Plutarch, De Pythiae oraculis, section 3

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 3)

ἔφη ὁ Διογενιανόσ; "τῶν πρώτων καὶ φυσικωτάτων καὶ ἐσομένων καὶ ὄντων, πυρὸσ καὶ γῆσ καὶ ἀέροσ καὶ ὕδατοσ, μηδὲν ἄλλο τῷ χαλκῷ πλησιάζῃ μηδ’ ὁμιλῇ πλὴν μόνοσ ὁ ἀήρ, δῆλόσ ἐστιν ὑπὸ τούτου πεπονθὼσ καὶ διὰ τοῦτον ἐσχηκὼσ ἣν ἔχει διαφορὰν ἀεὶ συνόντα καὶ προσκείμενον· "ἢ τουτὶ μὲν ᾕδεισ πρὶν Θέογνιν γεγονέναι κατὰ τὸν κωμικόν, ἣν δ’ ἔχων φύσιν ὁ ἀήρ τε χρώμενοσ δυνάμει κατὰ τὰσ ἐπιψαύσεισ ἐπικέχρωκε τὸν χαλκὸν ἐπιθυμεῖσ μαθεῖν; "ὦ παῖ· "ζητῶμεν οὖν κοινῇ καὶ πρότερον, εἰ βούλει, δι’ ἣν αἰτίαν μάλιστα τῶν ὑγρῶν ἀναπίμπλησιν ἰοῦ τοὔλαιον· "οὐ γὰρ αὐτόν γε δήπου τῷ χαλκῷ προστρίβεσθαι τὸν ἰόν, ἅτε δὴ καθαρὸν αὐτῷ καὶ ἀμίαντον πλησιάζοντα · εἶπεν ὁ νεανίασ,ἄλλοδ’ αὐτῷ μοι δοκεῖ τούτου τὸ αἴτιον ὑπάρχειν·

ἐκφανέστατόσ ἐστιν, ἐν δὲ τοῖσ ἄλλοισ ὑγροῖσ ἀφανίζεται.

"ὦ παῖ, καὶ καλῶσ·

εἶπε. "φησὶ τοίνυν τῶν μὲν ἄλλων ὑγρῶν ἐπιόντα διέχειν ἀδήλωσ καὶ διασπείρεσθαι τὸν ἰόν, ἀνωμάλων τῶν πόρων καὶ μανῶν ὄντων· "τοῦ δ’ ἐλαίου τῇ πυκνότητι στέγεσθαι καὶ διαμένειν ἀθροιζόμενον. "ἂν οὖν καὶ αὐτοί τι τοιοῦτον ὑποθέσθαι δυνηθῶμεν, οὐ παντάπασιν ἀπορήσομεν ἐπῳδῆσ καὶ παραμυθίασ πρὸσ τὴν ἀπορίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION