τῷ δὲ Διονύσῳ τὴν πίτυν ἀνιέρωσαν, ὡσ ἐφηδύνουσαν τὸν οἶνον· τὰ γὰρ πιτυώδη χωρία λέγουσιν ἡδύοινον τὴν·

ἄμπελον φέρειν. καὶ τὴν θερμότητα τῆσ γῆσ Θεόφραστοσ αἰτιᾶται· καθόλου γὰρ ἐν ἀργιλώδεσι τόποισ φύεσθαι τὴν πίτυν· εἶναι δὲ τὴν ἄργιλον θερμήν, διὸ καὶ συνεκπέττειν τὸν οἶνον, ὥσπερ καὶ τὸ ὕδωρ ἐλαφρότατον καὶ ἥδιστον ἡ ἄργιλοσ ἀναδίδωσιν.

ἔτι δὲ καὶ καταμιγνυμένη πρὸσ σῖτον ἐπίμετρον ποιεῖ δαψιλέσ, ἁδρύνουσα καὶ διογκοῦσα τῇ θερμότητι τὸν πυρόν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τῆσ πίτυοσ αὐτῆσ εἰκὸσ ἀπολαύειν τὴν ἄμπελον, ἐχούσησ ἐπιτηδειότητα πολλὴν πρὸσ σωτηρίαν οἴνου καὶ διαμονήν· πολλοὶ τῷ οἴνῳ καθάπερ Εὐβοεῖσ τῶν Ἑλλαδικῶν καὶ τῶν Ἰταλικῶν οἱ περὶ τὸν Πάδον οἰκοῦντεσ·

ἐκ δὲ τῆσ περὶ Βίενναν Γαλατίασ ὁ πισσίτησ οἶνοσ κατακομίζεται, διαφερόντωσ;

τιμώμενοσ ὑπὸ Ῥωμαίων, οὐ γὰρ μόνον εὐωδίαν τινὰ τὰ τοιαῦτα προσδίδωσιν, ἀλλὰ καὶ τὸν οἶνον εὔποτον παρίστησι ταχέωσ ἐξαιροῦντα τῇ θερμότητι τοῦ οἴνου τὸ νεαρὸν καὶ ὑδατῶδεσ. "οὐ γὰρ ἐχθὲσ ἡ πίτυσ ἐνταῦθα καὶ πρῴην στέμμα γέγονε τῶν Ἰσθμίων, πρότερον δὲ τοῖσ σελίνοισ ἐστέφοντο;

"καὶ τοῦτ’ ἔστι μὲν ἐν τῇ κωμῳδίᾳ φιλαργύρου τινὸσ ἀκοῦσαι λέγοντοσ τὰ δ’ Ἴσθμι’ ἀποδοίμην ἂν ἡδέωσ ὅσου ὁ τῶν σελίνων στέφανόσ ἐστιν ὤνιοσ. "ἱστορεῖ δὲ καὶ Τίμαιοσ ὁ συγγραφεύσ, ὅτι Κορίνθιοι ὁπηνίκα μαχούμενοι πρὸσ Καρχηδονίουσ ἐβάδιζον ὑπὲρ τῆσ Σικελίασ, ἐνέβαλόν τινεσ οὐ σέλινα κομίζοντεσ· "οἰωνισαμένων δὲ τῶν πολλῶν τὸ σύμβολον ὡσ οὐ χρηστόν, ὅτι δοκεῖ τὸ σέλινον ἐπικήδειον εἶναι, καὶ τοὺσ ἐπισφαλῶσ νοσοῦντασ δεῖσθαι τοῦ σελίνου φαμένων, ὁ Τιμολέων ἐθάρρυνεν αὐτοὺσ καὶ ἀνεμίμνησκε τῶν Ἰσθμοῖ σελίνων, οἷσ ἀναστέφουσι Κορίνθιοι τοὺσ νικῶντασ. "ἔτι τοίνυν ἡ Ἀντιγόνου ναυαρχὶσ ἀναφύσασα περὶ πρύμναν αὐτομάτωσ σέλινον Ἰσθμία ἐπωνομάσθη. "καὶ τοῦτο δὴ τὸ σκολιὸν ἐπίγραμμα δῆλον κεραμέα νομίζει διαβεβυσμένην σελίνῳ· "σύγκειται δ’ οὕτω χθὼν ἡ παλὰσ γῆ, πυρὶ κατῃθαλωμένη κεύθει κελαινὸν αἷμα Διονύσου θεοῦ, ἔχουσα κλῶνασ Ἰσθμικοὺσ ἀνὰ στόμα. "οὐκ ἀνεγνώκαθ’ ὑμεῖσ οἱ τὴν πίτυν ὡσ οὐκ ἐπείσακτον οὐδὲ νέον ἀλλὰ πάτριον καὶ παλαιὸν δὴ στέμμα τῶν Ἰσθμίων σεμνύνοντεσ;

"ὦ Πόσειδον·

ν’ ἔφη " τοῦ πλήθουσ τῶν γραμμάτων· ἕτεροι δ’ ἡμῶν τῆσ ἀμαθίασ ὡσ ἐοίκε καὶ τῆσ ἀνηκοϊάσ ἀπέλαυον ἀναπείθοντεσ τοὐναντίον, ὡσ ἡ μὲν πίτυσ ἦν στέμμα τῶν ἀγώνων πάτριον, ἐκ δὲ Νεμέασ κατὰ ζῆλον ὁ τοῦ σελίνου στέφανοσ ξένοσ ὢν ἐπεισῆλθε δι’ Ἡρακλέα, καὶ κρατήσασ ἠμαύρωσεν ἐκεῖνον ὡσ ἱερὸν ἐπιτήδειον·

ἡ πίτυσ ἀνθεῖ τῇ τιμῇ.

ἐγὼ γοῦν ἀνεπειθόμην καὶ προσεῖχον, ὥστε καὶ τῶν μαρτυρίων ἐκμαθεῖν πολλὰ καὶ μνημονεύειν, Εὐφορίωνα μὲν οὕτω πωσ περὶ Μελικέρτου λέγοντα κλαίοντεσ δέ τε κοῦρον ἐπ αἰλίσι πιτύεσσι κάτθεσαν, ὁκκότε δὴ στεφάνων ἄθλοισ φορέονται. οὐ γάρ πω τρηχεῖα λαβὴ κατεμήσατο χειρῶν μήνησ παῖδα χάρωνα παρ’ Ἀσωποῦ γενετείρῃ, ἐξότε πυκνὰ σέλινα κατὰ κροτάφων ἐβάλοντο·

Καλλίμαχον δὲ μᾶλλον διασαφοῦντα·

καί μιν Ἀλητιάδαι, πουλὺ γεγειότερον τοῦδε παρ’ Αἰγαίωνι θεῷ τελέοντεσ ἀγῶνα, θήσουσιν νίκησ σύμβολον Ἰσθμιάδοσ, ζήλῳ τῶν Νεμέηθε·

πίτυν δ’ ἀποτιμήσουσιν, ἣ πρὶν ἀγωνιστὰσ ἔστεφε τοὺσ Ἐφύρῃ.

ἔτι δ’ οἶμαι Προκλέουσ ἐντετυχηκέναι γραφῇ, περὶ τῶν Ἰσθμίων ἱστοροῦντοσ, ὅτι τὸν πρῶτον ἀγῶνα ἔθεσαν περὶ στεφάνου πιτυΐνου· ὕστερον δέ, τοῦ ἀγῶνοσ ἱεροῦ γενομένου, ἐκ τῆσ Νεμεακῆσ πανηγύρεωσ;

μετήνεγκαν ἐνταῦθα τὸν τοῦ σελίνου στέφανον. Εενοκράτει συσχολασάντων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION