Plutarch, De Pythiae oraculis, section 12

(플루타르코스, De Pythiae oraculis, section 12)

ἅμα δὲ τούτων λεγομένων προῄειμεν. ἐν δὲ τῷ Κορινθίων οἴκῳ τὸν φοίνικα θεωμένοισ τὸν χαλκοῦν, ὅσπερ ἔτι λοιπόσ ἐστι τῶν ἀναθημάτων, οἱ περὶ τὴν ῥίζαν ἐντετορευμένοι βάτραχοι καὶ ὕδροι θαῦμα τῷ Διογενιανῷ παρεῖχον, ἀμέλει δὲ καὶ ἡμῖν. οὔτε γὰρ φοίνιξ, ὡσ ἕτερα δένδρα, λιμναῖόν ἐστι καὶ φίλυδρον φυτόν, οὔτε Κορινθίοισ· τι βάτραχοι προσήκουσιν, ὥστε σύμβολον ἢ παράσημον εἶναι τῆσ πόλεωσ· σέλινον ἀναθεῖναι λέγονται, καὶ Τενέδιοι τὸν πέλεκυν ἀπὸ τῶν καρκίνων τῶν γιγνομένων περὶ τὸ καλούμενον Ἀστέριον παρ’ αὐτοῖσ·

μόνοι γὰρ ὡσ ἐοίκεν ἐν τῷ χελωνίῳ τύπον πελέκεωσ ἔχουσι.

καὶ ἱέρακασ καὶ πάντα μᾶλλον ἢ ταῦτ’ εἶναι προσφιλῆ τὰ θηρία νομίζομεν εἰπόντοσ δὲ τοῦ Σαραπίωνοσ, ὅτι τὴν ἐξ ὑγρῶν ᾐνίξατο τροφὴν τοῦ ἡλίου καὶ γένεσιν καὶ ἀναθυμίασιν ὁ δημιουργόσ, εἴθ’ Ὁμήρου λέγοντοσ ἀκηκοώσ ἠέλιοσ δ’ ἀπόρουσε λιπὼν, περικαλλέα λίμνην·

"ὦ χρηστέ, τὴν Στοὰν δευρὶ παρωθεῖσ καὶ ὑποβάλλεισ ἀτρέμα τῷ λόγῳ τὰσ ἀνάψεισ καὶ ἀναθυμιάσεισ, οὐχ ὥσπερ αἱ Θετταλαὶ κατάγων τὴν σελήνην καὶ τὸν ἣλιον, ὡσ ἐντεῦθεν ἀπὸ γῆσ καὶ ὑδάτων βλαστάνοντασ καὶ ἀρδομένουσ;

"ὁ μὲν γὰρ Πλάτων καὶ τὸν ἄνθρωπον οὐράνιον ὠνόμασε φυτόν, ὥσπερ ἐκ ῥίζησ ἄνω τῆσ κεφαλῆσ ὀρθούμενον ὑμεῖσ δὲ τοῦ μὲν Ἐμπεδοκλέουσ καταγελᾶτε, φάσκοντοσ τὸν ἣλιον περὶ γῆν ἀνακλάσει φωτὸσ οὐρανίου γενόμενον αὖθισ ἀνταυγεῖν πρὸσ ὄλυμπον ἀταρβήτοισι προσώποισ αὐτοὶ δὲ γηγενὲσ ζῷον ἢ φυτὸν ἕλειον ἀποφαίνετε τὸν ἥλιον, εἰσ βατράχων πατρίδα ἢ ὕδρων ἐγγράφοντεσ. "ἀλλὰ ταῦτα μὲν εἰσ τὴν Στωικὴν ἀναθώμεθα τραγῳδίαν, τὰ δὲ τῶν χειροτεχνῶν πάρεργα παρέργωσ ἐξετάσωμεν. "ἐν πολλοῖσ γάρ εἰσι κομψοί, τὸ δὲ ψυχρὸν οὐ πανταχοῦ καὶ περίεργον ἐκπεφεύγασιν. "οὐχ οὕτω νομίζεισ ἀλλ’ οἰεί τὸν ἣλιον διαφέρειν τοῦ Ἀπόλλωνοσ;

"ὡσ τοῦ ἡλίου τὴν σελήνην ἀλλ’ αὕτη μὲν οὐ πολλάκισ οὐδὲ πᾶσιν ἀποκρύπτει τὸν ἥλιον, ὁ δ’ ἥλιοσ ὁμοῦ τι πάντασ ἀγνοεῖν τὸν Ἀπόλλωνα πεποίηκεν ἀποστρέφων τῇ αἰσθήσει τὴν διάνοιαν ἀπὸ τοῦ ὄντοσ ἐπὶ τὸ φαινόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION