Plutarch, Κίμων, chapter 5

(플루타르코스, Κίμων, chapter 5)

τὰ δ’ ἄλλα πάντα τοῦ ἤθουσ ἀγαστὰ καὶ γενναῖα τοῦ Κίμωνοσ. οὔτε γὰρ τόλμῃ Μιλτιάδου λειπόμενοσ οὔτε συνέσει Θεμιστοκλέουσ, δικαιότεροσ ἀμφοῖν ὁμολογεῖται γενέσθαι, καὶ ταῖσ πολεμικαῖσ οὐδὲ μικρὸν ἀποδέων ἀρεταῖσ ἐκείνων ἀμήχανον ὅσον ἐν ταῖσ πολιτικαῖσ ὑπερβαλέσθαι νέοσ ὢν ἔτι καὶ πολέμων ἄπειροσ. ὅτε γὰρ τὸν δῆμον ἐπιόντων Μήδων Θεμιστοκλῆσ ἔπειθε προέμενον τὴν πόλιν καὶ τὴν χώραν ἐκλιπόντα πρὸ τῆσ Σαλαμῖνοσ ἐν ταῖσ ναυσὶ τὰ ὅπλα θέσθαι καὶ διαγωνίσασθαι κατὰ θάλατταν, ἐκπεπληγμένων τῶν πολλῶν τὸ τόλμημα πρῶτοσ Κίμων ὤφθη διὰ τοῦ Κεραμεικοῦ φαιδρὸσ ἀνιὼν εἰσ τὴν ἀκρόπολιν μετὰ τῶν ἑταίρων ἵππου τινὰ χαλινὸν ἀναθεῖναι τῇ θεῷ, διὰ χειρῶν κομίζων, ὡσ οὐδὲν ἱππικῆσ ἀλκῆσ, ἀλλὰ ναυμάχων ἀνδρῶν ἐν τῷ παρόντι τῆσ πόλεωσ δεομένησ.

ἀναθεὶσ δὲ τὸν χαλινὸν καὶ λαβὼν ἐκ τῶν περὶ τὸν ναὸν κρεμαμένων ἀσπίδων, καὶ προσευξάμενοσ τῇ θεῷ, κατέβαινεν ἐπὶ θάλασσαν, οὐκ ὀλίγοισ ἀρχὴ τοῦ θαρρεῖν γενόμενοσ.

ἦν δὲ καὶ τὴν ἰδέαν οὐ μεμπτόσ, ὡσ Ιὤν ὁ ποιητήσ φησιν, ἀλλὰ μέγασ, οὔλῃ καὶ πολλῇ τριχὶ κομῶν τὴν κεφαλήν. φανεὶσ δὲ καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν ἀγῶνα λαμπρὸσ καὶ ἀνδρώδησ ταχὺ δόξαν ἐν τῇ πόλει μετ’ εὐνοίασ ἔσχεν, ἀθροιζομένων πολλῶν πρὸσ αὐτὸν καὶ παρακαλούντων ἄξια τοῦ Μαραθῶνοσ ἤδη διανοεῖσθαι καὶ πράσσειν. ὁρμήσαντα δ’ αὐτὸν ἐπὶ τὴν πολιτείαν ἄσμενοσ ὁ δῆμοσ ἐδέξατο, καὶ μεστὸσ ὢν τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἀνῆγε πρὸστὰσ μεγίστασ ἐν τῇ πόλει τιμὰσ καὶ ἀρχάσ, εὐάρμοστον ὄντα καὶ προσφιλῆ τοῖσ πολλοῖσ διὰ πρᾳότητα καὶ ἀφέλειαν.

οὐχ ἥκιστα δὲ αὐτὸν ηὔξησεν Ἀριστείδησ ὁ Λυσιμάχου, τὴν εὐφυί̈αν ἐνορῶν τῷ ἤθει, καὶ ποιούμενοσ οἱο͂ν ἀντίπαλον πρὸσ τὴν Θεμιστοκλέουσ δεινότητα καὶ τόλμαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION