Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 27

(플루타르코스, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 27)

ἡ δὲ φιλοτιμία, καίπερ οὖσα σοβαρωτέρα τῆσ φιλοκερδείασ, οὐκ ἐλάττονασ ἔχει κῆρασ ἐν πολιτείᾳ· παρὰ τῶν ὄχλων ῥόθιον πολλάκισ συνεξαῖρον αὐτὴν καὶ συνεξωθοῦν τοῖσ ἐπαίνοισ ἀκατάσχετον ποιεῖ καὶ δυσμεταχείριστον.

ὥσπερ οὖν ὁ Πλάτων ἀκουστέον εἶναι τοῖσ νέοισ ἔλεγεν ἐκ παίδων εὐθύσ, ὡσ οὔτε περικεῖσθαι χρυσὸν αὐτοῖσ ἔξωθεν οὔτε κεκτῆσθαι θέμισ, οἰκεῖον ἐν τῇ ψυχῇ συμμεμιγμένον ἔχοντασ, αἰνιττόμενοσ οἶμαι τὴν ἐκ γένουσ διατείνουσαν εἰσ τὰσ φύσεισ αὐτῶν ἀρετήν·

οὕτω παραμυθώμεθα τὴν φιλοτιμίαν, λέγοντεσ ἐν ἑαυτοῖσ ἔχειν χρυσὸν ἀδιάφθορον καὶ ἀκήρατον καὶ ἄχραντον ὑπὸ φθόνου καὶ μώμου τιμήν, ἅμα λογισμῷ καὶ παραθεωρήσει τῶν πεπραγμένων ἡμῖν καὶ πεπολιτευμένων αὐξανόμενον διὸ μὴ δεῖσθαι γραφομένων τιμῶν ἢ πλαττομένων ἢ χαλκοτυπουμένων, ἐν αἷσ καὶ τὸ εὐδοκιμοῦν ἀλλότριόν ἐστιν·

ἐπαινεῖται γὰρ οὐχ ᾧ γέγονεν ἀλλ’ ὑφ’ οὗ γέγονεν ὡσ ὁ σαλπικτὴσ καὶ ὁ δορυφόροσ.

λαβόντασ αὑτοῖσ καὶ βαρεῖσ εἶναι, οἱο͂ν ἐπὶ μισθῷ τὰσ χρείασ ἀπαιτοῦντασ.

ὥσπερ οὖν ὁ παραπλεύσασ τὴν Σύρτιν εἶτ’ ἀνατραπεὶσ περὶ τὸν πορθμὸν οὐδὲν μέγα πεποίηκεν οὐδὲ σεμνόν, οὕτωσ ὁ τὸ ταμιεῖον φυλαξάμενοσ καὶ τὸ δημοσιώνιον ἁλοὺσ δὲ περὶ τὴν προεδρίαν ἢ τὸ πρυτανεῖον, ὑψηλῷ μὲν προσέπταικεν ἀκρωτηρίῳ βαπτίζεται δ’ ὁμοίωσ.

ἄριστοσ μὲν οὖν ὁ μηδενὸσ δεόμενοσ τῶν τοιούτων ἀλλὰ φεύγων καὶ παραιτούμενοσ·

χάριν ἀπώσασθαι καὶ φιλοφροσύνην πρὸσ τοῦτο ῥυέντοσ, ῶσπερ οὐκ ἀργυρίτην οὐδὲ δωρίτην ἀγῶνα πολιτείασ ἀγωνιζομένοισ ἀλλ’ ἱερὸν ὡσ ἀληθῶσ καὶ στεφανίτην, ἐπιγραφή τισ ἀρκεῖ καὶ πινάκιον καὶ ψήφισμα καὶ θαλλόσ, ὡσ Ἐπιμενίδησ ἔλαβεν ἐξ ἀκροπόλεωσ καθήρασ τὴν πόλιν.

Ἀναξαγόρασ δὲ τὰσ διδομένασ ἀφεὶσ τιμὰσ ᾐτήσατο τὴν ἡμέραν ἐκείνην, καθ’ ἣν ἂν τελευτήσῃ, τοὺσ παῖδασ ἀφιέναι παίζειν καὶ σχολάζειν ἀπὸ τῶν μαθημάτων.

τοῖσ δὲ τοὺσ μάγουσ ἀνελοῦσιν ἑπτὰ Πέρσαισ ἔδωκαν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ ἀπ’ αὐτῶν γενομένοισ εἰσ τοὔμπροσθεν τὰ σκέλη συνάπτοντασ τῇ κεφαλῇ τὴν τιάραν φέρειν· τοῦτο γὰρ ἐποιήσαντο σύμβολον, ὡσ ἐοίκε, χωροῦντεσ ἐπὶ τὴν πρᾶξιν.

ἔχει δέ τι καὶ ἡ τοῦ Πιττακοῦ τιμὴ πολιτικόν·

ἧσ γὰρ ἐκτήσατο χώρασ τοῖσ πολίταισ γῆν ὅσην ἐθέλοι λαβεῖν κελευσθεὶσ ἔλαβε τοσαύτην, ὅσην ἐπῆλθε τὸ ἀκόντιον αὐτοῦ βαλόντοσ·

ὁ δὲ Ῥωμαῖοσ Κόκλησ, ὅσην ἡμέρᾳ μιᾷ χωλὸσ ὢν περιήροσεν. οὐ γὰρ μισθὸν εἶναι δεῖ τῆσ πράξεωσ ἀλλὰ σύμβολον τὴν τιμήν, ἵνα καὶ διαμένῃ πολὺν χρόνον, ὥσπερ ἐκεῖναι διέμειναν. τῶν δὲ Δημητρίου τοῦ Φαληρέωσ τριακοσίων ἀνδριάντων οὐδεὶσ ἔσχεν ἰὸν οὐδὲ πίνον, ἀλλὰ πάντεσ ἔτι ζῶντοσ προανῃρὲθησαν·

τοὺσ δὲ Δημάδου κατεχώνευσαν εἰσ ἀμίδασ·

καὶ πολλαὶ τοιαῦτα τιμαὶ πεπόνθασιν οὐ μοχθηρίᾳ τοῦ λαβόντοσ μόνον ἀλλὰ καὶ μεγέθει τοῦ δοθέντοσ δυσχερανθεῖσαι.

διὸ κάλλιστον καὶ βεβαιότατον εὐτέλεια τιμῆσ φυλακτήριον, αἱ δὲ μεγάλαι καὶ ὑπέρογκοι καὶ βάροσ ἔχουσαι παραπλησίωσ τοῖσ ἀσυμμέτροισ ἀνδριᾶσι ταχὺ περιτρέπονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION