Plutarch, Κίμων, chapter 8

(플루타르코스, Κίμων, chapter 8)

ταῦτα καίπερ οὐδαμοῦ τὸ Κίμωνοσ ὄνομα δηλοῦντα τιμῆσ ὑπερβολὴν ἔχειν ἐδόκει τοῖσ τότε ἀνθρώποισ. οὔτε γὰρ Θεμιστοκλῆσ τοιούτου τινὸσ οὔτε Μιλτιάδησ ἔτυχεν, ἀλλὰ τούτῳ γε θαλλοῦ στέφανον αἰτοῦντι Σωφάνησ ὁ Δεκελεὺσ ἐκ μέσου τῆσ ἐκκλησίασ ἀναστὰσ ἀντεῖπεν, οὐκ εὐγνώμονα μέν, ἀρέσασαν δὲ τῷ δήμῳ τότε φωνὴν ἀφείσ· "μόνοσ ἀγωνισάμενοσ, ὦ Μιλτιάδη, νικήσῃσ τοὺσ βαρβάρουσ, τότε καὶ τιμᾶσθαι μόνοσ ἀξίου. διὰ τί τοίνυν τὸ Κίμωνοσ ὑπερηγάπησαν ἔργον;

ἢ ὅτι τῶν μὲν ἄλλων στρατηγούντων ὑπὲρ τοῦ μὴ παθεῖν ἠμύνοντο τοὺσ πολεμίουσ, τούτου δὲ καὶ ποιῆσαι κακῶσ ἠδυνήθησαν ἐπὶ τὴν ἐκείνων αὐτοὶ στρατεύσαντεσ, καὶ προσεκτήσαντο χώρασ αὐτήν τε τὴν Ηἰ̈όνα καὶ τὴν Ἀμφίπολιν οἰκίσαντεσ; ὠίκισαν δὲ καὶ Σκῦρον ἑλόντοσ Κίμωνοσ ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ.

Δόλοπεσ ᾤκουν τὴν νῆσον, ἐργάται κακοὶ γῆσ· ληϊζόμενοι δὲ τὴν θάλασσαν ἐκ παλαιοῦ, τελευτῶντεσ οὐδὲ τῶν εἰσπλεόντων παρ’ αὐτοὺσ καὶ χρωμένων ἀπείχοντο ξένων, ἀλλὰ Θετταλούσ τινασ ἐμπόρουσ περὶ τὸ Κτήσιον ὁρμισαμένουσ συλήσαντεσ εἱρ͂ξαν. ἐπεὶ δὲ διαδράντεσ ἐκ τῶν δεσμῶν οἱ ἄνθρωποι δίκην κατεδικάσαντο τῆσ πόλεωσ Ἀμφικτυονικήν, οὐ βουλομένων τὰ χρήματα τῶν πολλῶν συνεκτίνειν, ἀλλὰ τοὺσ ἔχοντασ καὶ διηρπακότασ ἀποδοῦναι κελευόντων, δείσαντεσ ἐκεῖνοι πέμπουσι γράμματα πρὸσ Κίμωνα, κελεύοντεσ ἥκειν μετὰ τῶν νεῶν ληψόμενον τὴν πόλιν ὑπ’ αὐτῶν ἐνδιδομένην.

παραλαβὼν δ’ οὕτω τὴν νῆσον ὁ Κίμων τοὺσ μὲν Δόλοπασ ἐξήλασε καὶ τὸν Αἰγαῖον ἠλευθέρωσε, πυνθανόμενοσ δὲ τὸν παλαιὸν Θησέα τὸν Αἰγέωσ φυγόντα μὲν ἐξ Ἀθηνῶν εἰσ Σκῦρον, αὐτοῦ δ’ ἀποθανόντα δόλῳ διὰ φόβον ὑπὸ Λυκομήδουσ τοῦ βασιλέωσ, ἐσπούδασε τὸν τάφον ἀνευρεῖν.

καὶ γὰρ ἦν χρησμὸσ Ἀθηναίοισ τὰ Θησέωσ λείψανα κελεύων ἀνακομίζειν εἰσ ἄστυ καὶ τιμᾶν ὡσ ἡρ́ωα πρεπόντωσ, ἀλλ’ ἠγνόουν ὅπου κεῖται, Σκυρίων οὐχ ὁμολογούντων οὐδ’ ἐώντων ἀναζητεῖν. τότε δὴ πολλῇ φιλοτιμίᾳ τοῦ σηκοῦ μόγισ ἐξευρεθέντοσ, ἐνθέμενοσ ὁ Κίμων εἰσ τὴν αὑτοῦ τριήρη τὰ ὀστᾶ καὶ τἆλλα κοσμήσασ μεγαλοπρεπῶσ κατήγαγεν εἰσ τὴν αὐτοῦ δι’ ἐτῶν σχεδὸν τετρακοσίων. ἐφ’ ᾧ καὶ μάλιστα πρὸσ αὐτὸν ἡδέωσ ὁ δῆμοσ ἔσχεν.

ἔθεντο δ’ εἰσ μνήμην αὐτοῦ καὶ τὴν τῶν τραγῳδῶν κρίσιν ὀνομαστὴν γενομένην.

πρώτην γὰρ διδασκαλίαν τοῦ Σοφοκλέουσ ἔτι νέου καθέντοσ, Ἀψεφίων ὁ ἄρχων, φιλονεικίασ οὔσησ καὶ παρατάξεωσ τῶν θεατῶν, κριτὰσ μὲν οὐκ ἐκλήρωσε τοῦ ἀγῶνοσ, ὡσ δὲ Κίμων μετὰ τῶν συστρατήγων προελθὼν εἰσ τὸ θέατρον ἐποιήσατο τῷ θεῷ τὰσ νενομισμένασ σπονδάσ, οὐκ ἀφῆκεν αὐτοὺσ ἀπελθεῖν, ἀλλ’ ὁρκώσασ ἠνάγκασε καθίσαι καὶ κρῖναι δέκα ὄντασ, ἀπὸ φυλῆσ μιᾶσ ἕκαστον. ὁ μὲν οὖν ἀγὼν καὶ διὰ τὸ τῶν κριτῶν ἀξίωμα τὴν φιλοτιμίαν ὑπερέβαλε.

νικήσαντοσ δὲ τοῦ Σοφοκλέουσ λέγεται τὸν Αἰσχύλον περιπαθῆ γενόμενον καὶ βαρέωσ ἐνεγκόντα χρόνον οὐ πολὺν Ἀθήνησι διαγαγεῖν, εἶτ’ οἴχεσθαι δι’ ὀργὴν εἰσ Σικελίαν, ὅπου καὶ τελευτήσασ περὶ Γέλαν τέθαπται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION