Plutarch, De Pythiae oraculis, section 1

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 1)

Βασιλόκλησ. ἑσπέραν ἐποιήσατε βαθεῖαν, ὦ Φιλῖνε, διὰ τῶν ἀναθημάτων παραπέμποντεσ τὸν ξένον· ἐγὼ γὰρ ὑμᾶσ ἀναμένων ἀπηγόρευσα. βραδέωσ γὰρ ὡδεύομεν, ὦ Βασιλόκλεισ, σπείροντεσ λόγουσ καὶ θερίζοντεσ εὐθὺσ μετὰ μάχησ ὑπούλουσ καὶ πολεμικούσ, ὥσπερ οἱ Σπαρτοί, βλαστάνοντασ ἡμῖν καὶ ὑποφυομένουσ κατὰ τὴν ὁδόν.

βάσ. ἑέτερον οὖν τινα δεήσει παρακαλεῖν τῶν παραγεγονότων, ἢ σὺ βούλει χαριζόμενοσ ἡμῖν διελθεῖν τίνεσ ἦσαν οἱ λόγοι καὶ τίνεσ οἱ λέγοντεσ; φιλ.

ἐεμόν, ὡσ ἐοίκεν, ὦ Βασιλόκλεισ, τὸ ἔργον. τῶν γὰρ ἄλλων οὐδενὶ ῥᾳδίωσ ἂν ἐντύχοισ κατὰ πόλιν· τοὺσ γὰρ πλείστουσ ἑώρων αὖθισ εἰσ τὸ Κωρύκιον τῷ ξένῳ καὶ τὴν Λυκουρίαν συναναβαίνοντασ. βάσ. ἦ φιλοθεάμων τισ ἡμῖν καὶ περιττῶσ φιλήκοόσ ἐστιν ὁ ξένοσ φιλ. φιλόλογόσ γε καὶ φιλομαθήσ ἐστι μᾶλλον.

οὐ μὴν ταῦτα μάλιστα θαυμάζειν ἄξιον, ἀλλὰ πραότησ τε πολλὴν χάριν ἔχουσα, καὶ τὸ μάχιμον καὶ διαπορητικὸν ὑπὸ συνέσεωσ, οὔτε δύσκολον οὔτε ἀντίτυπον πρὸσ τὰσ ἀποκρίσεισ· "τέκοσ ἀγαθοῦ πατρόσ.

οἶσθα γὰρ Διογενιανὸν ἀνδρῶν ἄριστον. βάσ. αὐτὸσ μὲν οὐκ εἶδον, ὦ Φιλῖνε, πολλοῖσ δ’ ἐντετύχηκα καὶ τὸν λόγον καὶ τὸ ἦθοσ τάνδρὸσ ἰσχυρῶσ ἀποδεχομένοισ, ὅμοια δὲ τούτοισ ἕτερα περὶ τοῦ νεανίσκου λέγουσιν. ἀλλὰ τίν’ ἀρχὴν ἔσχον οἱ λόγοι καὶ πρόφασιν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION