헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Ξιμον́04́

(플루타르코스, Κίμων, chapter 4)

Κίμων ὁ Μιλτιάδου μητρὸσ ἦν Ἡγησιπύλησ, γένοσ Θρᾴττησ, θυγατρὸσ Ὀλόρου τοῦ βασιλέωσ, ὡσ ἐν τοῖσ Ἀρχελάου καὶ Μελανθίου ποιήμασιν εἰσ αὐτὸν Κίμωνα γεγραμμένοισ ἱστόρηται. διὸ καὶ Θουκυδίδησ ὁ ἱστορικὸσ τοῖσ περὶ Κίμωνα κατὰ γένοσ προσήκων Ὀλόρου τε πατρὸσ ἦν, εἰσ τὸν πρόγονον ἀναφέροντοσ τὴν ὁμωνυμίαν, καὶ τὰ χρυσεῖα περὶ τὴν Θρᾴκην ἐκέκτητο. καὶ τελευτῆσαι μὲν ἐν τῇ Σκαπτῇ τοῦτο δ’ ἔστι τῆσ Θρᾴκησ χωρίον λέγεται φονευθεὶσ ἐκεῖ, μνῆμα δ’ αὐτοῦ τῶν λειψάνων εἰσ τὴν Ἀττικὴν κομισθέντων ἐν τοῖσ Κιμωνείοισ δείκνυται παρὰ τὸν Ἐλπινίκησ τῆσ Κίμωνοσ ἀδελφῆσ τάφον.

ἀλλὰ Θουκυδίδησ μὲν Ἁλιμούσιοσ γέγονε τῶν δήμων, οἱ δὲ περὶ τὸν Μιλτιάδην Λακιάδαι. Μιλτιάδησ μὲν οὖν πεντήκοντα ταλάντων ὀφλὼν δίκην καὶ πρὸσ τὴν ἔκτισιν εἱρχθεὶσ ἐτελεύτησεν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, Κίμων δὲ μειράκιον παντάπασιν ἀπολειφθεὶσ μετὰ τῆσ ἀδελφῆσ ἔτι κόρησ οὔσησ καὶ ἀγάμου τὸν πρῶτον ἠδόξει χρόνον ἐν τῇ πόλει καὶ κακῶσ ἤκουεν ὡσ ἄτακτοσ καὶ πολυπότησ καὶ τῷ πάππῳ Κίμωνι προσεοικὼσ τὴν φύσιν, ὃν δι’ εὐήθειάν φασι Κοάλεμον προσαγορευθῆναι.

Στησίμβροτοσ δ’ ὁ Θάσιοσ περὶ τὸν αὐτὸν ὁμοῦ τι χρόνον τῷ Κίμωνι γεγονώσ φησιν αὐτὸν οὔτε μουσικὴν οὔτε ἄλλο τι μάθημα τῶν ἐλευθερίων καὶ τοῖσ Ἕλλησιν ἐπιχωριαζόντων ἐκδιδαχθῆναι, δεινότητόσ τε καὶ στωμυλίασ Ἀττικῆσ ὅλωσ ἀπηλλάχθαι, καὶ τῷ τρόπῳ πολὺ τὸ γενναῖον καὶ ἀληθὲσ ἐνυπάρχειν, καὶ μᾶλλον εἶναι Πελοποννήσιον τὸ σχῆμα τῆσ ψυχῆσ τοῦ ἀνδρόσ, φαῦλον, ἄκομψον, τὰ μέγιστ’ ἀγαθόν, κατὰ τὸν Εὐριπίδειον Ἡρακλέα·

ταῦτα γὰρ ἔστι τοῖσ ὑπὸ τοῦ Στησιμβρότου γεγραμμένοισ ἐπειπεῖν. ἔτι δὲ νέοσ ὢν αἰτίαν ἔσχε πλησιάζειν τῇ ἀδελφῇ.

καὶ γὰρ οὐδ’ ἄλλωσ τὴν Ἐλπινίκην εὔτακτόν τινα γεγονέναι λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ πρὸσ Πολύγνωτον ἐξαμαρτεῖν τὸν ζῳγράφον· καὶ διὰ τοῦτό φασιν ἐν τῇ Πεισιανακτείῳ τότε καλουμένῃ, Ποικίλῃ δὲ νῦν στοᾷ, γράφοντα τὰσ Τρῳάδασ τὸ τῆσ Λαοδίκησ ποιῆσαι πρόσωπον ἐν εἰκόνι τῆσ Ἐλπινίκησ. ὁ δὲ Πολύγνωτοσ οὐκ ἦν τῶν βαναύσων οὐδ’ ἀπ’ ἐργολαβίασ ἔγραφε τὴν στοάν, ἀλλὰ προῖκα, φιλοτιμούμενοσ πρὸσ τὴν πόλιν, ὡσ οἵ τε συγγραφεῖσ ἱστοροῦσι καὶ Μελάνθιοσ ὁ ποιητὴσ λέγει τὸν τρόπον τοῦτον·

αὑτοῦ γὰρ δαπάναισι θεῶν ναοὺσ ἀγοράν τε Κεκροπίαν κόσμησ’ ἡμιθέων ἀρεταῖσ. εἰσὶ δ’ οἳ τὴν Ἐλπινίκην οὐ κρύφα τῷ Κίμωνι, φανερῶσ δὲ γημαμένην συνοικῆσαι λέγουσιν, ἀξίου τῆσ εὐγενείασ νυμφίου διὰ τὴν πενίαν ἀποροῦσαν·

ἐπεὶ δὲ Καλλίασ τῶν εὐπόρων τισ Ἀθήνησιν ἐρασθεὶσ προσῆλθε τὴν ὑπὲρ τοῦ πατρὸσ καταδίκην ἐκτίνειν ἕτοιμοσ ὢν πρὸσ τὸ δημόσιον, αὐτήν τε πεισθῆναι καὶ τὸν Κίμωνα τῷ Καλλίᾳ συνοικίσαι τὴν Ἐλπινίκην. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὅλωσ φαίνεται τοῖσ περὶ τὰσ γυναῖκασ ἐρωτικοῖσ ὁ Κίμων ἔνοχοσ γενέσθαι.

καὶ γὰρ Ἀστερίασ τῷ γένει Σαλαμινίασ καὶ πάλιν Μνήστρασ τινὸσ ὁ ποιητὴσ Μελάνθιοσ μνημονεύει πρὸσ τὸν Κίμωνα παίζων δι’ ἐλεγείασ, ὡσ σπουδαζομένων ὑπ’ αὐτοῦ. δῆλοσ δ’ ἐστὶ καὶ πρὸσ Ἰσοδίκην τὴν Εὐρυπτολέμου μὲν θυγατέρα τοῦ Μεγακλέουσ, κατὰ νόμουσ δ’ αὐτῷ συμβιώσασαν ὁ Κίμων ἐμπαθέστερον διατεθεὶσ καὶ δυσφορήσασ ἀποθανούσησ, εἴ τι δεῖ τεκμαίρεσθαι ταῖσ γεγραμμέναισ ἐπὶ παρηγορίᾳ τοῦ πένθουσ ἐλεγείαισ πρὸσ αὐτόν, ὧν Παναίτιοσ ὁ φιλόσοφοσ οἰέται ποιητὴν γεγονέναι τὸν φυσικὸν Ἀρχέλαον, οὐκ ἀπὸ τρόπου τοῖσ χρόνοισ εἰκάζων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Κίμων, chapter 4

(플루타르코스, Κίμων, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION